Instrukcje dla rządzących

[Aniruddha das]

Instrukcje dla Ksatriyów wypowiedziane przez Vrtrasurę ŚB 6.11:
Ten, kto uważa się za bohatera, nie powinien zabijać wroga, który obawia się utraty życia.
Takie zabijanie nigdy nie jest chwalebne, ani też nie promuje na planety niebiańskie.

Kiedy dochodzi do walki, strony przeciwne muszą być gotowe walczyć jak bohaterowie. Bohater nigdy nie ucieka z pola walki. Zawsze walczy on twarzą w twarz, zdeterminowany, by zwyciężyć albo oddać swe życie w walce. Na tym polega bohaterstwo. Zabijanie wroga od tyłu również nie jest chwalebne. Kiedy wróg bierze odwrót i ucieka ze strachu o swe życie, nie należy go zabijać. Taka jest etykieta nauki militarnej.

[Aniruddha das]

Cywilizacja ludzka, która nie popiera systemu varna i aśrama, jest niczym innym jak tylko nieco bardziej wyrafinowanym społeczeństwem zwierzęcym. Uprawianie życia seksualnego przez niezamężną kobietę i nieżonatego mężczyznę jest rzeczą nie do przyjęcia w społeczeństwie ludzkim. Mężczyzna powinien albo ściśle przestrzegać życia w celibacie, czyli brahmacaryi, lub też, za zgodą mistrza duchowego, powinien się ożenić. Uprawianie niedozwolonego seksu poza małżeństwem jest życiem zwierzęcym. Dla zwierząt nie istnieje instytucja małżeństwa.

Współczesne społeczeństwo nie ma na celu spełniania misji ludzkiego życia. Misja ludzkiego życia to powrót do domu, z powrotem do Boga. Aby spełnić tę misję, należy przestrzegać systemu varna i aśrama. Kiedy przestrzega się tego systemu ściśle i świadomie, to wówczas wypełnia się misję ludzkiego życia. Kiedy przestrzega się tego systemu w sposób pośredni, bez kierownictwa wyższej varny, wówczas dochodzi do niepotrzebnych zakłóceń w ludzkim społeczeństwie i osiągnięcie pokoju i dobrobytu jest praktycznie niemożliwe.
Kryszna - Źródło wiecznej przyjemności
Rozdział 79 – Spotkanie Pana Kryszny z Sudamą

[Aniruddha das]

Kiedy król bezpośrednio polega na swych towarzyszach i przestrzega ich instrukcji, wówczas jest szczęśliwy. Podobnie, kiedy jego towarzysze ofiarowują królowi swe dary i czynności i wypełniają jego polecenia, również oni są szczęśliwi.

Chociaż król jest najwyższym, nie powinien on tylko wydawać polecenia swym poddanym; czasami on też musi słuchać ich instrukcji. Podobnie, poddani powinni polegać na królu. To wzajemne uzależnienie uczyni wszystkich szczęśliwymi.
Śrimad Bhagavatam Księga 6 — Przypisane obowiązki dla ludzkości
Rozdział 14 – Rozpacz króla Citraketu
Tekst 18

[Aniruddha das]

król zawsze chroniony jest przez siedem elementów – swego nauczyciela [svamiego albo guru], swych ministrów, królestwo, fort, skarb, porządek królewski i przyjaciół.
Król nie jest samotny. Po pierwsze, ma on swego mistrza duchowego, najwyższego przewodnika. Następnie ma swych ministrów, swoje królestwo, fortyfikacje, skarb, system prawa i porządku oraz swoich przyjaciół albo sprzymierzeńców. Jeśli te wszystkie siedem elementów są właściwie utrzymywane, król jest szczęśliwy.
Kiedy pytamy przyjaciela, czy wszystko jest w porządku, nie mamy tylko na myśli jego, ale również jego rodzinę, źródło jego dochodów, jak również jego towarzyszy i sługi. Wszystko to musi być w porządku i wówczas osoba ta może być szczęśliwa.
Śrimad Bhagavatam Księga 6 — Przypisane obowiązki dla ludzkości
Rozdział 14 – Rozpacz króla Citraketu
Tekst 17

[Aniruddha das]

Król i jego poddani powinni wzajemnie polegać na sobie. Obie strony mogą być szczęśliwe dzięki współpracy.

[Aniruddha das]

W prawidłowej cywilizacji ludzkiej musi istnieć klasa ludzi w pełni wykształconych na doskonałych
ksatriyów, którzy będą bardzo dobrze zarządzać państwem, kierując się nakazami śastr.
Śrimad Bhagavatam Księga 7 — Nauka o Bogu
Rozdział 2 – Hiranyakaśipu, król demonów
Tekst 12

[Aniruddha das]

Kiedy do przejęcia rządów w tym wszechświecie przygotowywał się Hiranyakaśipu, półbogowie bardzo się tego obawiali, zatem zwrócili się do Pana Brahmy o poczynienie środków zaradczych. W swojej wypowiedzi
wskazali na najbardziej wzniosłą pozycję braminów, kultury bramińskiej i krów. Istotą kultury wedyjskiej jest dobrobyt krów i dobrobyt braminów. Bez właściwej aranżacji dla dobra rozwoju kultury bramińskiej i ochrony krów, wszystkie przedsięwzięcia administracyjne pójdą do piekła. Obawa, że Hiranyakaśipu zajmie pozycję Brahmy, wielce niepokoiła półbogów. Hiranyakaśipu był dobrze znanym demonem i półbogowie wiedzieli, że jeżeli demony i Raksasowie zajmą najwyższą pozycję, to położy to kres kulturze bramińskiej i ochronie krów.
Śrimad Bhagavatam Księga 7 — Nauka o Bogu
Rozdział 3 – Hiranyakaśipu zamierza osiągnąć nieśmiertelność
Tekst 13

[Aniruddha das]

Jest wiele przykładów tego, jak demony, po osiągnięciu materialnych bogactw, napełniły się tak ogromną dumą, że naruszały prawa i zasady podawane w autorytatywnych śastrach.

"Kto lekceważy zalecenia pism świętych i postępuje zgodnie z własną fantazją, ten nie osiąga ani doskonałości, ani szczęścia, ani najwyższego przeznaczenia." (Bg 16.23):
Słowo śastra odnosi się do tego, co kontroluje nasze czynności. Nie możemy naruszyć czy też pogwałcić praw i regulujących zasad wymienionych w śastrach.

"Z pism świętych należy dowiedzieć się, co jest obowiązkiem, a co nim nie jest. Znając takie zasady i nakazy, należy działać w taki sposób, aby stopniowo zostać wyniesionym." (Bg. 16.24) Należy działać zgodnie ze wskazówkami śastr. Jednakże materialna energia jest tak potężna, że gdy tylko ktoś osiąga materialne bogactwo, od razu zaczyna naruszać prawa śastr. Skoro tylko ktoś łamie prawa śastr, od razu wkracza na ścieżkę destrukcji.
Rządzący powinni przestrzegać instrukcji zawartych w pismach świętych takich jak Bhagavad gita czy Śrimad Bhagavatam

[Aniruddha das]

[Aniruddha das]

Ateiści napawają się dumą ze swego bogactwa i naruszał prawa oraz zasady wymienione w autorytatywnych śastrach. W ogóle nie dbają o przestrzeganie praw materialnej natury. Dlatego narażają siebie, bliskich, a nawet świat na cierpienie spowodowane różnymi kataklizmami, wojnami, itp.
Rządzący powinni mieć to na uwadze.