Instrukcje dla rządzących

[Aniruddha das]

Czasami można zauważyć, że osoby uchodzące za religijne utrzymują zażyłe kontakty z osobami, które hołubią bezbożności.
Bhg 4.8.5
Stworzenie ma miejsce w oparciu o dobroć, lecz zniszczenie następuje z powodu bezbożności. Taki jest sposób materialnego stworzenia i niszczenia. Przyczyną zniszczenia jest Adharma, czyli Bezbożność. Z Bezbożności i Fałszu narodzili się, jeden pod drugim, Blagowanie, Oszukiwanie, Zachłanność, Przebiegłość, Gniew, Zazdrość, Kłótnia, Szorstka Mowa, Śmierć, Lęk, Srogi Ból i Piekło.
Do takich cech zalecana jest wręcz nienawiść, która spowoduje postęp w pobożnym życiu.
Pobożność odnosi się do procesu oczyszczania serca. Powinniśmy nauczyć się gardzić wszystkimi przyczynami zniszczenia, poczynając od bezbożności i oszukiwania, a wówczas będziemy w stanie uczynić postęp w pobożnym życiu. Będziemy mieli większą szansę osiągnięcia świadomości Kryszny i nie będziemy podlegać powtarzającemu się zniszczeniu. Obecne życie to ponowne narodziny i śmierć, lecz jeśli szukamy ścieżki wyzwolenia, wówczas możemy zostać uratowani od powtórnych cierpień.

[Aniruddha das]

Ciekawe jest, że powinniśmy mieć w pogardzie i w nienawiści takie cechy jak bezbożność, fałsz, blagowanie, oszukiwanie, zachłanność, przebiegłość, gniew, zazdrość, kłótnia, szorstka mowa, śmierć, lęk i srogi ból. Jednak nie oznacza to, że powinniśmy mieć w pogardzie ludzi posiadających takie niecywilizowane cechy. Ludziom i sobie pomagamy, a instrukcja dotyczy samych cech. Drzemiącą w nas nienawiść oraz pogardę wykorzystujemy do wykrzywiania się kiedy postrzegamy takie właściwości, ale do ludzi mamy współczucie.
Instrukcja do rządzących pokazuje, jakim wartościom trzeba się przeciwstawić, a jakim ulegać.
Po drugiej stronie jest: pobożność, prawdomówność, opieranie się na pismach świętych niż blagować (zmyślać), mówienie zgodnie z autorytetem świętych osób i siastr, wstrzemięźliwość, prostolinijność, spokój i równowaga, wielkoduszność lub szczodrość, rozwaga, mówienie w ujmujący sposób, brak śmierci oznacza zrozumienie faktu, że jesteśmy świadomą, wieczną i indywidualną duszą, posiadanie wiedzy czyni nas nieustraszonymi, a świadomość bycia duszą odmienną od ciała materialnego i tego realizacja, uwalnia od srogiego bólu.

[Aniruddha das]

Ksatriyi wolno zabijać jedynie w celu zachowania prawa i porządku w państwie. Nie wolno mu zabijać lub stosować przemocy bez powodu. Gwałt jest z pewnością ścieżką wiodącą do piekielnych warunków życia, ale użycie siły jest także potrzebne w celu utrzymania w państwie prawa i porządku.
Zabijanie nie jest złe. Lecz kiedy popełnia się je niepotrzebnie lub kiedy zabijana jest osoba niewinna, wówczas jest to prosta droga do piekła.
(Śbh 4.11.7)

[Aniruddha das]

Dla niewielbicieli pomyślną jest śmierć z ręki Pana lub Jego bhaktów. Dhruva Maharaja masowo zabijał Yaksów, lecz osiągnęli oni system planetarny dostępny jedynie dla brahmacarinów, którzy nigdy nie uwolnili swego nasienia. Tak jak impersonalistyczni jnani lub demony zabite przez Pana osiągają Brahmalokę, czyli Satyalokę, podobnie planetę tę osiągają też osoby uśmiercone przez bhaktę Pana. Aby dotrzeć na opisany tu system planetarny Satyaloki, należy wznieść się ponad glob słoneczny. Dlatego też zabijanie nie zawsze jest złe. Kiedy zabija Najwyższy Osobowy Bóg lub Jego bhakta, lub dokonuje się tego w wielkich ofiarach, jest to dla korzyści zabijanej w ten sposób istoty. Tak zwana materialna łagodność jest czymś bardzo znikomym w porównaniu z zabiciem przez Najwyższego Osobowego Boga lub Jego bhaktów. Gdy nawet król lub rząd uśmierca osobę, która jest mordercą, jest to dla niej korzystne, ponieważ w ten sposób może się ona uwolnić od wszelkich grzesznych reakcji.
(Śbh 4.11.5)

[Aniruddha das]

Obowiązkiem ksatriyi jest walka z wrogiem, jednak każda żywa istota jest rezydencją Najwyższego Pana i może być uważana za Jego świątynię, zatem zabicie bez potrzeby jakiejkolwiek żywej istoty nie jest dozwolone.

[Aniruddha das]

W historii współczesnej wojny występuje stworzona przez Najwyższego Osobowego Boga postać Hitlera, a przed nim Napoleona Bonaparte i każdy z nich prowadził wojny zabijając wiele żywych istot. Ale w końcu Bonaparte i Hitler również zostali zabici. Ludzie wciąż są niezwykle zainteresowani pisaniem i czytaniem książek o Hitlerze i Bonaparte i o tym, jak ci zabijali w wojnach tak wielu ludzi. Rok po roku publikowane są książki o tym, jak Hitler uśmiercił uwięzionych Żydów. Lecz nikt nie docieka, kto zabił Hitlera i kto stworzył takiego gigantycznego zabójcę ludzkich istot.
(Śbh 4.11.19)

[Aniruddha das]

Rząd państwa zawsze powinien być miłosierny, lecz czasem – aby utrzymać prawo i porządek – posługuje się swoimi siłami policyjnymi i w ten sposób wymierza karę buntującym się obywatelom.
(Śbh 4.11.18)

[Aniruddha das]

Skoro królowie byli reprezentantami Boga Najwyższej Osoby, to dlaczego monarchia praktycznie została wyeliminowana w obecnych czasach?
Śrila Prabhupada wyjaśnia tę kwestię w Śbh 4.12.10:
Zadaniem króla nie jest jedynie ściąganie podatków od obywateli i gromadzenie bogactw, aby je tracić na zadowalanie zmysłów. Światowa monarchia zaniknęła od czasów, gdy królowie zaczęli zadowalać swe zmysły, wykorzystując do tego podatki ściągnięte od obywateli.

Zatem jak odpowiedzialna jest funkcja rządzących, którzy muszą bardzo uważać, by właściwie wykorzystać dochód państwa, gdyż w przeciwnym razie reakcje są bardzo opłakane w skutkach.

[Aniruddha das]

Politycy mają bardzo mało czasu, by myśleć o dobrobycie obywateli, których gnębią wysokimi podatkami w postaci podatków dochodowych, podatków obrotowych i wielu innych. Ludziom zabiera się niekiedy od 80 do 90 procent ich dochodów i podatki te są hojnie wydawane na wysokie wynagrodzenie urzędników i władców. Dawniej podatki ściągane od obywateli były, jak nakazuje literatura wedyjska, przeznaczone na spełnianie wielkich ofiar.
Śbh 4.12.10

[Aniruddha das]

Jest ciekawa historia pewnego bramina opisana w książce Kryszna, którą omówimy w kolejnych wersetach. W rozrywce tej opisane są właściwe i negatywne cechy rządzących i ich odpowiedzialności za obywateli. Rządzenie nie polega na wykorzystywaniu innych, ale na właściwym prowadzeniu i opiece.
Rozdział 88 – Nadzwyczajna moc Kryszny:
Pewnego razu żona jednego bramina powiła dziecko. Na nieszczęście dziecko to zmarło tuż po przyjściu na świat i dotknięciu ziemi. Ojciec-bramin natychmiast wziął zmarłe dziecko na ręce i udał się bezpośrednio do Dvaraki, do pałacu Króla. Bramin był niezadowolony, ponieważ dziecko zmarło przedwcześnie, w obecności swoich młodych rodziców. Dlatego umysł jego był bardzo niespokojny. Uprzednio, aż do czasu Dvapara-yugi, kiedy na tej planecie obecny był Pan Kryszna, królowie byli bardzo odpowiedzialni i mogli być obwiniani za przedwczesną śmierć dziecka (tzn. jeśli dziecko odchodziło z tego świata jeszcze za życia swoich rodziców). Taka odpowiedzialność spoczywała również na królu podczas panowania Pana Ramacandry. Król był tak bardzo odpowiedzialny za dobrobyt swoich obywateli, że miał dbać nawet o to, aby nie było nadmiernych upałów czy mrozów. Chociaż nie było w tym winy króla, bramin, który stracił dziecko, natychmiast udał się do pałacu i w ten sposób zaczął oskarżać władcę.