Przeznaczenie samo nie przyjdzie - trzeba działać.

[Vaisnava-Krpa]

Dla tych, którzy czekają na dobrą karmę nic nie robiąc.:

Ongiś, w odległych czasach, Wasiszta zapytał Brahmę o to, co jest potężniejsze w nadawaniu kształtu ludzkiemu życiu: karma (działania) gromadzona w aktualnym życiu czy też karma nabyta w poprzednim życiu nazywana przeznaczeniem.

W odpowiedzi na to pytanie Brahma, który wypłynął z Pierwotnego Lotosu, wypowiedział następujące dobrze uzasadnione i pełne znaczenia słowa: ‘O Wasiszta, bez nasienia nic nie może zaistnieć, bez nasienia nie ma owoców. Z owoców rodzą się nowe nasiona, a z nich rodzą się nowe owoce. Zbierane przez człowieka dobre lub złe owoce zależą zarówno od jakości nasion, jakie zasieje na swym polu, jak i od tego, jak przygotuje ziemię. Przeznaczenie nie przyniesie rezultatu bez wysiłku jednostki. Nawet najlepsze nasiona giną w niezaoranej ziemi, a zaorana ziemia nie rodzi owoców bez nasion. Działania jednostki w jej obecnym życiu są jak uprawiana ziemia, podczas gdy przeznaczenie (nagromadzone skutki działań w przeszłym życiu) jest jak nasiona. Uzyskiwany plon wynika z połączenia zaoranej ziemi z nasieniem.
- (Mahābharāta, Anusasana Parva, Part 1, Section VI)

Karma, przeznaczenie, wysiłek 9 A.jpg (60.42 KiB) Przejrzano 6042 razy

[Vaisnava-Krpa]

"Ludzki wysiłek właściwie użyty goni jedynie za przeznaczeniem, lecz samo przeznaczenie jest niezdolne do zagwarantowania dobra bez wystarczającego wysiłku." "Pandawowie także odzyskali swoje utracone królestwo, zabrane im przez potężnych synów króla Dhritarasztry, nie przez zrządzenie losu, lecz dzięki swej waleczności, a święci mędrcy realizujący surowe przysięgi i oddani praktykowaniu umartwień nabyli swoją zdolność do wypowiadania klątw o nadprzyrodzonej mocy dzięki ćwiczeniu swej mocy jednostkowym pobożnym działaniem."
- (Mahābharāta, Anusasana Parva, Part 1, Section VI)

[Vaisnava-Krpa]

01.05.32 O braminie Vyasadevo, uczone osoby rozstrzygnęły, że najlepszym środkiem zaradczym na usunięcie wszelkich trudności i kłopotów jest poświęcenie własnych zajęć służbie oddania dla Najwyższego Pana, Osoby Boga (Śri Krsny).

Gdyby czyjaś karma (działania) nie rodziła owocu, wszelkie starania byłyby bezowocne i ludzie, licząc jedynie na przeznaczenie, popadliby w bezczynność.

Ten, kto nie podąża za ludzkimi sposobami działania, licząc jedynie na wyrok losu, czeka na próżno, tak jak żona impotenta czekająca na dziecko. Nie należy nigdy rezygnować z podejmowania wysiłku, aby poprawić swój przyszły los. Gdy czyjeś przeznaczenie na tym świecie jest niekorzystne, nie powinien odczuwać z tego powodu lęku, lecz powinien troszczyć się o swój następny świat, pamiętając o tym, że tam nie można zdobyć szczęścia, jeżeli nie wykona się zawczasu prawych działań na tym świecie. Ludzki wysiłek właściwie użyty goni jedynie za przeznaczeniem, lecz samo przeznaczenie jest niezdolne do zagwarantowania dobra bez wystarczającego wysiłku.
- (Mahābharāta, Anusasana Parva, Part 1, Section VI)

[Vaisnava-Krpa]

"Człowiekowi, który zdobył cnotę prawości, przeznaczenie nie popsuje szyków."

"Pandawowie także odzyskali swoje utracone królestwo, zabrane im przez potężnych synów króla Dhritarasztry, nie przez zrządzenie losu, lecz dzięki swej waleczności, a święci mędrcy realizujący surowe przysięgi i oddani praktykowaniu umartwień nabyli swoją zdolność do wypowiadania klątw o nadprzyrodzonej mocy dzięki ćwiczeniu swej mocy jednostkowym pobożnym działaniem.
Całe dobro zdobywane z takim trudem na tym świecie, gdy należy do niegodziwców, zostaje szybko przez nich roztrwonione.

Przeznaczenie nie pomoże człowiekowi, który tonie w duchowej ignorancji i ubóstwie.

Tak jak niewielki ogień w połączeniu z wiatrem staje się wielkim pożarem, tak przeznaczenie w połączeniu z indywidualnym wysiłkiem istotnie zwiększa swój potencjał. Tak jak zamknięcie dopływu nafty do lampy wygasza płomień, tak gaśnie wpływ przeznaczenia, gdy brak działania."

[Vaisnava-Krpa]

"Bez działania nawet po otrzymaniu bogactwa, kobiet i wszelkich innych źródeł przyjemności człowiek nie jest zdolny do cieszenia się nimi długo, podczas gdy ten, kto jest uduchowiony i pracowity, potrafi znaleźć nawet to bogactwo, które jest ukryte głęboko pod ziemią i strzeżone przez los. Dom dobrego człowieka, który jest hojny w swych darach i ofiarach, z racji jego dobrego zachowania jest dla bogów jak niebiański świat, który jest lepszy od ludzkiego, lecz dom skąpca, choć wypełniony bogactwem, jest jak dom umarłego. Człowiek nigdy nie znajdzie zadowolenia na tym świecie bez podejmowania wysiłku, a przeznaczenie nie zmieni linii postępowania tego, kto błądzi. Przeznaczenie nie ma więc w sobie nieodłącznej nieuchronności. Tak jak uczeń w swym postępowaniu podąża za swoim postrzeganiem, tak przeznaczenie podąża za wysiłkiem (działaniem) podejmowanym przez jednostki. Ukazuje swoją niewidzialną dłoń jedynie w tych sprawach, w które ktoś angażuje cały swój wysiłek.
Brahma zakończył swe nauki, mówiąc: ‘O Wasiszta, opowiedziałem tobie o zaletach indywidualnego wysiłku, które poznałem dzięki mojemu jogicznemu wglądowi. Człowiek zdobywa niebo dzięki połączeniu przeznaczenia z indywidualnym wysiłkiem. Otrzymywany skutek jest rezultatem tego połączenia’ ”.
- (Mahābharāta, Anusasana Parva, Part 1, Section VI)

[Vaisnava-Krpa]

"Suta Gosvami rzekł: Kiedy Maharaja Pariksit rezydował w stolicy cesarstwa Kuru, symptomy wieku Kali zaczęły przenikać na obszar jego państwa. Wieści te bynajmniej nie były dla niego przyjemne. Jednak dało mu to sposobność do walki. Podniósł więc swój łuk i strzały i przygotował się do działań wojennych."
- ŚB 1.16.10.

Fragment znaczenia Srila Prabhupada do wersetu:

Jakie są te symptomy wieku Kali? Otóż są nimi:
(1) nielegalne związki z kobietami,
(2) folgowanie sobie w jedzeniu mięsa,
(3) intoksykacja,
(4) czerpanie przyjemności z hazardu.

"Stwierdzenie, że w wieku Kali takie symptomy są z góry przeznaczone, nie jest żadnym argumentem. Gdyby tak było, to dlaczego by miano czynić jakieś przygotowania do walki z tymi symptomami? Takie argumenty są przedkładane przez leniwych i nieszczęśliwych ludzi. W sezonie deszczowym deszcz jest przeznaczeniem, a jednak ludzie podejmują środki do zabezpieczenia się. Podobnie w wieku Kali jest pewne, że powyżej wspomniane symptomy przenikną do życia społecznego, ale obowiązkiem państwa jest ocalenie obywateli od towarzystwa z nosicielami tych symptomów wieku Kali. Maharaja Pariksit chciał ukarać łotrów folgujących sobie w tych symptomach Kali, i tym sposobem ocalić niewinnych obywateli, którzy byli czyści w zwyczajach przez kulturę religii. "

[Vaisnava-Krpa]

18.47 Lepiej pełnić obowiązki własne, choćby niedoskonale, niż przejmować obowiązki innych, nawet gdyby się je miało pełnić w sposób doskonały. Kto pełni nakazane obowiązki, będące w zgodzie z jego własną naturą, ten nigdy nie podlega grzesznym reakcjom.
18.48 Każdy wysiłek okryty jest jakimś błędem, tak jak ogień okryty jest dymem. Dlatego nikt, o synu Kunti, nie powinien porzucać pracy, która jest pochodną jego natury, nawet jeśli praca taka pełna jest wad.

[Vaisnava-Krpa]

04.29.73 Zn.: Czasami mówi się, że dziecko z powodu swej niewinności jest zupełnie czyste. W rzeczywistości nie jest to prawdą. Efekty działań dla rezultatów, zgromadzone w ciele subtelnym, pojawiają się w trzech współzależnych fazach. Jedna nazywa się bija (źródło), inna nazywa się kuta-stha (pragnienie), a inna phalonmukha (bliska wydania owocu). Stan zamanifestowany nazywa się prarabdha (już działający). Czynności ciała subtelnego i wulgarnego mogą nie manifestować się ani w stanie świadomym, ani w nieświadomym, ale stan ten nie może być nazywany stanem wyzwolonym.

Dziecko może być niewinne, ale to nie znaczy, że jest ono duszą wyzwoloną. Wszystko zachowywane jest w rezerwie i wszystko zamanifestuje się w odpowiednim czasie. Obiekty przyjemności zmysłowej mogą działać pomimo nieobecności pewnych manifestacji w ciele subtelnym. Dany jest tu przykład zmazy nocnej, gdzie zmysły fizyczne działają, mimo iż fizyczne obiekty zmysłów nie są zamanifestowane. Trzy siły natury materialnej mogą nie być zamanifestowane w ciele subtelnym, ale zanieczyszczenie tymi siłami zostaje zachowane i z upływem czasu zaczyna się pojawiać. Nawet jeśli reakcje ciała subtelnego i wulgarnego nie są zamanifestowane, to nie znaczy, że ktoś jest wolny od materialnych uwarunkowań. Dlatego powiedziane jest, że błędne jest stwierdzenie, iż dziecko jest tak dobre, jak wyzwolona dusza.

1619347_587623091325524_106983668_n.jpg (89.24 KiB) Przejrzano 5338 razy

[Vaisnava-Krpa]

Bali-mardana: To nie jest tak, że siedzimy z założonymi rękami i czekamy, aż Kṛṣṇa nam to ześle.

Rameśvara: Nie, jesteśmy bardzo pracowici.

Prabhupāda: Nie siedzimy bezczynnie.

Bali-mardana: Bóg pomaga tym, którzy pomagają sobie.

Prabhupāda: Nie jesteśmy bezczynnymi nauczającymi, my pracujemy. Wszystko, bardzo trudne, bardziej niż u karmitów.

Rameśvara: Ci ludzie wychodzą, żeby zaangażować ludzi w dystrybucję naszych książek, może czasem dwanaście godzin dziennie, czasem dziesięć godzin dziennie, bez żadnego wynagrodzenia.

Prabhupāda: Mam teraz osiemdziesiąt lat, pracuję dwadzieścia cztery godziny na dobę. Myślę, że pracuję więcej niż moi młodzi uczniowie (śmiech).

- Wywiad dla Newsday Newspaper — 14 lipca 1976, Nowy Jork

[Vaisnava-Krpa]

W książce "Dialektyczny spirytualizm" Śrila Prabhupada mówi: "Osoba, angażując się w służbę oddania, może zmienić swoje przeznaczenie. W przeciwnym razie przeznaczenie jest bardzo silne. Nie można go zmienić.''.........

Prabhupada: Albo nazwiesz to fatalizmem, albo przeznaczeniem - każdy człowiek jest przeznaczony - tego nie można zmienić. Jego inteligencja może zmienić tylko jego pozycję w odniesieniu do Boga. Jego obecna pozycja jest taka, że zapomina o Bogu i swoim związku z Bogiem. Ta pozycja, zapomniana, może być zmieniona i ludzkie życie jest przeznaczone do tego celu. Jeśli chodzi o poprawę warunków ekonomicznych lub innych warunków, to są one już ustalone. Nie można tego zmienić. Jest to potwierdzone w Śrimad-Bhagavatam. Człowiek tworzy swoje własne przeznaczenie. Tak jak jest powiedziane: "Człowiek jest architektem własnego losu". Przeznaczenia nie można zmienić. Jest ono ustalone. [ŚB 1.5.18].
[Osoby, które są rzeczywiście inteligentne i filozoficznie nastawione, powinny dążyć tylko do tego celu, którego nie można osiągnąć nawet wędrując z najwyższej planety [Brahmaloka] na najniższą planetę [Patala]. Jeśli chodzi o szczęście pochodzące z przyjemności zmysłowych, można je uzyskać automatycznie z biegiem czasu, tak jak z biegiem czasu otrzymujemy nieszczęścia, nawet jeśli ich nie pragniemy].

Każdy, kto jest bardzo biegły i inteligentny, powinien wiedzieć, że przeznaczenia nie można zmienić, ale może zmienić swoją pozycję w odniesieniu do swojego związku z Bogiem. W chwili obecnej zapomina o swoim związku, ale przez dobre stowarzyszenie, przez wiedzę wedyjską, przez trening, może zmienić swoją pozycję. W ten sposób może również poprawić swoje przeznaczenie lub zmienić swoje przeznaczenie. Osoba, angażując się w służbę oddania, może zmienić swoje przeznaczenie. W przeciwnym razie przeznaczenie jest bardzo silne. Nie można go zmienić.
>>> Ref. VedaBase => Comte, Auguste