Shiva

[Aniruddha das]

Bhaktowie Pana Śivy bogaci są jedynie pod względem cech materialnych. W rzeczywistości jednak ten tak zwany postęp cywilizacji jest przyczyną uwikłania w egzystencję materialną. W istocie, nie jest to postęp, lecz degradacja. Wniosek jest taki, że ponieważ Pan Śiva jest panem tych trzech cech, jego wielbiciele otrzymują rzeczy wytworzone przez interakcje tych cech i służące zadowalaniu zmysłów. Jednakże w Bhagavad-gicie otrzymujemy od Kryszny instrukcje, że należy wznieść się ponad tę egzystencję sił natury materialnej. Nistraigunyo bhavarjuna: misją ludzkiego życia jest stać się transcendentalnym do tych trzech cech. Dopóki ktoś nie jest nistraigunya, dopóty nie może uwolnić się od materialnego uwikłania. Innymi słowy, łaski otrzymywane od Pana Śivy w rzeczywistości nie są wcale korzystne dla dusz uwarunkowanych, chociaż pozornie takie udogodnienia zdają się być czymś pomyślnym.
Kryszna - Źródło wiecznej przyjemności
Rozdział 87 – Wyzwolenie Pana Śivy

[Aniruddha das]

Pan Śiva uciekając przed demonem Vrkasurą, który chciał go zabić, ostatecznie schronił się na Vaikuncie Śvetadvipa.
Pan Narayana znany jest jako miłośnik Swoich bhaktów, więc jak tylko dowiedział się, że Pan Śiva jest w wielkim niebezpieczeństwie, przybrał postać brahmacarina i osobiście udał się do Pana Śivy, aby przywitać go z odpowiedniej odległości. Ubrany jak brahmacarin, przepasany pasem, ze świętą nicią, skórą jelenia, laską brahmacarina i koralami raudra (korale raudra różnią się od korali tulasi; korale raudra używane są przez wielbicieli Pana Śivy), Pan Narayana pojawił się przed Panem Śivą. Blask emanujący z Jego ciała przyciągnął nie tylko Pana Śivę, ale również demona Vrkasurę.

Pan Visnu w postaci brahmacarina ocalił Pana Śivę od grożącego mu niebezpieczeństwa i uratował całą sytuację. Następnie Pan Narayana poinformował Pana Śivę, że ten demon, Vrkasura, został zabity na skutek swoich grzesznych czynów. Był on szczególnie grzeszny i skłonny do popełniania obraz, ponieważ chciał przeprowadzić eksperyment na swoim mistrzu duchowym, Panu Śivie. Pan Narayana powiedział następnie Panu Śivie, "Mój drogi Panie, osoba, która popełnia obrazę wobec wielkiej duszy, nie może pozostać przy życiu. Niszczą ją jej własne grzeszne czyny, i to jest z pewnością prawdą odnośnie tego demona, który dopuścił się takiej obrazy wobec ciebie."

W ten sposób, poprzez łaskę Najwyższego Osobowego Boga, Narayana, który jest transcendentalny w stosunku do wszelkich cech materialnych, Pan Śiva został ocalony od śmierci z ręki demona.
Kryszna - Źródło wiecznej przyjemności
Rozdział 87 – Wyzwolenie Pana Śivy

[Aniruddha das]

Najwyższy Osobowy Bóg, Śri Kryszna, odpędził te wszystkie duchy z pola bitwy po prostu strzelając do nich ze Swojego słynnego łuku zwanego Śarngadhanu. Wówczas Pan Śiva zaczął wypuszczać swoje różne bronie na Najwyższego Osobowego Boga. Pan Śri Kryszna bez trudu zneutralizował te bronie. Brahmastra została zneutralizowana przez inną brahmastrę, a broń powietrzna przez broń górską. Kiedy Pan Śiva wystrzelił broń powodującą potężny huragan na polu bitewnym, Pan Kryszna użył Swej przeciwdziałającej temu broni, a mianowicie broni górskiej, która zatrzymała huragan w jednym miejscu. Podobnie, kiedy Pan Śiva wystrzelił broń pożerających płomieni, Kryszna zwalczył ją strugami deszczu.

Wreszcie, kiedy Pan Śiva wystrzelił swą osobistą broń paśupata-śastra, Pan Kryszna przeciwdziałał jej skutkom Swoją bronią narayana-śastra. Wtedy Pan Śiva poczuł się wyczerpany walką i Kryszna skorzystał z okazji, aby wystrzelić Swą broń wywołującą ziewanie. Kiedy ta broń zostanie użyta, przeciwnik zaczyna odczuwać zmęczenie, przestaje walczyć i zaczyna ziewać. Wskutek działania tej broni Pan Śiva poczuł się tak wyczerpany, że odmówił dalszej walki i zaczął ziewać.

Bardzo znękani strzałami wystrzelonymi przez Krysznę, wszyscy towarzysze Pana Śivy, upiory i duchy bhutowie, pretasowie, jak również ksatriyowie, uciekli z pola bitwy. Wtedy Pan Śiva chwycił się ostatniej deski ratunku. Wystrzelił on swą najbardziej śmiertelną broń zwaną Śivajvara, która niszczy wszystko poprzez wytworzenie niezmiernie wysokiej temperatury. Powiedziane jest, że pod koniec tego stworzenia słońce staje się dwanaście razy gorętsze niż zwykle. Ta dwunastokrotnie wyższa temperatura słońca nazywa się Śivajvarą. Kiedy pojawił się uosobiony Śivajvara, miał on trzy głowy i trzy nogi, a zbliżając się do Kryszny, spalał wszystko na popiół. Był on bardzo potężny, a płomienie buchające z niego rozchodziły się we wszystkich kierunkach. Kryszna zauważył, że Śivajvara zbliża się do Niego.

Kiedy Pan Kryszna dostrzegł, że Śiva użył swej Śivajvary, nie miał innego wyjścia, jak tylko użyć Swej broni, tj. Narayanajvary. Pan Kryszna jest oryginalnym Narayanem i kontrolerem Narayanajvary. Kiedy wypuścił Narayanajvarę, nastąpiła walka pomiędzy dwoma jvarami. Kiedy nadmiernemu ciepłu przeciwdziałamy bardzo dużym zimnem, to w naturalny sposób wysoka temperatura ulega obniżeniu i to właśnie nastąpiło w walce pomiędzy Śivajvarą i Narayanajvarą. Stopniowo temperatura Śivajvary zmniejszała się, i Śivajvara zaczął wołać na pomoc Pana Śivę, lecz w obecności Narayanajvary Pan Śiva był bezsilny. Nie mogąc otrzymać żadnej pomocy od Pana Śivy, Śivajvara zrozumiał, że nie pozostało mu nic innego, jak tylko poddać się Narayanowi, Najwyższemu Osobowemu Bogu. Śiva, największy z półbogów, nie był w stanie mu pomóc, a co dopiero mówić o mniej ważnych półbogach. Dlatego Śivajvara ostatecznie poddał się Krysznie, składając Mu pokłony i ofiarowując modlitwę, chcąc w ten sposób zadowolić Pana, aby Ten udzielił mu schronienia.

[Aniruddha das]

Walka, w której Pan Kryszna i Pan Śiva użyli swoich najsilniejszych broni, dowiodła, że jeśli Kryszna daje komuś schronienie, nikt nie może go zabić. Lecz jeśli Kryszna nie udzieli nam schronienia, wtedy nikt nie może nas uratować. Pan Śiva nazywany jest Mahadevą – największym spośród półbogów. Czasem Pan Brahma także uważany jest za najwyższego wśród wszystkich półbogów, ponieważ potrafi on stwarzać. Pan Śiva natomiast potrafi unicestwić kreacje Brahmy. Obaj: Pan Brahma i Pan Śiva potrafią działać tylko w jednej z tych dziedzin. Pan Brahma potrafi stwarzać, a Pan Śiva unicestwiać, lecz żaden z nich nie jest w stanie utrzymać tego, co stworzone. Pan Visnu nie tylko utrzymuje, lecz także tworzy i niszczy. W rzeczywistości Brahma nie jest przyczyną stworzenia, bowiem sam Brahma stworzony został przez Pana Visnu. Pan Śiva natomiast został stworzony, czy też zrodzony z Brahmy. Tak więc Śivajvara zrozumiał, że bez Kryszny czy też Narayana nikt nie może mu pomóc. Dlatego postąpił całkiem słusznie, chroniąc się u Pana Kryszny i modląc się do Niego w następujący sposób.
Kryszna - Źródło wiecznej przyjemności
Rozdział 62 – Pan Kryszna walczy z Banasurą.

[Aniruddha das]

Kryszna - Źródło wiecznej przyjemności
Rozdział 62 – Pan Kryszna walczy z Banasurą.

Historia Banasury walczącego z Kryszną i następnie ocalonego przez łaskę Pana Śivy potwierdza to, co zostało powiedziane w Bhagavad-gicie, a mianowicie, że ci, którzy czczą półbogów, nie mogą otrzymać żadnego błogosławieństwa bez zgody Najwyższego Pana Kryszny. Z historii tej dowiadujemy się, że chociaż Banasura był wielkim wielbicielem Pana Śivy, to jednak kiedy groziła mu śmierć z ręki Pana Kryszny, Pan Śiva nie był w stanie go ocalić. Pan Śiva musiał zaapelować do Pana Kryszny, aby Ten ocalił jego wielbiciela i dopiero wtedy zostało to usankcjonowane przez Pana. Taka jest pozycja Pana Kryszny. Słowa, których w związku z tym użyto w Bhagavad-gicie, brzmią: mayaiva vihitan hi tan, i oznaczają one, że bez aprobaty Najwyższego Pana, żaden półbóg nie może przyznać swojemu wielbicielowi żadnego błogosławieństwa.

[Aniruddha das]

Pan Śiva rzekł: Mój drogi synu, ja, Pan Brahma i inni półbogowie. zmieniający się w tym wszechświecie pod wpływem mylnej koncepcji naszej wielkości – nie możemy przejawić żadnej mocy, by współzawodniczyć z Najwyższym Osobowym Bogiem, gdyż niezliczone wszechświaty wraz z ich mieszkańcami powstają i są unicestwiane przez proste zarządzenie Pana.

W materialnym świecie istnieją niezliczone wszechświaty, niezliczeni Brahmowie, Śivowie i inni półbogowie. Wszyscy oni zmieniają się kolejno w tym materialnym świecie pod najwyższym nadzorem Osoby Boga. Dlatego nikt nie jest w stanie rywalizować z siłą Pana. A więc Pan Śiva także odmówił ochrony Durvasie, gdyż Pan Śiva również podlegał promieniom Sudarśana cakry, którego wysłał Najwyższy Osobowy Bóg.
SB 9.4.56

[Aniruddha das]

Jaka jest rzeczywista pozycja Pana Sivy?
Kolejne wersety ze Śrimad Bhagavatam 9.4.57-59, które wypowiedział Śri-Śankara:

Ja [Pan Śiva], Sanat-kumara, Narada, najbardziej czczony Pan Brahma, Kapila [syn Devahuti], Apantaratama [Pan Vyasadeva], Devala, Yamaraja, Asuri, Marici i wiele świętych osób, którym przewodzi, jak również wielu innych, którzy osiągnęli doskonałość – wszyscy znamy przeszłość teraźniejszość i przyszłość. Niemniej jednak, ponieważ okrywa nas złudna energia Pana, nie rozumiemy, jak dalece się ona rozciąga Aby doznać ulgi, powinieneś po prostu zbliżyć się do Najwyższego Osobowego Boga, gdyż nawet my nie możemy znieść Sudarśana cakry. Udaj się do Pana Visnu. Z pewnością będzie On na tyle łaskawy, by obdarzyć cię wszelkim szczęściem.

[Aniruddha das]

Pan Brahmy rzekł: Pod koniec dvi-parardhy, gdy rozrywki Pana dobiegają końca, Pan Visnu drgnięciem Swych brwi niszczy cały wszechświat, łącznie z miejscami, w których są nasze siedziby. Osobistości takie jak ja i Pan Śiva, jak również Daksa, Bhrgu i podobni wielcy mędrcy, którym oni przewodzą, oraz władcy żywych istot, społeczeństwa ludzkiego i półbogów – wszyscy skłaniamy nasze głowy podporządkowując się tej Najwyższemu Osobowemu Bogu, Panu Visnu, by dla dobra wszystkich żywych istot wykonywać Jego polecenia.

Gdy Najwyższy Osobowy Bóg nadchodzi jako śmierć, czyli najwyższy kontroler czasu zabiera wówczas wszystko. Innymi słowy, wszelkie bogactwo prestiż i wszystko, co posiadamy, otrzymujemy od Najwyższego Pana w jakimś celu. Obowiązkiem podporządkowanej duszy jest spełnianie poleceń Najwyższego. Nikt nie może Go lekceważyć. Wobec tego Pan Brahma odmówił Durvasie Muniemu ochrony przed wysłanym przez Pana potężnym Sudarśana cakrą.
ŚB 9.4.53-54

[Vaisnava-Krpa]

"Pan Shiva jest Vaisnavanam yatha shambhu, najlepszym ze wszystkich vaisnavów i jest również znany jako asutosh, łatwo zadowolony i bardzo miłosierny, i dlatego jest bardzo szanowany dla wszystkich vaisnavów, którzy modlą się o jego łaskę, aby mogli zrobić postęp w ich bhakti.

Istnieje zasadnicza różnica w sposobie, w jaki materialiści czczą Pana Śiwę i jak wielbiciele go czczą. Materialiści czczą go z motywacją otrzymywania od niego różnych dobrodziejstw i błogosławieństw, aby mogli cieszyć się zmysłami na tym świecie. Jednakże bhaktowie Pana rozumieją, że jest on wielkim Vaisnavą, kompetentnym w obdarzaniu wiernego czciciela rzadkim klejnotem Miłości Boga, co jest ostatecznym celem życia. Wiedząc, że jest on tak wzniosłą osobowością, wielcy goswami z naszej Sampradayi, tacy jak rupa goswami i inni, ofiarowali modlitwy, jak ta powyżej, w jego uwielbieniu, modląc się o jego miłosierdzie, aby mógł otrzymać miłość do boskiej pary. Będąc kszetra paal dham, tylko dzięki jego łasce można rzeczywiście wejść do dham i mieć wszelką nadzieję, że uda się osiągnąć bhakti. Dlatego sprawą najwyższej wagi jest ofiarowanie naszego pokornego szacunku Sri Gopeshwarowi Mahadewowi i błaganie o jego łaskę, aby mógł czynić postępy na ścieżce bhakti. Będąc kszetra paal dham, tylko dzięki jego łasce można rzeczywiście wejść do dham i mieć wszelką nadzieję, że uda się osiągnąć bhakti. Dlatego sprawą najwyższej wagi jest ofiarowanie naszego pokornego szacunku Sri Gopeshwarowi Mahadewowi i błaganie o jego łaskę, aby mógł czynić postępy na ścieżce bhakti. Będąc kszetra paal dham, tylko dzięki jego łasce można rzeczywiście wejść do dham i mieć wszelką nadzieję, że uda się osiągnąć bhakti. Dlatego sprawą najwyższej wagi jest ofiarowanie naszego pokornego szacunku Sri Gopeshwarowi Mahadewowi i błaganie o jego łaskę, aby mógł czynić postępy na ścieżce bhakti."
https://iskconvrindavan.com/2019/05/glo ... r-mahadev/