W Bremie natomiast, mieli?my występ w nocnym klubie. Było to niestety, całkowite przeciwieństwo imprezy w Kikonii. Publiczno?ć, to byli ludzie starsi, mniej więcej w wieku 40, 50, 60 lat. Był to mały klub, położony gdzie? nad jeziorem. Tym razem jednak, mieli?my do dyspozycji liczne mikrofony. Zgromadzeni tam ludzie, jedli i pili przy stolłach z białymi obrusami.
Wydawali się być niezwykle zaskoczeni - widz?c nas tam. Patrzyli na nas w sposób, jak gdyby nie chcieli mieć z nami do czynienia. Bardzo konserwatywni ludzie. Ponieważ jednak, byli?my kolorowo ubrani i na swój sposób interesuj?cy, nie wzieli nam za złe naszej, tam, obecno?ci.
Następna impreza odbyła się w sali koncertowej, przeznaczonej przede wszystkim, dla ludzi młodych; nie przyszło ich jednak zbyt wielu, ale wszyscy ?piewali z nami i było bardzo pięknie. Wiele osób przyszło na scenę, aby porozmawiać z bhaktami o filozofii ?wiadomo?ci Kryszny. Przeczuwali?my, że ?wiadomo?ć Kryszny będzie miała w Niemczech bardzo dobr? przyszło?ć, ponieważ zachwycali się ni? głównie, ludzie młodzi.
Wszędzie gdzie przyjechali?my, wychodzili?my ze ?piewem na ulice. Mogli?my więc zaobserwować, jak chłonni byli ludzie na ?wiadomo?ć Kryszny. Już wtedy, wiele osób przychodziło do ?wi?tyni na Bartelstrasse w Hamburgu. Było to małe mieszkanie znajduj?ce się na 3-ecim czy 4-tym piętrze budynku, którego wyższe kondygnacje zajmowały magazyny mebli i drewna. Chociaż ?wi?tynia ta, była położona w przemysłowej dzielnicy miasta, to mimo to przychodziło tam wiele osób.
,,NA STADIONIE PIŁKARSKIM"
Inna zabawna historia, o której chciałbym opowiedzieć, wydarzyła się w Anglii.
Mniej więcej w trzy tygodnie po ukazaniu się płyty ,,Mantra Hare Krishna" , zyskała ona niezwykł?, wręcz, popularno?ć.
W Manchester, na stadionie, zaczęto puszczać tę muzykę w przerwach meczów piłkarskich. Kibice piłki nożnej z Manchester znani s? z niesłychanej brutalno?ci. Zazwyczaj w przerwach meczów nastawiano jak?? muzykę rozrywkow?. Widzowie to najczę?ciej byli ludzie starsi. Bhakta, który przypadkowo był ?wiadkiem tego zdarzenia, opowiedzieł nam tę historię: kiedy to z gło?ników puszczono mantrę Hare Kryszna, wszyscy ludzie na stadionie zaczęli ?piewać. ?piewali tak samo, jak młodzież z Kilonii. Wszyscy ?piewali z płyt? jak jeden m?ż. Cały stadion! Byli oni w niesamowity nastroju i ?piewali mantrę Hare Kryszna.
Ponieważ płyta cieszyło się ogromn? popularno?ci?, mogli?my wyst?pić w wielkiej sali koncertowej w Amsterdamie, gdzie zjawiło się 2000 osób. Następnie pojechali?my powtórnie do Kilonii oraz do Paryża, gdzie koncertowali?my w klubie Maxim.
The Radha Krishna Temple i George Harrison w klubie Maxim w Paryżu, w lutym 1970 roku. (photo from Paris-Match)
Byli?my też na festiwalu jazzowym w Prowansji, na południu Francji. Pojechali?my nawet do Linkopping, do Szwecji, na imprezę pod nazw?: ,,Słońce o północy". Objechli?my więc cał? Europę i urz?dzali?my kirtany na scenie, niczym grupa rockowa.
Kiedy Bob Dylan występował w 1969 roku, na gigantycznym koncecie na wyspie Wight , kazał zagrać, tuż przed swoim pojawieniem się na scenie, mantrę Hare Kryszna. Cała publiczno?ć - tysi?ce ludzi ?piewało razem.
Podczas niektórych koncertów grali?my razem z innymi grupami. Występowali?my z Moody Blues, The Who, Quintessence i podobnymi ludĽmi. Był to więc, bardzo dobry pocz?tek dla ?wiadomo?ci Kryszny. Po nagraniu płyty z Georgem Harrisonem, mantra Hare Kriszna unosiła się na fali sukcesu. Rozpowszechniła się w ten sposób w całej Europie. Ludzie ci?gle wspominaj? te pierwsze dni - szczególnie w Anglii. Wiele osób nadal pamięta nasze występy w programie ,,Tops of the Pops".
___________________________________________________________
I tak oto kończy się to niezwykle inspiruj?ce opowiadanie , wspaniałego wielbiciela; Jego Boskiej Miło?ci ?rila Mukundy Goswamiego.
