NAMA-HATTA

Zrobiłem polskie wersje cytatów z Bhagavad-Gity a nawet czasem wymyśliłem nowe, zapraszam do kontemplacji. Żeby nie wszystko naraz będą partiami dodawane.

Dobre te grafiki. Dzięki za nie.

Są naprawdę świetne. Chyba sobie ściągne wszystkie i będę wrzucać na pulpit każdego dnia inną.

Jak to tłumaczenie z Srimad Bhagavatam, które Arku podajesz na końcu( nie jest ono z pewnością autorstwa Srila Prabhupada) ma się do następującego tekstu Jego Boskiej Miłości?
W znaczeniu do Bhagavad Gity, 10.4-5 Srila Prabhupada mówi:
Satyam, prawdomówność, oznacza, że należy przedstawiać fakty takimi, jakimi są, bez błędnej interpretacji, dla korzyści innych. Pewna konwencja społeczna mówi, że prawdę można mówić tylko wtedy, kiedy jest ona przyjemna dla innych. Ale to nie jest prawdomówność. Prawdę należy mówić otwarcie i śmiało, tak aby inni zrozumieli, jak fakty mają się naprawdę. Jeśli jakiś człowiek jest złodziejem i jeśli ludzie zostaną o tym powiadomieni, to jest to prawda. Prawdy nigdy nie należy ukrywać, mimo iż czasami nie jest ona przyjemna. Prawdomówność wymaga, aby fakty były przedstawiane takimi, jakimi są, dla korzyści innych. To jest prawda.
(zaczerpnięte z Bhagavad Gita Taka Jaką Jest, Specjalne ograniczone polskie wyd., BBT 1981)
Prabhupada powiedział także:: Sach bale tomare lutha jutha jagat mohaye: When one tells lies, everyone is enchanted, but when one tells the truth, s/he is beaten with sticks.”
"kiedy ktoś mówi kłamstwa każdy jest oczarowany, lecz kiedy mówi prawdę, to zbiera cięgi."

Wydaje się zatem, że głównym motywem w przypadku prawdy nie jest przyjemność, co zdaje się dominować w chyba pochopnej interpretacji wersu z 11 canto. W kali yudze takie drobiazgi mają ogromne znaczenie, bo z czterech filarów religijności została nam już tylko jedna noga, prawdomówność. Czy jednak aby na pewno?
Oczywiście przy odrobinie dobrej woli jedno z drugim się nie wyklucza, ale pokus po temu by tak nie było jest sporo. Nie znam tego wersetu, więc może bluźnię, ale wydaje mi się, że słowo "uprzejmie" zamiast "przyjemnie" byłoby mniej kontrowersyjne i bardziej zgodne z cytatem Bg.10.4. I tylko o to w sumie mi idzie. A tak na marginesie, zakładając, że jest zarówno tak jak SB. canto 11(patrz wyżej) i tak jak Bg. 10.4 równocześnie, to pozostaje tylko zostać mędrcem, żeby sprawdzić w praktyce jak to naprawdę jest To już może być dużo trudniejsze jak radosne spekulowanie i szukanie dziury w całym! Nic tak jednak nie wyzwala pożytecznych dyskusji jak kontrowersyjne poglądy i pytania. Pozdrawiam Arka i dziękuję za piękne wizualizacje tych wersetów.

Tak, masz rację. To co napisałeś , to może spełniać rolę komentarza do tematu. Są rożne temperamenty osób, posłużę się tu podziałem astrologicznym: rakszasa, manusya i deva. Jesli ktoś jest rakszasa to szczególnie powinien wziąć sobie do serca werset z Bhagavatam, jeśli ktoś jest deva to powinien pamiętać, że prawdę należy mówić jaka jest a nie upiększać. Tak więc każdy z typów ludzi musi inaczej podejść do tego zagadnienia. Tą samą wiadomośc można powiedzieć na kilka sposobów np.
Rakszasa: Ty głupcze!
Manusya: To nierozsądne.
Deva: Pomyśl, zobacz.

Odnośnie jak należy przyjmowac instrukcje, czasami pozornie sprzeczne, czyli jak używać inteligencji, którą nam dano:

Ś.B. 05.01.12 Znaczenie:  

Priyavrata mógł spierać się, że Pan Brahma poprosił go, aby założył rodzinę i przyjął na siebie odpowiedzialność za zarządzanie królestwem, mimo iż Narada Muni poradził mu, by nie wkraczał w życie rodzinne i nie wikłał się w materialne sprawy. Wprawiło to w zakłopotanie Priyavratę, gdyż nie wiedział, czyje polecenia ma przyjąć, ponieważ zarówno Pan Brahma, jak i Narada Muni są autorytetami. Wobec tego bardzo odpowiednie jest użycie słowa manisaya. Wskazuje ono na to, że ponieważ Narada Muni i Pan Brahma są autorytetami, aby udzielać instrukcji, Priyavrata nie powinien odrzucać instrukcji żadnego z nich, ale powinien użyć inteligencji, aby stosować się do rady obu. Aby rozwiązać takie dylematy, Śrila Rupa Gosvami podał bardzo wyraźne określenie inteligencji. Powiedział:
 
anasaktasya visayan    yatharham upayunjatah
nirbandhah krsna-sambandhe    yuktam vairagyam ucyate
 
Visayan, materialne sprawy, powinny być przyjmowane bez przywiązania i wszystko należy połączyć ze służbą dla Pana. Na tym polega prawdziwa inteligencja (manisa). Założenie rodziny czy zostanie królem w materialnym świecie nie jest niczym złym, jeżeli wszystko przyjmuje się w służbie dla Krsny. A to wymaga czystej inteligencji. Filozofowie Mayavadi mówią, brahma satyam jagan mithya: ten materialny świat jest fałszywy, jedynie Prawda Absolutna jest prawdziwa. Jednakże inteligentny bhakta w linii Pana Brahmy i wielkiego mędrca Narady – czyli innymi słowy, w Brahma-sampradayi – nie uważa, że ten świat jest fałszywy. Nie może być fałszywym to, co zostało stworzone przez Najwyższą Osobę Boga, ale fałszem jest używanie tego dla własnej przyjemności. Wszystko ma służyć przyjemności Najwyższej Osoby Boga, jak potwierdza to Bhagavad-gita (5.29).

Bhoktaram yajna-tapasam sarva-loka-maheśvaram:

Najwyższa Osoba Boga jest właścicielem wszystkiego i jest najwyższym podmiotem radości i dlatego wszystko powinno być połączone ze służbą dla Niego, dla sprawienia Mu przyjemności. Bez względu na to, czy czyjeś warunki są pomyślne czy niepomyślne, należy wykorzystywać wszystko w służbie dla Najwyższego Pana. Na tym polega sposób doskonałego użycia swojej inteligencji.