NAMA-HATTA

Dotacja tylko wartościowym ludziom pracującym dla korzyści ogółu. Reszta musi pracować. Każdy gospodarzy sobie sam na siebie. Teraz ludzie inaczej definiują potrzeby i utrzymują prawie milionową biurokrację dla dobra ogółu...

01.12.14 Znaczenie: Tylko bramini i sannyasini mają prawo przyjmować jałmużnę od gospodarzy. Jałmużnę rozdawano z okazji różnych samskar; szczególnie w czasie narodzin, małżeństwa i śmierci. Rozdawano wtedy wiele bogactw wśród braminów, ponieważ bramini dają najwyższej jakości służbę w zakresie pierwszej potrzeby ludzkości. Jałmużnę dawano w postaci złota, ziemi, wiosek, koni, słoni i ziarna zbożowego, oraz innych produktów żywnościowych. Tak więc bramini nie byli ubodzy w rzeczywistym tego słowa znaczeniu. Przeciwnie, ponieważ posiadali oni złoto, ziemię, wioski, konie, słonie i dostateczną ilość ziarna, nie musieli oni zabiegać o nic dla siebie. Po prostu mogli się oni poświęcić dla dobra całego społeczeństwa.

W śastrach jałmużna była ofiarowana osobom, które zasługiwały na nią przez wzgląd na ich duchowe oświecenie. Tak zwani daridranarayana, czyli nieautoryzowane osoby posiadające błędne pojęcie o Najwyższym Panu, nigdy nie są uważane w śastrach za obiekt jałmużny.
Ani też nieszczęśliwy biedny człowiek nie może otrzymać takiej jałmużny w postaci koni, słoni, ziemi i wiosek. Wniosek końcowy jest więc taki, że inteligentni ludzie, czyli szczególnie bramini zaangażowani w służbę dla Pana, byli właściwie utrzymywani, nie troszcząc się o potrzeby ciała, albowiem Król i inni gospodarze z ochotą troszczyli się o wszelkie ich wygody.



Co robią biedni ludzie z milionami?

Wygrali szóstkę w Lotto i... skończyli na BRUKU! Tragiczne losy milionerów
http://www.se.pl/wiadomosci/ciekawostki ... 40885.html

Historia upadku Michaela Carrolla, który wygrał 10 milionów funtów i skończył jako śmieciarz.
Michael ochoczo wydawał wygraną na kokainę, samochody, prostytutki i kilka butelek alkoholu dziennie. Swój ulubiony klub Rangers dofinansował kwotą, bagatela, miliona funtów. Swojej siostrze i matce także podarował po milionie. Roztrwonił wszystko w 8 lat. http://joemonster.org/art/36777

Według statystyk około 80 procent wygranych w ciągu dziesięciu lat traci swoje fortuny.

Wygrana w totka może być przekleństwem - rozmowa z dr. Jackiem Bucznym
http://www.trojmiasto.pl/wiadomosci/Wyg ... 5.html#tri

Wklejam tu cytat znaleziony przez Aniruddhę Prabhu.

Żebracy zawsze przedstawiają siebie jako osoby, które nic nie mają i to może być dla nich bardzo korzystne, gdyż w ten sposób są pewni, że nie utracą swoich pieniędzy i że zawsze zwrócą na siebie uwagę i wzbudzą w innych współczucie, aby otrzymać datek. Ale to także jest potępione. Jeśli ktoś celowo kontynuuje takie zawodowe żebractwo, uważa się go za martwego, mimo iż oddycha lub, zgodnie z inną interpretacją, obłudnik taki powinien zostać zabity, jeśli jeszcze oddycha.
Jeśli ktoś stale udaje, że nic nie ma i żebrząc gromadzi pieniądze, powinien zostać zabity (sainam tatraiva hanyat).
Śrimad Bhagavatam Księga 8 — Wycofanie kosmicznych światów
Rozdział 19 – Pan Vamanadeva prosi Bali Maharaję o jałmużnę
Tekst 42

Maya jest bardzo silna. W imię filantropii, altruizmu i komunizmu, ludzie czują współczucie dla cierpiącej ludzkości na całym świecie. Filantropowie i altruiści nie rozumieją, że niemożliwe jest polepszenie materialnych warunków ludzi. Materialne warunki są ustalone przez wyższe zrządzenie, odpowiednio do czyjeś karmy. Nie mogą być zmienione. Jedynym dobrodziejstwem, jakim możemy obdarzyć cierpiące istoty, są próby wzniesienia ich do duchowej świadomości. Nie można zwiększyć lub zmniejszyć materialnych komfortów. "Jeżeli chodzi o materialne szczęście, przychodzi ono bez żadnego wysiłku, tak jak bez żadnych starań przychodzą kłopoty." Materialne szczęście i ból można osiągnąć bez czynienia wysiłku. Nie należy zawracać sobie głowy materialnymi czynnościami. Kto czuje współczucie dla ludzi lub jest w stanie czynić dla nich dobro, powinien podejmować wysiłki, aby wznieść ludzi do świadomości Kryszny. W ten sposób wszyscy robią duchowy postęp dzięki łasce Pana. Powinniśmy być bardzo ostrożni, aby nie zwiodły nas tzw. dobroczynne czynności spełniane w odniesieniu do ciała. Pod żadnym pozorem nie powinniśmy zarzucić naszego zainteresowania osiągnięciem łaski Pana Visnu. Zazwyczaj ludzie nie wiedzą lub zapominają o tym. Zatem poświęcają swoje oryginalne dobro – osiągnięcie łaski Visnu – i angażują się w czynności filantropijne dla cielesnego komfortu.
Śrimad Bhagavatam Księga 5 — Impuls stwórczy
Rozdział 8 – Opis charakteru Maharajy Bharaty
Tekst 10

Śrila Rupa Goswami i inni uczeni zgadzają się co do tego, że szeroki program szerzenia świadomości Kryszny na całym świecie jest najwyższą humanitarną działalnością dobroczynną.
"Osoba zaangażowana w służbę oddania w pełnej świadomości Kryszny pełni najlepszą służbę dla całego świata i sprawia satysfakcję każdej istocie tego świata. Swym działaniem sprawia ona przyjemność nie tylko społeczeństwu ludzkiemu, ale nawet drzewom i zwierzętom, bowiem one również są przez nią przyciągane." Praktyczny przykład tego zademonstrował Pan Caitanya, kiedy podróżował On przez lasy Jharikhanda w środkowych Indiach, propagując Swój ruch sarikirtana. Tygrysy, słonie, jelenie i wszystkie inne dzikie zwierzęta przyłączyły się do Niego i na swój sposób tańczyły i intonowały Hare Kryszna.
Nektar Oddania
Rozdział 1 – Cechy charakteryzujące czystą służbę oddania

"Mój Panie, nektar Twych słów oraz opisy Twoich czynów są życiem i duszą dla osób, które zawsze cierpią w tym materialnym świecie. Opowiadania te przekazują wzniosłe osoby i one wypleniają wszelkie grzeszne reakcje. Każdy, kto ich słucha, osiąga wszelkie szczęście. Opowiadania te szerzone są na całym świecie i pełne są duchowej mocy. Osoby, które głoszą przekaz Boga, bez wątpienia są najbardziej szczodrymi dobroczyńcami."
Śrimad-Bhagavatam (10.31.9).

Jest powiedziane, że z powodu cierpienia ogółu ludzi, wielkie osobistości niemal zawsze dobrowolnie przyjmują cierpienie. Uważa się to za najwyższą metodę wielbienia Najwyższego Osobowego Boga, który obecny jest w każdym sercu.
Najwyższy Osobowy Bóg bardzo docenia tych, którzy działają dla dobra innych. W tym materialnym świecie istnieją różnego rodzaju dobroczynne czynności, lecz najwyższym tego typu działaniem jest szerzenie świadomości Kryszny. Inne czynności dobroczynne nie mogą być skuteczne, jako że nie można powstrzymać praw natury i rezultatów karmy. To właśnie z powodu przeznaczenia, czyli praw karmy, musimy cierpieć lub radować się.
Śrimad Bhagavatam Księga 8 — Wycofanie kosmicznych światów
Rozdział 7 – Pan Śiva ratuje wszechświat wypijając truciznę
Tekst 44

Kryszna jest pierwotnym źródłem wszystkiego, korzeniem całego stworzenia. Tak jak kiedy podlewany jest korzeń drzewa, woda natychmiast dociera do każdej części drzewa, tak ofiara złożona Krysznie, lub każdy czyn spełniony z myślą o Krysznie, powinien być uważany za najwyższą pracę dobroczynną dla każdej żywej istoty, ponieważ korzyści płynące z takiej ofiary rozdzielane są w całym stworzeniu. Miłość do Kryszny rozdzielana jest pomiędzy wszystkie żywe istoty.
Kryszna - Źródło wiecznej przyjemności
Rozdział 80 – Sudama błogosławiony przez Kryszny

Wszyscy, w każdym mieście i wiosce, powinni zostać oświeceni instrukcjami Śri Caitanyi Mahaprabhu. Świadomość Kryszny należy rozdawać każdemu, bez dyskryminacji. W ten sposób cały świat będzie spokojny i szczęśliwy i każdy będzie sławił Śri Caitanyę Mahaprabhu, tak jak On tego pragnął.
Każdy może otrzymać to wielkie błogosławieństwo dane przez Śri Caitanyę Mahaprabhu. Każdy powinien mieć szansę otrzymania go i bycia szczęśliwym.
Ktokolwiek angażuje się w rozdawanie świadomości Kryszny, jest osobą dobroczynną.
Caitanya Caritamrita — Madhya-lila
Rozdział 15 – Pan przyjmuje prasada u Sarvabhaumy Bhattacaryi
Tekst 41

Nie ma dobra bez Boga.

Realizacja transcendentalna, pobożne czynności, kult Bóstw, dobroczynność, miłosierdzie, niestosowanie przemocy i studiowanie świętych pism z przestrzeganiem dyscypliny duchowej, zawsze przynosi wielką korzyść.
Śrimad Bhagavatam Księga 1 — Stworzenie
Rozdział 5 – Narada instruuje Vyasadevę o Śrimad-Bhagavatam
Tekst 7