NAMA-HATTA

Jest taka historia, chyba z poludniowych Indii. Dotyczaca potegi nieswiadomej Sluzby Oddania Bogu (agjata-sukriti)
Pewien zlodziej ukradl jakies bronzoletki. Ale zostal zauwazny i ktos narobil rwetesu. "Lapac zlodzieja, lapac". Zlodziej w panice wyrzucil lup i zaczol uciekac. Biegl przez cala wies, ale wszedzie wokol co chwile ktos krzyczal i poscig deptal mu po pietach. Zaczol myslec co zrobic i wymyslil ze ucieknie do pobliskiej Swiatyni Wisznu.

Wbiegl wiec do srodka. Mial jednak po drodze jakies bloto i mnustwo blota i to takiego z gliny sie przyczepilo mu do stup. Uniemozliwialo mu to szybkie bieganie. Kiedy byl wiec w srodku Swaityni Wisznu, zaczol tak oczyszczac nogi szorujac podeszfami o kanty schodow, w ten sposob bloto z gliny zostawalo na schodach a nogi byly znowy wolne. I zaczol dalej uciekac/

Schody te jednak byly dosc stare mialy kilkaset lat i byly wystrzepione. Wielu bhaktow i pielgrzmow i ludzi odwiedzjacych swaityni zdejmowalo buty ale czesto ranilo swoje stopy o te wystrzepione kanty schodow. Tymczasem ta glina po obeschnieciu idealnie zalepila te dziorawe podstawy stopni. Bhaktowie i wedrowcy przestali sobie ranic stopy.

W tej histrii moral jest taki, ze ten zlodziej za sam ten nieswiadomy czyn po smierci dostal sie na Waikunty, a wiec do swaita duchwego:) Nie wiem na ile jestto jakby historia znana i oficjalna ale ponoc w poludniowych Indiach ludzie opowadaja sobie jako potwierdzenie ze naprawde warto sluzyc Wisznu i Kryszne nawet przez sekunde, przypadkiem i nieswiadomie. Zlodziej nie byl bhakta. nie zrobil tego specjanie a jednyni przypadkiem przysluzyl sie w Swiatyni Wisznu i pomogl wsztskim odwiedzjacym bhaktom i pielgrzmom/