Upanayana jest wedyjskim procesem i oznacza przyzwolenie na naukę i studiowanie śastr. Dawana była na ogół przez rodzinnego w guru w celu umożliwienia studiów wedyjskich aspektów danej nauki. Jest to wprowadzenie do duchowości i ma jedynie rolę wspomagającą duchowość.Arkadiusz pisze:Potocznie mówi się, że wszyscy podwójnie urodzeni są braminami. W kulturze wedyjskiej świętą nić nosili bramini, kszatriowie i vajsiowie. Jak to ma się do tego komentarza Prabhupada powyżej?
Kiedy student udowodnił swoją determinację i szczerość wtedy dopiero otrzymywał inicjację diksza. Wedyjski proces upanayany, w zasadzie nie jest ważny dla Gaudiya Wajsznawów, ale został wprowadzony przez Śrila Bhaktisiddhantę Sarasvati Goswamiego, aby pomóc niebhaktom w postrzeganiu Wajsznawów przynajmniej jako braminów (wiemy, że Wajsznawa stoi na wyższej pozycji niż bramin).
Niezależnie od warny, bhaktowie żyją według wspólnego bramińskiego standardu. Sposób w jaki utrzymują się ustanawia ich warnę, choć w obecnych czasach jest wiele wyjątków i osoba o naturze bramina czy kszatrji może być zmuszona do wykonywania zajęć innej warny. Nawet w czasach wedyjskich, kiedy bramin z jakichś powodów nie mógł utrzymać się wykonując zawodowe obowiązki bramina, mógł np. podjąć się handlu, i nadal być uważany za bramina.Arkadiusz pisze:Jak nakłonić osoby nie będące braminami aby nie czyniły zamieszania społecznego żywiąc swe ambicje i próbując stać się braminami, których za chwilę nie będzie albo będą z zawziętością niecywilizowanego człowieka uczyć innych co mają czynić. Takie ambicja nie są czymś zupełnie rzadkim. Jak przekonać osoby pragnące zdobyć inicjację świętej nici, żeby nie kupowały sobie "statusu" społecznego jak żywności na bazarze? Jak traktować osoby, które taki "status społeczny" już sobie "kupiły"? Jak traktować podwójnie urodzonych, którzy polegli na polu walki z mayą?
Czy inspirować innych aby stali się braminami, czy determinować ich naturę?
Jednakże, kiedy okoliczności się zmieniły i taki bramin mógł podjąć swe przepisane obowiązki i utrzymać się z nich, a tego nie zrobił, to obowiązkiem króla było przypomnienie mu o tym. Jeżeli bramin ten pomimo korzystnej sytuacji nadal chciał się zajmować handlem, to król przeklasyfikowywał go na vaiśyę, zmieniając jego status społeczny. Od tego momentu był on traktowany przez społeczeństwo jako kupiec, a nie bramin.
Podstawowym obowiązkiem bramina jest studiowanie śastr i nauczanie. W ten sposób rozpoznaje się bramina, niezależnie od tego czy ma on "ambicję" bycia braminem, czy też jej nie ma. Jako że każdy z nas może to rozpoznać, nie trzeba nikogo do niczego "nakłaniać" czy "przekonywać", ponieważ sama natura osoby usytuuje go z czasem na właściwej dla niego pozycji.
Ma to mało wspólnego z tzw. "noszeniem nici", którą i tak dostają wszyscy bhaktowie, niezależnie od warny, co jest jedynie dopełnieniem pierwszej inicjacji, w procesie pańca-samskary, która jako pancaratra ma za zadanie pewną rytualizację czy formalizację aspektu bhagavata-margi (forma pancaratry pomaga nam we właściwym uzewnętrznieniu nastroju bhagavata do którego dążymy). Nasza inicjacja (diksza) jest podzielona na dwie inicjacje po to, aby dać nam więcej czasu na asymilację i rozwój właściwego nastawienia, cech, itd., itp.
Powyższe wyjaśnienia opieram na tym, co starałem się zapamiętać i zrozumieć z wyjaśnień Śrila Bhakti Vidya Purny Swamiego.