Wedy a piekło.

[Aniruddha das]

Zawiść zakłada istnienie kompleksu niższości, jest czymś gorszym, bardziej negatywnym, bardziej ponurym od zazdrości.

Gdy zazdrościmy, pragniemy posiadać to, co ma ktoś inny - talent, partnera, umiejętności itp. Zazdrość zwykle motywuje do starań, aby także posiąść jej przedmiot lub wykształcić u siebie cechy, których zazdrościmy innym. Zawiść jest uczuciem o wiele bardziej prymitywnym. Gdy zazdroszczę sąsiadowi samochodu, chciałbym mieć taki sam jak on. Jeśli jednak czuję zawiść, pragnę, aby jego samochód się zepsuł, czuję impuls, aby porysować go gwoździem, cieszę się, gdy sąsiad ma wypadek. Niekiedy zawiść objawia się pragnieniem, aby nikt inny nie miał tego co my. To często daje się zauważyć u dzieci, które nie pozwalają innym bawić się swoimi zabawkami, nawet jeśli akurat same się nimi nie bawią. Zawiść to destrukcyjne uczucie, nie motywuje do dobrych uczynków, raczej pcha do psucia tego co cenne. W zawiści jest pewien paradoks: gdy widzimy u kogoś rzecz godną posiadania, gdy budzi ona nasz podziw i chcielibyśmy ją mieć, odczuwamy pragnienie, aby ją zniszczyć! To uczucie może więc pojawiać się jedynie w naszych myślach, a nie w czynach.

http://www.poradnikzdrowie.pl/psycholog ... 41373.html

[Aniruddha das]

zawistny
książkowo:
1. czujący silną niechęć, nienawiść do kogoś z powodu jego sukcesów, powodzenia, kierujący się tym uczuciem; pełen zawiści, bardzo zazdrosny;
2. będący wyrazem tego uczucia, np. zawistne spojrzenie

[Aniruddha das]

Kara w piekle zwanym Maharaurava jest wymierzana osobie, która utrzymuje swe własne ciało poprzez ranienie innych. W piekle tym dręczą ją i jedzą jej mięso zwierzęta ruru zwane kravyada.

Nie usprawiedliwia się zwierzęcej osoby, która żyje jedynie w cielesnej koncepcji życia. Zsyłana jest ona do piekła znanego jako Maharaurava, gdzie atakują ją zwierzęta ruru zwane kravyada.

[Aniruddha das]

W Maharaura, straszne i bardzo jadowite węże dręczą grzeszników, którzy uzurpowali sobie majątek innych lub ich prawowitych właścicieli. Również trafiają tam osoby samolubne.

[Aniruddha das]

Hari-bhakti-vilasa przytacza następujący cytat ze Skanda Purany dotyczący znieważania Vaisnavy:
W tej rozmowie między Markandeyą a Bhagirathą jest powiedziane: "Mój drogi królu, jeśli ktoś wyśmiewa się ze wzniosłego bhakty, traci rezultaty pobożnych działań, bogactwo, sławę i synów. Wszyscy Vaisnavowie są wielkimi duszami. Ktokolwiek ich znieważa, upada do piekła zwanego Maharauravą. Towarzyszą mu także jego przodkowie. Ktokolwiek zabija lub znieważa Vaisnavę, ktokolwiek mu zazdrości lub gniewa się na niego, czy ktokolwiek nie składa mu pokłonów lub nie czuje radości na jego widok, ten z pewnością upada w piekielne warunki."

[Aniruddha das]

"Mój drogi Sanatano, Kryszna wybawił cię z Maharauravy, najgłębszego piekła życia. Jest On oceanem miłosierdzia i Jego działania są bardzo poważne."
Caitanya Caritamrita — Madhya-lila
Rozdział 20 – Pan naucza Sanatanę Goswamiego o Prawdzie Absolutnej
Tekst 63

[Aniruddha das]

Wówczas Candraśekhara sprawił, że Sanatana Goswami wyglądał jak dżentelmen. Zaprowadził go do Gangesu, aby tam się wykąpał, a później przyniósł mu nowe ubranie.
Z powodu długich włosów, wąsów i brody Sanatana Goswami wyglądał jak daraveśa, czyli hipis. Ponieważ Śri Caitanyi Mahaprabhu nie podobały się hipisowskie cechy Sanatany Goswamiego, poprosił Candraśekharę, by go całkowicie ogolił. Jeżeli ktoś z długimi włosami czy brodą chce przyłączyć się do ruchu świadomości Kryszny i mieszkać z nami, musi tak samo zupełnie się ogolić. Zwolennicy Śri Caitanyi Mahaprabhu uważają, że zapuszczanie włosów jest rzeczą niewłaściwą. Sanatana Goswami został wybawiony z piekielnych warunków dzięki łasce Śri Caitanyi Mahaprabhu. Maharaurava jest piekłem, w którym umieszczani są zabójcy zwierząt.
Caitanya Caritamrita — Madhya-lila
Rozdział 20 – Pan naucza Sanatanę Goswamiego o Prawdzie Absolutnej
Tekst 70

[Aniruddha das]

[Aniruddha das]

W celu utrzymania swych ciał i zadowolenia języków, okrutne osoby, gotują żywcem biedne zwierzęta i paki. Osoby takie potępiane są nawet przez ludzi żywiących się mięsem. W ich następnym życiu Yamaduci zabierają je do piekła zwanego Kumbhipaka, gdzie gotowane są we wrzącym oleju.
Śrimad Bhagavatam Księga 5 — Impuls stwórczy
Rozdział 26 – Opis planet piekielnych
Tekst 13

[Aniruddha das]

Kumbhipaka