Instrukcje dla rządzących

[Aniruddha das]

Każda cywilizacja, która nie jest oparta na kulturze bramińskiej i nie jest kierowana przez braminów, z pewnością jest potępioną cywilizacją. W chwili obecnej cywilizacja ludzka oparta jest na zadowalaniu zmysłów i wskutek tego coraz więcej ludzi oddaje się różnego typu rzeczom. Nikt nie szanuje kultury bramińskiej. Demoniczna cywilizacja przywiązana do ugra-karmy, okropnych czynności, a wielkie przemysły stwarzane są dla zaspokojenia niezgłębionych pożądliwych pragnień. Konsekwentnie ludzie wielce nękani są podatkami rządowymi. Ludzie są bezbożni i nie wypełniają ofiar polecanych w Bhagavad-gicie. Yajnad bhavati parjanyah: poprzez spełnianie ofiar formują się chmury i pada deszcz. Wystarczające opady deszczu zapewniają wystarczającą produkcje pożywienia. Pod zwierzchnictwem braminów, społeczeństwo powinno przestrzegać zasad Bhagavad-gity. A wtedy to ludzie będą bardzo szczęśliwi. Annad bhavanti bhutani: kiedy zwierzęta i ludzie spożywają wystarczającą ilość zboża, stają się silniejsi, a ich serca i mózgi osiągają spokój. Wtedy to mogą uczynić postęp w życiu duchowym, ostatecznym przeznaczeniu życia.
Śrimad Bhagavatam Księga 5 — Impuls stwórczy
Rozdział 5 – Nauki Pana Risabhadevy do Swoich synów
Tekst 23

[Aniruddha das]

Okrutna i nieszczęśliwa osoba, która utrzymuje się przy życiu kosztem życia innych, zasługuje na zabicie dla swojego własnego dobra, inaczej przez swoje własne działanie doprowadzi siebie do ruiny.
Życie za życie jest odpowiednią karą dla osoby, która okrutnie i bezwstydnie żyje kosztem innego życia. Państwo powinno ukarać taką okrutną osobę wyrokiem śmierci, aby ocalić ją od pójścia do piekła. Skazanie mordercy na karę śmierci jest tylko dobrem dla przestępcy, ponieważ w swoim następnym życiu nie będzie musiał on cierpieć z powodu aktu przestępstwa. Taka kara śmierci jest dla mordercy najniższą możliwą karą, i smrti-śastry oznajmiają, że człowiek, który został ukarany przez króla według zasady "życie za życie", zostaje oczyszczony z wszystkich swoich grzechów, tak że nawet może wznieść się na planety niebiańskie. Według Manu, wielkiego autora prawa cywilnego i zasad religijnych, nawet zabójca zwierzęcia ma być uważany za mordercę, ponieważ mięso zwierząt nigdy nie jest przeznaczone dla cywilizowanego człowieka, którego pierwszym obowiązkiem jest przygotowanie się do powrotu do Boga. Mówi on, że w akcie zabójstwa zwierzęcia regularnie bierze udział konspiracyjna grupa grzeszników, i wszyscy z nich podlegają karze jako mordercy, dokładnie tak jak grupa konspiratorów, która w zmowie zabija istotę ludzką. Ten, kto daje pozwolenie, ten, kto zabija zwierzę, ten, kto sprzedaje mięso zabitego zwierzęcia, ten, kto gotuje to mięso, ten, kto rozprowadza tego rodzaju pokarm, i w końcu ten, kto spożywa takie gotowane zwierzę, wszyscy z nich są mordercami, i wszyscy z nich podlegają ukaraniu przez prawa natury. Nikt nie potrafi stworzyć żywej istoty, pomimo całego zaawansowania materialnej wiedzy, i dlatego nikt nie ma prawa własnowolnie zabijać żywej istoty. Dla zjadaczy mięsa pisma zezwalają jedynie ograniczone ofiary zwierzęce, i takie sankcje istnieją jedynie po to, aby ograniczyć otwieranie rzeźni i aby nie popierać zabijania zwierząt. Procedura podana przez pisma, według której spełnia się ofiary zwierzęce, jest dobra zarówno dla poświęcanego zwierzęcia, jak i dla spożywającego potem to mięso. Dla zwierzęcia jest ona korzystna z tego względu, że po złożeniu go w ofierze jest ono natychmiast promowane do ludzkiej formy życia, a zjadacz mięsa zostaje ocalony od cięższego typu grzechów (jak jedzenie mięsa dostarczonego przez zorganizowane rzeźnie, które są upiornymi miejscami, przynoszącymi wszelkiego rodzaju materialne nieszczęścia społeczeństwu, krajowi i ludziom w ogólności). Ten świat materialny jest już sam w sobie miejscem zawsze pełnym wszelkich nieszczęść i niepokoju, a utrzymywanie rzeźni jeszcze bardziej zanieczyszcza atmosferę, doprowadzając do różnego rodzaju wojen, zaraz, głodu i wielu innych niepożądanych klęsk.
Śrimad Bhagavatam Księga 1 — Stworzenie
Rozdział 7 – Ukaranie syna Drony
Tekst 37

[Aniruddha das]

Podstawowym obowiązkiem rządu i jego reprezentantów (bez względu na to czy jest to monarchia, oligarchia, autokracja, dyktatura czy też demokracja) jest prowadzenie obywateli ku realizacji Boga. Osiągnięcie tej realizacji jest dla wszystkich ludzi sprawą najważniejszą i dlatego na każdym ojcu, mistrzu duchowym i ostatecznie rządzie leży odpowiedzialność pokierowania obywatelami ku temu celowi. Świat materialny został stworzony właśnie w tym celu – właśnie po to, aby dać szansę upadłym duszom, które zbuntowały się przeciwko swemu Najwyższemu Ojcu i zostały uwarunkowane przez materialną naturę. Siły natury materialnej stopniowo ściągają żywą istotę na piekielną płaszczyznę ciągłych cierpień i nieszczęść. Osoby łamiące prawa uwarunkowanego życia nazywane są brahmojjhita-patha, czyli osobami, które występują przeciwko ścieżce Prawdy Absolutnej. Za takie postępowanie należy się kara.
Śrimad Bhagavatam Księga 2 — Manifestacja kosmiczna
Rozdział 7 – Planowe inkarnacje i ich szczególne misje
Tekst 22

[Aniruddha das]

Ludzie nie powinni głosować na osoby, które nie są świadome Kryszny. Wówczas w państwie zapanuje prawdziwy pokój i pomyślność. Gdy Vaisnava widzi błędnie prowadzenie się rządu, czuje on współczucie w swym sercu i robi wszystko, co w jego mocy, by oczyścić tę sytuację

[Aniruddha das]

Okrutna i nieszczęśliwa osoba, która utrzymuje się przy życiu kosztem życia innych, zasługuje na zabicie dla swojego własnego dobra, inaczej przez swoje własne działanie doprowadzi siebie do ruiny.

Życie za życie jest odpowiednią karą dla osoby, która okrutnie i bezwstydnie żyje kosztem innego życia. Państwo powinno ukarać taką okrutną osobę wyrokiem śmierci, aby ocalić ją od pójścia do piekła. Skazanie mordercy na karę śmierci jest tylko dobrem dla przestępcy, ponieważ w swoim następnym życiu nie będzie musiał on cierpieć z powodu aktu przestępstwa. Taka kara śmierci jest dla mordercy najniższą możliwą karą, i smrti-śastry oznajmiają, że człowiek, który został ukarany przez króla według zasady "życie za życie", zostaje oczyszczony z wszystkich swoich grzechów, tak że nawet może wznieść się na planety niebiańskie. Według Manu, wielkiego autora prawa cywilnego i zasad religijnych, nawet zabójca zwierzęcia ma być uważany za mordercę, ponieważ mięso zwierząt nigdy nie jest przeznaczone dla cywilizowanego człowieka, którego pierwszym obowiązkiem jest przygotowanie się do powrotu do Boga. Mówi on, że w akcie zabójstwa zwierzęcia regularnie bierze udział konspiracyjna grupa grzeszników, i wszyscy z nich podlegają karze jako mordercy, dokładnie tak jak grupa konspiratorów, która w zmowie zabija istotę ludzką. Ten, kto daje pozwolenie, ten, kto zabija zwierzę, ten, kto sprzedaje mięso zabitego zwierzęcia, ten, kto gotuje to mięso, ten, kto rozprowadza tego rodzaju pokarm, i w końcu ten, kto spożywa takie gotowane zwierzę, wszyscy z nich są mordercami, i wszyscy z nich podlegają ukaraniu przez prawa natury.
Śrimad Bhagavatam Księga 1 — Stworzenie
Rozdział 7 – Ukaranie syna Drony
Tekst 37

[Aniruddha das]

W chwili obecnej wysocy urzędnicy rządowi są w ignorancji, jeśli chodzi o wartości życia i kiedy święte osoby czynią wysiłki, aby propagować wiedzę wedyjską, tzw. władze wykonawcze nie oferują im pełnych szacunku pokłonów, lecz starają się powstrzymać duchową propagandę. Tak oto można powiedzieć, że wcześniejszy rząd królewski podobny był niebu, a współczesny rząd jest jak piekło.
Śrimad Bhagavatam Księga 5 — Impuls stwórczy
Rozdział 10 – Dyskusja pomiędzy Jada Bharatą a królem Rahuganą
Tekst 15

[Aniruddha das]

Król albo we współczesnych czasach rząd, powinni działać jak opiekunowie obywateli, nauczając ich właściwego celu życia. Dlatego obowiązkiem rządu jest przejęcie opieki nad wyszkoleniem obywateli w taki sposób, aby przez stopniowy proces wznieśli się na platformę duchową i zrealizowali swą jaźń oraz jej związek z Bogiem. Zasady tej przestrzegali królowie tacy jak Maharaja Yudhisthira, Maharaja Pariksit, Pan Ramacandra, Maharaja Ambarisa i Prahlada Maharaja. Przywódcy rządowi muszą być bardzo uczciwi i religijni, gdyż w przeciwnym razie ucierpią na tym wszystkie sprawy państwowe. Na nieszczęście, w imię demokracji rozbójnicy i złodzieje wybierają innych rozbójników i złodziei na najwyższe posady w rządzie.
Śrimad Bhagavatam Księga 6 — Przypisane obowiązki dla ludzkości
Rozdział 2 – Visnuduci wyzwalają Ajamilę
Tekst 3

[Aniruddha das]

Rządzący są przekonani, że mają prawo do kontrolowania obywateli tak, jak im się podoba, ale nie jest to prawdą, gdyż przysparzają niepotrzebnie im kłopotów.
W rzeczywistości rząd powinien być reprezentantem Najwyższego Osobowego Boga. Jednakże w błędzie znajduje się ten rząd, który myśli, że ponieważ jest przywódcą państwa może wykorzystywać obywateli dla swoich własnych celów. Uczeni mędrcy nie pochwalają takiego nastawienia. Według zasad wedyjskich, rząd powinien przyjmować rady od uczonych mędrców, braminów, którzy udzielą mu rad zgodnie z nakazami dharma-śastry. Obowiązkiem rządu jest przestrzeganie tych instrukcji. Uczone kręgi nie pochwalają tego, aby rząd wykorzystywał wysiłek obywateli dla swojej własnej korzyści. Jego obowiązkiem jest natomiast zapewnienie ochrony obywatelom. Rządzący nie powinni stawać się hultajami, którzy eksploatują obywateli dla swojej własnej korzyści.

[Aniruddha das]

Kiedy rząd nałoży na kogoś wysokie podatki, osoba ta bardzo smutnieje. Wysokie podatki zmuszają ludzi do ukrywania swoich dochodów, ale mimo tej próby, pośrednicy rządowi są często tak czujni i silni, że i tak zabierają wszystkie pieniądze i uwarunkowana dusza popada w przygnębienie.
Śrimad Bhagavatam Księga 5 — Impuls stwórczy
Rozdział 13 – Dalsze rozmowy królem Rahugany z Jada Bharatą
Tekst 6

[Aniruddha das]

W Kali-yudze rząd będzie ściągał podatki od obywateli, nie robiąc w zamian nic dla ich korzyści. Anavrstya vinanksyanti durbhiksa-kara-piditah. W tym wieku wystąpi również brak deszczów; dlatego też będzie panował głód, a obywatele będą wielce nękani podatkami rządowymi. Tak oto obywatele zrezygnują ze swych prób prowadzenia spokojnego życia, opuszczą swoje domy oraz ogniska domowe i wielce rozgoryczeni udadzą się do lasu.
Śrimad Bhagavatam Księga 5 — Impuls stwórczy
Rozdział 13 – Dalsze rozmowy królem Rahugany z Jada Bharatą
Tekst 6