Post
autor: albert » 10 lis 2008, 10:24
Na początek kilka śastrycznych ustaleń, poprzednio podałem wersety z Trzeciej Księgi Bhagawatam, a także Dźanaprija pisałe o "niezależności zawodowej" braminów podając stwierdzenia Prabhupady. W Siódmej Księdze jest tego sporo, oto 7.11.14 wraz z komentarzem:
Bramin ma sześć zawodowych obowiązków. Ksatriya nie powinien przyjmować jałmużny, ale może pełnić pięć pozostałych obowiązków. Królowi, czyli ksatriyi, nie wolno egzekwować podatków od braminów, ale w celu zdobycia środków dla utrzymania siebie może nałożyć minimalne podatki, opłaty celne i kary pieniężne na pozostałych obywateli.
ZNACZENIE: Viśvanatha Cakravarti Thakura w następujący sposób wyjaśnia pozycję braminów i ksatriyów. Bramini mają sześć zawodowych obowiązków, z których trzy są przymusowe – studiowanie Ved, wielbienie Bóstwa i rozdawanie jałmużny. Poprzez nauczanie, nakłanianie innych do czczenia Bóstwa i poprzez przyjmowanie darów, bramini otrzymują niezbędne do życia rzeczy. Potwierdza to również Manu-samhita":
sannam tu karmanam asya trini karmani jivika
yajanadhyapane caiva viśuddhac ca pratigrahah
Z sześciu zawodowych obowiązków braminów, trzy są obowiązkowe – czczenie Bóstwa, studiowanie Ved i dawanie jałmużny. W zamian za to bramin powinien otrzymywać jałmużnę i to powinno stanowić środki jego utrzymania. Bramin nie może podjąć żadnego zawodowego zajęcia w celu zarobienia na swe utrzymanie. Śastra szczególnie podkreślają, że jeżeli ktoś głosi, że jest braminem, nie może on pełnić służby dla nikogo innego; w przeciwnym razie od razu upada ze swej pozycji i staje się śudrą. Śrila Rupa Goswami i Sanatana Goswami należeli do bardzo szanowanej rodziny, ale ponieważ pełnili służbę dla Nawab Hussaina Shah – i to nie tylko jako zwykli urzędnicy, ale ministrowie – zostali wykluczeni ze społeczności bramińskiej. W istocie upodobnili się do mahometan i zmienili nawet imiona. Jeśli bramin nie jest bardzo oczyszczony, nie powinien przyjmować jałmużny od innych. Jałmużnę należy dawać tym, którzy są czyści wewnętrznie. Nawet jeżeli ktoś urodzi się w rodzinie braminów, ale działa jak śudra, nie może przyjmować jałmużny, gdyż jest to ściśle zabronione. Mimo iż ksatriyowie są prawie tak samo kwalifikowani, jak bramini, nawet oni nie mogą przyjmować jałmużny. W wersecie tym jest to ściśle zabronione przez użycie słowa apratigraha. Nawet ksatriyowie, a cóż cóż tu mówić o niższych warstwach społecznych, nie mogą przyjmować jałmużny. Król lub rząd może na różne sposoby egzekwować podatki od obywateli – za pomocą podatków dochodowych, opłat celnych, kar pieniężnych itd. – pod warunkiem, że król jest w stanie w pełni chronić swoich poddanych, zapewniając im bezpieczeństwo życia i własności. Jeśli nie jest w stanie zapewnić im ochrony, to nie może zbierać podatków. Jednakże, król nie może nakładać żadnych podatków na braminów i Vaisnavów w pełni zaangażowanych w świadomość Kryszny.
Jeśli chodzi o zarabianie, to jak pisałem to w śastrach, w szczególnych przypadkach, pozwala się na pewną działalność gospodarczą podporządkowaną jego statusowi społecznemu. Oto werset 7.11.16:
varta vicitra śalina-
yayavara-śilonchanam
vipra-vrttiś caturdheyam
śreyasi cottarottara
varta – zawodowe środki utrzymania dla vaiśyi (uprawa roli, ochrona krów i handel); vicitra – różne odmiany; śalina – środki utrzymania osiągane bez wysiłku; yayavara – chodzenie na pole, aby błagać o trochę ryżu; śila – zbieranie zboża pozostawionego na polu przez właściciela; unchanam – zbieranie zboża, które wypadło z worków w sklepach; vipra-vrttih – środki utrzymania dla braminów; caturdha – cztery różne rodzaje; iyam – to; śreyasi – lepszy; ca – również; uttara-uttara – późniejszy w porównaniu z wcześniejszym.
Inną możliwością dla bramina jest również przyjęcie zawodowych obowiązków vaiśyi: uprawy roli, ochrony krów lub handlu. Może utrzymywać się z tego co otrzyma bez żebrania, może codziennie żebrać na polu ryżowym, może zbierać niełuskany ryż pozostawiony na polu przez właściciela lub może zbierać zboże rozsypane tu i ówdzie w sklepach kupców zbożowych. Są to cztery środki utrzymania, które również może przyjąć bramin. Spośród tych czterech środków, każdy następny jest lepszy od poprzedniego.
ZNACZENIE: Czasami bramin otrzymuje w jałmużnie ziemie i krowy i tak oto, aby zapewnić sobie środki dożycia, może on działać w taki sam sposób, jak vaiśya uprawiając rolę, zapewniając ochronę krowom i handlując swymi nadwyżkami. Jednakże lepiej jest zbierać zboże z pola lub ze sklepu kupca i nie żebrać.
O podziale według karma i guna była już mowa. Rasasthali podała werset, który miałem na myśli z Bhagawadgity 4.13 oraz podałem wypowiedź Pana Kapili 3. 29.31:
tato varnaś ca catvaras
tesam brahmana uttamah
brahmanesv api veda-jno
hy artha-jno 'bhyadhikas tatah
tatah – pomiędzy nimi; varnah – klasy; ca – i; catvarah – cztery; tesam – z nich; brahmanah – bramin; uttamah – najlepszy; brahmanesu – pomiędzy braminami; api – ponadto; veda – Vedy; jnah – ten, kto zna; hi – z pewnością; artha – cel; jnah – ten, kto zna; abhyadhikah – lepszy; tatah – niż on.
Wśród istot ludzkich najlepsze jest społeczeństwo, które jest podzielone odpowiednio do pracy i cech, a w tym społeczeństwie najlepszymi są ludzie inteligentni, określani jako bramini. Pomiędzy braminami najlepszym jest ten, kto studiował Vedy, a pomiędzy tymi, którzy studiowali Vedy, najlepszy jest bramin, który zna rzeczywiste znaczenie Vedy.
ZNACZENIE: System podziału społeczeństwa ludzkiego na cztery grupy, odpowiednio do cech i pracy, jest bardzo naukowy. Ten system braminów, ksatriyów, vaiśyów i śudrów został obecnie wypaczony, i istnieje teraz w Indiach jako system kastowy; ale wygląda na to, że system ten panował przez bardzo długi okres czasu, jako że wspominają o nim Śrimad-Bhagavatam i Bhagavad-gita. Dopóki społeczeństwo ludzkie nie jest podzielone na takie grupy społeczne, mianowicie: grupę inteligencji, grupę wojskową, kupiecką i robotniczą, zawsze istnieje nieporozumienie co do tego, kto powinien pracować dla jakiego celu. Osoba wyszkolona do tego stopnia, że rozumie Absolutną Prawdę, jest braminem, a kiedy taki bramin jest veda-jna, zna on cel Vedy. Celem Vedy jest zrozumienie Absolutu. Ten, kto rozumie Absolutną Prawdę w Jej trzech fazach, mianowicie Brahmana, Paramatmę i Bhagavana, i kto wie, że termin Bhagavan oznacza Najwyższą Osobę Boga, uważany jest za najlepszego spośród braminów, czyli za Vaisnavę.
Co do analfabetyzmu to w tej chwili przychodzi mi do głowy opowieść o braminie za czasów Pana Czajtanji, który nie umiał czytać, patrzył więc na odwrócone pisma i medytował nad nimi płacząc. Jest to jeden przykład, być może wyjątek, niedokształconego bramina w sanskrycie, przynajmniej nie pisał i nie czytał.
Bramini zajmowali się też medycyną. Przykładem jest Suśruta, uczeń Dhanwantariego i Ćaraka należący do rodzin bramińskich i sami takie cechy posiadali o ile wiem. Zajmowali się także sztuką jak Bharata.
A zatem tezy:
1. Bramin zawodowo powinien być niezależny od polityki i kapitału,
2. Bramin utrzymuje się tylko z jałmużny, ale także z innych określonych zawodów,
3. Istnieją poziomy braminskości,
4. Znajomość sanskrytu, choć chwalebna, nie jest konieczna do posiadania kwalifikacji bramińskich,
5. Zajmowanie się takimi "nieczystymi" zawodami także leżała w gestii braminów
...maja uzasadnienie w śastrach i kulturze. O innych aspektach zagadnienia potem.
Wierzę w las, wierzę w łąkę i w noc w czasie której rośnie zboże (Thoreau)