Doktryna reinkarnacji w Indiach jest m.in. opisana w świętym piśmie Bhagavat Gita.
Bhagavat Gita została wypowiedziana zaraz przed wielką bitwą na polu Kurukszetra.
Bitwa na Kurukszetra odbyła się XXXII w przed narodzeniem Jezusa.
Zatem jest starsza od proroctw o pojawieniu się Mesjasza w Starym Testamencie.
W samej Bhagavatgicie - jej mówca Śri Kryszna wspomina:
BG: Rozdział IV: Wiedza Transcendentalna
04.01
Osoba Boga, Pan Śri Krsna, rzekł: Ja przekazałem tę niezniszczalną naukę yogi bogu słońca Vivasvanowi, a Vivasvan przekazał ją Manu, ojcu ludzkości. Manu z kolei pouczył o niej Iksvaku.
Bhagavat Gita ( 700 wersetów ) jest częścią Mahabharaty (100'000 wersetów)
Historię Gity możemy prześledzić w Mahabharacie (Śanti-parva 348.51-52):
"Na początku milenium zwanego Treta-yugą ta nauka o związku z Najwyższym została wyjawiona Manu przez Vivasvana. Manu, ojciec ludzkości, udzielił jej swemu synowi Maharajowi Iksvaku, królowi tej planety Ziemi i przodkowi dynastii Raghu, w której pojawił się Pan Ramacandra."
Zatem Bhagavad-gita istniała w ludzkim społeczeństwie od czasów Maharaja Iksvaku.
Obecnie mamy za sobą już pięć tysięcy lat Kali-yugi, która trwa 432 000 lat. Przed tym okresem była Dvapara-yuga (800 000 lat), a wcześniej Treta-yuga (1 200 000 lat). Zatem Manu przekazał naukę Bhagavad-gity swemu synowi i uczniowi Maharajowi Iksvaku, będącemu królem tej ziemskiej planety, jakieś 2 005 000 lat temu. Wiek obecnego Manu oblicza się na około 305 300 000 lat, z których minęło już 120 400 000 lat. Przyjmując, że przed narodzinami Manu, Pan przekazał Gitę Swemu uczniowi Vivasvanowi, bogu słońca, to z przybliżonych obliczeń wynika, że Gita została wygłoszona przynajmniej 120 400 000 lat temu. A w społeczeństwie ludzkim przekazywana jest już od około dwóch milionów lat Okuło pięć tysięcy lat temu Pan ponownie powtórzył ją Arjunie. Jest to przybliżony wiek Gity, według niej samej i według jej autora, Pana Śri Krsny. Została ona przekazana bogu słońca, Vivasvanowi, który – sam będąc ksatriyą – jest ojcem wszystkich ksatriyów (stąd zwie się ich potomkami boga słońca, czyli ksatriyami surya-vamśa). Ponieważ Bhagavad-gita jest tak dobra jak Vedy, jako że wyjawiona została przez Najwyższą Osobę Boga – wiedza ta jest apauruseya, nadludzka. Skoro więc nakazy wedyjskie przyjmowane są takimi jakimi są, bez ludzkiej interpretacji, zatem tak też należy przyjmować Gitę, bez świeckiej interpretacji. Światowi awanturnicy mogą spekulować na temat Gity na swój własny sposób, ale nie będzie to Bhagavad-gita taka, jaką jest. Bhagavad-gita musi więc zostać przyjęta taką jaką jest, poprzez sukcesję uczniów, tak jak to opisano tutaj, że Pan przekazał ją bogu słońca, bóg słońca swemu synowi Manu, a Manu z kolei swemu synowi Iksvaku.
Dlatego droga Anna nie możesz brać informacji o powstaniu wiedzy o reinkarnacji bez ich sprawdzenia. To tak jak bym powiedział, że Biblia ma 5 lat, bo wtedy kupiła ją w księgarni moja babcia - a babcia nie może się mylić bo jest stara i doświadczona.
W Wedach też jest wiele historii opisujących zmartwychwstanie, którego nie należy mylić z reinkarnacją.
Porównanie procesu zmartwychwstania do reinkarnacji to tak jak porównanie proroctw Starego Testamentu do historii przekazania Bhagavat Gity.
Pierwsze obejmują kilka tysięcy lat - drugie wiele milionów sięgając niemal wieczności.
Zmartwychwstanie dotyczy tego jednego ciała materialnego.
Reinkarnacja dotyczy duszy przyjmującej kolejne ciała materialne do czasu wyzwolenia ze świata materialnego.
Anno pewnie znasz historie Łazarza? To kolejna osoba, obok Jezusa, która przeszła proces zmartwychwstania. Jaka była relacja Łazarza?