DUCHOWA EKONOMIA

Diagnostyka przyczyn cierpienia społeczeństwa. "Istnieje wiele tematów w Bhagavatam o socjologii, polityce, ekonomii, sprawach kulturowych, itd., ale wszystkie z nich są powiązane z Krsną i dlatego wszystkie z nich są warte słuchania. Krsna jest oczyszczającym czynnikiem wszystkich tematów, bez względu na to, jakimi by one nie były. W świecie doczesnym wszystko jest nieczyste, jako że wszystko jest produktem trzech materialnych cech. Jednakże Krsna jest oczyszczającym pośrednikiem." - 01.16.05 Zn.
Wasziszta

Re: DUCHOWA EKONOMIA

Post autor: Wasziszta » 05 kwie 2013, 17:50

Waldemarze Prabhu przykro mi z powodu Twego ojca.
Nie powinieneś jednakże obwiniać za tą sytuację ani siebie ani nikogo innego.
Każdy w tym świecie zbiera reakcje za swoje czyny a nie za czyny innych osób.
Ufam jednakże że uda Ci się Waldemarze stać czystym wielbicielem Kryszny a wtedy z pewnością wyzwolisz nie tylko swego ojca ale również 12 pokoleń w przód i w tył.
Lepiej w tym procesie skupiać się na tym co jeszcze możemy zrobić dla i innych i dla Kryszny, gdyż jak pisze Dhaneśvara Prabhu w Duchowej Ekonomii takie działanie jest w gunie dobroci, czego rezultatem jest szczęście. Natomiast biadolenie, krytykowanie, zamartwianie się, wyszukiwanie winnych za swoje osobiste nieszczęście prowadzi do jeszcze większego cierpienia gdyż takie działanie jest pod wpływem guny ignorancji.
Jednakże ja zmiła chęciapomodlę się za Twego tatę.
Pozdrawiam Cie serdecznie i życzę Ci wszystkiego najlepszego :D

W Mahabharacie- której częścią jest Bhagavad - Gita na której opiera się ta wspaniała filozofia Bhakti-jogi, tam krew leje się potokami, odcinanych jest tysiące członków ciała siekierami, toporami, mieczami itp. itd. Kryszna który jest uosobionym czasem i którego boi się nawet uosobiona śmierć, gdyż On, niezniszczalny Govinda jest Jej Stwórcą, już z góry przeznaczył wszystkich żołnierzy na ofiarę tej bratobójczej bitwy.

W związku z tą zaistniałą sytuacją pragnę przytoczyć dwa wersety ze Śrimad Bhagavatam canto I rozdz. 9 wers. 37 i 38 :

Spełniając moje pragnienie i łamiąc Swoją własną obietnicę, zszedł On z rydwanu, podniósł jego koło i rzucił się ku mnie w pośpiechu, niczym lew pędzący zabić słonia. W ten sposób pogubił On nawet Swoje wierzchnie ubranie.

Niechaj On, Pan Śri Krsna, Osoba Boga, który nagradza zbawieniem, będzie moim ostatecznym przeznaczeniem. Na polu bitwy zaatakował mnie On, jak gdyby będąc zagniewanym z powodu ran zadanych Mu przez moje ostre strzały. Jego tarcza była roztrzaskana, a Jego ciało pokryte ranami i pomazane krwią.

Prabhupada pisze m.in. wznaczeniu :

...Bhismadeva grał rolę mężnego wojownika, i celowo przeszył on ciało Pana strzałami, tak aby dla zwykłych oczu wydawało się, że Pan jest ranny, ale w rzeczywistości wszystko to zostało zagrane po to, aby zwieść niewielbicieli. Wszechduchowe ciało nie może zostać zranione, a bhakta nie może być wrogiem Pana. Gdyby tak było, Bhismadeva nie mógłby pragnąć, aby mieć tego samego Pana za ostateczne przeznaczenie swojego życia. Gdyby Bhismadeva był wrogiem Pana, Pan Krsna mógłby go unicestwić nie czyniąc nawet najmniejszego gestu. Nie musiał się On pojawiać przed Bhismadevą okryty ranami i pomazany krwią. Ale uczynił to, ponieważ bhakta-wojownik chciał zobaczyć transcendentalne piękno Pana ozdobionego ranami zadanymi przez czystego bhaktę. Taki jest sposób wymiany transcendentalnej rasy, czyli więzi pomiędzy Panem i sługą. Przez takie postępowanie zarówno Pan, jak i bhakta stają się pełni chwały w Swoich odpowiednich pozycjach...
...Bhismadeva był czystym bhaktą, i jako wojskowy marszałek bezustannie pamiętał on waleczną postać Pana jako Partha-sarathi, woźnicę rydwanu Arjuny. Zatem rozrywka Pana jako Partha-sarathi jest również wieczna...
...Wszyscy żołnierze i osoby na polu bitewnym Kuruksetra osiągnęły z chwilą śmierci swoje oryginalne duchowe formy, podobne formie Pana, ponieważ dzięki bezprzyczynowej łasce Pana byli oni zdolni widzieć Go tam twarzą w twarz...
...Obiektem uwielbienia Bhismadevy jest Pan Śri Krsna jako Partha-sarathi, a obiektem uwielbienia pasterek gopi jest ten sam Krsna we Vrndavanie jako najbardziej atrakcyjny Śyamasundara...

...Śri Viśvanatha Cakravarti Thakura, wielki acarya i bhakta Pana w nastroju małżeńskiej miłości z Panem, robi uderzającą uwagę w tym względzie. Mówi on, że rany stworzone na ciele Pana przez ostre strzały Bhismadevy były tak przyjemne dla Pana jak ukąszenia narzeczonej, która kąsa ciało Pana powodowana silnym uczuciem seksualnym. Takie ukąszenia przez pleć przeciwną nie są nigdy uważane za znak wrogości, nawet jeśli pozostawiają ranę na ciele. Zatem walka, będąc wymianą transcendentalnej przyjemności pomiędzy Panem i Jego czystym bhaktą, Śri Bhismadevą, nie była wcale pospolita. Poza tym, jako że ciało Pana i Pan są identyczne, nie mogło być ran na Jego absolutnym ciele. Pozorne rany spowodowane przez ostre strzały mogą być mylące dla zwykłego człowieka, ale ten, kto ma trochę absolutnej wiedzy, może zrozumieć tę transcendentalną wymianę uczuć w więzi rycerskiej. Pan był w pełni szczęśliwy z powodu ran zadanych Mu przez ostre strzały Bhismadevy. Słowo vibhidyamana jest znaczące, ponieważ skóra Pana nie jest różna od Pana....

...Ponieważ nasza skóra jest różna od naszej duszy, w naszym przypadku słowo vibhidyamana, czyli posiniaczona i pocięta, byłoby całkiem odpowiednie. Transcendentalna rozkosz manifestuje się w różnej rozmaitości, a różnorodność czynności w doczesnym świecie jest zaledwie wypaczonym odbiciem transcendentalnej rozkoszy. Ponieważ wszystko w doczesnym świecie jest jakościowo doczesne, jest to pełne odurzenie, podczas gdy w absolutnym królestwie, ponieważ wszystko jest tej samej absolutnej natury, istnieją różnego rodzaju przyjemności wolne od takiego odurzenia. Pan czerpie przyjemność z ran zadanych przez Jego wielkiego bhaktę Bhismadevę, a ponieważ Bhismadeva jest bhaktą w relacji rycerskiej, koncentruje on swój umysł na Krsnie w tej szczególnej sytuacji, kiedy cale jego ciało pokryte jest ranami...


Podałem to jako ciekawostkę która może nam pomóc zrozumieć to że Pan ma swoje rozrywki z wielbicielami, które są niepojęte i nie zwykłe natomiast my wielbiciele również mamy swoje rozrywki :P

Pozdrawiam Wszystkich Hare Kryszna :D

Obrazek

Wasziszta

Re: DUCHOWA EKONOMIA

Post autor: Wasziszta » 06 kwie 2013, 02:41

"...twierdzenia wysuwane przez niektórych ekonomistów i historyków, iż śmierć wspólnot wiejskich była naturalna ze względu na prawa ekonomii, brzmią jak ponury żart. To tak jakby stwierdzić naturalną śmierć żołnierzy zabitych na polu walki. Fakty były po prostu takie: społeczności wiejskie żyły od tysięcy lat i tam gdzie nie zostały zrujnowane przez wojny albo bojówki szlachty, systematycznie poprawiały swoje metody pracy. W wyniku rozwoju przemysłu wartość gruntów rolnych rosła, więc szlachta je zagarnęła, pod opieką władzy państwowej. Siła, która nie istniała w systemie feudalnym, przejęła najlepsze z komunalnych ziem i zrobiła wszystko, by zniszczyć instytucję wspólnoty wiejskiej..."

Wasziszta

Re: DUCHOWA EKONOMIA

Post autor: Wasziszta » 06 kwie 2013, 03:08

Uwaga!!! Niezwykle ciekawe :

"W społeczeństwie feudalnym władcy byli odpowiedzialni za utrzymanie (jakkolwiek skromne by ono nie było) i ochronę tych, obciążonych pracą. Byli oni więc dla nich zarówno źródłem zysków ale i kosztów, od których chętnie by się uwolnili. Dlatego szukali sposobów, by zreorganizować społeczeństwo w sposób przynoszący im tylko korzyści - bez żadnych kosztów. Powołali do życia zatem twór o nazwie Państwo, zamiast mało efektywnego gospodarczo królestwa. Stworzyli w ten sposób sytuację, gdzie obywatele zostali uzależnieni od władzy poprzez bezosobowy mechanizm, jakim stała się praca najemna. Tak więc rozwój koncepcji państwa, wyłączny tytuł do własności, przemysł i gospodarka oparta na papierowym pieniądzu, dały im możliwości, aby swój plan wcielić w życie. Jedną z rządzących europejskich dynastii była i nadal zresztą jest rodzina Rothschildów, która w tamtych czasach kontrolowała Bank Anglii. Korzystając z władzy tej instytucji szerzyli oni wizję nowego układu gospodarczego tak oto pisząc do amerykańskich bankierów w dokumencie, z którego przytaczamy mały fragment:

... niewolnictwo jako własność prywatna może być zlikwidowane przez siły wojenne (tutaj w szczególności dotyczy to amerykańskiej wojny secesyjnej)[...]. To ja i moi europejscy przyjaciele jesteśmy za tym, że właściciele niewolników to jednak właściciele siły roboczej, niosący zarazem ideę dbałości o pracę, podczas gdy europejski plan, na czele z Anglią, jest taki, że to kapitał będzie kontrolował siłę roboczą poprzez kontrolę ich wynagrodzenia.12

Gustaw Myers pisząc o niewolnictwie w Ameryce potwierdza, że ideą przewodnią właścicieli kapitału było wykorzystanie pracownika tak bardzo jak to tylko możliwe, o wiele bardziej niż zwykłe, tradycyjne niewolnictwo na to pozwalało:

[...] Niewolnictwo Murzynów nie może konkurować wydajnością z białymi pracownikami [...]. Więcej pieniędzy można wytworzyć za pomocą białego robotnika, wobec którego nie mamy żadnej odpowiedzialności, czy to by zapewnić mu mieszkanie, odzież, żywność, czy jakieś inne przywileje, które trzeba zgodnie z prawem zaakceptować posiadając niewolnika czarnego, którego choroby, kalectwo lub śmierć powoduje bezpośrednie straty finansowe [...]. Idealny niewolnik myśli, że jest wolny.13


„Pieniądze są nową formą niewolnictwa, różniącą się od starej jedynie tym, że jako bezosobowe likwidują personalny związek między panem a niewolnikiem”. Ponieważ związek jest bezosobowy niewolnik pozostaje naprawdę bezradny. Komu się teraz poskarży, gdy jego łańcuchy zaciążą mu zbyt boleśnie? Przeciw komu ma się teraz buntować?

LEW TOŁSTOJ

Obrazek

Obrazek

Waldemar
Posty: 743
Rejestracja: 31 paź 2008, 19:03

Re: DUCHOWA EKONOMIA

Post autor: Waldemar » 06 kwie 2013, 15:08

Wasziszta pisze:Waldemarze Prabhu przykro mi z powodu Twego ojca.
Nie powinieneś jednakże obwiniać za tą sytuację ani siebie ani nikogo innego.
Każdy w tym świecie zbiera reakcje za swoje czyny a nie za czyny innych osób.
Ufam jednakże że uda Ci się Waldemarze stać czystym wielbicielem Kryszny a wtedy z pewnością wyzwolisz nie tylko swego ojca ale również 12 pokoleń w przód i w tył.
Lepiej w tym procesie skupiać się na tym co jeszcze możemy zrobić dla i innych i dla Kryszny, gdyż jak pisze Dhaneśvara Prabhu w Duchowej Ekonomii takie działanie jest w gunie dobroci, czego rezultatem jest szczęście. Natomiast biadolenie, krytykowanie, zamartwianie się, wyszukiwanie winnych za swoje osobiste nieszczęście prowadzi do jeszcze większego cierpienia gdyż takie działanie jest pod wpływem guny ignorancji.
Jednakże ja zmiła chęciapomodlę się za Twego tatę.
Pozdrawiam Cie serdecznie i życzę Ci wszystkiego najlepszego :D
Mój ojciec jeszcze żyje.
Pisałem o ojcu innego bhakty.

Awatar użytkownika
trigi
Posty: 2068
Rejestracja: 09 sie 2011, 13:38
Lokalizacja: UK

Re: DUCHOWA EKONOMIA

Post autor: trigi » 06 kwie 2013, 16:44

Twoja historia życia jest naprawde wstrząsająca jak przejscie przez łagry.
Waldemar pisze:
Wasziszta pisze:Waldemarze Prabhu przykro mi z powodu Twego ojca.
Mój ojciec jeszcze żyje. Pisałem o ojcu innego bhakty.
Wasziszta ma tak czyste serce ze nie podejrzewał mnie o tak wredny sarkazm :D
Wszelka chwała Wasziszcie Prabhu!

Wasziszta

Re: DUCHOWA EKONOMIA

Post autor: Wasziszta » 07 kwie 2013, 14:37

...Etatowy niewolnik tyra na swojego ekonoma, zarywa noce i podnosi excelowskie wskaźniki sprzedaży, ale w praktyce nic z tego nie ma...


...Pod siedzibę firmy podjeżdża nowy bentley. Wysiada rozpromieniony właściciel. Doskonale ubrany, z roleksem na ręku, opalony, bo właśnie wrócił z urlopu na Malediwach. Lśniącemu nowością autu przygląda się z zazdrością Kowalski, pracownik jednego z działów. - Piękne to cacko, panie prezesie - podlizuje się. - Wiem, wiem, kochany. Pracuj coraz intensywniej, poświęć się dla firmy bez reszty, przychodź pierwszy, zostawaj po godzinach, zawyżaj normy sprzedaży, zapomnij o żonie, dzieciach, wakacjach. Dzięki temu za rok... kupię sobie nowy - odpowiedział szef.

Ta anegdota celnie opisuje dzisiejszy kierat etatowych pracowników...

Czytaj więcej na http://praca.interia.pl/news-etat-jest- ... gn=firefox

Ps. Drogi Waldemarze przepraszam za przeoczenie. Drogi Trigi, dziekuję i pozdrawiam :D

Etatowy niewolnik tyra jak chłop pańszczyźniany na swojego ekonoma (dzisiaj to prezes lub właściciel firmy) :

Obrazek

Awatar użytkownika
Purnaprajna
Posty: 2267
Rejestracja: 23 lis 2006, 14:23
Lokalizacja: Helsinki/Warszawa
Kontakt:

Re: DUCHOWA EKONOMIA

Post autor: Purnaprajna » 07 kwie 2013, 15:21

Wasziszta pisze:Ta anegdota celnie opisuje dzisiejszy kierat etatowych pracowników...
To jest naturalna pozycja śudry. Sam chce pracować dla szefa z "Bentleyem", i będzie jeszcze głośniej płakał, kiedy będzie wylany z pracy. I tak źle, i tak niedobrze. To jest właśnie cecha śudry, który ciągle narzeka (śucana). Zamiast zazdrościć wajśji mózgu, nikt mu nie broni otwarcia własnego biznesu i kupienia sobie Bentleya. Ale po co, skoro można ponarzekać na innych, i tym samym nasączyć swoją mentalność tamo-guną i nienawiścią do innych, co zawsze prowadzi tylko do jeszcze większego cierpienia.

Oczywiście jeżeli boss łamie prawo, to inna sprawa. Od tego są policja i sądy. A jeżeli komuś nie podoba się prawo, to niech nie głosuje na głupców w rządzie, lub niech wystawi własną kandydaturę. Podobno mamy demokrację.

Jeżeli ta sama osoba zdradziłaby swoim znajomym w pracy, że chce stać się światowej sławy śpiewakiem operowym, mając przy tym głos zranionej uczuciowo wrony, to jej znajomi nazwaliby go po prostu "idiotą", bo nie ma on absolutnie żadnych kwalifikacji potrzebnych, aby stać przed tysiącami ludzi i wzbudzać w nich swoim śpiewem głębokie wrażenia estetyczne i emocje. Ale przy braku jakichkolwiek kwalifikacji w sprawach prowadzenia biznesu, wszyscy tylko mu potakują, bo tak samo jak on czują, jaką to wielką niesprawiedliwością jest, że to wajśja, a nie oni, ma mózg potrzebny do zrobienia dobrego biznesu i zarobienia mnóstwa pieniędzy, wiedząc przy tym, jak zaangażować innych do pracy, i jak tą pracę efektywnie zorganizować. Toż to przecież panie jawna niesprawiedliwość, i rozbój w biały dzień!!!

A więc jaki jest tak naprawdę ostateczny cel tych wszystkich narzekań? Czy jest nim bezinteresowna pomoc dla innych? A może lepsza sprawiedliwość społeczna? Oczywiście, że nie. Celem jest stanie się samemu szefem z Bentleyem i posiadanie swoich pracowników, którzy z pewnością, tak samo będą na mnie narzekać, jak ja teraz na mojego szefa, i to w dodatku bez posiadania potrzebnych cech biznesmena, determinacji i inteligencji. Świadomość uwarunkowanej duszy jest zawsze taka sama: "ja jestem najwyższym podmiotem przyjemności i najwyższym kontrolerem". Naiszkarmia? Kryszna? Zapomnij!
Ostatnio zmieniony 07 kwie 2013, 16:16 przez Purnaprajna, łącznie zmieniany 2 razy.

Awatar użytkownika
Radhakanta das
Posty: 121
Rejestracja: 27 sie 2010, 23:27
Lokalizacja: Poznań

Re: DUCHOWA EKONOMIA

Post autor: Radhakanta das » 07 kwie 2013, 15:56

Normalnie z umysłu mi to Prabhu wyjąłeś - dzięki, nie muszę tyle pisać. Co więcej, są dziesiątki sposobów, które mają pracownicy by zrobić szefa w bambuko - i dzielą się nimi nawet na forach internetowych, dla korzyści biednych, poszkodowanych pracowników, których zmuszono do pracy pod banderą krwiożerczego szefa. Sam (co prawda jestem total mikro-mikro przedsiębiorcą) proponowałem i proponuję zawsze każdemu pracownikowi aby przestał chcieć abym był jego szefem i sam założył działalność gospodarczą i był sobie panem a ze mną jedynie współpracował, takie partnerstwo. A wtedy "NIEEE! Nie chcę mieć nic wspólnego z opłacaniem sobie ZUS-u!" No, ale ja oczywiście muszę to robić, tu już tego nikt nie widzi. To jak nie chcesz być szefem to po co psioczyc na los? Może dlatego te tendencje wiejskie gdyż ani się nie chce ponosić ryzyka jako szef, ani nie chce się pracować dla kogoś - wiec najlepiej do krówek, tylko że tam też wycisk i jak na roli dostaniesz po grzbiecie to pozostaną Ci już tylko joga mistyczna i Himalaje.

Przykro mi Wasziszta - złudzenie leży po obu stronach a jak chcesz odkryć świat tych co nie chcą szefów to przepatrz opinie o wolnych, niezależnych, 'bezszefowych' robotnikach budowlanych i tych z tzw. wykończeniówki - to co potrafią zrobić ludziom ( a nie są to krwiożerczy prezesi) to starczy za całą serię horrorów z grupy "PIŁA".
śrī kṛṣṇa śaraṇaṁ mama

Wasziszta

Re: DUCHOWA EKONOMIA

Post autor: Wasziszta » 08 kwie 2013, 00:18

Radhakanta das pisze:Przykro mi Wasziszta - złudzenie leży po obu stronach a jak chcesz odkryć świat tych co nie chcą szefów to przepatrz opinie o wolnych, niezależnych, 'bezszefowych' robotnikach budowlanych i tych z tzw. wykończeniówki - to co potrafią zrobić ludziom ( a nie są to krwiożerczy prezesi) to starczy za całą serię horrorów z grupy "PIŁA".
Mi tez jest przykro Radhakanto że tak jest ale jak najbardziej ja sie zgadzam i z Purnapragnią i z Tobą.

Moje przesłanie dotyczy jednakże innego problemu. Tu nie chodzi o to kto jest gorszy lub kto kogo wykorzystuje bo ten cały swiat jest już takim światem oszustów i oszukiwanych.

Ten fragment wkleiłem tylko i wyłacznie z tego powodu żeby poprzeć poprzedni post czyli to że nadal żyjemy w świecie niewolnictwa- zmieniła się jedynie forma. Natomiast oczywiście mam tu na myśli jak najbardziej tylko i wyłącznie wielkie korporacje, wielkie koncerny, wielkie firmy typu np. Tesco gdzie kasjerki siedzą w pampersach nie mogąc spełnić podstawowej potrzeby a pracując za marny grosz. Mam tez na mysli banki światowe którym to wszystko podlega i stojacy za tym rząd cieni- " braci Bindelberg ". Natomiast mali przedsiębiorcy nie są zbyt grożni - wręcz przeciwnie Ci mali i średni są tu jak najbardziej potrzebni. Ale niestety ta propaganda światowej globalizacji skutecznie krok po kroku niszczy takich przedsiębiorców a pole jest wypełniane przez wielkie korporacje.

Także nie zrozumieliście mojego przesłania ale nic nie szkodzi - pozdrawiam Hari :D

Wasziszta

Re: DUCHOWA EKONOMIA

Post autor: Wasziszta » 08 kwie 2013, 03:01

...Należy zauważyć, że w gospodarce naturalnej nie ma niepotrzebnego współzawodnictwa. Jeśli handlujesz swoimi jabłkami, by otrzymać pszenicę od Janka, to pojawia się naturalna granica dla tej transakcji, ponieważ masz tylko tyle jabłek ile masz oraz możesz zjeść i przechowywać ograniczoną ilość pszenicy. Naturalne potrzeby mają swoje granice, ale chciwość granicy nie ma...

...Ponieważ pieniądze są używane jako środek przechowywania bogactwa i są w zasadzie trwałe, to możesz zgromadzić znacznie większe ilości pieniędzy niż pszenicy. Dodajmy, że gromadzenie bogactwa powiększa ego, a więc nadmiar zysku jest tutaj bardzo na miejscu. Ludzi zachęca się, by zarabiali więcej niż mogą wykorzystać w rozsądnym okresie czasu i utrzymywali to bogactwo dla zwiększenia poczucia swej wartości, lub dla okazania swej przewagi nad innymi. Oznaki siły pasji i bezwładu są widoczne w takich obszarach jak: w pragnieniu posiadania, podejmowaniu wielkiego wysiłku, niezadowoleniu z zysków i pragnieniu ich nieustannego powiększania, w fałszywej dumie, zazdrości o innych, uzasadnianiu swych działań siłą, skąpstwie i intensywnym współzawodnictwie. W takiej sytuacji, ktoś zwycięża, a inny traci, na mocy potrzeby osobistego wyróżnienia i uznania siebie za innego, lepszego od reszty.

Ekonomista J.W. Smith wyjaśnia, że zasady „handlowego łupiestwa”, jak je nazywa, są tak zaplanowane, by przenieść zyski z obrzeży imperium do jego centrum. Handel jest zatem tak ukierunkowany, że korzystają potężni w centrum, kosztem innych na prowincji. Takie podejście do gospodarki rozpoczęło się w średniowieczu, w tym samym czasie, gdy system feudalny powoli chylił się ku upadkowi. Karl Polanyi szczegółowo wyjaśnił, w jaki sposób dławienie konkurencji stało się powszechną polityką gospodarczą:

Do i podczas XV wieku, miasta były jedynymi ośrodkami handlu i przemysłu, i nie wolno było im przenieść się na tereny wiejskie [....]. Walka z wiejskim handlem i rzemiosłem trwała co najmniej siedemset lub osiemset lat [...]. Surowość tych środków przymusu wzrosła wraz z rozwojem „demokratycznego rządu"[....]. Przez cały wiek XIV, regularne wyprawy zbrojne były wysyłane do wszystkich okolicznych wsi, by połamać lub skonfiskować krosna tkackie i folusznicze* kadzie. Problemem miast było kontrolowanie własnych rynków, czyli obniżanie cen przedmiotów kupowanych na wsiach i minimalizowanie roli przyjezdnych kupców. Wykorzystane zostały tutaj dwie techniki. Z jednej strony miasta starały się uzyskać nie tylko prawo do opodatkowywania transakcji na własnym rynku, ale również prawo do regulowania wszystkich transakcji handlowych (tj. kto powinien handlować, gdzie to powinno się odbywać, co powinno być przedmiotem obrotu). Co więcej, starali się ograniczać realizowanie tych czynności na wsi i dopuszczać do handlu nie gdzie indziej, jak tylko na rynkach miejskich. Z czasem, zastosowanie tych mechanizmów utrwaliło dominację w handlu na korzyść mieszczan, na korzyść miejskich klas handlowych, minimalizując zarówno wpływ ziemian, jak i klasy chłopskiej.

Dr Smith wyjaśnia dalej:

Strata miejskich rynków zarówno dla surowców, jak i produktów wytwarzanych w manufakturach, z powodu relatywnie mniejszych kosztów i zalet wsi, oznaczało zubożenie mieszczan, a nawet głód dla tych, którzy w mieście produkowali te ubrania. Ta sama utrata monopolu, poprzez zwiększenie wiedzy technicznej na wsi i jej naturalnych zalet komparatywnych** była prawdziwa także w odniesieniu do innych produktów i innych miast. Proces wytwarzania bogactwa musiał jednak być chroniony. Komparatywna wyższość odległych wiosek została wyeliminowana siłą, aby utrzymać przewagę miast i żądać zarówno naturalnego ich bogactwa, jak i bogactwa wytwarzanego przez technologię.

Kiedy jakieś miasto przejęło rynki wiejskie innego miasta, wywłaszczeni stawali oko w oko z głodem. Tak więc średniowieczne wojny między miastami-państwami były gwałtownymi sporami o kontrolę nad handlem. Miasta-państwa przekształciły się po pewnym czasie w państwa, które także poszły na wojnę o kontrolę nad handlem. Silne państwa rozwinęły się zaś w imperia, zdolne kontrolować zasoby i handel daleko poza swymi granicami.

Wyzysk pracy

Zazdrość powodowana tamo-guną nie dotyczy wyłącznie osób, które mają więcej, jak się powsze-chnie uważa, ale jako specyficzny stan świadomości rozciąga się wszędzie tam, gdzie sięga oko. Gdy odniesiemy ją do spraw biznesu i pracy, to każda ze stron takiej relacji widzi tylko swe oso-biste, oddzielne interesy i stara się wykorzystać wszystkich inny. Adam Smith opisuje szczegóły tego konfliktu i przewagę zarządzających nad pracownikami za pomocą prawnych środków jakimi dysponują:

Robotnicy pragną uzyskać jak najwięcej. Pracodawca daje jak najmniej. Pierwszy nastawia się na współpracę w celu podwyższenia, drugi w celu obniżenia płac pracowniczych. Nie jest trudno przewidzieć, która z tych dwóch stron, biorąc pod uwagę różne okazje, mając przewagę w sporze, zmusi przeciwnika do przyjęcia swoich warunków. Pracodawcy, będąc w mniejszości, mogą łączyć się ze sobą znacznie łatwiej, a prawo poza tym zezwala, lub przynajmniej nie zabrania takich porozumień, jednocześnie zakazując tego wśród robotników. Nie mamy żadnych aktów parlamentarnych zabraniających łączenia się podmiotów w celu obniżenia ceny za pracę, ale za to wiele takich, które sprzeciwiają się, by ją podnieść. We wszystkich tych sporach pracodawcy mogą wytrzymać znacznie dłużej. Właściciel ziemski, rolnik, pracodawca, wytwórca lub kupiec, choć nie zatrudniają ani jednego robotnika, mogą, generalnie rzecz biorąc, żyć rok lub dwa, z zapasów, które posiedli. Wielu robotników nie może utrzymać się przez tydzień bez pracy, niewielu może miesiąc, a mało który rok bez zatrudnienia. W długiej perspektywie robotnik może być tak potrzeby swemu pracodawcy, jak i pracodawca jemu, ale taka potrzeba nie wydaje się pilna.

Rzadko słyszymy jakieś wypowiedzi o współpracy pracodawców, choć nader często o współpracy robotników. Ale kto wyobraża sobie, że w tej kwestii pracodawcy rzadko współpracują jest ignorantem w tych sprawach. Pracodawcy zawsze i wszędzie zachowują pewnego rodzaju milczenie, ale są w stałym i zgodnym kontakcie, by nie dopuścić do podniesienia płac robotników powyżej ich aktualnego poziomu. Naruszenie tego porozumienia wszędzie jest zjawiskiem najbardziej niepopularnym i jakby wyrzutem sumienia tego pracodawcy wobec jego sąsiadów i równych mu osób. Rzadko wprawdzie słyszymy o tych praktykach, bo to jest rzecz zwyczajna, można powiedzieć, naturalny stan rzeczy, że nikt o tym nie słyszy. W rzeczywistości, pracodawcy czasami wchodzą w jakieś szczególne porozumienia, tnąc płace nawet poniżej przyjętego poziomu. Jest to robione w największej ciszy i tajemnicy, aż do momentu ogłoszenia. Gdy zaś robotnicy ustąpią, jak to się czasami zdarza bez oporu, choć z mocno odczuwanym oburzeniem, to nigdy inni ludzie o tym nie usłyszą.

Dowiadujemy się zatem od Smitha, jak pracodawcy aranżują prawo na swoją korzyść kosztem pracowników i jak zmawiają się, by doprowadzić wynagrodzenia do najniższego z możliwych poziomów. Takie działania, wskazujące na wpływ tamo-guny, doprowadzają w efekcie do konfliktu. Ale to nie jest tak, jak mniemał Smith, Marks i wielu innych, że konflikt pomiędzy pracą i jej zarządzaniem jest nieunikniony we wszelkich okolicznościach. Konflikty wynikają z chciwości i zazdrości, będących rezultatem cech radżo i tamo-guny. Pod wpływem sattva-guny natomiast, zupełnie inna sytuacja ma miejsce, jak stwierdzono to już powyżej, w odniesieniu na przykład do cechów rzemieślniczych średniowiecznego społeczeństwa. W takich okolicznościach zarządcy i pracownicy wspierają się wzajemnie, współpracując dla dobra ogółu, bez nieustannego konfliktu. Nieobecność cechy harmonii jednakże koliduje z interesującym nas korzystnym rezultatem, prowadząc do coraz bardziej napiętych stosunków w pracy, poważnie niepokojąc, gdy któraś ze stron znajdzie okazję do dalszego eksploatowania innych.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Obrazek

...Gospodarka oparta na papierowym pieniądzu została wytworzona sztucznie i zmusza nas, aby zbędny (i pozorny) majątek mógł być w ogromnych ilościach przechowywany i gromadzony. Bhaktivedanta Swami nazwał to „bezprawną akumulacją bogactwa". Ci, którzy pragną podwyższyć swoje ego, wynikające z fałszywej świadomości „ja i moje", poprzez zwiększenie swego materialnego stanu posiadania, z zadowoleniem mogą stosować ten sztucznym mechanizm pieniężny, a rządzący tym mechanizmem w sprytny sposób utrzymują dla siebie wyłączny przywilej ich wytwarzania, zapewniając sobie tym samym nieograniczoną władzę i kontrolę nad innymi...

ODPOWIEDZ