Instrukcje dla rządzących

[Aniruddha das]

Kiedy ktoś jest zazdrosny o półbogów, reprezentujących Najwyższego Osobowego Boga, o Vedy, które dają wszelką wiedzę, o krowy, braminów, Vaisnavów, zasady religijne i ostatecznie o Mnie, Najwyższego Osobowego Boga, taka osoba i jej cywilizacja bezzwłocznie zostanie ziszczona.
Śrimad Bhagavatam Księga 7 — Nauka o Bogu
Rozdział 4 – Hiranyakaśipu terroryzuje wszechświat
Tekst 27

[Aniruddha das]

Kiedy obywatele znajdują się w żałosnym stanie mogą udać się do szefa rządu, prezydenta czy króla,
którzy powinni podjąć natychmiastowe działanie, by uśmierzyć ich niedolę.

[Aniruddha das]

Rządzący wybierani są przez braminów.
Według systemu varnaśrama bramini uważani są za głowę społeczeństwa i dlatego zajmują wyższą pozycję społeczną. Varnaśrama-dharma, podział na cztery varny i cztery aśramy, zaprojektowany jest w sposób bardzo naukowy. Jak oznajmia Bhagavad-gita, varnaśrama-dharma nie jest instytucją stworzoną przez człowieka, lecz przez Boga. Bramini zwykli kontrolować władzę królewską. Gdy panował zły król, bramini usuwali go przez swe moce bramińskie i wybierali odpowiedniego władcę, analizując jego kwalifikacje. Innymi słowy, bramini, inteligentni ludzie lub wielcy mędrcy kontrolowali siły monarchiczne. Bramini wprowadzili na tron króla, jako opiekuna obywateli. Struktura varnaśrama-dharmy jest tak wspaniała, że bramini kierowali głowa państwa, a głowa państwa zapewniała ochronę obywatelom. Ksatriyowie zajmowali się ochroną ogółu ludzi, a pod opieka ksatriyów vaiśyowie chronili krowy oraz wytwarzali i rozdzielali zboże. Śudrowie, grupa robotników, pomagali trzem wyższym grupom pracą swych rąk. Tak wygląda doskonały system społeczny.
Śrimad Bhagavatam 4.17.9

[Aniruddha das]

Rządzący powinni nie powinni sankcjonować rzeźni.
Pierwszą zasadą cywilizacji wedyjskiej jest unikanie jedzenia mięsa i toksykacji. Współcześnie celowo zachęca się do jedzenia mięsa. Rządzący sankcjonują rzeźnie i nie protestują przeciwko tym ohydnym praktykom, gdyż otrzymują wysoką pensję. Potępiając zasady cywilizacji wedyjskiej i popierając zabijanie krów, natychmiast degradują się do platformy mlecchów i yavanów. Słowo mleccha określa osobę jedzącą mięso, a yavana – odstępcę od kultury wedyjskiej. Na nieszczęście, władza spoczywa w rękach takich właśnie mlecchów i yavanów. Jak więc w państwie może być spokój i dobrobyt? Król, czy prezydent, musi być reprezentantem Najwyższego Osobowego Boga i rządzić zgodnie z zasadami religijnymi. Obecnie jednak przywódcy państw nie dbają o zasady religijne. Jeśli głosują ludzie niereligijni, to dany akt prawny zostanie przyjęty, nawet jeśli jest on sprzeczny z zasadami śastr. Prezydenci i inni przywódcy państw popełniają grzech, godząc się na takie odrażające praktyki.
CC M1.197

[Aniruddha das]

Wróg, który podpala dom, podaje truciznę, atakuje znienacka śmiertelnymi broniami,
grabi bogactwo czy przywłaszcza sobie pola uprawne albo też kusi czyjąś żonę,
nazywany jest agresorem (napastnikiem).
Agresor taki, chociaż może być on braminem czy tak zwanym synem bramina, musi być ukarany
w każdych okolicznościach; dlatego też nie ma kwestii grzechu.
Śrimad Bhagavatam Księga 1 — Stworzenie
Rozdział 7 – Ukaranie syna Drony
Tekst 16

[Aniruddha das]

Królowie ksatriyowie bardzo wiernie słuchali poleceń uczonych braminów i świętych osób
władając w ten sposób swym krajem. Podobnie vaiśyowie spełniali polecenia króla,
a śudrowie służyli wyższym kastom. W ten sposób bramini, ksatriyowie, vaiśyowie i śudrowie żyli,
współdziałając ze sobą i pełniąc odpowiednie obowiązki. Dzięki temu społeczeństwo było spokojne.

[Aniruddha das]

Ktokolwiek jest przyczyną cierpienia niewinnych żywych istot, musi lękać się mnie, gdziekolwiek jest w świecie. Ukrócenie nieuczciwych niegodziwców jest automatycznie łaską dla niewinnych, nieszkodliwych osób.

Nieuczciwi niegodziwcy mnożą się z powodu tchórzliwych i nieudolnych przywódców państwa. Ale kiedy przywódcy są wystarczająco mocni, aby ukrócić wszelkiego rodzaju nieuczciwych łotrów, w którejkolwiek części państwa, wówczas na pewno nie będą się oni mnożyć. Kiedy niegodziwcy są karani w przykładny sposób, automatycznie podąża za tym wszelka dobra fortuna. Jak powiedziane zostało poprzednio, pierwszym obowiązkiem króla albo przywódcy jest zapewnienie wszelkiej ochrony spokojnym, nieszkodliwym obywatelom państwa. Bhaktowie Pana są z natury spokojni i nieszkodliwi, i dlatego zasadniczym obowiązkiem państwa jest działanie na rzecz tego, aby każdy stał się bhaktą Pana. W ten sposób automatycznie będą spokojni, nieszkodliwi obywatele. Wtedy jedynym obowiązkiem króla będzie ukrócenie nieuczciwych łotrów. To przyniesie spokój i harmonię w całym społeczeństwie.
ŚB 17.14

[Aniruddha das]

Królowie albo przywódcy wszystkich państw, muszą znać kodeksy Pana Kryszny (ogólnie rzecz biorąc Bhagavad-gitę i Śrimad-Bhagavatam) i muszą działać zgodnie z nimi, aby wypełnić misję ludzkiego życia, która polega na zakończeniu niedoli materialnych warunków. Ten, który zna kodeksy Pana Kryszny, może osiągnąć ten sam cel bez żadnego trudu. Z Bhagavad-gity możemy poznać w streszczeniu kodeksy Boga, a Śrimad-Bhagavatam wyjaśnia dokładniej te same kodeksy.

W państwie, w którym przestrzegane są kodeksy Kryszny, nikt nie jest nieszczęśliwy. Gdzie natomiast takie kodeksy nie są przestrzegane, pierwszym znakiem jest to, że trzy nogi reprezentanta religii są odcięte, a za tym podążają wszelkie inne nieszczęścia. Kiedy Kryszna był osobiście obecny, Jego kodeksy były przestrzegane bez zastrzeżeń, ale pod Jego nieobecność takie kodeksy są reprezentowane na stronicach Śrimad-Bhagavatam, dla pokierowania ślepych osób, którym zdarzyło się być u steru wszystkich spraw.
ŚB 1.17.12

[Aniruddha das]

Najwyższym obowiązkiem władającego króla jest zapewnić ochronę posłusznym prawu Boga osobom i ukaranie tych, którzy odstępują od zaleceń pism świętych w zwykłych czasach, kiedy nie ma krytycznej sytuacji.

W pismach świętych jest wzmianka o zawodowym obowiązku w czasach nadzwyczajnych zdarzeń. Jest powiedziane, że czasami wielki mędrzec Viśvamitra musiał żyć na mięsie psów w pewnych nadzwyczajnie niebezpiecznych sytuacjach. W przypadkach krytycznych pozwala się na spożywanie mięsa zwierzęcego wszelkiego rodzaju, ale to nie znaczy, że powinny być utrzymywane regularne rzeźnie, aby wyżywić zjadaczy zwierząt, i że ten system powinien być popierany przez państwo. Nikt nie powinien próbować żyć na mięsie w zwykłych czasach, tylko dla zadowolenia podniebienia. Jeśli ktoś to czyni, król albo przywódca powinien ukarać go za to wulgarne zadowalanie zmysłów.

Istnieją regularne nakazy pism świętych dla różnych osób zaangażowanych w różne zawodowe obowiązki, a ten, kto ich przestrzega, jest nazywany sva-dharma-stha, czyli wiernym swoim przepisanym obowiązkom. W Bhagavad-gicie (18.48) poleca się, aby nie porzucać swoich zawodowych przepisanych obowiązków, nawet jeśli nie zawsze są one bez skazy. Taka sva-dharma może zostać pogwałcona w krytycznych sytuacjach, jeśli ktoś zostaje zmuszony do tego przez okoliczności, ale nie należy odstępować od niej w normalnych czasach. Głowa państwa musi dopilnować tego, aby taka sva-dharma nie była zmieniana przez przestrzegającego jej, kimkolwiek by on nie był, i powinien on zapewnić wszelką ochronę przestrzegającym sva-dharmy. Gwałciciel podlega karze odpowiednio do śastr, a obowiązkiem króla jest dopilnowanie, aby każdy ściśle przestrzegał swoich zawodowych obowiązków, tak jak to zostało przepisane w pismach świętych.
Śrimad Bhagavatam Księga 1 — Stworzenie
Rozdział 17 – Ukaranie i nagrodzenie Kali
Tekst 16