Post
autor: trigi » 08 lis 2012, 13:00
10.26 Spośród wszystkich drzew, jestem drzewem figowym. A spośród mędrców pomiędzy półbogami – Naradą. Pomiędzy Gandharvami jestem Citrarathą, a pomiędzy doskonałymi istotami – mędrcem Kapilą.
10.26 Znaczenie: Drzewo figowe (aśvattha) jest jednym z najpiękniejszych i najwyższych drzew i ludzie w Indiach często czczą je, traktując to jako jeden ze swoich codziennych, porannych rytuałów. Spośród półbogów czczą również Naradę, który jest uważany za największego wielbiciela w tym wszechświecie. Jest on reprezentacją Krsny jako wielbiciel (bhakta). (...)
Narada Muni uważany jest za największego bhaktę i znawcę bhakti yogi, wielkim mędrcem we wszechświecie nie najwiekszego półboga. Pan Siva zapewne nie ma nic przeciwko.
Miarą wielkości wielbiciela jest to jak rozdaje miłość do Kryszny. Jest wiele wspaniałych przykładów uczniów Śri Narady Muniego, ale tak patrząc na sprawę mozna powiedzieć ze największym bhaktą Pana jest sam Pan jako Sri Caitanja Mahaprabhu.
Madhya 08.90 "Pan Krsna dał solenną obietnicę po wszystkie czasy. Jeżeli ktoś pełni służbę dla Niego, to Krsna proporcjonalnie obdarza go sukcesem w służbie dla Pana.
Madhya 08.90 Znaczenie: Koncepcja, że można wielbić Krsnę w jakiejkolwiek formie czy w jakikolwiek sposób i mimo to osiągnąć ostateczny rezultat otrzymując łaskę Pana, jest koncepcją najzupełniej błędną. Jest to orzeczenie całkowicie materialistycznych ludzi. Na ogół ludzie tacy mówią, że można wymyślić swój własny sposób wielbienia Najwyższego Pana i że każdy rodzaj wielbienia jest odpowiedni do tego, by zbliżyć się do Najwyższej Osoby Boga. Z pewnością są różne sposoby osiągania różnych rezultatów w działaniu dla korzyści, w wiedzy spekulatywnej, yodze mistycznej i wyrzeczeniu. Dlatego niedojrzałe osoby mówią, że jeśli ktoś przyjmie którąkolwiek z tych metod, to osiągnie łaskę Najwyższej Osoby Boga. Twierdzą, że nie ma znaczenia, jaką metodę się zastosuje. Podaje się pewien ogólny przykład. Jeśli ktoś chce dotrzeć do pewnego określonego miejsca, to prowadzi tam wiele dróg i można się tam udać którąkolwiek z nich. Podobnie, zatwardziali materialiści mówią, że są różne sposoby uzyskania łaski Najwyższej Osoby Boga. Twierdzą, że Najwyższą Osobę Boga można przedstawiać sobie jako boginię Durgę, boginię Kali, Pana Śivę, półboga Ganeśę, Pana Ramacandrę, Krsnę, bezosobowego Brahmana czy cokolwiek i można intonować imię Pana w jakikolwiek sposób, w jakiejkolwiek formie i ostatecznie stać się jednym. Tacy materialiści twierdzą, że rezultat jest ten sam. Mówią także, że jakiś człowiek może mieć wiele imion, ale odpowie, gdy wezwie się go którymkolwiek z tych imion. Dlatego twierdzą, że nie ma potrzeby intonowania mantry Hare Krsna. Jeśli ktoś intonuje imię Kali, Durgi, Śivy, Ganeśy czy kogokolwiek innego, rezultat będzie ten sam. Takie stwierdzenia wypowiadane przez umysłowych spekulantów są z pewnością bardzo przyjemne dla umysłowych spekulantów, ale ci, którzy rzeczywiście mają wiedzę, nie uznają takich konkluzji, sprzecznych z autorytetem śastr. Bona fide acarya z pewnością nie zaakceptuje takiej konkluzji. Krsna wyraźnie mówi w Bhagavad-gicie:
yanti deva-vrata devan pitrn yanti pitr-vratah
bhutani yanti bhutejya yanti mad-yajino 'pi mam
"Kto czci półbogów, narodzi się pomiędzy półbogami; kto czci upiory i duchy, narodzi się pomiędzy takimi istotami; kto oddaje cześć przodkom, pójdzie do przodków; a ci, którzy Mnie wielbią, będą żyć ze Mną." (Bg. 9.25)
Do królestwa Pana mogą zostać dopuszczeni tylko Jego bhaktowie - nie zaś wielbiciele półbogów, karmici, jnani czy ktokolwiek inny. Osoba pragnąca wznieść się na planety niebiańskie wielbi różnych półbogów i materialna natura może zechcieć ofiarować takim bhaktom upragnione przez nich pozycje. Wskutek tego materialna natura przyznaje komuś jego własną naturę, poprzez którą zwiększa on uczucie do różnego rodzaju półbogów. Jednakże Bhagavad-gita mówi, że wielbienie półbogów jest dla ludzi, którzy utracili całą swoją inteligencję.
kamais tais tair hrta-jnanah prapadyante 'nya-devatah
tam tam niyamam asthaya prakrtya niyatah svaya
"Ci, których inteligencja skradziona została przez materialne pragnienia, podporządkowują się półbogom i przestrzegają określonych zasad kultu, odpowiednio do swojej natury." (Bg. 7.20)
Chociaż ktoś może wznieść się na planety niebiańskie, to rezultaty takiego błogosławieństwa są ograniczone.
antavat tu phalam tesam tad bhavaty alpa-medhasam
devan deva-yajo yanti mad-bhakta yanti mam api
"Ludzie o małej inteligencji czczą półbogów, a owoce tego kultu są ograniczone i krótkotrwałe. Wielbiąc półbogów udają się na planety półbogów, natomiast Moi wielbiciele ostatecznie przychodzą na Moją najwyższą planetę." (Bg. 7.23)
Wzniesienie się na planety niebiańskie czy inne planety materialne nie równa się osiągnięciu wiecznego życia w wiedzy i szczęściu. Pod koniec materialnego świata skończą się także wszelkie osiągnięcia materialnego wzniesienia. Zgodnie z oznajmieniami Krsny z Bhagavad-gity - tylko ci, którzy pełnią służbę oddania dla Niego, będą dopuszczeni do świata duchowego i wrócą do Boga, nie zaś inni.
bhaktya mam abhijanati yavan yaś casmi tattvatah
tato mam tattvato jnatva viśate tad-anantaram
"Jedynie przez służbę oddania można poznać Mnie, Najwyższą Osobę Boga, takim jakim jestem. A będąc w pełni świadomym Mnie, dzięki takiemu oddaniu, można wejść do królestwa Boga." (Bg. 18.55)
Impersonaliści nie mogą zrozumieć Najwyższej Osoby Boga; dlatego nie jest dla nich możliwe wejście do duchowego królestwa Boga i powrót do domu, do Boga. W rzeczywistości, przy pomocy różnych środków osiąga się różne rezultaty. Nie jest tak, że wszystkie osiągnięcia są jednym i tym samym. Osób zainteresowanych czterema zasadami dharmy, arthy, kamy i moksy nie można porównywać z tymi, którzy zainteresowani są niezmieszaną służbą oddania dla Pana. Dlatego Śrimad-Bhagavatam mówi:
dharmah projjhita-kaitavo 'tra paramo nirmatsaranam satam
vedyam vastavam atra vastu śivadam tapa-trayonmulanam
śrimad-bhagavate mahamuni-krte kim va parair iśvarah
sadyo hrdy avarudhyate 'tra krtibhih śuśrusubhis tat-ksanat
"Całkowicie odrzucając wszystkie materialnie motywowane czyny religijne, ta Bhagavata Purana przedkłada najwyższą prawdę, którą zrozumieć mogą tylko bhaktowie o czystych sercach. Tą najwyższą prawdą jest rzeczywistość odróżniona, dla dobra ogółu, od złudzenia. Taka prawda kładzie kres trojakim niedolom materialnej egzystencji. To wspaniałe Bhagavatam, zapisane przez wielkiego mędrca Śri Vyasadevę, samo w sobie wystarcza do realizacji Boga. I skoro tylko ktoś pokornie i z uwagą słucha przekazu Bhagavatam, rozwinie on przywiązanie do Najwyższego Pana." (Bhag. 1.1.2)
Ci, którzy aspirują do wyzwolenia, próbują połączyć się z bezosobowym Brahmanem. W tym celu spełniają rytualne ceremonie religijne, ale Śrimad-Bhagavatam uznaje to za oszukańczy proces. W rzeczywistości osoby takie nigdy nie mogą marzyć o powrocie do domu, do Boga. Istnieje przepastna różnica między celem dharmy, arthy, kamy i moksy, a celem służby oddania.
Bogini Durga jest bóstwem nadzorującym ten materialny świat, zbudowany z materialnych elementów. Półbogowie są po prostu różnymi administratorami kierującymi departamentami materialnych działań i podlegają wpływowi tej samej materialnej energii. Jednak wewnętrzne moce Krsny nie mają nic wspólnego ze stwarzaniem tego kosmicznego materialnego świata. Świat duchowy i wszystkie duchowe działania podlegają kierownictwu wewnętrznej energii duchowej i działania takie wykonywane są przez yogamayę, energię duchową. Yogamaya jest duchową, czyli wewnętrzną energią Najwyższej Osoby Boga. Osoby zainteresowane promocją do świata duchowego i pełnieniem służby dla Pana osiągają duchową doskonałość pod kierunkiem yogamayi. Ci zaś, którzy zainteresowani są awansem materialnym, angażują się w rytualne ceremonie religijne i postęp ekonomiczny, by rozwinąć zadowalanie zmysłów. Ostatecznie próbują zjednoczyć się z bezosobową egzystencją Pana. Tacy ludzie stają się zazwyczaj impersonalistami. Są oni zainteresowani czczeniem Pana Śivy czy bogini Durgi, ale ich nagroda jest w stu procentach materialistyczna.
Naśladując przykład gopi, bhaktowie czasami wielbią boginię Katyayani, ale zdają sobie sprawę z tego, że Katyayani jest inkarnacją yogamayi. Gopi czciły Katyayani, yogamayę, by zdobyć Krsnę za swego męża. Z drugiej zaś strony w piśmie Sapta-śati jest powiedziane, że król ksatriya o imieniu Suratha i bogaty vaiśya o imieniu Samadhi wielbili materialną naturę w formie bogini Durgi, by osiągnąć materialną doskonałość. Jeśli ktoś próbuje łączyć wielbienie yogamayi i mahamayi, uważając, że są one jednym i tym samym, faktycznie nie odznacza się zbytnią inteligencją. Koncepcja, że wszystko jest jednym, jest pewnego rodzaju głupotą, której ulegają osoby mające mniej substancji mózgowej. Głupcy i dranie mówią, że czczenie yogamayi i mahamayi jest tym samym. Ta konkluzja jest po prostu wynikiem spekulacji umysłowej i nie daje żadnego praktycznego rezultatu. W materialnym świecie czasami ktoś nadaje tytuł jakiejś całkowicie bezużytecznej rzeczy i w Bengalu określa się to jako nadawanie ślepemu dziecku takiego imienia jak Padmalocana, co znaczy "lotosooki". Ktoś może głupio nazwać ślepe dziecko Padmalocanem, ale takie określenie nie ma żadnego znaczenia.
W świecie materialnym Absolutny Pan jest zawsze identyczny ze Swoim imieniem, sławą, formą, cechami i rozrywkami. Taka identyczność nie jest możliwa w świecie materialnym, w którym imię danej osoby jest różne od tej osoby. Najwyższy Pan ma wiele świętych imion jak Paramatma, Brahman i stwórca, ale ten, kto wielbi Pana jako stwórcę, nie może pojąć związku pomiędzy bhaktą a Panem w pięciu rodzajach transcendentalnych smaków, ani też nie potrafi zrozumieć koncepcji Krsny. Nie można zrozumieć sześciu transcendentalnych bogactw Pana po prostu przez zrozumienie Najwyższej Osoby Boga jako bezosobowego Brahmana.
Bezosobowa realizacja Prawdy Absolutnej jest z pewnością transcendentalna, ale to nie znaczy, że ktoś może zrozumieć sac-cid-ananda formę Pana. Podobnie, realizacja Paramatmy także jest niekompletnym zrozumieniem Prawdy Absolutnej. Pełna ekspansja Prawdy Absolutnej wewnątrz serca każdego jest aspektem Pana znanym jako Paramatma. Bhakta Najwyższej Osoby Boga Narayana nie może prawdziwie zrozumieć transcendentalnych atrakcyjnych cech Krsny. Z drugiej strony, bhakta Krsny, który jest przywiązany do wspaniałych, atrakcyjnych cech Krsny, nie przydaje wielkiego znaczenia Narayanowi. Gdy gopi czasami widziały Krsnę w formie Narayana, nie były Nim zbyt oczarowane. Gopi nigdy nie nazywają Krsny Rukmini-ramana. Bhaktowie Krsny we Vrndavanie nazywają Krsnę Radharamaną, Nandanandaną i Yaśoda-nandaną, ale nie Vasudeva-nandaną czy Devaki-nandaną. Chociaż według koncepcji materialnej Narayana, Rukmini-ramana i Krsna są jednym i tym samym, to w świecie duchowym nie można użyć imienia Krsna zamiast Rukmini-ramana czy Narayana. Jeśli ktoś robi to z powodu ubogiego zasobu wiedzy, smak jego związku z Panem staje się duchowo wadliwy i nazywany jest rasabhasą, nakładaniem się transcendentalnych smaków. Zaawansowany bhakta, który faktycznie zrealizował transcendentalne cechy Pana, nie popełni błędu stworzenia sytuacji rasabhasa przez użycie jednego imienia zamiast innego. Z powodu Kali-yugi jest dużo rasabhasy w imię ekstrawagancji i liberalnego nastawienia. Czyści bhaktowie nie doceniają zbytnio takiego fanatyzmu.
Madhya 08.249 Następnie Śri Caitanya Mahaprabhu zapytał: "Którą spośród wszystkich wyzwolonych osób należy uznać za największą?" Ramananda Raya odpowiedział: "Ten, kto kocha Krsnę, osiągnął najwyższe wyzwolenie."
Madhya 08.249 Znaczenie: Śrimad-Bhagavatam (6.14.5) mówi:
muktanam api siddhanam narayana-parayanah
sudurlabhah praśantatma kotisv api mahamune
"O wielki mędrcze, między wieloma milionami wyzwolonych osób i pośród milionów, które osiągnęły doskonałość, bardzo rzadko spotyka się kogoś, kto jest bhaktą Narayana. Doprawdy, jest on najdoskonalszą i najspokojniejszą osobą."
