Sześć teorii filozoficznych
: 24 lip 2016, 15:48
Caitanya Caritamrita — Madhya-lila
Rozdział 25 – Jak wszyscy mieszkańcy Varanasi stali się Vaisnavami
Tekst 56
"Przez studiowanie sześciu teorii filozoficznych można osiągnąć Prawdę Absolutną. Dlatego naszym obowiązkiem jest podążanie ścieżką mahajanów, autorytetów. Wszystko, co oni mówią, powinniśmy uznać za najwyższą prawdę.
ZNACZENIE: W swojej Amrita-pravaha-bhasyi Śrila Bhaktivinoda Thakura przedstawia następujące streszczenie sześciu procesów filozoficznych. Prakaśananda przyznał, że Śripad Śankaracarya bardzo chciał ustanowić swoją filozofię monizmu, przyjął zatem schronienie filozofii Vedanty i próbował tłumaczyć ją na własny sposób. Jednakże faktem jest, że jeśli ktoś akceptuje istnienie Boga, z pewnością nie może ustanowić teorii monizmu. Dlatego też Śankaracarya obalał wszelkiego rodzaju literaturę wedyjską, która ustanawia supremację Osoby Boga. Śankaracarya próbował obalić literaturę wedyjską na różne sposoby. Na całym świecie dziewięćdziesiąt dziewięć procent filozofów podąża śladami Śankaracaryi i nie chce zaakceptować Najwyższego Osobowego Boga. Próbują w zamian ustanowić własne opinie. Dla doczesnych filozofów jest to typowe, że chcą ustanowić własne opinie i obalają opinie innych. Dlatego:
Filozofowie Mimamsaka stosujący się do zasad Jaiminiego kładą nacisk na działanie dla własnej przyjemności i mówią, że jeśli istnieje Bóg, musi On podlegać prawom działania dla przyjemności. Innymi słowy, jeśli ktoś dobrze spełnia swoje obowiązki w świecie materialnym, Bóg zobowiązany jest dać mu upragniony rezultat. Według tych filozofów nie trzeba być wielbicielem Boga. Jeśli ktoś ściśle przestrzega zasad moralnych, Pan go doceni i przyzna mu upragnioną nagrodę. Tacy filozofowie nie akceptują wedyjskiej zasady bhakti-yogi. W zamian kładą nacisk na wykonywanie swego obowiązku.
Ateistyczni filozofowie Sankhya, jak Kapila, bardzo dokładnie analizują materialne elementy i w ten sposób dochodzą do wniosku, że przyczyną wszystkiego jest materialna natura. Nie akceptują Najwyższego Osobowego Boga jako przyczyny wszystkich przyczyn.
Filozofowie nyaya, jak Gautama i Kanada, uznali, że oryginalną przyczyną stworzenia jest połączenie atomów.
Filozofowie Mayavadi mówią, że wszystko jest złudzeniem. Mając za przywódców filozofów jak Astavakra, podkreślają, że przyczyną wszystkiego jest bezosobowy blask Brahmana.
Filozofowie podążający za naukami Patanjalego praktykują raja-yogę. Wyobrażają sobie Prawdę Absolutną w wielu formach. Na tym polega ich proces samorealizacji.
Tych pięć filozofii całkowicie odrzuca panowanie Najwyższego Osobowego Boga i usiłuje ustanowić własne filozoficzne teorie. Jednakże Śrila Vyasadeva napisał Vedanta-sutrę i, biorąc esencję całej literatury wedyjskiej, ustanowił supremację Najwyższego Osobowego Boga. Cała piątka wspomnianych powyżej filozofów rozumie, że bezosobowy Brahman nie ma materialnych cech i sądzą oni, że gdy pojawia się Osoba Boga, jest On zanieczyszczony i okryty cechami materialnymi. Używanym tu fachowym określeniem jest saguna. Mówią oni "saguna Brahman" i "nirguna Brahman". Nirguna Brahman znaczy bezosobowy, a saguna Brahman znaczy "przyjmujący materialne zanieczyszczenie". Tego rodzaju filozoficzną spekulację nazywa się zasadniczo filozofią Mayavadi. Jednakże faktem jest, że Prawda Absolutna nie ma nic wspólnego z materialnymi cechami, ponieważ jest Ona transcendentalna. Jest Ona zawsze kompletna i ma pełnię duchowych cech. Pięciu wyżej wspomnianych filozofów nie akceptuje Pana Visnu jako Najwyższego Osobowego Boga, lecz są oni bardzo zajęci obalaniem filozofii innych szkół. W Indiach jest sześć rodzajów procesów filozoficznych. Ponieważ Vyasadeva jest autorytetem wedyjskim, zwany jest on Vedavyasą. Bhaktowie przyjmują jego filozoficzne wyjaśnienie Vedanta-sutry. Jak Kryszna potwierdza w Bhagavad-gicie (15.15):
sarvasya caham hrdi sannivisto
mattah smritir jnanam apohanam ca
vedaiś ca sarvair aham eva vedyo
vedanta-krd veda-vid eva caham
"Ode Mnie, który przebywam w każdym sercu, pochodzi pamięć, wiedza i zapomnienie. Ja jestem przedmiotem poznania wszystkich Ved. W istocie to Ja jestem kompilatorem Vedanty i Ja jestem znawcą Ved."
Ostatecznym celem studiowania całej literatury wedyjskiej jest zaakceptowanie Kryszny jako Najwyższego Osobowego Boga. Ten ruch świadomości Kryszny propaguje filozoficzną konkluzję Śrila Vyasadevy i podąża śladami innych wielkich acaryów, jak Ramanujacarya, Madhvacarya, Visnusvami, Nimbarka i Sam Śri Caitanya Mahaprabhu.
Rozdział 25 – Jak wszyscy mieszkańcy Varanasi stali się Vaisnavami
Tekst 56
"Przez studiowanie sześciu teorii filozoficznych można osiągnąć Prawdę Absolutną. Dlatego naszym obowiązkiem jest podążanie ścieżką mahajanów, autorytetów. Wszystko, co oni mówią, powinniśmy uznać za najwyższą prawdę.
ZNACZENIE: W swojej Amrita-pravaha-bhasyi Śrila Bhaktivinoda Thakura przedstawia następujące streszczenie sześciu procesów filozoficznych. Prakaśananda przyznał, że Śripad Śankaracarya bardzo chciał ustanowić swoją filozofię monizmu, przyjął zatem schronienie filozofii Vedanty i próbował tłumaczyć ją na własny sposób. Jednakże faktem jest, że jeśli ktoś akceptuje istnienie Boga, z pewnością nie może ustanowić teorii monizmu. Dlatego też Śankaracarya obalał wszelkiego rodzaju literaturę wedyjską, która ustanawia supremację Osoby Boga. Śankaracarya próbował obalić literaturę wedyjską na różne sposoby. Na całym świecie dziewięćdziesiąt dziewięć procent filozofów podąża śladami Śankaracaryi i nie chce zaakceptować Najwyższego Osobowego Boga. Próbują w zamian ustanowić własne opinie. Dla doczesnych filozofów jest to typowe, że chcą ustanowić własne opinie i obalają opinie innych. Dlatego:
Filozofowie Mimamsaka stosujący się do zasad Jaiminiego kładą nacisk na działanie dla własnej przyjemności i mówią, że jeśli istnieje Bóg, musi On podlegać prawom działania dla przyjemności. Innymi słowy, jeśli ktoś dobrze spełnia swoje obowiązki w świecie materialnym, Bóg zobowiązany jest dać mu upragniony rezultat. Według tych filozofów nie trzeba być wielbicielem Boga. Jeśli ktoś ściśle przestrzega zasad moralnych, Pan go doceni i przyzna mu upragnioną nagrodę. Tacy filozofowie nie akceptują wedyjskiej zasady bhakti-yogi. W zamian kładą nacisk na wykonywanie swego obowiązku.
Ateistyczni filozofowie Sankhya, jak Kapila, bardzo dokładnie analizują materialne elementy i w ten sposób dochodzą do wniosku, że przyczyną wszystkiego jest materialna natura. Nie akceptują Najwyższego Osobowego Boga jako przyczyny wszystkich przyczyn.
Filozofowie nyaya, jak Gautama i Kanada, uznali, że oryginalną przyczyną stworzenia jest połączenie atomów.
Filozofowie Mayavadi mówią, że wszystko jest złudzeniem. Mając za przywódców filozofów jak Astavakra, podkreślają, że przyczyną wszystkiego jest bezosobowy blask Brahmana.
Filozofowie podążający za naukami Patanjalego praktykują raja-yogę. Wyobrażają sobie Prawdę Absolutną w wielu formach. Na tym polega ich proces samorealizacji.
Tych pięć filozofii całkowicie odrzuca panowanie Najwyższego Osobowego Boga i usiłuje ustanowić własne filozoficzne teorie. Jednakże Śrila Vyasadeva napisał Vedanta-sutrę i, biorąc esencję całej literatury wedyjskiej, ustanowił supremację Najwyższego Osobowego Boga. Cała piątka wspomnianych powyżej filozofów rozumie, że bezosobowy Brahman nie ma materialnych cech i sądzą oni, że gdy pojawia się Osoba Boga, jest On zanieczyszczony i okryty cechami materialnymi. Używanym tu fachowym określeniem jest saguna. Mówią oni "saguna Brahman" i "nirguna Brahman". Nirguna Brahman znaczy bezosobowy, a saguna Brahman znaczy "przyjmujący materialne zanieczyszczenie". Tego rodzaju filozoficzną spekulację nazywa się zasadniczo filozofią Mayavadi. Jednakże faktem jest, że Prawda Absolutna nie ma nic wspólnego z materialnymi cechami, ponieważ jest Ona transcendentalna. Jest Ona zawsze kompletna i ma pełnię duchowych cech. Pięciu wyżej wspomnianych filozofów nie akceptuje Pana Visnu jako Najwyższego Osobowego Boga, lecz są oni bardzo zajęci obalaniem filozofii innych szkół. W Indiach jest sześć rodzajów procesów filozoficznych. Ponieważ Vyasadeva jest autorytetem wedyjskim, zwany jest on Vedavyasą. Bhaktowie przyjmują jego filozoficzne wyjaśnienie Vedanta-sutry. Jak Kryszna potwierdza w Bhagavad-gicie (15.15):
sarvasya caham hrdi sannivisto
mattah smritir jnanam apohanam ca
vedaiś ca sarvair aham eva vedyo
vedanta-krd veda-vid eva caham
"Ode Mnie, który przebywam w każdym sercu, pochodzi pamięć, wiedza i zapomnienie. Ja jestem przedmiotem poznania wszystkich Ved. W istocie to Ja jestem kompilatorem Vedanty i Ja jestem znawcą Ved."
Ostatecznym celem studiowania całej literatury wedyjskiej jest zaakceptowanie Kryszny jako Najwyższego Osobowego Boga. Ten ruch świadomości Kryszny propaguje filozoficzną konkluzję Śrila Vyasadevy i podąża śladami innych wielkich acaryów, jak Ramanujacarya, Madhvacarya, Visnusvami, Nimbarka i Sam Śri Caitanya Mahaprabhu.