Re: Dobroczynność - jak i komu pomagać
: 22 sty 2017, 21:28
Adi 10.50 Śrila Murari Gupta nigdy nie przyjmował jałmużny od przyjaciół, ani też od nikogo nie przyjmował pieniędzy. Wykonywał zawód lekarza i utrzymywał rodzinę ze swych zarobków.
Adi 10.50 Znaczenie: Należy zauważyć, że grhastha (gospodarz domu) nie powinien zarabiać na życie żebrząc od innych. Każdy grhastha wyższych kast powinien wykonywać swój zawodowy obowiązek bramina, ksatriyi czy vaiśyi, lecz nie powinien angażować się w służbę dla innych, gdyż to jest obowiązkiem śudry. Powinien przyjmować jedynie to, co zarabia wykonując swój zawód. Zajęciami bramina są: yajana, yajana, pathana, pathana, dana i pratigraha. Bramin powinien być czcicielem Visnu i powinien również instruować innych, jak Go czcić. Ksatriya może zostać właścicielem ziemskim i zarabiać na życie poprzez nakładanie podatków czy zbieranie świadczeń od dzierżawców. Vaiśya może przyjąć za swój zawód rolnictwo albo handel ogólny. Ponieważ Murari Gupta urodził się w rodzinie lekarza (vaidya-vamśa), wykonywał praktykę lekarską i ze swego dochodu utrzymywał rodzinę. Jak oznajmia Śrimad-Bhagavatam, każdy powinien wypełniać swój zawodowy obowiązek i w ten sposób zadowolić Najwyższą Osobę Boga. To jest doskonałością życia. System ten nazywany jest daiva-varnaśrama. Murari Gupta był idealnym grhasthą, gdyż był wielkim bhaktą Pana Ramacandry i Caitanyi Mahaprabhu. Wykonując praktykę lekarską utrzymywał rodzinę i jednocześnie zadowalał Pana Caitanyę najlepiej, jak potrafił. Na tym polega idealne życie grhasthy.
Adi 10.51 Kiedy Murari Gupta leczył swych pacjentów, dzięki jego miłosierdziu zanikały zarówno ich choroby cielesne, jak i duchowe.
Adi 10.51 Znaczenie: Murari Gupta był w stanie uleczyć chorobę zarówno cielesną, jak i duchową, ponieważ z zawodu był lekarzem, a jeśli chodzi o zaawansowanie duchowe, był wielkim bhaktą Pana. Jest to przykład służby dla ludzkości. Każdy powinien wiedzieć, że w społeczeństwie ludzkim są dwa rodzaje chorób. Jedna choroba, która jest nazywana adhyatmika, czyli chorobą materialną, odnosi się do ciała, lecz główną chorobą jest choroba duchowa. Żywa istota jest wieczna, lecz w jakiś sposób, kiedy jest w kontakcie z energią materialną, podlega powtarzającym się narodzinom, śmierci, starości i chorobie. Współcześni lekarze powinni uczyć się od Murari Gupty. Chociaż współcześni lekarze filantropowie otwierają ogromne szpitale, to nie istnieją szpitale do leczenia materialnej choroby duszy. Ruch świadomości Krsny podjął misję leczenia tej choroby, lecz ludzie zbytnio nie doceniają tego, ponieważ nie wiedzą, czym jest ta choroba. Chora osoba potrzebuje zarówno odpowiedniego lekarstwa, jak i właściwej diety. Dlatego też ruch świadomości Krsny dostarcza ludziom dotkniętym materializmem lekarstwa intonowania świętego imienia, czyli maha-mantrę Hare Krsna, oraz diety prasada. Jest wiele szpitali i klinik medycznych leczących choroby cielesne, lecz nie ma takich szpitali, które by leczyły materialną chorobę duszy. Ośrodki ruchu świadomości Krsny są jedynymi założonymi szpitalami, które mogą wyleczyć człowieka z narodzin, śmierci, starości i choroby.
Adi 07.143 "Jeśli ktoś rozwija swą miłość do Boga i przywiązuje się do lotosowych stóp Krsny, stopniowo traci przywiązanie do wszystkiego innego.
Adi 07.143 Znaczenie: Jest to sprawdzian postępu w służbie oddania. Bhaktir parasyanubhavo viraktir anyatra syat: w bhakti jedynym przywiązaniem bhakty jest Krsna. Bhakta nie pragnie dłużej utrzymywać przywiązań do wielu innych rzeczy. Chociaż filozofowie Mayavadi mają być rzekomo tak bardzo zaawansowani na ścieżce wyzwolenia, widzimy, że po pewnym czasie schodzą do działalności politycznej i filantropijnej. Wielu wielkich sannyasinów, którzy byli rzekomo wyzwoleni i bardzo zaawansowani, zstąpiło ponownie do czynności materialistycznych, chociaż porzucili ten świat jako mithya (fałszywy). Kiedy jednakże bhakta rozwija się w służbie oddania, nie jest dłużej przywiązany do takiej działalności filantropijnej. Jest jedynie zainspirowany, by służyć Panu i takiej służbie poświęca całe swoje życie. Taka jest różnica pomiędzy filozofami Vaisnava a Mayavada. Toteż służba oddania jest praktyczna, podczas gdy filozofia Mayavada jest jedynie spekulacją umysłową.
Adi 10.50 Znaczenie: Należy zauważyć, że grhastha (gospodarz domu) nie powinien zarabiać na życie żebrząc od innych. Każdy grhastha wyższych kast powinien wykonywać swój zawodowy obowiązek bramina, ksatriyi czy vaiśyi, lecz nie powinien angażować się w służbę dla innych, gdyż to jest obowiązkiem śudry. Powinien przyjmować jedynie to, co zarabia wykonując swój zawód. Zajęciami bramina są: yajana, yajana, pathana, pathana, dana i pratigraha. Bramin powinien być czcicielem Visnu i powinien również instruować innych, jak Go czcić. Ksatriya może zostać właścicielem ziemskim i zarabiać na życie poprzez nakładanie podatków czy zbieranie świadczeń od dzierżawców. Vaiśya może przyjąć za swój zawód rolnictwo albo handel ogólny. Ponieważ Murari Gupta urodził się w rodzinie lekarza (vaidya-vamśa), wykonywał praktykę lekarską i ze swego dochodu utrzymywał rodzinę. Jak oznajmia Śrimad-Bhagavatam, każdy powinien wypełniać swój zawodowy obowiązek i w ten sposób zadowolić Najwyższą Osobę Boga. To jest doskonałością życia. System ten nazywany jest daiva-varnaśrama. Murari Gupta był idealnym grhasthą, gdyż był wielkim bhaktą Pana Ramacandry i Caitanyi Mahaprabhu. Wykonując praktykę lekarską utrzymywał rodzinę i jednocześnie zadowalał Pana Caitanyę najlepiej, jak potrafił. Na tym polega idealne życie grhasthy.
Adi 10.51 Kiedy Murari Gupta leczył swych pacjentów, dzięki jego miłosierdziu zanikały zarówno ich choroby cielesne, jak i duchowe.
Adi 10.51 Znaczenie: Murari Gupta był w stanie uleczyć chorobę zarówno cielesną, jak i duchową, ponieważ z zawodu był lekarzem, a jeśli chodzi o zaawansowanie duchowe, był wielkim bhaktą Pana. Jest to przykład służby dla ludzkości. Każdy powinien wiedzieć, że w społeczeństwie ludzkim są dwa rodzaje chorób. Jedna choroba, która jest nazywana adhyatmika, czyli chorobą materialną, odnosi się do ciała, lecz główną chorobą jest choroba duchowa. Żywa istota jest wieczna, lecz w jakiś sposób, kiedy jest w kontakcie z energią materialną, podlega powtarzającym się narodzinom, śmierci, starości i chorobie. Współcześni lekarze powinni uczyć się od Murari Gupty. Chociaż współcześni lekarze filantropowie otwierają ogromne szpitale, to nie istnieją szpitale do leczenia materialnej choroby duszy. Ruch świadomości Krsny podjął misję leczenia tej choroby, lecz ludzie zbytnio nie doceniają tego, ponieważ nie wiedzą, czym jest ta choroba. Chora osoba potrzebuje zarówno odpowiedniego lekarstwa, jak i właściwej diety. Dlatego też ruch świadomości Krsny dostarcza ludziom dotkniętym materializmem lekarstwa intonowania świętego imienia, czyli maha-mantrę Hare Krsna, oraz diety prasada. Jest wiele szpitali i klinik medycznych leczących choroby cielesne, lecz nie ma takich szpitali, które by leczyły materialną chorobę duszy. Ośrodki ruchu świadomości Krsny są jedynymi założonymi szpitalami, które mogą wyleczyć człowieka z narodzin, śmierci, starości i choroby.
Adi 07.143 "Jeśli ktoś rozwija swą miłość do Boga i przywiązuje się do lotosowych stóp Krsny, stopniowo traci przywiązanie do wszystkiego innego.
Adi 07.143 Znaczenie: Jest to sprawdzian postępu w służbie oddania. Bhaktir parasyanubhavo viraktir anyatra syat: w bhakti jedynym przywiązaniem bhakty jest Krsna. Bhakta nie pragnie dłużej utrzymywać przywiązań do wielu innych rzeczy. Chociaż filozofowie Mayavadi mają być rzekomo tak bardzo zaawansowani na ścieżce wyzwolenia, widzimy, że po pewnym czasie schodzą do działalności politycznej i filantropijnej. Wielu wielkich sannyasinów, którzy byli rzekomo wyzwoleni i bardzo zaawansowani, zstąpiło ponownie do czynności materialistycznych, chociaż porzucili ten świat jako mithya (fałszywy). Kiedy jednakże bhakta rozwija się w służbie oddania, nie jest dłużej przywiązany do takiej działalności filantropijnej. Jest jedynie zainspirowany, by służyć Panu i takiej służbie poświęca całe swoje życie. Taka jest różnica pomiędzy filozofami Vaisnava a Mayavada. Toteż służba oddania jest praktyczna, podczas gdy filozofia Mayavada jest jedynie spekulacją umysłową.