4 filozofie Vaisznawa

[Aniruddha das]

Przede wszystkim, uwarunkowana dusza jest oszukiwana przez tzw. svamich, yoginów i inkarnacje, kiedy zbliża się do nich, aby doznać ulgi od niedoli materialnych. Ponieważ jednak nie jest zadowolona z tych osób, przychodzi do bhaktów i czystych braminów, którzy starają się wznieść ją do ostatecznego wyzwolenia z materialnej niewoli. Jednakże, pozbawiona skrupułów uwarunkowana dusza nie jest w stanie ściśle przestrzegać zasad zakazujących niedozwolony seks, intoksykację, hazard i jedzenie mięsa. Wskutek tego upada i przyjmuje schronienie ludzi, którzy są niczym małpy. Tacy małpi uczniowie w ruchu świadomości Kryszny, nie będąc w stanie ściśle przestrzegać zasad, czasami upadają i próbują formować społeczności oparte na seksie.
Śrimad Bhagavatam Księga 5 — Impuls stwórczy
Rozdział 14 – Świat materialny jako wielki las przyjemności
Tekst 30

[Aniruddha das]

Gorejący ogień jest czymś różnym od płomieni, iskier i dymu, mimo iż wszystkie te zjawiska są ze sobą blisko związane, gdyż rodzą się z tego samego płonącego drewna.
Chociaż płonące drewno, iskry, dym i płomień nie mogą istnieć oddzielnie, ponieważ są integralnymi częściami ognia, to każdy z tych elementów jest jednak czymś odrębnym. Osoba mniej inteligentna przyjmuje dym za ogień, mimo, iż są to dwie zupełnie różne rzeczy. Ciepło i światło ognia jest odrębnym istnieniem, mimo iż nie można oddzielić ognia od ciepła i światła.
Śrimad Bhagavatam Księga 3 — Status Quo
Rozdział 28 – Wskazówki Kapili dotyczące pełnienia służby oddania
Tekst 40

[Aniruddha das]

Najwyższy Osobowy Bóg, znany jako param brahma, jest obserwatorem. Jest On czymś różnym od duszy jiva, czyli indywidualnej żywej istoty, która łączy w sobie zmysły, pięć elementów i świadomość.

Został tu podany przejrzysty obraz kompletnej całości. Żywa istota jest różna od elementów materialnych, a najwyższa żywa istota – Osoba Boga, stwórca elementów materialnych – jest także różny od indywidualnej żywej istoty. Tę filozofię, znaną jako acintya-bhedabheda-tattva, głosił Pan Caitanya. Wszystko jest jednocześnie tożsame i różne od pozostałych elementów istnienia. Manifestacja kosmiczna, stworzona przez Najwyższego Pana za pośrednictwem Jego energii materialnej, również jest z Nim jednocześnie tożsama i różna od Niego. Energia materialna jest tożsama z Najwyższym Panem, ale jednocześnie – ze względu na odmienny sposób działania jest ona od Niego różna. Podobnie, indywidualna żywa istota jest jednocześnie tożsama z Najwyższym Panem, jak i różna od Niego. Ta filozofia "jednoczesnej tożsamości i różności" jest doskonałą konkluzją szkoły Bhagavata.

[Aniruddha das]

W Visnu Puranie jest powiedziane, że wszystko co widzimy lub czego doświadczamy – zarówno w świecie materialnym, jak i duchowym – jest ekspansją różnych energii Najwyższego Pana. Podobnie jak ogień z jednego miejsca rozprowadza swe światło i ciepło, tak też Najwyższy Osobowy Bóg rozprowadza Swe różnego rodzaju energie po całym Swoim stworzeniu.

Cztery zasady filozoficznej doktryny Vaisnava to: śuddha-advaita (oczyszczona jedność), dvaita-advaita (jednoczesna jedność i odmienność), viśista-advaita i, dvaita. Wszystkie te zasady opierają się na wyjaśnionej w dwóch powyższych wersetach tezie Śrimad-Bhagavatam .
Śrimad Bhagavatam Księga 3 — Status Quo
Rozdział 28 – Wskazówki Kapili dotyczące pełnienia służby oddania
Tekst 41

[Aniruddha das]

Żywa istota jest różna od elementów materialnych, a najwyższa żywa istota – Osoba Boga, stwórca elementów materialnych – jest także różny od indywidualnej żywej istoty. Tę filozofię, znaną jako acintya-bhedabheda-tattva, głosił Pan Caitanya. Wszystko jest jednocześnie tożsame i różne od pozostałych elementów istnienia. Manifestacja kosmiczna, stworzona przez Najwyższego Pana za pośrednictwem Jego energii materialnej, również jest z Nim jednocześnie tożsama i różna od Niego. Energia materialna jest tożsama z Najwyższym Panem, ale jednocześnie – ze względu na odmienny sposób działania jest ona od Niego różna. Podobnie, indywidualna żywa istota jest jednocześnie tożsama z Najwyższym Panem, jak i różna od Niego. Ta filozofia "jednoczesnej tożsamości i różności" jest doskonałą konkluzją szkoły Bhagavata.

Żywe istoty są porównywane do iskier ognia: ogień, płomień, dym i opał są ze sobą połączone. Mamy do czynienia z połączeniem żywej istoty, elementów materialnych i Najwyższego Osobowego Boga. Pozycja żywych istot jest analogiczna do pozycji iskier – są one integralną częścią. Energia materialna jest porównywana do dymu. Ogień jest również integralną części Najwyższego Pana.

[Aniruddha das]

Istnieją cztery sekty wzniosłych bhaktów Pana, a głównymi pomiędzy nimi są Brahma-sampradaya, Rudra-sampradaya i Śri-sampradaya, pochodzące bezpośrednio od Pana Brahmy, Pana Śivy i bogini szczęścia, Laksmi. Poza wyżej wspomnianymi trzema sampradayami jest jeszcze Kumara-sampradaya, pochodząca od Sanat-kumary. Wszystkie z tych czterech oryginalnych sampradayi ciągle, aż do dziś, są skrupulatnie zaangażowane w służbę dla Pana, i wszystkie z nich oznajmiają, że Pan Kryszna, Mukunda, jest Najwyższym Osobowym Bogiem, i żadna inna osoba nie jest Mu równa czy też większa od Niego.
Śrimad Bhagavatam Księga 1 — Stworzenie
Rozdział 18 – Maharaja Pariksit przeklęty przez syna bramina
Tekst 21

[Aniruddha das]

Ten materialny świat jest zwany dvaita, czyli światem dualizmu.
Śrimad Bhagavatam Księga 4 — Stworzenie czwartego porządku
Rozdział 30 – Czynności Pracetów
Tekst 23

[Aniruddha das]

Filozofia oznacza odnalezienie ostatecznej przyczyny. Jak rozsądnie mówi Vedanta-sutra, athato brahma-jijnasa: celem życia ludzkiego jest zrozumienie najwyższej przyczyny. Bhaktowie przyjmują, że ostateczną przyczyną jest Kryszna, ponieważ konkluzję tę popiera cała literatura wedyjska i również Sam Kryszna który mówi, aham sarvasya prabhavah: " Ja jestem źródłem wszystkiego." Bhaktowie nie mają problemu, jeśli chodzi o zrozumienie ostatecznej przyczyny wszystkiego, ale niebhaktowie muszą stawić czoła tak wielu przeciwstawnym elementom, ponieważ każdy, kto pragnie zostać wybitnym filozofem wymyśla swą własna ścieżkę. W Indiach jest wiele partii i filozofów, takich jak dvaita-vadi, advaita-vadi, vaiśesika, mimamsaka, Mayavadi i svabhava-vadi i każda z nich przeciwstawia się innym. Podobnie, również w krajach zachodnich jest wielu filozofów, którzy mają różne poglądy, jeśli chodzi o stworzenie, życie, utrzymanie i zniszczenie. Zatem niewątpliwie jest to faktem, ze są niezliczeni filozofowie na całym świecie, z których każdy przeciwstawia się innym.
Od czasów niepamiętnych, czyli od chwili stworzenia manifestacji kosmicznej, uwarunkowane dusze formowały różne partie filozoficznych spekulacji, ale nie było tak w przypadku bhaktów. Niewielbiciele mają różne idee, jeśli chodzi o stworzenie, utrzymanie i zniszczenie, dlatego są zwani vadi i prativadi – rzecznikami i oponentami. Z oznajmienia Mahabharaty wynika, że jest wielu munich, czyli spekulantów:
Wszyscy spekulanci muszą nie zgadzać się z innymi spekulantami; w przeciwnym razie dlaczego byłoby tak wielu przeciwnych partii zainteresowanych stwierdzeniem najwyższej przyczyny?
Śrimad Bhagavatam Księga 6 — Przypisane obowiązki dla ludzkości
Rozdział 4 – Daksa ofiarowuje Panu modlitwy Hamsa-guhya
Tekst 31

[Aniruddha das]

Śrimad Bhagavatam Księga 7 — Nauka o Bogu
Rozdział 7 – Czego Prahlada nauczył się w łonie
Tekst 17

Prahlada Maharaja mówił: Moi drodzy przyjaciele, jeżeli uwierzycie w moje słowa, to po prostu dzięki tej wierze zrozumiecie transcendentalna wiedzę, tak jak ja, mimo iż jesteście małymi dziećmi. Podobnie, także i kobieta może zrozumieć transcendentalna wiedzę i wiedzieć, co jest duchem, a co materią.
Słowa Prahlady Maharajy są niezwykle ważne w odniesieniu do wiedzy zstępującej poprzez sukcesję uczniów. Prahlada Maharaja, będąc zaledwie dzieckiem w łonie matki, rozwinął pełne przekonanie co do istnienia najwyższej mocy. Przyczyna tego leżała w tym, że wysłuchał on pełnych mocy instrukcji Narady i zrozumiał, w jaki sposób osiągnąć doskonałość w życiu poprzez bhakti-yogę. Jest to najważniejsze zrozumienie w wiedzy duchowej.
"Jedynie tym wielkim duszom, które mają niezachwianą wiarę w Pana i mistrza duchowego, zostaje automatycznie wyjawione znaczenie całej literatury wedyjskiej." (Śvetaśvatara Upanisad 6.23)
"Nikt nie może zrozumieć Kryszny takim, jakim On jest, poprzez swe tępe materialne zmysły. Ale objawia się On bhaktom, będąc z nich zadowolonym, z powodu transcendentalnej miłosnej służby, którą pełnią dla Niego." (Bhakti-rasamrta-sindhu 1.2.234)
"Jedynie przez służbę oddania można poznać Mnie, Najwyższego Osobowego Boga, takim jakim jestem. A będąc w pełni świadomym Mnie, dzięki takiemu oddaniu, można wejść do królestwa Boga." (Bg. 18.55)

Są to instrukcje wedyjskie. Należy mieć pełną wiarę w słowa mistrza duchowego i taką samą wiarę w Najwyższego Osobowego Boga. Wtedy to zostanie objawiona prawdziwa wiedza o atmie i Paramatmie i różnicy pomiędzy materią i duchem. Ta atma-tattva, czyli duchowa wiedza, zostanie objawiona w głębi serca bhakty, ponieważ przyjął on schronienie lotosowych stóp takiego mahajany, jak Prahlada Maharaja.

Prahlada Maharaja błogosławi swoich przyjaciół z klasy, mówiąc "Również i wy rozwińcie wiarę, jak ja. Stańcie się bona fide Vaisnavami." Bhakta Pana pragnie, aby wszyscy przyjęli świadomość Kryszny. Jednakże na nieszczęście, czasami ludzie nie mają mocnej wiary w słowa mistrza duchowego pochodzącego z sukcesji uczniów i dlatego nie są w stanie zrozumieć transcendentalnej wiedzy. Mistrz duchowy musi pochodzić z linii autoryzowanej sukcesji uczniów, tak jak Prahlada Maharaja, który otrzymał wiedzę od Narady. Gdyby przyjaciele szkolni Prahlada Maharajy, synowie demonów, zaakceptowali prawdę poprzez Prahladę, wtedy niewątpliwie również staliby się w pełni świadomi transcendentalnej wiedzy.
Pan, poprzez Swą doskonała wiedzę, stworzył wspaniałe wszechświaty. Jeżeli ktoś nie jest nadzwyczajnym ekspertem, to nie może zrozumieć doskonałego zarządzania najwyższego eksperta. Jednakże można je zrozumieć, jeżeli ma się to szczęście, aby spotkać bona fide mistrza duchowego pochodzącego z sukcesji uczniów wywodzącej się od Pana Brahmy, Pana Śivy, Matki Laksmi czy Kumarów. Te cztery sampradaye, czyli sukcesje uczniów wiedzy i transcendencji, nazywane są Brahma-sampradaya, Rudra-sampradaya, Śri-sampradaya i Kumara-sampradaya. Sampradaya-vihina ye mantras te nisphala matah. Wiedza o Najwyższym otrzymana z takiej sampradayi, czyli sukcesji uczniów, może zapewnić oświecenie. Kto nie przyjmie ścieżki sukcesji uczniów, ten nie będzie w stanie zrozumieć Najwyższego Osobowego Boga. Jeżeli ktoś zrozumie Najwyższego Pana poprzez służbę oddania z wiarą w sukcesję uczniów i następnie czyni dalszy postęp – budzi swoja naturalną miłość do Boga, a w tedy jego sukces w życiu jest pewny.