Wedyjska Polska

Przepowiednie i przewidywania, archeologia, dziwna rzeczywistość
Aniruddha das
Posty: 2455
Rejestracja: 26 lut 2007, 21:45

Re: Wedyjska Polska

Post autor: Aniruddha das » 24 sty 2017, 19:49

Według Kroniki Prokosza, okazuje się, że przed katolikiem Mieszkiem Pierwszym było państwo idealne z czystym środowiskiem oraz duchowo rozwinięte, co obierano jako raj na ziemi.
Szczytowa potęga Lechii przypada na VI wiek naszej ery.
Wg Wikipedii można wywnioskować:
Kronika Prokosza – tzw. kronika słowiańsko-sarmacka kronikarza Prokosza z 936 roku... Opublikowana została po raz pierwszy przez Hipolita Kownackiego w Warszawie w 1825 roku. Sam Prokosz był mnichem benedyktyńskim, zmarłym w 986 roku.

Rękopis kroniki został sprezentowany Julianowi Ursynowi Niemcewiczowi przez generała Franciszka Morawskiego, który zakupił go w jednym z żydowskich kramów w Lublinie. Niemcewicz otrzymane dzieło, zaprezentował w Towarzystwie Warszawskim Przyjaciół Nauk. W tym samym roku rękopis wydał drukiem Hipolit Kownacki, który także przełożył tekst kroniki na łacinę.

Bolito
Posty: 839
Rejestracja: 17 lut 2008, 21:06
Lokalizacja: Kraków

Re: Wedyjska Polska

Post autor: Bolito » 24 sty 2017, 21:05

W tym samym źródle, kawałek dalej i na początku hasła można przeczytać, że to apokryf.
Aniruddha das pisze:Według Kroniki Prokosza, okazuje się, że przed katolikiem Mieszkiem Pierwszym było państwo idealne z czystym środowiskiem oraz duchowo rozwinięte, co obierano jako raj na ziemi.
Gdzie tak piszą? Bo w tym streszczeniu:
nie ma nic o duchowym rozwoju ani czystym środowisku. Dyjamentowskiemu te sprawy były zupełnie obojętne.
Nie jedz na czczo (grafitti)

Aniruddha das
Posty: 2455
Rejestracja: 26 lut 2007, 21:45

Re: Wedyjska Polska

Post autor: Aniruddha das » 25 sty 2017, 17:45

W tym samym źródle, kawałek dalej i na początku hasła można przeczytać, że to apokryf.
Dlatego ominięty został ten cytat dotyczący apokryfu, bo nie każdy z tym się zgadza.

Wg sjp http://sjp.pl/apokryf
apokryf
1. tekst związany tematycznie z Nowym lub Starym Testamentem, lecz nieuznany przez Kościół chrześcijański za kanoniczny;
2. przenośnie o utworze przypisywanemu nieżyjącemu lub wymyślonemu twórcy, często w celu wprowadzenia odbiorcy w błąd i nadania utworowi wyższej rangi, wartości

Wielu uznaje to za fakt:
Aniruddha das napisał(a):
Według Kroniki Prokosza, okazuje się, że przed katolikiem Mieszkiem Pierwszym było państwo idealne z czystym środowiskiem oraz duchowo rozwinięte, co obierano jako raj na ziemi.
Ten wątek został założony, by podać przykłady śladów wedyjskich w naszej historii i kulturze niezależnie czy są to podania, legendy, fakty, baśnie itd.
Odnośnie stwierdzeń tzw. naukowców możemy rozmawiać w już istniejących wątkach np.:

Filozofia-jako hobby http://forum.waisznawa.pl/viewtopic.php ... 6&start=20
Jak rozmawiać z Ateistą ?? http://forum.nama-hatta.pl/viewtopic.ph ... 1a3a1c0851

Aniruddha das
Posty: 2455
Rejestracja: 26 lut 2007, 21:45

Re: Wedyjska Polska

Post autor: Aniruddha das » 25 sty 2017, 17:52

Na początek.
Silne państwo polskie istniało na długo przed rokiem 966 a więc chrztem Polski.
https://jarek-kefir.org/2014/03/09/pans ... ia-klamie/
Dawna pieśń słowiańska w jęz. polskim
http://bialczynski.pl/2017/01/24/dawna- ... aosowania/

Aniruddha das
Posty: 2455
Rejestracja: 26 lut 2007, 21:45

Re: Wedyjska Polska

Post autor: Aniruddha das » 25 sty 2017, 18:06

Polskie legendy: Łyna i Kirsna
Słowo Kirsna znaczy czarny lub czarniawy (mający kolor zbliżony do czarnego, ciemny, prawie czarny; czerniawy, czarnawy). Oczywiście nam kojarzy się to z Panem Kryszną.

Legenda o rzece Łyna i Kirsna
http://www.bajkowyzakatek.eu/2014/03/po ... irsna.html
Dawno temu na skraju lasu mieszkało pewne małżeństwo - Warmia i Mazur. Mimo biedy i małej chatki, byli bardzo szczęśliwi. Mieli dwie córki: Łynę, której włosy przypominały barwą pszeniczne kłosy i Kirsnę, o włosach czarnych jak noc. Mazur był drwalem, a Warmia zajmowała się domem i wychowywaniem córek.

Pewnego dnia, gdy Mazur wychodził do lasu, jego żonę ogarnęły bardzo złe przeczucia. Mąż jednak zbył je machnięciem ręki. Niestety, gdy później ścinał jedno z drzew, źle się poczuł. Nie zdążył uskoczyć przed spadającym na niego wielkim pniem. Gdy Warmia dowiedziała się o śmierci męża, z rozpaczy pękło jej serce. I tak Łyna i Kirsna zostały same na świecie.

Dni mijały. Siostry bardzo się kochały i otaczały nawzajem opieką. Po pewnym czasie Kirsna poważnie zachorowała. Jedynym ratunkiem był dla niej wywar z ziela, które rosło bardzo daleko od ich domu. Łyna, nie bacząc na niebezpieczeństwa, wyruszyła w drogę, pragnąc uratować ukochaną siostrę. Jednak w czasie wędrówki dziewczyna napotkała grupę rozbójników i była pewna, że nie wróci już żywa do domu. Ze strachu i rozpaczy Łyna rozpłakała się i zamieniła w strumyk, który stał się piękną rzeką.

W tym czasie Kirsna coraz bardziej niepokoiła się długą nieobecnością siostry. Nie zważając na swój poważny stan, Kirsna wyruszyła do lasu na poszukiwania Łyny. Była tak chora i osłabiona, że wkrótce zgubiła się wśród drzew i zmarła z wycieńczenia. Jej ciało złączyło się z leśnym runem, a czarne włosy wydłużyły się, zamieniając się w strumyczek.

Kirsna złączyła swe wody z Łyną dokładnie w miejscu, w którym przed laty siostry się narodziły. Na pamiątkę tych smutnych, lecz wzruszających wydarzeń ludzie nazwali swe ziemie Warmią. A obie rzeki od samego początku nazywano imionami sióstr i tak zostało do dziś

Aniruddha das
Posty: 2455
Rejestracja: 26 lut 2007, 21:45

Re: Wedyjska Polska

Post autor: Aniruddha das » 25 sty 2017, 21:40

Z tym dopiero ateiści mogą mieć kłopot. Śbh 3.21.38-39
Nad święte jezioro Bindu-sarovara, które zalały wody rzeki Sarasvati, przybywało wielu znakomitych mędrców. Jego święte wody niosą nie tylko pomyślność, lecz są też słodkie jak nektar. A zostało ono nazwane Bindu-sarovara, ponieważ tam upadła łza z oczu Pana, gdy ogarnęło Go niezmierne współczucie dla mędrca, który u Niego szukał schronienia.
Kardama poddał się wyrzeczeniu, aby osiągnąć bezprzyczynową łaskę Pana. I Pan napełnił się współczuciem, gdy go zobaczył, i z radości ronił łzy, które stały się jeziorem Bindu-sarovara. Tak więc wielcy mędrcy i osoby uczone wielbią Bindu-sarovara, ponieważ zgodnie z filozofią Absolutnej Prawdy, Pan i Jego łzy nie są niczym różnym. Tak jak kropla potu, która spadła z palca Pana, stworzyła Ganges, tak łza z Jego transcendentalnych oczu stała się Bindu-sarovara. Zarówno ta rzeka, jak i to jezioro są transcendentalnymi istotami wielbionymi przez wierch mędrców i uczonych. Powyższy werset opisuje wody Bindu-sarovara jako śivamrta-jala. Śiva oznacza "uzdrawiający". Każdy, kto napije się wody z Bindu-sarovara, będzie uleczony ze wszystkich materialnych chorób. Tak samo od wszelkich materialnych chorób uwolni się każdy; kto wykąpie się w Gangesie. Wielcy uczeni i autorytety przyjmują powyższe stwierdzenia i nawet w tym upadłym wieku Kali kierują się nimi w swym działaniu

Całe materialne przejawienie pojawia się w mistyczny sposób, bo z porów skóry Maha Visznu.

Bolito
Posty: 839
Rejestracja: 17 lut 2008, 21:06
Lokalizacja: Kraków

Re: Wedyjska Polska

Post autor: Bolito » 26 sty 2017, 00:17

Aniruddha das pisze:Ten wątek został założony, by podać przykłady śladów wedyjskich w naszej historii i kulturze niezależnie czy są to podania, legendy, fakty, baśnie itd.
Czyli wszelkie zmyślenia też?
Aniruddha das pisze:Silne państwo polskie istniało na długo przed rokiem 966 a więc chrztem Polski.
https://jarek-kefir.org/2014/03/09/pans ... ia-klamie/
Ale w tym tekście nie ma nic o "silnym państwie polskim", tylko o odrębnych plemionach słowiańskich, na terenach podbitych później przez Polan.
Aniruddha das pisze: [Filozofia-jako hobby http://forum.waisznawa.pl/viewtopic.php ... 6&start=20
Jak rozmawiać z Ateistą ?? http://forum.nama-hatta.pl/viewtopic.ph ... 1a3a1c0851
Sądziłem, że "spór o Prokosza" dotyczy historii, a nie filozofii czy religii. No i gdzie w takim razie są te ślady wedyjskie, czyste środowisko i rozwój duchowy, w tym XVIII- wiecznym tekście?
Aniruddha das pisze:Wielu uznaje to za fakt:
To nie znaczy, że tych wielu ma rację.
Aniruddha das pisze:Z tym dopiero ateiści mogą mieć kłopot.

Jaki kłopot? Normalny ateista nie uwierzy i tyle. Co innego fanatyk ateizmu, równie niebezpieczny jak fanatyk dowolnej religii.
Nie jedz na czczo (grafitti)

Aniruddha das
Posty: 2455
Rejestracja: 26 lut 2007, 21:45

Re: Wedyjska Polska

Post autor: Aniruddha das » 26 sty 2017, 07:24

To nie znaczy, że tych wielu ma rację.
Nie znaczy też, że tej racji nie ma.
Aniruddha das napisał(a):
Silne państwo polskie istniało na długo przed rokiem 966 a więc chrztem Polski.
https://jarek-kefir.org/2014/03/09/pans ... ia-klamie/
Ale w tym tekście nie ma nic o "silnym państwie polskim", tylko o odrębnych plemionach słowiańskich, na terenach podbitych później przez Polan.
Właśnie w tym tekście jest tak napisane, a czy to jest prawda i skąd autor tych słów ma takie przekonanie, to trzeba jego zapytać.

Ten zaczęty wątek może przybliży nam ten temat.

Aniruddha das
Posty: 2455
Rejestracja: 26 lut 2007, 21:45

Re: Wedyjska Polska

Post autor: Aniruddha das » 26 sty 2017, 15:54

https://slowianowierstwo.wordpress.com/ ... hy-polacy/
Od Lacha do Polaka – kim jesteśmy?
Lechici => Lachy => Polachy => Polacy
Kim są Polacy? Czy rozwiązanie tej zagadki jest niemożliwe? Jest trudne, ale nie niemożliwe.
Obecnie Polacy maja problem ze swoją tożsamością i kulturą. Nie ma co się dziwić, ponieważ zostaliśmy poddani zmianie tożsamości, a obecna nauka będąca widocznie pod czyimś „butem” nie kwapi się na udzielenie nam wyczerpujących wiadomości na ten temat. Jakie są zatem możliwości działanie przy takim stanie rzeczy? Jedyną rzeczą jaką nam pozostała to indywidualne dochodzenie do prawdy, opierając się na szczątkowej antycznej wiedzy historycznej pozostawionej, przez średniowiecznych kronikarzy, religioznawstwie i językoznawstwie słowiańskim, jak i umiejętności logicznego myślenia i powiązania znanych faktów w jedną całość.

Na podstawie faktów jak i drobnych szczegółów można w przybliżeniu zrekonstruować zarówno naszą antyczną historię jak i system wierzeń. Jest to trudne, bo zmieniono nam naszą tożsamość, naszą nazwę jak i nasze rodzime wierzenia i kulturę. Polska (Lechia – przed katolicka nazwa Polski) ma dość dobrze udokumentowaną historię przez średniowiecznych kronikarzy. Wszystkie antyczne mapy zachodnie pokazują Europe podzieloną między dwa mocarstwa. Cesarstwo Rzymskie i (białą plamę) Imperium Lechitów w którego skład wchodziły słowiańskie plemiona:

Wandali,
Wenetów,
Gotów,
Polan,
Alanów,
Sarmatów
i Scytów.

A napisali w formie dłuższych historii lub wzmianek tacy pisarze jak:

Thietmar – X wiek,
Prokosz – X w.,
Gall zwany Anonim – XII w.,
Helmold – XII w.,
Cholewa – XIII w.,
Wincent Kadłubek – XIII w.,
Boguchwał – XIII w.,
Dzierżwa – XIV w.,
Jan Długosz – XV w.,
Marcin Kromer – XVI w.,
Adam Naruszewicz – XVIII w.,
Antoni Małecki – XIX w.
i wielu innych zagranicznych kronikarzy antycznych.

Jednoznacznie twierdzą, ze LECHIA to antyczna nazwa Polski z przed chrztu w 966 r. Nazwy Polski (Lechia) używane przez obcych kronikarzy to:

perskie – Lachestan,
litewskie – Lenkija,
tureckie – Lehistan,
ormiańskie – Lehastan,
węgierskie – Lengyelország.

Polaków nazywano także wszędzie Lechitami na ziemiach które są dalekie od kultury łacińskiej czyli:

tureckie Lehce,
ruskie Lachy,
węgierskie Lengyel,
rumunskie Leah,
Ledianin u Serbów.
Podobnie jak słowo Laszka (obecnie znane jako laska) oznaczało nic innego jak Polka. Sami Polacy od najdawniejszych czasów nazywali siebie Lechitami. Słowo „Polacy” użyto dopiero po raz pierwszy w XV wieku, wcześniej używano „Polanie” w łacińskiej formie Polani, Poleni, Poloni, które pojawiło się po raz pierwszy na przełomie X i XI wieku w żywocie starszym św. Wojciecha, prawdopodobnie spisanym w Rzymie między 999 a 1001 rokiem. Polonia (Polska) to katolicka/łacińska nazwa naszego kraju. Co ciekawe, że w innych ościennych językach np. czeskie lech znaczy pan, wielmoża czyli Polacy (Lechici) zwani byli przez swoich sąsiadów Panami, wolnymi ludźmi, szlachetnie urodzonymi (podobnie jak Ariowie szlachetnie urodzeni). Starożytna nazwa grecka naszego Państwa to Lachia (kraj Panów/Wybranych). W Sanskrycie Lech oznacza tyle, co pan, władca, król, pasterz czy bóg. Lechistan to państwo panów lub państwo bogów lub państwo pasterzy. Po persku do dzisiaj słowo Lah oznacza pana, boga i pasterza. Warto odnotować, że słowo Leh/Lah znajduje się również na inskrypcjach na wielu Kurhanach w Europie i Azji. Oznacza się w ten sposób, że grobowiec należy do Władcy. Węgrzy zwą nas Lengyel i jest to połączenie dwóch słów: Lech i Angyel (Pan i Anioł). Również w całym regionie bliskowschodnim ten rdzeń LACH jest widoczny. Po hebrajsku słowo “Lah” ma ta same znaczenia i brzmi Elah. W liczbie mnogiej to Elahim, a w wersji staro-hebrajskiej brzmi Elohim. Co bardziej gorliwi chrześcijanie znają to słowo bardzo dobrze, jest ono użyte w Biblii (hebrajskiej) ponad 2700 razy na nazwanie Boga lub Bogów (bo jest to liczba mnoga). Podczas czytania Biblii słowo JHWH tłumaczone na Polski jako Jehowah czytane jest właśnie jako Elohim (Panowie, Bogowie), ponieważ Żydzi wierzą, że nie są godni wymawiania słowa JHWH. Nie przypadkowo w Biblii zwie się ludzi owieczkami, bo słowo Elohim oznacza też pasterzy. Po arabsku natomiast słowo Lah ma dodany przedrostek określony Al i stąd wziął się słynny Allah, co znaczy dosłownie “ten Bóg” / “Bóg właściwy”. Dlatego Lahestan po arabsku również znaczy Kraj Boga/Bogów.

Aniruddha das
Posty: 2455
Rejestracja: 26 lut 2007, 21:45

Re: Wedyjska Polska

Post autor: Aniruddha das » 26 sty 2017, 15:57

Dalej jest napisane:
Lechia, tajemnicze Lechici Imperii, jak zwie ten twór państwowy Johann Uphagen, pisząc o tajemniczym Slavici Foederis Imperatorem, które potwierdza XIX-wieczny historyk Bielowski dowodzi, że wspominany organizm państwowy ongiś istniał. Było to ogromne imperium, będące jedyną ogromną siłą zdolną przeciwstawić się rosnącej potędze Cesarstwa Rzymskiego. W wyżej wymienionych kronikach średniowiecznych Polskich również opisane są potyczki z Cesarstwem Rzymskim, a nawet z Aleksandrem Wielkim co potwierdzają i uwiarygadniają nie polskie, a obce kroniki jak np. czeskie. Wg nich wielki i dzielny lud Lechitów żyjący na terenach obecnej Polski stworzył ogromne państwo od Łaby po Ural, które toczyło liczne walki z Rzymianami. Co za tym przemawia? Ogromne dziedzictwo historyczne, które znajdujemy w innych kronikach wczesnośredniowiecznych. Przemawiają za tym także: opisy antycznych wypraw geograficznych poświęconych badaniu tych terenów, opis prowincji Lechickich np. pióra Adama z Bremy (żyjącego w latach 1050-1081 r.), wydarzenia z okresu panowania cesarza Nerona, zachowane nazwy toponimiczne z czasów starożytnych. Lechici (Wandale) toczyli zaciekłe walki przez kilkaset lat z Cesarstwem Rzymskim jak i Bizantyjskim, i były momenty gdzie łupili, i władali nie tylko Cesarstwem Rzymskim ale i Afryką. A dokładniej po przełamaniu oporu legionistów na Renie i najechali rzymskie państwo. Złupili Galię (czyli obecną Francję) i Hiszpanię, przeprawili się do Afryki i tam założyli państwo na terenie obecnej Tunezji. Ślady tego rajdu podboju Wandali możemy odnaleźć w samej nazwie Andaluzja, „Wandaluzja”, czyli kraju Wandali, choć sami Wandalowie od dawna już tam nie zamieszkują. Dopiero w 534 roku rozbił ich i rozproszył cesarz Justynian. Przejście po Europie południowej Lechitów odbyło się „przy świadkach”. Ich najazdy odnotowali dwaj ówcześni dziejopisarze: Prokopiusz, oraz żyjący w Italii Jordanes. Odbył się również katastrofalny dla Bizancjum najazd Słowian na Bałkany w VI w. który był skutkiem kolejnych wojen Justyniana, ze Słowianami czego bez naszej słowiańskiej Lechiady wyjaśnić się nie da i tu nie obyło się bez nich. To że armia Lechitów ZAWALIŁA ŚWIAT RZYMSKI jest kazusem bizantyjskiej cenzury, która zakazała pisania o Wandalach, aby nie wywoływać paniki. Świadczy o tym relacja Prokopa z Cezarei o zdobyciu przez armię słowiańską miasta Toperos nad Morzem Egejskim, miasto było bronione przez regularną armię bizantyjską a Słowianie, po zdobyciu tej twierdzy, wymordowali 25 tysięcy mężczyzn.

ODPOWIEDZ