Reinkarnacja

[Aniruddha das]

Najznamienitszy werset o reinkarnacji znajduje się w Bhagavad-gicie 2.13

Tak jak wcielona dusza bezustannie wędruje w tym ciele, od wieku chłopięcego, poprzez młodość aż do starości,
podobnie przechodzi ona w inne ciało po śmierci. Zmiany takie nie zwodzą osoby zrównoważonej.

[Aniruddha das]

"Materialne ciało podobne jest tym ciałom, które często widujemy w snach. Podczas snu nasz umysł tworzy tak wiele różnych ciał. Widzieliśmy złoto i widzieliśmy górę, więc w czasie snu, poprzez połączenie tych dwóch idei, możemy widzieć złote góry. Czasami posiadamy we śnie ciało, które unosi się w powietrzu, i wówczas całkowicie zapominamy o naszym rzeczywistym ciele. Podobnie zmieniają się nasze ciała. Kiedy posiadamy jakieś ciało, nie pamiętamy wtedy naszych ciał przeszłych. Podczas snu możemy mieć kontakt z tak wieloma nowymi ciałami, ale kiedy budzimy się, zapominamy o nich wszystkich. A w rzeczywistości te ciała materialne są tworami naszego umysłu. Jednak w chwili obecnej nie pamiętamy naszych poprzednich wcieleń.

"Natura naszego umysłu jest zmienna. Czasami przyjmuje coś, a już po chwili odrzuca tę samą rzecz. Przyjmowanie i odrzucanie jest procesem właściwym umysłowi w kontakcie z pięcioma przedmiotami zadowalania zmysłów: formą, smakiem, zapachem, dźwiękiem i dotykiem. W swój własny spekulatywny sposób umysł wchodzi w kontakt z przedmiotami zadowalania zmysłów i kiedy żywa istota pragnie określonego typu ciała, otrzymuje je. Zatem ciało jest darem praw natury materialnej. Żywa istota przyjmuje określone ciało i ponownie przychodzi do świata materialnego, aby radować się lub cierpieć odpowiednio do konstrukcji tego ciała. Dopóki nie mamy określonego typu ciała, dopóty nie możemy odbierać przyjemności ani cierpienia zgodnie ze skłonnościami naszego umysłu odziedziczonymi z życia poprzedniego. W rzeczywistości określony typ ciała, który otrzymujemy, zależny jest od stanu naszego umysłu w chwili śmierci.
Kryszna - Źródło wiecznej przyjemności
Rozdział 1 – Oczekiwanie na przyjście Pana Kryszny

[Aniruddha das]

Powinniśmy zawsze pamiętać, że wszystkie uwarunkowane dusze w tym materialnym świecie żądne są uciech materialnych. Wskazówki wedyjskie zostały więc ułożone w taki sposób, że pozwalają one zaspokoić te niemoralne pragnienia, a następnie, po skończeniu z tzw. radościami materialnymi, powrócić do Boga. Jest to szansa dla uwarunkowanych dusz na osiągnięcie wyzwolenia. Zatem uwarunkowane dusze muszą spróbować spełniać proces yajni przez stanie się świadomymi Kryszny. Zasady świadomości Kryszny mogą przyjąć nawet ci, którzy nie przestrzegali nakazów wedyjskich, a to zastąpi spełnianie wszystkich yajni czy karm.
Bhagavad-gita
Rozdział 3 – Karma-yoga
Tekst 15

[Aniruddha das]

Nie było bowiem nigdy takiej chwili, w której nie istniałaby każda żywa istota, ani też w przyszłości żadna z nich nie przestanie istnieć.
Taka jest prawda wedyjska, która jest dostępna dla wszystkich osób w tym świecie. Wszystkie dusze są wiecznie indywidualnymi istotami, a w swoim uwarunkowanym życiu zapomniały o tym. indywidualność istniała w przeszłości, istnieje w teraźniejszości i ta indywidualność będzie kontynuowana bez przerwy w przyszłości. Dlatego nie ma powodu rozpaczać nad kimkolwiek.

[Aniruddha das]

Ponieważ każda żywa istota jest indywidualną duszą, każda zmienia swoje ciało w każdej chwili, manifestując się czasami jako dziecko, czasami jako młodzieniec, a czasami jako starzec. Dusza jednak pozostaje zawsze taką samą i nie podlega żadnym zmianom. Ta indywidualna dusza ostatecznie zmienia swoje ciało w chwili śmierci, przechodząc wówczas do ciała następnego. Otrzymanie następnego ciała z chwilą następnych narodzin (czy to materialnych czy duchowych) jest rzeczą pewną. Takie zmiany ciała pociągają za sobą różnorodne radości i cierpienia, będące skutkiem czyjegoś postępowania w życiu.

[Aniruddha das]

Jeśli podzielić czubek włosa na sto części i następnie każdą z takich części na dalsze sto części,
to każda z nich będzie miarą wielkości duszy.
Bhagavad-gita
Rozdział 2 – Treść Gity w skrócie
Tekst 17

[Aniruddha das]

Mundaka Upanisad (3.l.9):
’Dusza jest rozmiarów atomu, a dostrzec można ją poprzez doskonałą inteligencję. Ta dusza-atom unosi się w pięciu rodzajach powietrza (prana, apana, vyana, samana i udana), umieszczona jest w sercu i stamtąd oddziaływuje na całe ciało wcielonej żywej istoty. Kiedy uwalnia się ona z zanieczyszczenia spowodowanego przez owe rodzaje powietrza materialnego, wtedy uwidacznia się jej oddziaływanie duchowe. ’

Celem yogi jest kontrolowanie tych pięciu rodzajów powietrza, poprzez praktykę różnych siedzących postaw – nie dla żadnej korzyści materialnej, ale w celu wyzwolenia mikroskopijnej duszy z materialnej atmosfery, w którą jest spowita.
Indywidualna dusza rozmiarów atomu przebywa w sercu i oddziaływuje na całe określone ciało, dlatego wszystkie energie wprawiające ciało w ruch emanują z tej części ciała. Cząsteczki niosące tlen z płuc gromadzą energię pochodzącą od duszy. Kiedy dusza opuszcza serce, zanikają wtedy czynności krwi wywołujące fuzje. Serce jest siedliskiem wszystkich energii ciała.

[Aniruddha das]

Z powodu ignorancji o prawdziwej egzystencji Pana, uwarunkowana dusza wyobraża sobie wiele rzeczy. Pod wpływem czynności karmicznych schodzi się ona razem ze swoimi krewnymi, ojcami, synami i dziadkami, dokładnie tak jak słoma gromadzi się razem w wartkim strumyku. Lecz po chwili źdźbła słomy rozpraszają się i tracą kontakt. W uwarunkowanym życiu żywa istota jest tymczasowo z wieloma innymi uwarunkowanymi duszami. Gromadzą się one razem jako członkowie rodziny, a uczucie rodzinne jest tak mocne, że nawet kiedy czyjś ojciec czy dziadek odchodzi, dana osoba z przyjemnością myśli, że powrócili oni do rodziny w odmiennych postaciach. Czasami może się to zdarzyć, ale uwarunkowana dusza zawsze lubi czerpać przyjemność z takich wymysłów.
Śrimad Bhagavatam Księga 5 — Impuls stwórczy
Rozdział 14 – Świat materialny jako wielki las przyjemności
Tekst 17

[Aniruddha das]

Przeszedłszy proces ewolucji od zwierząt wodnych do platformy zwierzęcej, żywa istota ostatecznie osiąga formę ludzką. W procesie ewolucyjnym zawsze działają trzy siły natury materialnej. Ci, którzy przychodzą do ludzkiej formy poprzez cechę sattva-guny, w swym ostatnim wcieleniu zwierzęcym byli krowami. Ci, którzy przychodzą do ludzkiej formy przez cechę rajo-guny, w swym ostatnim wcieleniu zwierzęcym byli lwami, a ci, którzy przychodzą do formy ludzkiej poprzez cechę tamo-guny – byli małpami.
Śrimad Bhagavatam Księga 5 — Impuls stwórczy
Rozdział 14 – Świat materialny jako wielki las przyjemności
Tekst 30

[Aniruddha das]

Jak ogień pojawia się w różnych formach drewna, tak czysta dusza manifestuje się w różnych ciałach, w zależności od stanu sił materialnej natury.
Należy rozumieć, że ciało jest desygnatem. Prakrti jest oddziaływaniem trzech sił natury materialnej i w zależności od tych sił, jedni mają ciało małe, a inni – bardzo duże. Np. ogień z dużego kawałka drewna wydaje się bardzo duży, a ogień z małego patyczka – mały. W rzeczywistości, ogień jakościowo jest wszędzie taki sam. Natura materialna sprawia jednak, że w zależności od opału, ogień pojawia się jako większy lub mniejszy. Na podobnej zasadzie dusza w ciele kosmicznym – mimo iż tożsama jakościowo – jest różna od duszy w mniejszym ciele.

Maleńkie cząsteczki dusz są jak iskierki większej duszy. Największą duszą jest Dusza Najwyższa; Dusza Najwyższa jest jednak ilościowo różna od małej duszy. Pisma wedyjskie mówią, że Dusza Najwyższa spełnia wszystkie potrzeby mniejszej duszy (nityo nityanam). Osoba, która rozumie tę różnicę pomiędzy Duszą Najwyższą a duszą indywidualną, jest ponad rozpaczą i jest pełna spokoju. Kiedy mniejsza dusza uważa się za ilościowo równą duszy większej, znajduje się ona pod wpływem mayi, ponieważ nie jest to jej konstytucjonalną pozycją. Nie można stać się większą duszą po prostu przez spekulację umysłową.
"Małość" lub "wielkość" poszczególnych dusz jest opisywana w Varaha Puranie jako svamśa-vibhinnamśa. Duszą svamśa jest Najwyższy Osobowy Bóg, natomiast dusze vibhinnamśa, czyli małe cząstki, są wiecznie małymi cząstkami. Potwierdza to Bhagavad-gita (mamaivamśo jiva-loke jiva-bhutah sanatanah). Małe żywe istoty są wiecznie integralnymi cząstkami, i dlatego nie mogą być ilościowo równe Duszy Najwyższej.
Śrimad Bhagavatam Księga 3 — Status Quo
Rozdział 28 – Wskazówki Kapili dotyczące pełnienia służby oddania
Tekst 43