Impersonalizm, Mayavada, Monizm - Bezosobowa koncepcja Boga
: 07 gru 2011, 22:42
12.01 Arjuna zapytał: Kto jest bardziej doskonały, ci, którzy są właściwie zaangażowani w służbę oddania dla Ciebie, czy też ci, którzy wielbią niezamanifestowanego, bezosobowego Brahmana?
12.02 Najwyższa Osoba Boga rzekł: Kto wielbi Mnie zawsze z wielką i transcendentalną wiarą, którego umysł skupiony jest na Mojej osobowej formie, tego uważam za najbardziej doskonałego.
12.03-04 Ale ci, którzy całkowicie oddali się wielbieniu niezamanifestowanego, niepoznawalnego przez zmysły, wszechprzenikającego, niepojętego, niezmiennego, trwałego i niewzruszonego (bezosobowej koncepcji Prawdy Absolutnej), kontrolując wszystkie zmysły i będąc jednakowo ustosunkowanymi do wszystkich – i takie osoby, mające na względzie dobro wszystkich, w końcu Mnie osiągają.
12.05 Jednakowoż bardzo trudno jest zrobić postęp tym, których umysły przywiązane są do niezamanifestowanej, bezosobowej cechy Najwyższego Pana, gdyż podążanie tą ścieżką zawsze sprawia wiele kłopotów istotom wcielonym.
12.06-07 A kto Mnie wielbi, oddając Mi wszystkie swoje czyny, i w pełnym oddaniu Mnie się powierza, pełniąc służbę oddania i zawsze medytując o Mnie, pogrążywszy swój umysł we Mnie – tego, o synu Prthy, szybko wyzwalam z oceanu narodzin i śmierci.
02.01.09 O święty królu, zaprawdę byłem doskonale usytuowany w transcendencji, a mimo to urzekły mnie opisy rozrywek Pana, o którym mówią wersety pełne światła.
02.01.09 Znaczenie: Początkowo Prawda Absolutna realizowana jest jako bezosobowy Brahman poprzez proces filozoficznej spekulacji, a w miarę rozwoju wiedzy transcendentalnej, jako Dusza Najwyższa. Jeśli jednak impersonalista, dzięki łasce Pana, zostanie oświecony poprzez stojące na wyższej platformie niż spekulacja filozoficzna stwierdzenia Śrimad-Bhagavatam, zmienia się on w transcendentalnego bhaktę Najwyższej Osoby Boga. Jeżeli czyjaś wiedza jest niewielka, to nie jest on w stanie zaakceptować idei, że Prawda Absolutna posiada osobowość. Impersonaliści, jako osoby mało inteligentne, wyśmiewają osobowe czynności Najwyższego Pana. Uzasadnienia i argumenty w połączeniu z transcendentalnym procesem zbliżania się do Prawdy Absolutnej sprawiają jednak, że nawet zatwardziali impersonaliści zostają przyciągani przez personalne działanie Pana. Osobę taką jak Śukadeva Gosvami, nie urzekają żadne działania materialne. Jeśli jednak taki bhakta, dzięki wyższemu procesowi, zostanie przekonany, wtedy, bez wątpienia przyciągną go transcendentalne czyny Pana. Najwyższy Pan jest transcendentalny i takie też są Jego czyny. Nie jest On ani bierny, ani bezosobowy.
„Bezosobowego Brahmana i Paramatmę wielbią ci, którzy są zaangażowani w empiryczne, filozoficzne spekulacje i yogę mistyczną. Jednakże, jeśli ktoś rozwija się dalej w świadomości Kryszny, czyli duchowym rozumieniu, uznaje on fakt, że Paramatma, Dusza Najwyższa, jest wiecznym przedmiotem czci, i podporządkowuje się Jemu. Bahunam janmanam ante jnanavan mam prapadyate (Bg. 7. l9): "Kiedy ktoś po wielu, wielu żywotach wielbienia Brahmana i Paramatmy podporządkowuje się Vasudevie, jako najwyższemu panu, i zaczyna widzieć siebie jako wiecznego sługę Vasudevy, staje się on wielką, transcendentalnie zrealizowaną duszą."”
– Nektar Instrukcji – rozdział 1
„Osoba świadoma Kryszny nigdy nie ulega fałszywej koncepcji, że jest jednym z Bogiem. Wiedząc, że nie byłaby szczęśliwa poprzez działanie dla siebie, angażuje wszystkie swoje energie w służbę dla Najwyższego Pana, i w ten sposób wyzwala się z sideł złudnej energii materialnej. W związku z tym Caitanya Mahaprabhu cytuje następujący werset z Bhagavad-gity:
daivi hy esa gunamayi
mama maya duratyaya
mam eva ye prapadyante
mayam etam taranti te
''Niełatwo jest przezwyciężyć tę Moją boską, składającą się z trzech sił natury materialnej, energię. Ale bez trudu mogą pokonać ją ci, którzy podporządkowali się Mnie." (Bg. 7.14) .”
– Nektar Instrukcji – rozdział 4
02.12 Nie było bowiem nigdy takiej chwili, w której nie istniałbym Ja, ty, czy wszyscy ci królowie; ani też w przyszłości żaden z nas nie przestanie istnieć.
02.12 Znaczenie: W Vedach, w Katha Upanisad, jak również w Śvetaśvatara Upanisad, powiedziane jest, że Najwyższa Osoba Boga jest żywicielem niezliczonej liczby żywych istot, odpowiednio do ich różnej pozycji wynikającej z ich indywidualnego postępowania i skutków tego postępowania. Najwyższa Osoba Boga jest również – poprzez Swoje całkowite ekspansje – obecny w sercu każdej żywej istoty. Tylko święte osoby, które są zdolne widzieć tego Samego Najwyższego Pana wewnątrz i na zewnątrz, mogą faktycznie osiągnąć doskonały i wieczny pokój.
nityo nityanam cetanaś cetananam
eko bahunam yo vidadhati kaman
tam atma-stham ye 'nupaśyanti dhiras
tesam śantih śaśvati netaresam
(Katha Upanisad 2.2.13)
Ta sama prawda wedyjska, która została wyjawiona Arjunie, jest dostępna dla wszystkich osób w tym świecie, które pozują na bardzo wykształcone, a w rzeczywistości mają bardzo ubogi zasób wiedzy. Pan mówi wyraźnie, że On Sam, Arjuna i wszyscy królowie zgromadzeni na polu walki są wiecznie indywidualnymi istotami i On jest wiecznym żywicielem tych indywidualnych żywych istot, zarówno w ich uwarunkowanym, jak i wyzwolonym stanie. Arjuna, wieczny towarzysz Pana, i wszyscy zgromadzeni królowie są wiecznymi, indywidualnymi osobami, a Najwyższa Osoba Boga jest najwyższą indywidualną osobą. To znaczy, że nie było czasu w przeszłości, kiedy nie istnieliby oni wszyscy jako indywidua, i to znaczy, że również w przyszłości wiecznie pozostaną oni osobami. Ich indywidualność istniała w przeszłości i ta indywidualność będzie kontynuowana bez przerwy w przyszłości. Dlatego nie ma powodu rozpaczać nad kimkolwiek.
Pan Krsna, najwyższy autorytet, nie potwierdził tutaj teorii Mayavadi mówiącej, że dusza indywidualna oddzielona teraz okryciem mayi, czyli złudzenia, po wyzwoleniu połączy się z bezosobowym Brahmanem i straci swoją indywidualną egzystencję. Nie znajduje też tutaj potwierdzenia teoria mówiąca, iż tylko w uwarunkowanym stanie życia myślimy o indywidualności. Krsna wyraźnie oznajmia tutaj, i jest to także potwierdzone w Upanisadach, że również w przyszłości będzie wiecznie istniała indywidualność Pana i innych istot. Ta wypowiedź Krsny jest autorytatywna, jako że Krsna nie może ulegać złudzeniu. Gdyby indywidualność nie była faktem, wtedy Krsna nie podkreślałby tego tak bardzo – nawet w przyszłości. Filozofowie Mayavadi mogą sprzeczać się, że indywidualność, o której mówi Krsna dotyczy materii, a nie ducha. Nawet jeśli przyjmie się ten argument, że indywidualność jest czymś materialnym, to w jaki sposób wyróżnić wtedy indywidualność Krsny? Krsna zapewnia o Swojej indywidualności w przeszłości i zapewnia o niej również w przyszłości. Potwierdził On Swoją indywidualność na wiele różnych sposobów, a bezosobowy Brahman został uznany za wtórnego w stosunku do Krsny. Krsna zachowuje tę Swoją indywidualność przez cały czas. Gdyby został On uznany za zwykłą uwarunkowaną duszę o indywidualnej świadomości, wtedy Jego Bhagavad-gita nie miałaby wartości autorytatywnego pisma objawionego. Zwykły człowiek, ze wszystkimi czteroma ułomnościami ludzkiej natury, nie jest zdolny do wygłaszania nauk, które byłyby warte słuchania. Gita jest ponad taką literaturą. Żadna światowa książka nie może równać się z Bhagavad-gitą. Jeśli przyjmujemy Krsnę za zwykłego człowieka, wtedy Gita traci całą swoją wagę. Filozofowie Mayavadi dowodzą, że pluralność, o której mówi ten werset, jest konwencjonalna i odnosi się tylko do ciała. Lecz taka cielesna koncepcja została już potępiona w wersetach poprzedzających ten werset. Potępiwszy pojmowanie żywych istot w kategorii ciał, jak mógłby Krsna ponownie wysuwać tego rodzaju twierdzenie? Zatem indywidualność jest zachowywana na gruncie duchowym i potwierdzają to wielcy acaryowie, jak Śri Ramanuja i inni. Gita w wielu miejscach wyraźnie oznajmia, że tę duchową indywidualność rozumieją tylko ci, którzy są wielbicielami Pana. Natomiast osoby, które są zazdrosne o Krsnę, jako o Najwyższą Osobę Boga, nie mają bona fide podejścia do tej literatury. Podejście niewielbicieli do nauk Bhagavad-gity podobne jest lizaniu przez pszczoły zewnętrznej powierzchni słoika z miodem. Czy można poznać smak tego miodu, nie otworzywszy wpierw słoika? Podobnie, jak oznajmia to Czwarty Rozdział tej książki, nikt poza wielbicielami Pana nie może zrozumieć mistycyzmu Bhagavad-gity ani poznać jego smaku. Nie mogą też przeniknąć Gity osoby, które zazdrosne są o samo istnienie Pana. Zatem tłumaczenie Gity przez filozofów Mayavadi jest jak najbardziej błędną prezentacją całej prawdy. Pan Caitanya zabronił nam czytania komentarzy Mayavadi i ostrzegał, że ten, kto próbuje zrozumieć ich podejście do Gity, traci wszelką siłę, aby zrozumieć jej prawdziwą tajemnicę. Gdyby indywidualność odnosiła się tylko do świata doświadczalnego, wtedy nie byłoby potrzeby, by Pan wygłaszał nauki. Pluralność duszy indywidualnej i Pana jest wiecznym faktem, i potwierdzają to wyżej wymienione Vedy.
12.02 Najwyższa Osoba Boga rzekł: Kto wielbi Mnie zawsze z wielką i transcendentalną wiarą, którego umysł skupiony jest na Mojej osobowej formie, tego uważam za najbardziej doskonałego.
12.03-04 Ale ci, którzy całkowicie oddali się wielbieniu niezamanifestowanego, niepoznawalnego przez zmysły, wszechprzenikającego, niepojętego, niezmiennego, trwałego i niewzruszonego (bezosobowej koncepcji Prawdy Absolutnej), kontrolując wszystkie zmysły i będąc jednakowo ustosunkowanymi do wszystkich – i takie osoby, mające na względzie dobro wszystkich, w końcu Mnie osiągają.
12.05 Jednakowoż bardzo trudno jest zrobić postęp tym, których umysły przywiązane są do niezamanifestowanej, bezosobowej cechy Najwyższego Pana, gdyż podążanie tą ścieżką zawsze sprawia wiele kłopotów istotom wcielonym.
12.06-07 A kto Mnie wielbi, oddając Mi wszystkie swoje czyny, i w pełnym oddaniu Mnie się powierza, pełniąc służbę oddania i zawsze medytując o Mnie, pogrążywszy swój umysł we Mnie – tego, o synu Prthy, szybko wyzwalam z oceanu narodzin i śmierci.
02.01.09 O święty królu, zaprawdę byłem doskonale usytuowany w transcendencji, a mimo to urzekły mnie opisy rozrywek Pana, o którym mówią wersety pełne światła.
02.01.09 Znaczenie: Początkowo Prawda Absolutna realizowana jest jako bezosobowy Brahman poprzez proces filozoficznej spekulacji, a w miarę rozwoju wiedzy transcendentalnej, jako Dusza Najwyższa. Jeśli jednak impersonalista, dzięki łasce Pana, zostanie oświecony poprzez stojące na wyższej platformie niż spekulacja filozoficzna stwierdzenia Śrimad-Bhagavatam, zmienia się on w transcendentalnego bhaktę Najwyższej Osoby Boga. Jeżeli czyjaś wiedza jest niewielka, to nie jest on w stanie zaakceptować idei, że Prawda Absolutna posiada osobowość. Impersonaliści, jako osoby mało inteligentne, wyśmiewają osobowe czynności Najwyższego Pana. Uzasadnienia i argumenty w połączeniu z transcendentalnym procesem zbliżania się do Prawdy Absolutnej sprawiają jednak, że nawet zatwardziali impersonaliści zostają przyciągani przez personalne działanie Pana. Osobę taką jak Śukadeva Gosvami, nie urzekają żadne działania materialne. Jeśli jednak taki bhakta, dzięki wyższemu procesowi, zostanie przekonany, wtedy, bez wątpienia przyciągną go transcendentalne czyny Pana. Najwyższy Pan jest transcendentalny i takie też są Jego czyny. Nie jest On ani bierny, ani bezosobowy.
„Bezosobowego Brahmana i Paramatmę wielbią ci, którzy są zaangażowani w empiryczne, filozoficzne spekulacje i yogę mistyczną. Jednakże, jeśli ktoś rozwija się dalej w świadomości Kryszny, czyli duchowym rozumieniu, uznaje on fakt, że Paramatma, Dusza Najwyższa, jest wiecznym przedmiotem czci, i podporządkowuje się Jemu. Bahunam janmanam ante jnanavan mam prapadyate (Bg. 7. l9): "Kiedy ktoś po wielu, wielu żywotach wielbienia Brahmana i Paramatmy podporządkowuje się Vasudevie, jako najwyższemu panu, i zaczyna widzieć siebie jako wiecznego sługę Vasudevy, staje się on wielką, transcendentalnie zrealizowaną duszą."”
– Nektar Instrukcji – rozdział 1
„Osoba świadoma Kryszny nigdy nie ulega fałszywej koncepcji, że jest jednym z Bogiem. Wiedząc, że nie byłaby szczęśliwa poprzez działanie dla siebie, angażuje wszystkie swoje energie w służbę dla Najwyższego Pana, i w ten sposób wyzwala się z sideł złudnej energii materialnej. W związku z tym Caitanya Mahaprabhu cytuje następujący werset z Bhagavad-gity:
daivi hy esa gunamayi
mama maya duratyaya
mam eva ye prapadyante
mayam etam taranti te
''Niełatwo jest przezwyciężyć tę Moją boską, składającą się z trzech sił natury materialnej, energię. Ale bez trudu mogą pokonać ją ci, którzy podporządkowali się Mnie." (Bg. 7.14) .”
– Nektar Instrukcji – rozdział 4
02.12 Nie było bowiem nigdy takiej chwili, w której nie istniałbym Ja, ty, czy wszyscy ci królowie; ani też w przyszłości żaden z nas nie przestanie istnieć.
02.12 Znaczenie: W Vedach, w Katha Upanisad, jak również w Śvetaśvatara Upanisad, powiedziane jest, że Najwyższa Osoba Boga jest żywicielem niezliczonej liczby żywych istot, odpowiednio do ich różnej pozycji wynikającej z ich indywidualnego postępowania i skutków tego postępowania. Najwyższa Osoba Boga jest również – poprzez Swoje całkowite ekspansje – obecny w sercu każdej żywej istoty. Tylko święte osoby, które są zdolne widzieć tego Samego Najwyższego Pana wewnątrz i na zewnątrz, mogą faktycznie osiągnąć doskonały i wieczny pokój.
nityo nityanam cetanaś cetananam
eko bahunam yo vidadhati kaman
tam atma-stham ye 'nupaśyanti dhiras
tesam śantih śaśvati netaresam
(Katha Upanisad 2.2.13)
Ta sama prawda wedyjska, która została wyjawiona Arjunie, jest dostępna dla wszystkich osób w tym świecie, które pozują na bardzo wykształcone, a w rzeczywistości mają bardzo ubogi zasób wiedzy. Pan mówi wyraźnie, że On Sam, Arjuna i wszyscy królowie zgromadzeni na polu walki są wiecznie indywidualnymi istotami i On jest wiecznym żywicielem tych indywidualnych żywych istot, zarówno w ich uwarunkowanym, jak i wyzwolonym stanie. Arjuna, wieczny towarzysz Pana, i wszyscy zgromadzeni królowie są wiecznymi, indywidualnymi osobami, a Najwyższa Osoba Boga jest najwyższą indywidualną osobą. To znaczy, że nie było czasu w przeszłości, kiedy nie istnieliby oni wszyscy jako indywidua, i to znaczy, że również w przyszłości wiecznie pozostaną oni osobami. Ich indywidualność istniała w przeszłości i ta indywidualność będzie kontynuowana bez przerwy w przyszłości. Dlatego nie ma powodu rozpaczać nad kimkolwiek.
Pan Krsna, najwyższy autorytet, nie potwierdził tutaj teorii Mayavadi mówiącej, że dusza indywidualna oddzielona teraz okryciem mayi, czyli złudzenia, po wyzwoleniu połączy się z bezosobowym Brahmanem i straci swoją indywidualną egzystencję. Nie znajduje też tutaj potwierdzenia teoria mówiąca, iż tylko w uwarunkowanym stanie życia myślimy o indywidualności. Krsna wyraźnie oznajmia tutaj, i jest to także potwierdzone w Upanisadach, że również w przyszłości będzie wiecznie istniała indywidualność Pana i innych istot. Ta wypowiedź Krsny jest autorytatywna, jako że Krsna nie może ulegać złudzeniu. Gdyby indywidualność nie była faktem, wtedy Krsna nie podkreślałby tego tak bardzo – nawet w przyszłości. Filozofowie Mayavadi mogą sprzeczać się, że indywidualność, o której mówi Krsna dotyczy materii, a nie ducha. Nawet jeśli przyjmie się ten argument, że indywidualność jest czymś materialnym, to w jaki sposób wyróżnić wtedy indywidualność Krsny? Krsna zapewnia o Swojej indywidualności w przeszłości i zapewnia o niej również w przyszłości. Potwierdził On Swoją indywidualność na wiele różnych sposobów, a bezosobowy Brahman został uznany za wtórnego w stosunku do Krsny. Krsna zachowuje tę Swoją indywidualność przez cały czas. Gdyby został On uznany za zwykłą uwarunkowaną duszę o indywidualnej świadomości, wtedy Jego Bhagavad-gita nie miałaby wartości autorytatywnego pisma objawionego. Zwykły człowiek, ze wszystkimi czteroma ułomnościami ludzkiej natury, nie jest zdolny do wygłaszania nauk, które byłyby warte słuchania. Gita jest ponad taką literaturą. Żadna światowa książka nie może równać się z Bhagavad-gitą. Jeśli przyjmujemy Krsnę za zwykłego człowieka, wtedy Gita traci całą swoją wagę. Filozofowie Mayavadi dowodzą, że pluralność, o której mówi ten werset, jest konwencjonalna i odnosi się tylko do ciała. Lecz taka cielesna koncepcja została już potępiona w wersetach poprzedzających ten werset. Potępiwszy pojmowanie żywych istot w kategorii ciał, jak mógłby Krsna ponownie wysuwać tego rodzaju twierdzenie? Zatem indywidualność jest zachowywana na gruncie duchowym i potwierdzają to wielcy acaryowie, jak Śri Ramanuja i inni. Gita w wielu miejscach wyraźnie oznajmia, że tę duchową indywidualność rozumieją tylko ci, którzy są wielbicielami Pana. Natomiast osoby, które są zazdrosne o Krsnę, jako o Najwyższą Osobę Boga, nie mają bona fide podejścia do tej literatury. Podejście niewielbicieli do nauk Bhagavad-gity podobne jest lizaniu przez pszczoły zewnętrznej powierzchni słoika z miodem. Czy można poznać smak tego miodu, nie otworzywszy wpierw słoika? Podobnie, jak oznajmia to Czwarty Rozdział tej książki, nikt poza wielbicielami Pana nie może zrozumieć mistycyzmu Bhagavad-gity ani poznać jego smaku. Nie mogą też przeniknąć Gity osoby, które zazdrosne są o samo istnienie Pana. Zatem tłumaczenie Gity przez filozofów Mayavadi jest jak najbardziej błędną prezentacją całej prawdy. Pan Caitanya zabronił nam czytania komentarzy Mayavadi i ostrzegał, że ten, kto próbuje zrozumieć ich podejście do Gity, traci wszelką siłę, aby zrozumieć jej prawdziwą tajemnicę. Gdyby indywidualność odnosiła się tylko do świata doświadczalnego, wtedy nie byłoby potrzeby, by Pan wygłaszał nauki. Pluralność duszy indywidualnej i Pana jest wiecznym faktem, i potwierdzają to wyżej wymienione Vedy.