Śrimad Bhagavatam 03.25.41
Osoba, który szuka schronienia gdzieś indziej niż u Mnie, nigdy nie zapomni okropnego strachu przed narodzinami i śmiercią, albowiem Ja jestem wszechmocnym Panem, Najwyższą Osobą Boga, oryginalnym źródłem stworzenia i Duszą Najwyższą wszystkich dusz.
03.25.41 Znaczenie: Werset tan sygnalizuje, że cykl narodzin i śmierci może być zatrzymany tylko wtedy, gdy ktoś stanie się czystym bhaktą Najwyższego Pana. W pismach świętych powiedziane jest harim vina na srtim taranti. Cykl narodzin i śmierci może pokonać tylko tan, kto zostanie obdarzony łaską przez Najwyższą Osobę Boga. Koncepcja ta jest potwierdzona również i tutaj: można próbować zrozumieć Prawdę Absolutną poprzez swe niedoskonałe spekulacje umysłowe lub dążyć do uświadomienia sobie jaźni przez proces yogi mistycznej, jeśli jednak nie podporządkujemy się Najwyższej Osobie Boga, to żaden proces nie zapewni nam wyzwolenia. Ktoś mógłby zapytać, czy twierdzenie to oznacza, że osoby poddaje się wielkim pokutom i umartwieniom, przez ścisłe wypełnianie zasad", trudzą się na próżno? Odpowiedź znajduje się w Śrimad-Bhagavatam (10.2.32): ye 'nye 'ravindaksa vimukta-maninah. Kiedy, Krsna znajdował się w łonie Devaki, Pan Brahma i inni półbogowie modlili się w następujący sposób: "Drogi, lotosooki Panie, istnieją osoby, które puszą się myśląc, że osiągnęły wyzwolenie lub zjednoczyły się z Bogiem; czy też stały się Bogiem. Ale mimo iż mają takie wygórowane mniemanie o sobie, ich inteligencja wcale nie jest godna podziwu. Są to istoty o małej inteligencji." Bhagavatam mówi, że inteligencja takich osób – czy to wysoka, czy niska – nie jest nawet oczyszczona. Posiadając oczyszczoną inteligencję, żywa istota może myśleć tylko o podporządkowaniu się. Bhagavad-gita mówi niże oczyszczona inteligencja pojawia się u człowieka o wielkiej mądrości. Bahunam janmanam ante jnanavan mam prapadyate. Po wielu, wielu narodzinach, istota o prawdziwie zaawansowanej inteligencji podporządkowuje się Najwyższemu Panu.
Bez procesu podporządkowania się nie można osiągnąć wyzwolenia. Bhagavatam mówi: "Ludzie, którzy się tylko puszą, myśląc, że przez jakiś pozbawiony oddania proces osiągnęli wyzwolenie, nie mają czystej inteligencji, ponieważ nie podporządkowali się Tobie. Pomimo oddawania się wielu pokutom i umartwieniom, czy też nawet dojścia do krawędzi realizacji duchowej w realizacji Brahmana, ludziom tym tylko wydaje się, że znajdują się w blasku Brahmana. W rzeczywistości, upadają oni na nowo w materialne działania, ponieważ nie zajmują się czynnościami transcendentalnymi." Nie powinniśmy się zadowalać samą wiedzą, że jesteśmy Brahmanem, Musimy zaangażować się w służenie Najwyższemu Brahmanowi; to jest właśnie bhakti. Brahman powinien być zajęty służeniem Parabrahmanowi. Powiedziane jest, że nie można służyć Brahmanowi, dopóki samemu nie stanie się Brahmanem. Najwyższym Brahmanem jest Najwyższa Osoba Boga. Brahmanem jest również żywa istota. Bez bezpośredniej realizacji bycia Brahmanem, istotą duchową, wiecznym sługą Pana, samo myślenie, że jest się Brahmanem, jest realizacją wyłącznie teoretyczną. Żywa istota musi jednocześnie i posiadać realizację, i angażować się w służbę oddania dla Pana. Tylko wtedy można utrzymać status Brahmana. W przeciwnym razie następuje upadek.
Bhagavatam mówi, że osoby nie będące bhaktami lekceważą transcendentalne, miłosne służenie lotosowym stopom Osoby Boga i dlatego mają zbyt mało inteligencji, co z kolei powoduje ich upadek. Żywa istota musi coś robić – jeśli nie zajmie się transcendentalnym służeniem, to upadnie w działanie materialne. Kiedy ktoś upada w działanie materialne, nic nie może go uchronić od cyklu narodzin i śmierci. Jak oznajmia tutaj Pan Kapila: "Bez Mojego miłosierdzia" (nanyatra mad bhagavatah). Pan Określony jest tutaj jako Bhagavan, Najwyższa Osoba Boga. Określenie to sygnalizuje, że Pan posiada pełnię wszelkich bogactw i dlatego może bez trudu wyzwolić nas z cyklu narodzin i śmierci. Będąc najwyższym, jest On również nazywany pradhaną. Pan jest jednakowy dla wszystkich, ale specjalną łaską darzy tych, którzy Mu się podporządkowują. Bhagavad-gita również potwierdza, że Pan jest jednakowy dla wszystkich; nie jest On nikomu ani wrogiem, ani przyjacielem. Szczególnie przychylnie patrzy jednak na osobę, która się Mu podporządkowuje. Przez samo podporządkowanie się Panu można – dzięki Jego łasce – wydostać się z cyklu narodzin i śmierci. W przeciwnym wypadku można żyć wiele, wiele razy i wielokrotnie dążyć do wyzwolenia innymi metodami.
Śrimad Bhagavatam 03.25.42
To z powodu Mojej supremacji wieje wiatr, ze strachu przede Mną świeci słońce, a Indra, władca chmur, zsyła deszcze. Ze strachu przede Mną pali się ogień, a śmierć chodzi po świecie i zbiera swe żniwo.
03.25.42 Znaczenie: Najwyższa Osoba Boga, Krsna, mówi w Bhagavad-gicie, że ustanowione prawa naturalne działają w sposób właściwy dzięki Jego nadzorowi. Nikt nie powinien myśleć, że natura działa w sposób automatyczny, bez nadzoru. Pisma wedyjskie podają, że chmury kontroluje półbóg Indra, ciepło rozprowadza bóg słońca, kojące światło księżyca – półbóg Candra, a ruchami powietrza kieruje Vayu. Ponad tymi półbogami znajduje się jednak Najwyższa Osoba Boga, główna żywa istota. Nityo nityanam cetanaś cetananam. Półbogowie są również zwykłymi istotami. Swoją pozycję zawdzięczają oni swej wierności, czyli skłonności do służby oddania. Półbogowie, czyli osoby zarządzające – Candra, Varuna, Vayu itd. – nazywani są adhikari-devata. Półbogowie są głowami poszczególnych departamentów. Państwo Najwyższej Osoby Boga nie składa się z jednej, dwóch czy też trzech planet – obejmuje ono miliony planet i miliony wszechświatów. Państwo to jest olbrzymie i dlatego Najwyższemu Panu potrzebni są pomocnicy. Półbogowie uważani są za części ciała Pana. Tak opisują to pisma wedyjskie. Z tych waśnie powodów, bóg słońca, bóg księżyca, bóg ognia i bóg powietrza pracują pod kierunkiem Najwyższego Pana. Bhagavad-gita stwierdza to mówiąc, mayadhyaksena prakrtih suyate sa-caracaram. Pan kieruje prawami natury. Wszystko odbywa się we właściwym czasie i porządku gdyż On czuwa nad tym.
Osoba, która przyjęła schronienie Najwyższego Pana, jest całkowicie zabezpieczona przed wszelkimi innymi wpływami. Nie musi już ona nikomu służyć i nie ma wobec nikogo zobowiązań. Osoba taka oczywiście nie sprzeciwia się nikomu, ale jej cała siła myślenia pochłonięta jest służeniem Panu. Wypowiedź Najwyższej Osoby Boga, Kapili, że to z Jego polecenia wieje wiatr, pali się ogień i słońce daje ciepło, nie jest czymś sentymentalnym. Impersonaliści mogą mówić, że bhaktowie Bhagavatam stwarzają sobie lub wyobrażają Najwyższą Osobę Boga i przypisują Mu określone cechy. W rzeczywistości, nie jest to ani wyobrażenie sobie czegoś, ani narzucanie sztucznej siły nazywanej Bogiem. W Vedach powiedziane jest, bhisasmad vatah pavate / bhisodeti suryah: "Bóg słońca i bóg wiatru działają ze strachu przed Najwyższym Panem." Bhisasmad agniś cendraś ca / mrtyur dhavati pancamah: "Agni, Indra i Mrtyu również działają pod Jego kierunkiem." Tak oznajmiają Vedy.
Śrimad Bhagavatam 03.25.43
Yogini, wyposażeni w transcendentalną wiedzę i wyrzeczenie oraz zaangażowani w służbę oddania dla swego wiecznego pożytku, chronią się u Mych lotosowych stóp. Ponieważ to Ja jestem Panem, bez żadnych obaw mogą oni wejść do królestwa bożego.
03.25.43 Znaczenie: Prawdziwym yoginem mistykiem jest ten, kto rzeczywiście chce wyzwolić się z matni tego materialnego świata i wrócić z powrotem do domu, z powrotem do Boga. Wskazuje na to wyraźnie użyty tu zwrot yuktena bhakti-yogena. Mistycy (yogini), którzy angażują się w służbę oddania, są yoginami pierwszej klasy. Jak opisuje to Bhagavad-gita, yoginami pierwszej klasy są ci, którzy nieustannie myślą o Panu, Najwyższej Osobie Boga, Krsnie. Osoby takie wcale nie cierpią na brak wiedzy i wyrzeczenia. Stanie się bhakti-yoginem łączy się z automatycznym osiągnięciem tych rzeczy. Wiedza i wyrzeczenie są rezultatem pełnienia bhakti-yogi. Potwierdza to równie Drugi Rozdział Pierwszego Canto Śrimad-Bhagavatam. Bhagavatam mówi, że osoba angażująca się w służbę oddania dla Vasudevy, Krsny, posiada całkowitą wiedzę transcendentalną oraz wyrzeczenie, które pojawiają się u niej w sposób niewytłumaczalny. Ahaituki – rzeczy te przychodzą bez przyczyny. Nawet jeśli ktoś jest zupełnym analfabetą, to dzięki pełnieniu służby oddania zostaje mu objawiona transcendentalna wiedza pism świętych. Tak mówią również pisma wedyjskie. Osobie posiadającej pełną wiarę w Najwyższą Osobę Boga i mistrza duchowego, odsłaniana jest cała treść pism wedyjskich. Nie musi ona dodatkowo szukać czegokolwiek; yogini pełniący służbę oddania posiadają pełnię wiedzy i wyrzeczenia. Braki w wiedzy i wyrzeczeniu świadczą o niepełności służby oddania. Konkluzja jest tu następująca: nie możemy mieć pewności wejścia do świata duchowego – czy to w blasku bezosobowego brahmajyoti Pana, czy na planety Vaikuntha, znajdujące się w światłości Brahmana – dopóki nie podporządkujemy się lotosowym stopom Najwyższego Pana. Dusze podporządkowane nazywane są akuto-bhaya. Nie ma w nich ani wątpliwości, ani strachu, i mają zagwarantowane wejście do królestwa duchowego.
Śrimad Bhagavatam 03.25.44
Osoby, których umysły skupione są na Panu, gorliwie podejmują służbę oddania. Jest to jedyny sposób na osiągnięcie ostatecznej doskonałości życia.
03.25.44 Znaczenie: Znaczący jest występujący tu zwrot mano mayy arpitam ("umysł skupiony na Mnie"). Powinniśmy skupić umysł na lotosowych stopach Krsny lub Jego inkarnacji. Stałość takiego stanu wolności jest drogą do wyzwolenia. Przykładem może tu być Maharaja Ambarisa. Król ten skupił swój umysł na lotosowych stopach Pana, mówił tylko o rozrywkach Pana, wąchał wyłącznie kwiaty i tulasi ofiarowane Panu, chodził tylko do świątyni i sprzątał ją własnymi rękami oraz angażował język w smakowanie potraw ofiarowanych Panu, a uszy w słuchanie o Jego wspaniałych czynach. W ten właśnie sposób zaangażował on swe wszystkie zmysły. Przede wszystkim, umysł powinien być pochłonięty lotosowymi stopami Pana; trwale i zdecydowanie. Umysł jest panem zmysłów. Kiedy więc zaangażowany jest umysł, zaangażowane są również wszystkie zmysły. Na tym właśnie polega bhakti-yoga. Yoga jest kontrolowaniem zmysłów. Ściśle mówiąc, zmysłów nie można "kontrolować"; są one zawsze pobudzone. Podobnie jest z dzieckiem jak długo może ono siedzieć cicho i spokojnie, zmuszone do tego naszym nakazem? To nie jest możliwe. Nawet Arjuna powiedział, cancalam hi manah krsna: "Umysł jest zawsze podniecony." Najlepiej jest skupić umysł na lotosowych stopach Pana Mano mayy arpitam sthiram. Jeśli ktoś poważnie angażuje się w świadomość Krsny, to jest to stan najwyższej doskonałości. Wszystkie zajęcia w świadomości Krsny znajdują się na najwyższym poziomie doskonałości życia ludzkiego.