Rasasthali napisała:
Nie obraz sie, prosze, ale naprawde nie mam Arku czasu na czytanie wszystkich artykulow. Dobrym zwyczajem jest wysylanie linkow do artykulu i streszczanie artykulu dla zainteresowanych lub wklejanie krotkich cytatow wraz z linkiem.
Nie obraź się Rasasthali, ale jak nie masz czasu czytać , to skąd masz czas pisać? Zamieszczone przeze mnie informacje są skrócone do tych na stronach oryginalnych. Struktura GBC nie narusza praw jednostek, nie wiesz co to znaczy, zaś pełna demokracja to demokracja anarchistyczna, gdzie nie ma wladz, a wszelka organizacja tworzy się wg consensusu wszystkich członków. Ale w anarchiźmie nie ma liderów.
Żeby wykazać ci jak łatwo np. kogoś oblepić i zrobić z kogoś faszystę, nie obraź się, zrobię eksperyment na tobie. Tak więc:
Twoje wypowiedzi są populistyczne dla mnie, a więc szukamy definicji populizmu, mamy wikipedię, może być:
......................................................................................................
Populizm - współcześnie tym terminem najczęściej określa się zachowanie polityczne polegające na głoszeniu tych poglądów, które są aktualnie najbardziej popularne w danej grupie społecznej, w celu łatwego zdobycia popularności, bez analizowania sensu tych poglądów oraz zastanawiania się nad realnymi możliwościami i rzeczywistymi skutkami wprowadzenia głoszonych poglądów w czyn. Często populizm przybiera formę schlebiania masom poprzez krytykowanie ekipy rządzącej. Natomiast będąc u władzy populiści rządzą reagując na krótkotrwałe nastroje społeczne i nie czując się zobowiązanymi osiąganiu ponadrzędnych celów oraz realizacji programów politycznych. Tym samym odróżniają się od mężów stanu.
Populiści do głoszenia swoich poglądów wykorzystują też niejednokrotnie poglądy przeciwników politycznych, niekiedy przekręcając niektóre elementy, często przedstawiając je w czarnych barwach. Wykorzystuje się tutaj psychologiczny aspekt oddziaływania na ludzi poprzez wzbudzanie u nich strachu przed jakimś nieszczęściem, które miałoby jakoby spowodować zrealizowanie programu owych przeciwników politycznych. Rozbudzając w ten sposób emocje populista może zdobyć, przynajmniej na pewien okres, miano charyzmatycznego lidera.
Wielu badaczy społecznych wskazuje, że popularność populistów i populistycznych poglądów w dużej mierze zależy od rozkładu wykształcenia wśród społeczeństwa danego państwa, ale także „jakości” demokracji – m.in. chęci uczestniczenia obywateli w życiu publicznym. Tym tłumaczą fakt, że w państwach, w których obywatele aktywnie uczestniczą w życiu politycznym, populiści mają zazwyczaj niewielki wpływ na politykę, choć trzeba podkreślić, że w ostatnich latach nierzadko uzyskiwali dobre wyniki wyborcze także w krajach o ugruntowanej demokracji, jak choćby Holandia. Tłumaczy się to tym, że populiści często trafnie identyfikują bolączki „zwykłych ludzi” (choć bardzo często proponują błędne lub uproszczone rozwiązania tych problemów), a także sprawnie komunikują się z wyborcami, z czym tradycyjne elity polityczne mają nieraz duży problem.
Typowym przykładem populizmu jest np.: jednoczesne głoszenie konieczności zmniejszenia podatków i wzrostu wydatków na opiekę socjalną, bez zastanawiania się jak w tej sytuacji zrównoważyć wydatki budżetowe.
Różne znaczenia i zastosowania słowa "populizm"
Obecnie w debacie politycznej "populizm" jest często używanym epitetem mającym zdyskredytować poglądy i działania przeciwników politycznych, stąd w zależności od poglądów i sympatii jako "populistyczne" mogą być zakwalifikowane różne, często zupełnie odmienne poglądy i ugrupowania. Ponadto, wielu zwolenników egalitaryzmu zwraca uwagę, że postulaty określane w ramach dominującego dyskursu jako "populistyczne", choć w sferze konkretnych propozycji mogą być nieracjonalne lub przesadzone, nierzadko są wyrazem rzeczywistych problemów i uprawnionych, zbiorowych interesów szerokich rzeszy ludzi. W takich przypadkach używanie epitetów takich jak „populistyczny” może być nieraz wykorzystywane przez grupy uprzywilejowane jako jeden ze sposobów dyskredytowania żądań grup upośledzonych społecznie czy materialnie, w celu obrony status quo.
Warto wspomnieć, że przymiotnik "populistyczny" swojego raczej pejoratywnego znaczenia nabrał stosunkowo niedawno - początkowo był wykorzystywany dla samookreślenia się wielu ruchów ludowych. Samo słowo pochodzi z końca XIX w. W 1892 roku w Stanach Zjednoczonych ze stowarzyszeń farmerskich powstała Partia Populistyczna, której założenie było reakcją chłopów na przywiązanie kursu dolara do ceny złota, co spowodowało wolniejszy wzrost cen produktów rolnych od przemysłowych i zagroziło farmerom znacznym obniżeniem standardu życia.
Źródło: "
http://pl.wikipedia.org/wiki/Populizm"
Dalej:
50. Cechy populizmu jako doktryny politycznej
1/ eklektyzm: populizm jest złożony z elementów zapożyczonych z różnych innych doktryn, 2/ brak spójności ideologicznej: głoszone poglądy często nie przystają do siebie, są całkowicie ze sobą sprzeczne,
3/ brak stabilności głoszonych haseł: poglądy są dostosowywane do aktualnych wydarzeń (do potrzeby chwili) i zmieniane w zależności od sytuacji. 4/ charakter emocjonalny: odwołuje się bardziej do resentymentów, obaw, pragnień, nadziei niż do rozsądku, wiedzy, inteligencji człowieka i społeczeństwa. 5/ prymitywizm: proponuje proste rozwiązania skomplikowanych problemów, 6/ charakter propagandowy: jest skonstruowany z atrakcyjnych propagandowo haseł.
51. Warunki sprzyjające rozwojowi populizmu
Bieda, zacofanie oraz rozwarstwienie społeczne (istnienie dużych grup społecznych żyjących w ubóstwie, nie mających szans awansu społecznego, przeświadczonych o tym, że są wyzyskiwane).
Wystąpienie poważnych zaburzeń ekonomicznych czyli kryzysów gospodarczych.
Pojawienie się silnego, charyzmatycznego przywódcy.
52. Idee przewodnie populizmu
A/ ideał człowieka - gloryfikacja „prostego” człowieka (człowieka z ludu) ideał: zwykły człowiek, żyjący w zgodzie z prostymi moralnymi zasadami, kierujący się zdrowym rozsądkiem, mający proste pragnienia i wiodący prosty tryb życia
przeciwieństwa: polityk, biznesmen, intelektualista
B/ idea ludu - lud jako ogół „zwykłych ludzi” – nie czerpiących profitów z aktualnej sytuacji politycznej (uciskanych politycznie i skrzywdzonych ekonomicznie).
Populizm dokonuje mitologizacji ludu: jest on źródłem wszelkich cnót i nosicielem wartości ogólnospołecznych, depozytariuszem tradycji i kultury narodowej.
przeciwieństwa: władza, elity oraz „obcy” (pod względem etnicznym, religijnym, rasowym, itd.).
C/ idea przywódcy narodu - jednostka obdarzona charyzmem – wyczuwająca i wyrażająca wolę ludu dąży do przejęcia władzy, a następnie ją sprawuje w celu likwidacji niesprawiedliwości społecznej i przywrócenia praw należnych ludowi.
faktycznie: jest to zręczny demagog, żerujący na niewiedzy ludzkiej, umiejętnie rozbudzający nadzieje i pragnienia. Wykorzystując techniki retorsyjne (tzw. psychologia tłumu) rozbudza emocje kierując złość ludu na swoich przeciwników politycznych.
D/ rola państwa - w momencie walki o władzę: synonim zła i represji przeciw ludowi (instrument czerpania korzyści przez elity).
Po zdobyciu władzy: instrument przywracania sprawiedliwych rozwiązań społecznych.
faktycznie: instrument sprawowania władzy przez przywódcę.
E/ założenia społeczne i gospodarcze
Pierwszym hasłem w tym względzie jest:
- egalitaryzm (zapewnienie równości w życiu społecznym, likwidacja przywilejów).
Drugie hasło populizmu w tym względzie to:
- justycjalizm (zapewnienie sprawiedliwości,
zwłaszcza sprawiedliwego podziału dóbr materialnych).
Dalej, teraz o faszyźmie:
Najważniejszym dobrem w państwie faszystowskim jest wspólnota, to znaczy naród (rozumiany jako ogół obywateli państwa). Prawa jednostki są podporządkowane prawom narodu, który zyskuje tym samym realną osobowość, nie tylko jako pojęcie abstrakcyjne. Każde działanie dla jej dobra i na jej korzyść jest działaniem moralnie usprawiedliwionym. Jest to przede wszystkim zasada wodzostwa. Charyzmatyczny wódz, który "ma zawsze rację", jak głosiły włoskie plakaty na cześć Benito Mussoliniego, to osoba, która doskonale umie zdobywać sobie posłuch wśród ludzi. Faszyzm łączy idee zarówno lewicowe jak i prawicowe. Poprzez połączenie wyrwanych z całości części różnych doktryn, faszyzm stał się nową ideologią nie dającą pomieścić się w tradycyjnych podziałach na prawicę i lewicę. Faszyści za przedmiot kultu uznawali państwo i jego przywódcę.
Faszyzm był ideologią włoską, na której podwalinach powstał niemiecki odpowiednik- nazizm. To ten właśnie, wcześniej już wspomniany ruch spowodował II Wojnę Światową (pomijając wszelkie polityczne spory). Niemiecki narodowy socjalizm (bo taka była pełna nazwa) lub hitleryzm (bo tak też tą ideologię zwano), którego jednym z głównych ideologów był Adolf Hitler, był skrajną ideologią powstałą jako wynik rozwoju społeczeństwa masowego i ideologii demokratycznej, będąc zarazem sprzeciwem wobec tej ideologii. Gwałtowna przemiana świata, urbanizacja i upadek dotychczasowych pojęć w 2 poł. XIX w. skłaniały do poszukiwania nowych idei, dających zagubionym masom ludzkim poczucie sensu egzystencji. W owym czasie wykształcił się marginalny ruch zwany Volkizmem, który mówiąc po krótce, pozornie konserwatywnie wzywał do „powrotu do korzeni”, tak naprawdę rozróżniając rasy ludzkie na lepsze i gorsze oraz kładąc podwaliny pod późniejszy rasizm. Z biegiem lat i po kryzysach w Niemczech, volkizm zyskiwał zwolenników i powoli stał się częścią narodowego socjalizmu. Spowodowało to, że automatycznie, naziści stali się wrogami wszystkich „gorszych” ras, w tym m.in. Żydów. Wrogość ta, początkowo tylko ideologiczna, po niedługim czasie przerodziła się w agresję i wręcz eksterminację innych ras w celu niedopuszczenia do wymieszania i co za tym idzie, utracenia czystej krwi arsyjskiej, jak nazywali swoją rasę naziści.
http://nopaste.gamedev.pl/?id=1311
Dalej: Jak Hitler naprawdę doszedł do władzy:
http://www.wiadomosci24.pl/artykul/jak_ ... 40700.html
.......................................................................................................
Czy już rozumiesz teraz różnicę, czy nie masz czasu czytać? Właśnie dlatego aby ISKCON nie stał się organizacją totalitarną (totalitaryzm jest cześcią faszyzmu) Prabhupad stworzył GBC. ISKCON nie ma jednego wodza.
Jeżeli fiskus każe płacić podatki, nie znaczy to, że wszystkie państwa na świecie są faszystowskie, bo ograniczają wolność jednostki. Jeżeli twój pracodawca czegoś od ciebie oczekuje nie znaczy to, że jest faszystą.
Przynależność do ISKCON nie jest obowiązkowa, nie jest wymuszana, osoby nie będące w ISKCON nie są represjonowane. Nie rozróżnia ludzi na lepszych i gorszych, nie głosi rasizmu i nie próbuje zawładnąć światem.
I kto tu może bronić faszyzmu?
Oszust zajmuje miejsce nauczyciela. Z tego powodu cały świat jest zdegradowany. Możesz oszukiwać innych mówiąc: "Jestem przebrany za wielbiciela", ale jaki jest twój charakter, twoja prawdziwa wartość? To powinno być ocenione. - Śrila Prabhupada
