proces wiedzy
: 05 lis 2012, 23:46
W Sri Upaniszadzie proces wiedzy jest przedstawiony jak w matematyce lub chemi. Wiedza nie zalezy od wiary. Jest jak w Chemi- dodasz do wody odczynu kwasniego i bedzie kwasnie. Wiedza prowadzi do szczescia nie wiedza do cierpienia.
tekst 10
Mędrcy objaśnili, że inny skutek przynosi kultywowanie wiedzy, a inny kultywowanie niewiedzy.
Nie ma zmiloj, inny skutek inna konsekwencja...
tekst 13
Powiedziane jest, że czczenie najwyższej przyczyny wszystkich przyczyn przynosi jeden skutek, a czczenie tego, co nie jest najwyższe – inny. Całą tę wiedzę dokładnie objaśniły autorytety, które wzniosły się ponad wszelki niepokój.
mozna jednak falszowac wiedze...
tekst 9
Ci, którzy żyją w niewiedzy, zejdą w najciemniejsze obszary ignorancji. Jeszcze gorsi są ci, którzy kultywują rzekomą wiedzę.
Dalej mamy bardzo ciekawy fragment. Zazwczaj zachcamy do zycia w prawdzie wiedzy dobru, a tu jest zacheta do poznia tez tej drugiej strony.
tekst 11
Tylko ten, kto może poznać jednocześnie ścieżkę niewiedzy i ścieżkę wiedzy transcendentalnej, zdolny jest wydostać się spod wpływu ciągłych narodzin oraz śmierci i cieszyć się w pełni błogosławieństwem nieśmiertelności.
Dalej mamy W Bhagwad Gicie, nastepujaca definicje wiedzy. Oparta na cechach zywej istoty;
13.8-12
Pokora; wolność od dumy; łagodność; tolerancja; prostota; przyjęcie bona fide mistrza duchowego; czystość; wytrwałość; samokontrola; wyrzeczenie się przedmiotów zadowalania zmysłów, wolność od fałszywego ego; świadomość zła płynącego z narodzin i śmierci, starości i choroby; brak przywiązania; wolność od uwikłania się sprawami dzieci, żony, domu i innych rzeczy; równowaga wobec zdarzeń przyjemnych i nieprzyjemnych; niezachwiane i czyste oddanie dla Mnie; drżenie do zamieszkania w ustronnym miejscu; brak przywiązania do rzesz ludzkich; uznanie znaczenia samorealizacji i filozoficzne poszukiwanie Absolutnej Prawdy – wszystko to uważam za wiedzę, a wszystko poza tym – za ignorancję.
Podobnie pisze Prabhupada z komantarzu do Sri Iszponaiszad;
(1) Należy odznaczać się wysoką kulturą osobistą i nauczyć się okazywać innym szacunek, jak na to zasługują.
(2) Nie należy pozować na osobę religijną, by zyskać w ten sposób sławę.
(3) Nie należy przysparzać innym niepokoju uczynkiem, myślą, ani słowem.
(4) Należy wyrobić w sobie cierpliwość i wyrozumiałość nawet w obliczu prowokacji.
(5) Należy unikać fałszu.
(6) Należy znaleźć autentycznego mistrza duchowego, który może stopniowo doprowadzić ucznia do realizacji duchowej. Należy podporządkować się mu, służyć i zadawać istotne pytania.
(7) Aby wznieść się na płaszczyznę samorealizacji, trzeba koniecznie przestrzegać zasad podanych w pismach objawionych.
(8) Należy być utwierdzonym w naukach pism objawionych.
(9) Należy całkowicie zarzucić praktyki szkodliwe dla samorealizacji.
(10) Nie należy przyjmować więcej, niż potrzeba do utrzymania ciała.
(11) Nie należy błędnie utożsamiać się z fizycznym ciałem ani uważać, że osoby spokrewnione z naszym ciałem są naszą własnością.
(12) Należy zawsze pamiętać, że dopóki mamy materialne ciało, podlegamy niedolom powtarzających się narodzin, starości, chorób i śmierci. Nie ma sensu wymyślać planów uniknięcia tych niedoli przeznaczonych materialnemu ciału. Najlepszym rozwiązaniem jest znalezienie metody odzyskania duchowej tożsamości.
(13) Nie należy być przywiązanym do czegokolwiek ponad rzeczy niezbędne do życia i robienia postępu duchowego.
(14) Nie należy być bardziej przywiązanym do żony, dzieci i ogniska domowego niż zalecają pisma objawione.
(15) Nie należy unosić się szczęściem ani popadać w rozpacz z powodu pożądanych czy niepożądanych okoliczności; należy wiedzieć, że uczucia te są tylko tworami umysłu.
(16) Należy zostać czystym bhaktą Najwyższego Pana, Śri Kryszny, i służyć Mu z wielką uwagą.
(17) Należy wyrobić w sobie upodobanie do życia w odludnym miejscu o spokojnej i cichej atmosferze, sprzyjającej praktykom duchowym, unikać zaś zatłoczonych miejsc gdzie gromadzą się niebhaktowie.
(18) Należy zostać uczonym lub filozofem i zgłębiać wiedzę duchową, rozumiejąc, że jest ona ponadczasowa, gdy tymczasem wiedza materialna przemija wraz z ciałem.
Przestrzeganie tych osiemnastu zaleceń pozwala stopniowo uzyskać prawdziwą wiedzę. Wszelkie metody inne niż wymienione tutaj zalicza się do kategorii niewiedzy.
Nie jest to wiec tak ze wiedze ma ten kto zacytuje cos. Jakas ksiazke ale o dziwo ten kto ma "pokore, Wolnosc od Dumy, Dar przebacznia...itd itd itp". Wiedza jest wiec to bardzo wewnatrzna sprawa, nie zalezy od stroju, wyzananie tez tutaj nie jest wspomniane, ani poglady polityczne. Wiedza jest poza 3 silami natury/Pokora to nie dzianie sil natury to czesc wiedzy, ktora transcendeuje 3 sily natury- pisze Prabhupada w komantzru do Gity.
tekst 10
Mędrcy objaśnili, że inny skutek przynosi kultywowanie wiedzy, a inny kultywowanie niewiedzy.
Nie ma zmiloj, inny skutek inna konsekwencja...
tekst 13
Powiedziane jest, że czczenie najwyższej przyczyny wszystkich przyczyn przynosi jeden skutek, a czczenie tego, co nie jest najwyższe – inny. Całą tę wiedzę dokładnie objaśniły autorytety, które wzniosły się ponad wszelki niepokój.
mozna jednak falszowac wiedze...
tekst 9
Ci, którzy żyją w niewiedzy, zejdą w najciemniejsze obszary ignorancji. Jeszcze gorsi są ci, którzy kultywują rzekomą wiedzę.
Dalej mamy bardzo ciekawy fragment. Zazwczaj zachcamy do zycia w prawdzie wiedzy dobru, a tu jest zacheta do poznia tez tej drugiej strony.
tekst 11
Tylko ten, kto może poznać jednocześnie ścieżkę niewiedzy i ścieżkę wiedzy transcendentalnej, zdolny jest wydostać się spod wpływu ciągłych narodzin oraz śmierci i cieszyć się w pełni błogosławieństwem nieśmiertelności.
Dalej mamy W Bhagwad Gicie, nastepujaca definicje wiedzy. Oparta na cechach zywej istoty;
13.8-12
Pokora; wolność od dumy; łagodność; tolerancja; prostota; przyjęcie bona fide mistrza duchowego; czystość; wytrwałość; samokontrola; wyrzeczenie się przedmiotów zadowalania zmysłów, wolność od fałszywego ego; świadomość zła płynącego z narodzin i śmierci, starości i choroby; brak przywiązania; wolność od uwikłania się sprawami dzieci, żony, domu i innych rzeczy; równowaga wobec zdarzeń przyjemnych i nieprzyjemnych; niezachwiane i czyste oddanie dla Mnie; drżenie do zamieszkania w ustronnym miejscu; brak przywiązania do rzesz ludzkich; uznanie znaczenia samorealizacji i filozoficzne poszukiwanie Absolutnej Prawdy – wszystko to uważam za wiedzę, a wszystko poza tym – za ignorancję.
Podobnie pisze Prabhupada z komantarzu do Sri Iszponaiszad;
(1) Należy odznaczać się wysoką kulturą osobistą i nauczyć się okazywać innym szacunek, jak na to zasługują.
(2) Nie należy pozować na osobę religijną, by zyskać w ten sposób sławę.
(3) Nie należy przysparzać innym niepokoju uczynkiem, myślą, ani słowem.
(4) Należy wyrobić w sobie cierpliwość i wyrozumiałość nawet w obliczu prowokacji.
(5) Należy unikać fałszu.
(6) Należy znaleźć autentycznego mistrza duchowego, który może stopniowo doprowadzić ucznia do realizacji duchowej. Należy podporządkować się mu, służyć i zadawać istotne pytania.
(7) Aby wznieść się na płaszczyznę samorealizacji, trzeba koniecznie przestrzegać zasad podanych w pismach objawionych.
(8) Należy być utwierdzonym w naukach pism objawionych.
(9) Należy całkowicie zarzucić praktyki szkodliwe dla samorealizacji.
(10) Nie należy przyjmować więcej, niż potrzeba do utrzymania ciała.
(11) Nie należy błędnie utożsamiać się z fizycznym ciałem ani uważać, że osoby spokrewnione z naszym ciałem są naszą własnością.
(12) Należy zawsze pamiętać, że dopóki mamy materialne ciało, podlegamy niedolom powtarzających się narodzin, starości, chorób i śmierci. Nie ma sensu wymyślać planów uniknięcia tych niedoli przeznaczonych materialnemu ciału. Najlepszym rozwiązaniem jest znalezienie metody odzyskania duchowej tożsamości.
(13) Nie należy być przywiązanym do czegokolwiek ponad rzeczy niezbędne do życia i robienia postępu duchowego.
(14) Nie należy być bardziej przywiązanym do żony, dzieci i ogniska domowego niż zalecają pisma objawione.
(15) Nie należy unosić się szczęściem ani popadać w rozpacz z powodu pożądanych czy niepożądanych okoliczności; należy wiedzieć, że uczucia te są tylko tworami umysłu.
(16) Należy zostać czystym bhaktą Najwyższego Pana, Śri Kryszny, i służyć Mu z wielką uwagą.
(17) Należy wyrobić w sobie upodobanie do życia w odludnym miejscu o spokojnej i cichej atmosferze, sprzyjającej praktykom duchowym, unikać zaś zatłoczonych miejsc gdzie gromadzą się niebhaktowie.
(18) Należy zostać uczonym lub filozofem i zgłębiać wiedzę duchową, rozumiejąc, że jest ona ponadczasowa, gdy tymczasem wiedza materialna przemija wraz z ciałem.
Przestrzeganie tych osiemnastu zaleceń pozwala stopniowo uzyskać prawdziwą wiedzę. Wszelkie metody inne niż wymienione tutaj zalicza się do kategorii niewiedzy.
Nie jest to wiec tak ze wiedze ma ten kto zacytuje cos. Jakas ksiazke ale o dziwo ten kto ma "pokore, Wolnosc od Dumy, Dar przebacznia...itd itd itp". Wiedza jest wiec to bardzo wewnatrzna sprawa, nie zalezy od stroju, wyzananie tez tutaj nie jest wspomniane, ani poglady polityczne. Wiedza jest poza 3 silami natury/Pokora to nie dzianie sil natury to czesc wiedzy, ktora transcendeuje 3 sily natury- pisze Prabhupada w komantzru do Gity.