Manifest Varnaśrama - Sri Vishnupad

Literatura religijna, naukowa i akademicka. " Osoba która pragnie zrobić postęp w duchowym zrozumieniu, powinna niezwykle starannie unikać czytania zwykłej literatury. Świat pełen jest zwykłej literatury, która wywołuje niepotrzebne poruszenie umysłu. Literatura taka, jak gazety, dramaty nowele i magazyny, w rzeczywistości nie jest przeznaczona dla robienia postępu w wiedzy duchowej. Prawdę powiedziawszy, została ona opisana jako miejsce dla kruków. Ktokolwiek pragnie zrobić postęp w wiedzy duchowej, musi odrzucić taką literaturę. Co więcej, nie powinny nas obchodzić, wnioski różnych logików czy filozofów. Oczywiście ci, którzy nauczają, muszą czasami spierać się z argumentami przeciwników, jednak tak bardzo, jak jest to możliwe, należy unikać takiego spornego nastawienia." - 07.13.07 Zn.
Vaisnava-Krpa
Posty: 4935
Rejestracja: 23 lis 2006, 17:43
Lokalizacja: Kraków
Kontakt:

Manifest Varnaśrama - Sri Vishnupad

Post autor: Vaisnava-Krpa » 21 sty 2008, 15:07

Około połowa ksiązki ex Harikesy Swamiego, teraz Harikesy Prabhu, (Sri Vishnupada), jaka została przetłumaczona na język polski. Dostałem pozwolenie od Aravindy Prabhu na publikację. Nie wiem czy by pasowało zamieszczenie na stronie głównej, nie mam w tej sprawie opinii, więc zamieszczam tutaj, wierząc, że będzie to przydatne i dobrze odebrane. Rozdziały w spisie treści zaznaczone na czerwono zostały przetłumaczone i znajdą się poniżej:

MANIFEST VARNAŚRAMA

SPIS TRESCI

Przedmowa

Część I. Potrzeba społeczeństwa Varnaśrama

1.Człowiek - niedopasowany gatunek.
2.Fałszywy fundament nowoczesnego społeczeństwa.
3.Podstawowy błąd współczesnej nauki.
4.Wzlot i upadek XX wieku.
5.Socjologia niedoskonałości.
6.Podstawy wyższej edukacji.
7.Prawda systemu varnaśrama o równości społecznej.

Część II. Bramini - głowa społeczeństwa.

8.Społeczna potrzeba inteligencji wedyjskiej.
- społeczna ważność Ved
- bramini prowadzą społeczeństwo
9.Kwalifikacje bramińskie.


10.Wyzwolenie dla autentycznych intelektualistów.
- zmierzch intelektualizmu
- uniwersytet varnaśrama
11.Służba braminów dla społeczeństwa
- szkoły podstawowe i średnie
- środki przekazu
- przewodzenie ogółowi

Część III.Ksatriowie : ręce społeczeństwa.

12.Oświecona władza wychowawcza.
- kwalifikacje autentycznego przywódcy rządu
- mit świeckiego społeczeństwa
13.Obrona i zabezpieczanie społeczeństwa.
- departament policji systemu varnaśrama
- siły zbrojne systemu varnaśrama
- ogólne obowiązki ksatriów

Część IV.Zołądek społeczeństwa.

14.Dobroczynny indywidualizm ekonomiczny.
15.Ekonomia systemu varnaśrama.
-nasze miejskie przmysłowe dziedzictwo
- ekonomia systemu varnaśrama - jedyna alternatywa
- rola rządu w ekonomii systemu varnaśrama

Część V.Sudrowie - nogi społeczeństwa.

16.Prawdziwe szczęście dla klasy pracującej.

Część VI.Aśramy : cztery fazy ludzkiego rozwoju.

17.Złe czasy dla prawdziwej kuracji.
Epilog.


Wyrazy podziękowania :


Pragnę podziękować mojemu najdroższemu i najbardziej oddanemu Bratu Duchowemu, Demamrta dasie za całe uczucie,pracę i łzy jakie ofiarował w przygotowaniu tej książki do druku.
To on inspirował i zachęcał mnie w trakcie długiej i mozolnej pracy.Bez niego manifest ten nigdy nie ujrzałby światła dziennego.

Mojemu Mistrzowi Duchowemu

Jego Boskiej Miłości A.C. Bhaktivedancie Svamiemu Prabhupadzie
­--ojcu współczesnego systemu varnaśrama.





Przedmowa

Nie da się zmierzyć całego niepokoju i pogardy spowodowanej przez wzrastający społeczny chaos, podupadającą ekonomię i militarną konfrontację.

Wszyscy pragniemy, aby nasze narodowe i międzynarodowe otoczenie dostarczało nam jak najwięcej spokoju i szęścia. Starożytny mędrzec indyjski powiedział kiedyś, że prawdziwie inteligentna osoba powinna wiedzieć jak wyciągnąć nektar z trucizny, wydobyć rzadki klejnot z odchodów i uzyskać mądrość od kwalifikowanego nauczyciela choćby pochodził z niskiej kasty.

Na pierwszy rzut oka, niebezpieczne czasy oferują swoim uczestnikom jedynie trudy, cierpienia i rozpacz. Trzeba jednak dostrzec,iż w takich niepomyślnych latach, gdy bieg zdarzeń często wymyka się z rąk, umysły wielkich myślicieli są niekiedy skłonne pracować ze szczególną efektywnością.

Pytanie, czy człowiek zmierza we właściwym kierunku, czy też całkiem zboczył z kursu, jest stawiane w morzu trudności a nie w czasach beztroski. Dlatego obecny światowy klimat materialistycznego niepokoju i niepowodzenia nadaje wielkiego znaczenia mędrcom. Właśnie teraz możliwe jest danie impulsu do ponownej analizy fundamentów
i struktury ludzkiego społeczeństwa. Kryzysowe okoliczności łaskawie każą nam staranniej przyjrzeć się sobie i naszej cywilizacji. W ten sposób ludzkość może sięgnąć po klucz do trwałego społecznego dobrobytu i spokoju.

Po 10 latach rygorystycznych przygotowań, wspartych intensywnymi podróżami na wszystkich kontynentach,autor zdecydował - jak przyznaje niechętnie - że jest gotów napisać tę książkę i że społeczeństwo będzie w stanie ją przyjąć.

„Manifest varnaśrama dla uzdrowienia społeczeństwa„ prezentuje soclojogiczne,polityczne i ekonomiczne perspektywy i wiedzę nigdy przedtem nieuwzględnioną przez współczesnego człowieka.
Ostatnio zmieniony 21 sty 2008, 19:57 przez Vaisnava-Krpa, łącznie zmieniany 3 razy.
Oszust zajmuje miejsce nauczyciela. Z tego powodu cały świat jest zdegradowany. Możesz oszukiwać innych mówiąc: "Jestem przebrany za wielbiciela", ale jaki jest twój charakter, twoja prawdziwa wartość? To powinno być ocenione. - Śrila Prabhupada

Vaisnava-Krpa
Posty: 4935
Rejestracja: 23 lis 2006, 17:43
Lokalizacja: Kraków
Kontakt:

Post autor: Vaisnava-Krpa » 21 sty 2008, 15:10

Część I
Potrzeba społeczeństwa varnaśrama
.


Rozdział 1.
Człowiek - niedopasowany gatunek.


Każdy rozumie potrzebę organizacji społeczeństwa. Prymitywny zbieracz w dżungli, czy też mieszkaniec nowoczesnej metropolii, człowiek zawsze żyje w jakiejś formie społecznego systemu - nie potrafi egzystować niezależnie. Ktoś mógłby w szcztuczny sposób wycofać się ze świata i spróbować żyć w odosobnieniu, ale pragnienie seksualne zmusi ostatecznie mężczyznę i kobietę aby się odszukali. Ich związek stworzy rodzinę. Ich rodzina wytworzy inne rodziny i w ten sposób powstanie potrzeba zorganizowanego społeczeństwa. Oczywiście działania ludzkie wymagają koorynacji. Ponieważ każdy codziennie stara się osiągnąć swoje cele,musi wchodzić w kontakt z innymi osobami. Aby zapobiec dekstrukcyjnym tarciom kiedykolwiek ludzkie ścieżki się krzyżują i aby zbierać korzyści współpracy zawsze istnieje jakiś stopień społecznego zorganizowania ; anarchia nigdy nie jest realnością.

Aby wydajnie spełniać ludzkie potrzeby,współczesne społeczeństwa stały się ogromnymi labiryntami zawiłych operacji. Mimo to, czy społeczeństwo jest nowoczesne i złożone, czy prymitywne i nieskomplikowane, cel każdego społeczeństwa jest ten sam. Społeczeństwo ma służyć indywidualnej osobie w jej wysiłkach, aby utrzymać się i osiągnąć szczęście.

Społeczeństwo może służyć wszystkim swoim podmiotom, bądź jego mechanizmy mogą działać tylko dla korzyści wybranych. Jednak ostateczna funkcja systemu społecznego jest zawsze ta sama - służyć.

Społeczeństwo służy wszystkim swoim członkom, lub przynzjmniej niektórym z nich w ich ciągłych wysiłkach, aby powiększyć szczęście i zminimalizować cierpienie. Im efektywniej i bardziej równomiernie to
zadanie jest spełniane, tym większa jest aprobata tego społeczeństwa. Oczywiście w najlepszym systemie wszyscy są zadowoleni.

Na całym świecie ludzie mają cztery podstawowe potrzeby. Wszyscy musimy mieć coś do zjedzenia miejsce do spania, możliwość współżycia seksualnego i odpowiednie środki obrony. Współczesne społeczeństwa dokładają ogromnych starań aby zapewnić nam jedzenie, spanie seks i obronę. Tylko, aby zaspokoić głód tworzona jest i utrzymywana ogromna sieć społecznych działań, niemożliwych do szczegółowego opisania. Trzeba zbudować farmy,przetwórnie, sklepy co czyni nieodzownym powstanie budownictwa. Potrzebne są pojazdy aby przewozić pożywienie, co pociąga za sobą powstanie przemysłu środków transportu. Agencje rządowe muszą nadzorować każde działanie tego łańcucha, a banki i obieg pieniędzy są potrzebne do transakcji finansowych. Nawet noże, widelce, naczynia, garnki i patelnie są rezultatem imponującego, skoordynowanego wysiłku. Życiowa konieczność snu wymaga równie ogromnych aranżacji w systemie społecznym. Do snu potrzebny jest dom. Oprócz przemysłu konstrukcyjnego aby zbudować ten dom potrzebny jest przemysł meblowy aby go umeblować. A jaka jest korzyść z domu bez udogodnień takich jak gaz, elektryczność, woda i wywóz śmieci ?

Społeczeństwo wymaga wielkiego wkładu fizycznej i umysłowej energii,aby zaspokoić potrzeby jedzenia i spania. Oczywiście żaden z członków społeczeństwa nie będzie z entuzjazmem brał udziału w tej pracy o ile nie będzie w zamian otrzymywał jakiejś przyjemności. Każdy musi bardzo ciężko pracować aby zapewnić rodzinie pożywienie i utrzymać dom - tego trudu nie można wynagrodzić samymi pieniędzmi.

Współżycie seksualne, trzecia potrzeba życia nie jest jedynie fizyczną koniecznością, ale także największą życiową przyjemnością. W praktyce nasza żądza przyjemności seksualnej jest tak silna, że aby zaaranżować odpowiednie warunki dla stosunku seksualnego będziemy pracowali, aby utrzymać całą społeczną aktywność. Oprócz dobrego pożywienia i wygodnego domu, każdy oczekuje odpoczynku i rozrywki, aby wzmocnić i urozmaicić tę podstawową przyjemność płynącą ze związku mężczyzny z kobietą.

Hale sportowe, tereny wypoczynkowe, kina, nocne kluby, restauracje - społeczeństwo utrzymuje wszystkie te instytucje, aby mężczyzna i kobieta mogli w coraz to nowych i bardziej podniecających warunkach znajdować razem radość. Z drugiej strony ludzie muszą stale mieć się na baczności przed próbami pokrzyżowania ich planów zaspokojenia swoich pragnień. Dlatego,aby chronić ogromną kompozycję społecznych aranżacji w jedzeniu, spaniu i seksie konieczne jest istnienie systemu obrony. Siły zbrojne zabezpieczają społeczeństwo przed atakami zewnętrznymi a policja broni je przed niebezpieczeństwami
wewnętrznymi. Szpitale i doktorzy chronią ciała członków społeczeństwa tak, aby bez przeszkód mogli kontynuować doznawanie przyjemności.

Podstawowe potrzeby jedzenia,spania,seksu i obrony nie są wyłącznymi zajęciami gatunku ludzkiego. Gatunki zwierzęce mają te same potrzeby. Dlatego człowiek został opisany jako zwierzę społeczne - zwierzę, które zorganizowało społeczeństwo aby zaspakajać te cztery podstawowe potrzeby w bardziej wygładzonej formie. Ptak będzie robił swój dom wysoko na drzewie ; człowiek wybuduje swój dom wysoko w drapaczu chmur. Człowiek będzie prowadził wojnę z wnętrza czołgu ; nosorożec użyje swojej własnej broni. Mimo,że technologia i stopień wyrafinowania są różne, podstawowe działania są te same. Etykietka „zwierze społeczne „ nie jest zbyt przyjemna, gdyż mimo noszenia fantazyjnych szatek , zwierzę pozostaje zwierzęciem. Dlatego, aby wykazać wyższość gatunku ludzkiego, powinniśmy postarać się rzucić trochę światła na cechy, które naprawdę wyróżniają człowieka od niższych form życia.
W przeciwieństwie do zwierząt, człowiek nie jest całkowicie skrępowany swoimi warunkami materialnymi.

„Standard życia” zwierzęcia w momencie narodzin jest jego standartem do śmieci - nie może ono poprawić jakości swojej egzystencji. Nie posiadając niczego ponad uczucie głodu i pragnienia, niższe stworzenia nie mają nabytej wiedzy czy daru przewidywania. Zyjąc w całkowitej ignorancji, nie będąc zależnymi od jakichkolwiek form czy względów etycznych, rozróżniają obiekty jedynie poprzez zmysły,
tym sposobem dzieląc je na pożądane i niepożądane. Ich mózgi pracują jedynie dla jedzenia, spania, rozmnażania się i obrony. Naturalnie można znależć liczne przykłady takich zachowań również wśród gatunku ludzkiego,ale najogólniej mówiąc człowiek ma unikalny dar rozwiniętego rozumowania i inteligencji. Może on rozważać idee filozoficzne i podejmować działania na nich oparte, podczas gdy niższe gatunki mogą reagować jedynie na informacje dostarczane im przez zmysły.
Istota ludzka może przy pomocy logiki i rozumowania formułować wnioski, które mogą umożliwić jej zmianę swojego życia. Poza wspólnymi aktywnościami jedzenia, spania, prokreacji i obrony, człowiek przewyższa zwierzęta rozumem. Ale właściwie to jaką korzyść czerpie człowiek ze swojej wyższości umysłu? Jest to esensjonalne pytanie. Jeśli istota ludzka używa swojego rozumu jedynie dla rozwijania technologii i systemu rządzenia aby zaspokoić te cztery cielesne potrzeby, wtedy ta przewaga nad zwierzętami jest stracona, gdyż zwierzęta zaspokajają te same prymitywne potrzeby automatycznie,dzięki łasce natury.

Pomimo całego, głęboko przemyślanego, intelektualnego udziału ze strony wielu wybitnych socjologów, politologów i ekonomistów w stworzeniu ludzkiego społeczeństwa nie może ono na przykład prześcignąć
precyzji osiągniętej przez społeczeństwo mrówek. Niezliczone zastępy tych owadów potrafią pracować w idealnej harmonii dla całego społeczeństwa. Gdy tylko mrówka „ wywiadowca” zlokalizuje pożywienie, w ciągu kilku minut cała społeczność zostaje zmobilizowana i uformowana w długą linię transportującą jedzenie do domu. Każda indywidualna mrówka żyjąca w społeczności otrzymuje pożywienie i są spełniane
także jej potrzeby - żadne strajki, rewolucje, czy inne społeczne niepokoje nie niszczą doskonałego, utylitarnego społeczeństwa mrówek.

Jeśli dzięki wyższym możliwościom swego umysłu człowiek dochodzi do wniosku, że celem życia jest cieszenie się materialnym ciałem, wtedy stworzy on społeczeństwo oddane całkowicie ciału i jego zmysłowym potrzebom. Pochłonięty zadowalaniem zmysłów poprzez oczy, uszy, nos, język i skórę, oraz organów takich jak żołądek czy genitalia, człowiek gorąco pragnie spędzać swój czas na patrzeniu, słuchaniu, wąchaniu, smakowaniu i dotykaniu. Jego celem są obiekty zmysłów : forma, dżwięk, zapach, smak i dotyk. Weźmy dla przykładu jakiekolwiek zwyczajne działanie dostarczające przyjemności i zauważmy jak zachowuje się człowiek. W kinie oczy oglądają obrazy na ekranie. Uszy słuchają ścieżki dżwiękowej a język smakuje prażoną kukurydzę lub pali papierosa. Jedno ramię otacza naszego partnera. W międzyczasie umysł jest zaabsorbowany wątkiem filmu. Te czynności nie są przykładami wyższości ludzkiego rozumu. Jeśli człowiek działa jedynie na cielesnej platformie zadowalania zmysłów, to nie jest lepszy od zwierzęcia .

Istoty ludzkie napisały miliony książek i stworzyły tysiące dzieł sztuki , sięgając swoimi umysłami ku najdalszym skrajnościom poprzez złożoną intelektualną żonglerkę. Ale pomimo wszystkich naszych ogromnych wysiłków nie osiągnęliśmy pomyślnego stanu społeczeństw mrówek , pszczół i innych zwierząt , które otrzymują lepsze rezultaty w sposób naturalny, bez okazałych starań. Niestety kamieniami milowymi na naszej drodze są kłótnie, przemoc , zaburzone systemy społeczne i ostatecznie międzynarodowe wojny.

Człowiek - tak zwane społeczne i rozumne zwierzę , jest w rzeczywistosci człowiekiem - zwierzęciem chorym psychicznie, gdyż jego zdolność myślenia jest całkowicie błędnie użyta , a jego udręczone społeczeństwa znajdują się w krytycznym położeniu.
Ostatnio zmieniony 21 sty 2008, 20:16 przez Vaisnava-Krpa, łącznie zmieniany 2 razy.
Oszust zajmuje miejsce nauczyciela. Z tego powodu cały świat jest zdegradowany. Możesz oszukiwać innych mówiąc: "Jestem przebrany za wielbiciela", ale jaki jest twój charakter, twoja prawdziwa wartość? To powinno być ocenione. - Śrila Prabhupada

Vaisnava-Krpa
Posty: 4935
Rejestracja: 23 lis 2006, 17:43
Lokalizacja: Kraków
Kontakt:

Post autor: Vaisnava-Krpa » 21 sty 2008, 15:21

Rozdział II .
Fałszywy fundament nowoczesnego społeczeństwa .


Społeczeństwo, składające się z ludzi z ich pragnieniami i potrzebami, musi działać tak aby zaspokajać te pragnienia i potrzeby swoich członków. Ale jaka jest pierwotna tworząca zasada, jaka jest natura istoty, która stara się usatysfakcjonować społeczeństwo. Usuwając ciężką okrywę socjologicznego uogólnienia, spróbujmy dla przykładu wybrać pojedyńczą osobę, jeden fundamentalny klocek z budowli
społeczeństwa i analitycznie zbadajmy kim jest ta istota.Kim ja jestem? Jestem oczywiście żywą osobą ; jednakże dokładne znaczenie tego stwierdzenia powinno dać do myślenia każdemu.

Gdy spermie mojego ojca i jajeczku mojej mamy udaje się połączyć , wtedy pojawiam się po raz pierwszy.
Natychmiast mój maleńki embrion zaczyna rosnąć i stopniowo pojawiają się ręce, nogi, głowa i inne fizyczne cechy. Po około siedmiu miesiącach w łonie manifestuje się moja świadomość i budzę się aby to
stwierdzić, że znajduję się w nieprzyjemnej sytuacji - plecy naciągnięte jak łuk, ręce i nogi ściśle przylegające do klatki piersiowej , niezdolne do ruchu ciało zapakowane szczelnie w przypominajacym torbę łonie. Szczęśliwie po zaledwie kilku miesiącach świadomego doświadczania tego piekła, skurcze mojej
matki wyrzucają mnie na zewnątrz. Wyciśnięty na zewnątrz przez zbyt mały otwór dla mojej głowy, który
silnie ściska mój mózg, rodzę się w silnym szoku , zapominając o wszystkich wcześniejszych doświadczeniach. Teraz jestem w rękach moich rodziców i krewnych. W czasie mojego dzieciństwa ciągle
powtarzają mi jaki jestem miły i godny wielbienia. Zawsze z entuzjazmem odnotowują jak pięknie rośnie moje ciało i zachwycają się moimi wzrastającymi możliwościami reagowania na nowe sytuacje. Czasami
moje baraszkowanie wywołuje litościwy uśmiech, innymi razy głośny aplauz. Gdy działam właściwie dla mojego fizycznego rozwoju jestem nagradzany, gdyż moi rodzice zawsze pragną mojego dobra. Gdy w
jakiś sposób zaniedbuję swoje ciało karcą mnie, również dla mojego dobra. Takie wychowanie przy pomocy nagrody i kary pozwala dopasować mnie do właściwego społecznego standartu : cielesnej koncepcji życia. Moi rodzice wiedzą, że jestem jedynie materialnym ciałem i z uczuciem wpajają mi tę prawdę.

Od najwcześniejszych dni życia mentalność każdej osoby jest kształtowana przez środki przekazu. Od chwili gdy jesteśmy w stanie utrzymać naszą głowę w pozycji pionowej oglądamy telewizję i chociaż słowa są jeszcze zbyt trudne do zrozumienia to z uległością chłoniemy wymyślony, telewizyjny świat słodkiego materialnego sukcesu. Nasze rozumienie materialnego życia scholastycznie zagęszcza się, gdy awansujemy poprzez niższe i wyższe stopnie kształcenia. Lekcje i książki wsparte lekturą gazety i czasopisma, wszystko to wzmacnia materialną koncepcję życia.

W czasie studiów możemy próbować pogłębić nasze poznanie, czy poszerzyć horyzonty, ale te krótkotrwałe próby eksperymentowania, szybko kończące się przed drzwiami pośrednictwa pracy nie wychodzą poza awangardowy ekstremizm tej samej materialnej koncepcji. Z biegiem lat , jeśli zdarzy się , że będziemy posiadać ponad przeciętną siłę fizyczną , intelekt czy urodę , i będziemy umieli spożytkować
te udogodnienia , tak aby stworzyć urozmaicony zestaw materialnych komfortów , to społeczeństwo doceni nas jako wspaniałych i niezwykłych.
Piękne gwiazdy filmowe , silni bohaterowie stadionów sportowych , utalentowani muzycy i artyści kabaretowi , bystrzy politycy i biznesmeni , a także zdolni naukowcy i technicy , wszyscy oni są podziwiani
za zdolność do utorowania sobie drogi do przyjemnego życia , i są otaczani szacunkiem jeśli ich fizyczne lub umysłowe zalety wzmagają rozkosze innych.

Od momentu narodzin do momentu śmierci jesteśmy uczeni aby akceptować potrzeby ciała jako pierwszorzędne , a społeczne metody zadowalania takich potrzeb przyjmować za życiowe drogowskazy.
Całe życie może minąć zanim jedna poważna myśl o innym sposobie działania czy celu pojawi się w umyśle.Z powodzeniem kończymy kurs społecznego prania mózgu , zanim jesteśmy w stanie niezależnie
zbadać naszą tożsamość. Czy jestem tym materialnym ciałem , czy czymś innym ?

Ponieważ zarówno nasze indywidualne zachowanie jak i zbiorowe wysiłki aby stworzyć układy społeczne zależą od naszego samookreślenia - będę działał zgodnie z tym jak postrzegam siebie - nasze życiowe możliwości są całkowicie ograniczone. Ponieważ społeczeństwo nie chcąc zauważyć czegokolwiek poza materialną koncepcją życia , głęboko zagrzebało nas w najciemniejszej ignorancji , nigdy nie zastanawiamy
się czy jest w naszej tożsamości coś poza materialnym ciałem. Po dwudziestu , lub dwudziestu pięciu latach programowania , posłusznie zajmujemy nasze miejsca pomiędzy tłumami innych prawidłowo wytresowanych ludzi i w ten sposób liczba ludzi zaangażowanych w filozoficzne pytanie o samorealizację ponad materialnym ciałem pozostaje znikomo mała.

* * * * * * * * *

Około cztery miliardy osób zamieszkuje tę planetę i każda z nich jest inna. Każdy może zrozumieć , że nie ma dwóch identycznych ciał materialnych i że liczba fizycznych różnic pomiędzy istotami ludzkimi jest
nieskończona. Co więcej , jest oczywiste , że żadna osoba nie doznaje cierpień i przyjemności doznawane przez inne osoby , nie mówiąc już o sposobie myślenia innych osób. Chociaż mogę w bardzo ograniczo-
-nym stopniu wiedzieć co dzieje się wewnątrz mojego ciała , to działanie wewnątrz ciał innych pozostaje dla mnie zupełnie nieznane. A ponieważ inna osoba i ja nie możemy zajmować tego samego miejsca rów-
-nocześnie , obydwoje doświadczamy świata zewnętrznego w różny sposób.Każda istota ludzka jest indywidualnością , biologicznie i psychologicznie odrębną od innych.

Mimo , że żadne dwie osoby nie są biologicznie i psychologicznie takie same , jest jedno podstawowe podobieństwo łączące wszystkich ludzi : wszyscy żyjemy.Oczywiście inteligentna osoba może pójść dalej i znaleźć tę jedność u wszystkich stworzeń mimo różnych form i zwyczajów , ale każdy przynajmniej powinien być w stanie widzieć tę wspólną cechę w gatunku ludzkim.

Żyjemy i to podobieństwo zbliża wszystkich ludzi. W czasie ceremonii pogrzebowej zmarłego krewnego , każdy może zrozumieć tę jednoczącą więź. Porównanie pomiędzy zmarłym krewnym ,a nami ujawnia
jaskrawą rozbieżność : on z pewnością umarł a my żyjemy. Ale jak właściwie rozróżniamy pomiędzy tym kto żyje i tym kto powinien być w trumnie ? Kryterium tym jest świadomość. Osoby żyjące są świadome ,
osoby martwe są nieświadome. Świadomość wewnątrz ciała daje możliwość słuchania , wąchania , smakowania , dotykania i rozmowy. Cała znajomość siebie i zewnętrznego środowiska wynika z posiadania
świadomości. Będąc wspólnym symptomem życia , świadomość jest łatwa do zaobserwowania , przynajmniej u istot ludzkich. Mimo to ze względu na swoją subtelność , świadomość jest zjawiskiem szczególnie trudnym do pełnego zrozumienia. Współczesny postęp nauki w poznaniu ciała ludzkiego nie dokonał żadnego przełomu w rozumieniu świadomości .

Mimo , że naukowcy mogą być w stanie analitycznie oddzielić wszystkie substancje tworzące ciało , i mimo iż mogą powiedzieć , że ogólna wartość tych chemikalii nie przekracza sześciu dolarów , to nadal wiedza o świadomości całkowicie wymyka się naukowcom i ich badaniom .

Czy w śpiączce , transie , bezsenności czy we śnie , zawsze posiadamy świadomość ; Tracenie świadomości oznacza po prostu , że umysłowa i fizyczna świadomość oddzielają się , tak że ciało może
odnowić swoje siły. Jeśli nie byłoby świadomości w stanie głębokiego snu , to jak budziłaby się osoba podrywana przez jakieś zewnętrzne bodźce. Czasami gdy jesteśmy w skrajnie bolesnej sytuacji , utrata umy-
-słowej i fizycznej świadomości zachodzi jako naturalny proces wybawiający nas od cierpienia. Głęboki sen , marzenia senne i bezsenność są po prostu różnymi operacyjnymi stanami świadomości. Co więcej , nie tylko nie można świadomości zgubić , ale nie można jej także zmienić. Nasze postrzeganie i rozumienie świata zewnętrznego może zmieniać się wraz ze zmianami ciała , umysłu i zmysłów , ale sama świadomość jest zawsze stała. Świadomość poprzez środek jakim jest ciało , posiada różne rodzaje rozumienia , tak jak powietrze pachnie zapachem róż , gdy przepływa przez ogród , czasami zapachem smacznego jedzenia , przechodząc przez kuchnię. Ale powietrze jest zawsze to samo , to tylko różne zapachy jakie ono przenosi
zmieniają się. Tak samo jak zapachy są zawsze różne od środka , który przenosi je , zmiany w postrzeganiu są zawsze różne od trwałej , niezmiennej świadomości. Nawet zwykła roślina nie posiadająca
możliwego do dostrzeżenia umysłu i inteligencji , jest świadoma chociaż poziom tej świadomości jest skrajnie niski. Na przykład rosnąca roślina czy pnącze znajduje drogę omijając przeszkody - mamy codzienne doświadczanie tego faktu. W początkach XX wieku Jagadisa Candra Bose z Kalkuty przeprowadził eksperymenty w których podłączył rośliny do wrażliwych przyrządów pomiarowych aby naukowo zademonstrować , że rośliny wykazują symptomy świadomość. Gdy różyczki były umieszczone w pozycji gotowej do ścięcia rośliny , odczyt poziomu energetycznego dramatycznie zmieniał się , pokazując , że roslina reagowała na bezpośrednie zagrożenie. Naturalnie rośliny posiadają pragnienie utrzymania się przy życiu. Rzeźnie dostarczają kolejnego , oczywistego , choć dużo bardziej brutalnego przykładu świadomości istot poza - ludzkich. Po prostu wybierzcie się do rzeźni i posłuchajcie krzyku krów mających umrzeć.

Krowy dobrze wiedzą czemu czekają w kolejce i ich żałosny płacz nie może być zignorowany przez żadnego wrażliwego człowieka. Im bardziej rozwinięta jest cielesna forma , tym bardziej jest ona w stanie manifestować symptomy świadomości. Świadomość roślin i innych prymitywnych form życia jest trudna do wykrycia gołym okiem ; świadomość zwierząt jest bardziej widoczna ; świadomość człowieka jest z łatwością postrzegalna. Świadomość istnieje we wszystkich żywych stworzeniach , w mniejszym lub większym stopniu.

Za sprawą natury nasze ciała ciągle się zmieniają , z powodu zawsze zachodzących akcji i reakcji niezliczonych komórek ciała. Ciało zmienia się w każdej chwili , manifestując się czasami jako ciało dziecka , czasami jako ciało młodego człowieka a niekiedy jako ciało starca. Mimo , że ciało nie może pozostać niezmienione , świadomość jest zawsze ta sama. Gdy ciało zmienia się od dzieciństwa do dojrzałości , zmienia się również sposób rozumienia zjawisk. Innymi słowy jednostkowe postrzeganie otaczającej rzeczywistości zmienia się wraz z rozwojem zmysłów ciała. Nie oznacza to jednak , że zmieniła się
świadomość. Gdy mam ciało dziecka moim jedynym rozumieniem jedzenia jest pierś mojej matki. Ale z czasem gdy moje małe ciało rozwija się , staję się coraz bardziej świadomy skomplikowanego świata jedzenia na który składają się : nóż , widelec , łyżka , mycie naczyń , wycieranie stołu , wyrzucanie śmieci i tak dalej. Wkrótce moja mama widzi , że moje ciało jest gotowe do dalszego rozszerzania mojego widze-
-nia świata i wysyła mnie do super-marketu. Ostatecznie po wielu latach , gdy moje ciało jest całkowicie dojrzałe , muszę stać się pracującym członkiem społeczeństwa aby zapewnić jedzenie dla mojej własnej
rodziny. Stąd , ponieważ zmienia się moje ciało , moja percepcja zjawisk stopniowo ewoluje z prymitywnego postrzegania piersi wkrótce po urodzeniu , do złożonego rozumienia pracy przez dojrzałą osobę.
Ale moja świadomość , nośnik wszystkich tych spostrzeżeń , pozostaje ta sama.

Aby właściwie zrozumieć związek pomiędzy świadomością i fizycznym ciałem , trzeba dokładnie zrozumieć różnicę pomiędzy ciałem i właścicielem ciała. W Bhagavat-gicie , w wielkim starożytnym sans-
-kryckim klasyku Indii , znajdziemy stwierdzenie : Ksetra ksetrajnayor jnaham : „Dopiero , gdy ktoś zrozumie różnicę pomiędzy ciałem i właścicielem ciała może pretendować do posiadania wiedzy .”
Moje ciało jest moją własnością . Różne części ciała , takie jak dłonie , ręce i nogi są własnościami ich użytkownika-mnie. Dlatego mówię , że jest to moja ręka , moja noga-należą do mnie. Posiadam koszule
i spodnie , i podobnie posiadam części ciała , które wypełniają ubranie. Oczywiście właściciel jest różny od tego co posiada , dlatego jestem kimś różnym od części mojego ciała. Co więcej jestem również kimś różnym od moich różnych emocji i cech. Czasami jestem głodny , czasami smutny. Czasami jestem pełen młodzieńczego wigoru , a innym razem opanowuje mnie ponura rezygnacja starości. Ale zawsze JA , wła-
-ściciel jestem różny od moich różnych własności.

Ludzie ogólnie mówią o czasie po swojej śmierci : „ kiedy umrę i odejdę ”. Gdy umiera ktoś inny komentują : „ Oh nie , on umarł , on odszedł ”. Ale odeszła ta osoba ? To samo ciało ukochanego męża
i żony leży w łóżku , dokładnie tak jak leżało przed śmiercią. Te same ręce i nogi są tam , ta sama koszula i spodnie lub sukienka. Nawet chemiczny skład ciała jest ten sam. Ale ten drogi przyjaciel , który mówił do ciebie i słuchał tego co mówiłeś już odszedł. To samo piękne ciało twojej ukochanej czeka na ciebie , ale nie jesteś teraz przez nie przyciągany. Oczywiście brakuje czegoś zasadniczego. Praktyczny przykład związku pomiędzy samochodem i jego kierowcą pomoże zilustrować ten fenomen. Samochód jest mechanicznym pojazdem mogącym zabrać kierowcę to tu , to tam. Bez kierowcy samochód jest bezużyteczny ,nie może sam się poprowadzić. Samochód porusza się znacznie szybciej niż sam kierowca i broni go przed zimnem i deszczem , lecz niezależnie od tego jak wspaniale samochód nie byłby skonstruowany , dopóki kierowca nie wejdzie do niego , nie ruszy. Samochód nie będzie w stanie podróżować i wykazywać swoich wspaniałych cech. Podobnie to ciało jest całkowicie uzależnione ode mnie , kierowcy ciała , gdyż beze mnie ciało nie może się poruszać.

Każdy może zrozumieć , że różnicą pomiędzy „martwym samochodem ” i żywym samochodem jest kierowca , jaka jest więc natura kierowcy w tym ciele , czyja obecność tworzy różnicę pomiędzy życiem a śmiercią ? Bhagavat-gita daje odpowiedź na tę zagadkę :

dehino `smin yatha dehe kaumaram yauvanam jara
tatha dehantara-praptir
dhiras tatra na muhyati

„Mimo , iż ciało zmienia się wiele razy w czasie życia , od dzieciństwa poprzez młodość , wiek dojrzały aż
do starości , właściciel ciała jest wieczny i niezmienny ”.

Żywa istota nie jest ciałem ale wieczną siłą życia wewnątrz ciała , wieczną duszą , nienarodzoną , nieśmiertelną , nie zanieczyszczoną przez materialne otoczenie. Tak jak zestawimy nasze samochody na
złomowisko gdy tracą swoją użyteczność , podobnie dusza porzuca ciało w końcu życia , gdy ciało nie może już dłużej spełniać pragnień zadowalania zmysłów. Wewnątrz serca każdej żywej istoty , niezależnie
od gatunku jest obecna taka sama indywidualna dusza. Ale dusza jest tak mała i subtelna , że mimo iż może poruszać wielkie ciało wieloryba czy słonia , żadne materialne urządzenie nie może jej wykryć , żaden materialny naukowiec nie może jej zobaczyć. Oczywiście nie możemy także widzieć wiatru czy umysłu , jednak rozumiemy istnienie tych niewidocznych zjawisk na podstawie ich symptomów , poprzez
pośrednie dowody ich istnienia. Czasami , gdy budzimy się rankiem , słońce jest okryte chmurami lub mgłą. Mimo to światło słoneczne jest widoczne i dlatego wiemy , że jest dzień i słońce jest obecne na niebie. Podobnie obserwując oczywiste symptomy obecności duszy w ciele , możemy postrzegać duszę.

Podobnie jak światło słoneczne lub jasność są dowodami na pojawienie się niewidocznego słońca , tak świadomość dowodzi istnienie niewidzialnej duszy. Ponieważ świadomość istnieje we wszystkich ciałach
zwierzęcych i ludzkich , możemy zrozumieć nawet w oparciu o codzienne doświadczenia , że dusza jest obecna we wszystkich ciałach. Gdy dusza jest obecna , istnieje świadomość , ale świadomość znika , gdy tylko dusza odchodzi. JA , żywa istota , jestem świadomy ; to „ JA ” które jest świadome jest duszą .

Wiecznie duchowa istota ożywia to materialne ciało i jest świadoma jego fizycznych i umysłowych zmian.
Bhagavat-gita mówi , że dusza wchodzi do tego materialnego świata i materialnego ciała aby eksploatować materialne elementy dla osiągnięcia zmysłowej przyjemności. Żywa istota , wcielona dusza , używa ciała jako instrumentu aby spełniać swoje pragnienia zadowalania zmysłów. Ale z powodu tego materialnego ciała używanego do czerpania radości , żywa istota zapomina o swojej duchowej tożsamości. Materialne ciało przykrywa zarówno jego tożsamość jak i duchową wiedzę. Dlatego tak długo jak żywa istota jest utrzymywana w ignorancji o swojej prawdziwej duchowej pozycji , będzie z wielkim entuzjazmem
angażowała się w zadowalanie swojego ciała poprzez jedzenia , spanie , seks i obronę.

Żywa istota uwięziona w materialnej ignorancji nigdy nie zrozumie potrzeby zmiany tej kłopotliwej sytuacji. Zapominając o swojej prawdzwej duchowej tożsamości , żywa istota utożsamia się z tym tymczasowym ciałem , które ulega ciągłym zmianom. Bhagavat-gita informuje zaś , że poza ciągłą zmianą ciał w przeciągu tego samego życia , zmieniamy także ciała w chwili śmierci , a to jakie ciało otrzymamy jest zdetermonowane tym , w jaki sposób działamy w trakcie życia. Ten proces znany popularnie jako reinkarnacja , jest według bardziej precyzyjnej terminologii określany jako transmigracja duszy.

Dopóki żywa istota pragnie i szuka materialnej przyjemności , tak długo będzie ona transmigrowała z ciała do ciała w różnych gatunkach życia. Dlatego każda rozsądna próba zrozumienia kim jest żywa istota i jaki jest prawdziwy cel jej życia , musi rozpocząć się od spojrzenia na tę kwestię z punktu widzenia duchowego.

Według mojego zrozumienia kim jestem , będę tworzył odpowiednie dla siebie warunki. Jeśli uważam się , dajmy na to za artystę , to postaram się znaleźć w pracowni artystycznej , wypełnionej
sztalugami , farbami i pędzlami. Jeśli myślę , że jestem naukowcem , zasiądę za biurkiem i zagłębię się w książkach. Ta sama zasada sprawdza się , gdy próbujemy stworzyć układy społeczne. Osoba , która
uważa że jest materialnym ciałem , stara się zaaranżować wszystko dla przyjemności tego ciała , nie dopuszczając nawet myśli , że jest coś ponad tą materialną koncepcją i nigdy nie poszukując wyższych,
duchowych wartości życia. Całkowicie lekceważąc swoje duchowe potrzeby , osoba taka zanurza się coraz bardziej w zwierzęcym królestwie cielesnej świadomości.
Bez właściwego zrozumienia jednostki , będącej podstawowym elementem społecznej konstrukcji , wszystkie próby zorganizowania i utrzymania społeczeństwa będą jałowe.

Takie społeczeństwo będzie po prostu usiłowało zadowolić ciała swoich obywateli. Bez rozpoznania duchowej zasady rządzącej
życiem ludzi , cała społeczna struktura spoczywa na fałszywych przesłankach. System społeczny jest jak wielki dom , który powinien dać schronienie wszystkim swoim mieszkańcom.

Ale jeśli ktoś buduje wielki budynek na fałszywych fundamentach , to jakiego schronienia może dostarczyć taka konstrukcja ?
Wcześniej czy później budynek zwali się i pogrzebie swoich mieszkańców - taka jest nasza niebezpieczna pozycja. Próbuję zdobyć materialną satysfakcję i jako członek społeczeństwa oczekuję , wręcz żądam , aby
społeczeństwo pomogło mi w tych usiłowaniach.

Ale mimo istnienia wielu wyrafinowanych politycznych i ekonomicznych systemów , z ich budzącymi nabożną cześć konstytucjami i wymownymi przywódcami , nadal nie mogę osiągnąć żadnego osobistego szczęścia , a moja frustracja nie zna granic. Jest to naturalna konsekwencja budowania społeczeństwa na fałszywych założeniach. Każda próba osiągnięcia szczęścia , która nie jest oparta na prawidłowej wiedzy o jaźni , musi skończyś się porażką , gdyż jak możemy usatysfakcjonować własne „JA” nie wiedząc kim jesteśmy ? Nasze wysiłki będą zawsze nadaremne. Wszelkie usiłowania , aby cieszyć się na planie materialnym będą zawsze kończyły się rozczarowaniem , ponieważ ja nie jestem materią , jak więc mogę być szczęśliwy na planie materialnym ? Nawet jeśli stanę się perwersyjnie zafascynowany przyjemnościami umysłu , które mogą powstać z takich chybionych usiłowań , to te fantasmagoryczne przyjemności są skrajnie tymczasowe i nierzeczywiste.

Materialne „przyjemności” nie tylko krótko trwają i szybko się kończą , ale także (gdyż są z natury iluzoryczne) nigdy nas nie zadowalają.
Dlatego , aby naprawdę usatysfakcjonować obywateli państwa , społeczeństwo musi stać się w pełni świadome duchowej realności i materialnego mirażu. Jak długo nie ma takiej wiedzy , tak długo będziemy kontynuowali doznawanie indywidualnych i zbiorowych cierpień w tymczasowych materialistycznych społeczeństwach , i te zwodnicze społeczne układy będą zawsze ostatecznie skazane na rozkład , cierpienia i niedostatki na wszystkich kontynentach , ponieważ świat jest pełen takich wprowadzonych w błąd społeczeństw.

* * * * * * * * * *

Dwudziesty wiek jest wiekiem nauki. Nie ma w historii niczego , co możnaby porównać do błyskawicznego i olśniewającego postępu techniki. W ciągu zaledwie kilku krótkich lat byliśmy świadkami
kolejnych technologicznych epok : Pokolenia Elektroniki , Epoki Jądrowej , Zdobywania Kosmosu , Ery Komputerów. Oczywiście wkrótce cudowne udogodnienia zdobywane przez rewolucję naukową będą wpływały na życie prawie wszystkich ludzi. Jednak w tym wieku oszałamiającego postępu , w tajemniczy sposób zabrakło nam najważniejszego osiągnięcia - zrozumienia własnej jaźni. Dzisiaj człowiek może z łatwością podróżować na ziemi lub pod wodą i całkowicie opanował powietrze. Nowoczesna komunikacja może natychmiast przenosić ludzki wzrok czy słuch na dowolny kraniec globu.

Dzieci z nonszalancją noszą do szkoły kalkulatory , a komputery stają się częścią rutynowego utrzymywania domu. Ale jak to się stało , że pomimo tak wspaniałej technologicznej ekspansji nie zdołaliśmy zrozumieć własnej jaźni ?

Kogo należy winić za materialistyczne pranie mózgu utrzymujące nas wszystkich w ignorancji ?


Pozornie wystarczyłoby zrzucić winę na naukowców , przywódców rządu , środki masowego przekazu i innych popularnych chłopców do bicia , ale tak naprawdę to każdy jest odpowiedzialny za obecną sytuację społeczną. Gdy na przykład czyjeś ciało często choruje , z reguły przyczyną nie są infekcje , ale przyzwyczajenia tej osoby. Jeśli ktoś jest brudny lub przejada się , wtedy najprawdopodobniej będzie cierpiał na jakąś chorobę. Także gdy ktoś jest ogarnięty niepokojem , to jego zmęczony umysł będzie przyczyną fizycznych dolegliwości. Tak jak sami niszczymy nasze zdrowie i nie możemy winić za to innych , podobnie każdy ma
udział w spowodowaniu współczesnych kłopotów społecznych i nie może oczyścić się z tego po prostu strofując innych. Ponieważ każda ludzka istota przewrotnie utożsamia się z materialnym ciałem i jego
zmysłami , naturalną tego konsekwencją jest to , że żyjemy w kłopotliwych warunkach.

Ludzkość świadomie zadecydowała , że jedynym pragnieniem obecnej i przyszłej generacji jest zadowalanie zmysłów. Nasze społeczeństwo rozwinęło się odpowiednio do tego chorobliwego pragnienia. Ktoś może zaprzeczyć, że centralną motywacją wszystkich ludzkich działań jest tworzenie hedonistycznej atmosfery ? We wszystkich krajach wymachuje się szaleńczo sztandarem materializmu a politycy z łatwością nęcą ludzi obietnicami coraz większych komfortów. Ten sposób przewodzenia jest zawsze popularny ; ludzie nie będą ani słuchać ani doceniać czegokolwiek innego.

Według wielotomowej literatury wedyjskiej , której Bhagavad-gita jest jedynie małą częścią , musi istnieć naturalna równowaga pomiędzy materializmem i ścieżką duchowej realizacji . Gdy ta precyzyjna równowaga jest utrzymana , społeczeństwo jest bardzo pokojowe i pogodne , ale gdy tylko zostaje zakłócona poprzez zbytnie przechylenia szali w którąś ze stron , natychmiast cała struktura społeczna chwieje się opanowana rozprężeniem.

Przeznaczeniem człowieka nie jest ani lekceważenie wiedzy o duszy , ani zaprzestanie utrzymywania materialnego ciała. Jednak dzisiaj , ponieważ indywidualni członkowie społeczeństwa oddani są materializmowi , jakiekolwiek poszukiwania wiedzy duchowej zostały odrzucone. Cała społeczna uwaga jest skupiona na materialnym aspekcie życia a strona duchowa jest całkowicie lekceważona.

Ludzie owładnięci cielesną koncepcją życia chwytają się technologii , która ma być kluczem do postępu człowieka . Ponieważ osoba mylnie identyfikuje się ze swoją cielesną powłoką będzie zainteresowana jedynie powiększaniem materialnych luksusów i zmniejszaniem materialnych niedogodnień. Ludzie wypchnęli rozwój naukowy i technologiczny na czoło swojej egzystencji. Są przekonani , że jeśli technika będzie bez przerwy zachęcała ich swoimi coraz nowszymi produktami , życie stanie się łatwiejsze i szczęśliwsze. Choć ze smutkiem i niechętnie , możemy jednak stwierdzić , że chociaż nasz kraj może być bardzo zaawansowany materialnie dzięki swojej cudownej , przemysłowej technilogii , to nadal szczęście i spokój są odległe.

Człowiek dokonując olbrzymich wysiłków aby w naukowy sposób ujawnić materialne elementy , nie uczynił równoczesnej próby opanowania swojej własnej , porywczej i pełnej niewiedzy natury. Osoba
pozbawiona kwalifikacji , która otrzymuje wielką moc może zrujnować siebie i wszystko naokoło. Humorystycznym tego przykładem jest historia pewnego mieszkańca pustyni , który wzbogacił się gdy na jego
ziemi odkryto ropę. Po sprzedaniu za ogromną forunę praw do jej wydobycia , nabył on wielki samochód, mimo że był przyzwyczajony do poruszania się jedynie na grzbiecie wielbłąda. Ggdy tylko dostarczono mu jego nowy samochód , natychmiast spróbował nim pojeździć. Niewątpliwie człowiek ten stał się niezwykle zaawansowany w rozwoju ekonomicznym , lecz niestety nadal posiadał mentalność jeźdźcy wielbłąda. Dlatego chcąc żeby samochód ruszył , z siły wdusił pedał gazu w podłogę i samochód ze swoimi czterystoma końmi mechanicznymi wystartował jak rakieta pomiędzy ruch uliczny , powodując straszne zamieszanie. Podobnie nie ulega wątpliwości , że współczesny człowiek niezwykle przyśpieszył technologiczny postęp , jednak ponieważ nie udało mu się jednocześnie rozwinąć w samorealizacji , używa swojego zaawansowania w szkodliwy sposób. Nie tylko niszczy on niezbędną równowagę społeczeństwa poprzez lekceważenie jego duchowej strony , ale co gorsze używa zasad naukowego materializmu , aby atakować i tępić duchowość , tym sposobem pogrążając ludzkość w otchłani ateizmu. Dlatego naukowe zaawansowanie stało się na dobrą sprawę wrogiem człowieka. Jak stwierdzono już kilkakrotnie , nie jest możliwe zorganizowanie ludzkiego społeczeństwa , bez uprzedniego zrozumienia natury jego podstawowej części składowej - indywidualnej osoby.

Dlatego , mimo że pragnęliśmy przy pomocy postępu stworzyć lepszy ,
wolny od materialnych problemów świat to ponieważ niszczyliśmy równocześnie duchową wiedzę o jaźni, otrzymaliśmy świat opanowany ignorancją i prześladowany problemami bardziej złożonymi niż te , które
nauka miała pierwotnie rozwiązać. Przeszkoda w rozwiązaniu tych problemów tkwi w naszym intensywnym pragnieniu materialnej radości.

Lekceważąc wszelkie próby zrozumienia jaźni , które mogłyby
wszak zachamować nasz oszalały pęd ku materialnej przyjemności , poganiamy naukowców w ich wysiłkach dla zredukowania realności do przypadkowej kombinacji chemikaliów. Ich teorie pomagają zapewnić bezpieczeństwo naszemu hedonistycznemu stylowi życia , w konsekwencji nurzamy się głęboko w niewiedzy. Jeśli jednak obalone zostaną ateistyczne poglądy ludzi , wtedy technika stanie się przyjacielem
a nie wrogiem. Musimy pamiętać , że to nie nauka stwarza nam kłopoty. Winne jest niszczące pragnienie używania nauki dla zadowalania zmysłów , bez równoległego życia duchowego. Nie przestrzegamy odpowiedniego przepisu na życie dlatego rezultaty są gorzkie i niesmaczne. Ale gdyby ludzie spróbowali zrozumieć duchową podstawę egzystencji , wtedy możliwe byłoby stworzenie społeczeństwa mogącego spełnić wszystkie potrzeby swoich członków , zarówno materialne jak i duchowe. Tylko taki rodzaj społeczeństwa usatysfakcjonuje ludzkość.

Ludzkie społeczeństwo jest ofiarą wielkiej wszech - ogarniającej pomyłki , mającej swój początek w chwili , gdy żywe istoty zdecydowały się zapomnieć o swojej prawdziwej tożsamości i szczęściu. Pomyłka ta zatruwa wszystkie nasze wysiłki. W obliczeniach matematycznych , niezależnie od ich złożoności , jeśli na samym początku popełni się błąd , wtedy wynik tego błędu będzie powiększał się na każdym kolejnym stopniu obliczeń. Cierpienie społeczeństwa ludzkiego kumuluje się w taki sam sposób. Niepokój i zamieszanie powiększają się z dnia na dzień , i nie ma nadziei na ich zmniejszenie , o ile nie zostanie wykorzeniona ich pierwotna przyczyna - materialistyczna mentalność ludzi.
Ostatnio zmieniony 21 sty 2008, 21:14 przez Vaisnava-Krpa, łącznie zmieniany 3 razy.
Oszust zajmuje miejsce nauczyciela. Z tego powodu cały świat jest zdegradowany. Możesz oszukiwać innych mówiąc: "Jestem przebrany za wielbiciela", ale jaki jest twój charakter, twoja prawdziwa wartość? To powinno być ocenione. - Śrila Prabhupada

Vaisnava-Krpa
Posty: 4935
Rejestracja: 23 lis 2006, 17:43
Lokalizacja: Kraków
Kontakt:

Post autor: Vaisnava-Krpa » 21 sty 2008, 15:23

Rozdział III
Podstawowy błąd współczesnej nauki .


Dziecko błąkające się pomiędzy półkami w laboratorium farmaceuty , nie wie na których z nich znajdują się butelki z lekarstwami , a na których butelki z trucizną , dlatego może z łatwością zniszczyć
swoje zdrowie. Podobne jest położenie współczesnego człowieka. Ludzie i ich przywódcy nie zrozumieli jeszcze jak rozróżniać pomiędzy dobroczynnymi i niszczycielskimi aspektami nauki. Naukowcy są naszymi
kapłanami XX-go wieku i dlatego pokornie akceptujemy wszystko , co mówią. Niewątpliwie ich uczone myśli i słowa uczyniły niektórym łatwe życie , ale niestety są oni także odpowiedzialni za stworzenie ładnie
opakowanej ateistycznej ewangelii , która opanowała cały świat. Bezpośrednim tego efektem jest przekonanie , że sprawy duchowe nie mają znaczenia dla człowieka XX-go wieku , nie mówiąc już o społeczeństwie XXI-go wieku.

Każda próba stworzenia społeczeństwa opartego na zasadach duchowych jest krytykowana jako zupełnie niepoważna. Niestety , obecnie każda rzecz jest oceniana według jej możliwości podniesienia materialnego
standartu i dlatego duchowość jest widziana jako zbędna , sentymentalna mitologia , nie umożliwiająca polepszenia warunków życia. Napisano setki książek o militarnym i środowiskowym zagrożeniu , które niesie współczesna nauka , więc nie musimy tutaj powtarzać ich zawartości. Większość ludzi jest jednakże nieświadoma największego zagrożenia ze strony nauki , niebezpieczeństwa znacznie bardziej podstępnego
i ukrytego. Naukowcy bez wahania deklarują swoją pewność , że życie pochodzi z materialnego źródła.

„ Życie nie jest niczym więcej jak kombinacją związków chemicznych - mówią nam - i cały wszechświat jest poprostu zwartą chemiczną masą. Ten wszechświat jest następowaniem przypadkowych reakcji chemicznych - ciągną dalej i dochodzą - że manifestacja kosmiczna powstała i utrzymaywana jest tylko przez przypadek ”. Na każdą bojaźliwą sugestię , że istnieje Bóg , dusza i życie duchowe , naukowcy łagodnie napominają nas : „ Nie bądź dziecinny ! ” ” Nie ma Najwyższego Kontrolera , ani jekiegoś planu. Wszystko jest jedynie związkami chemicznymi i wszystko jest tylko majestatycznym , całkowicie wolnym przypadkiem ”. Akceptacja teorii przypadku we wszechświecie i zgodnie z nią odrzucenie boskie kontroli są prezentowane jako jedyna normalna droga dla każdej inteligentnej osoby. Ale jeśli nieliczne , naprawdę inteligentne osoby zaczynają wnikać w metodologię naukowców , to otrzymują istotne wejrzenie w przyczynę społecznych problemów XX-go wieku.

Naukowcy są empirykami , którzy w zdobywaniu wiedzy polegają jedynie na przekonaniu swoich zmysłów. W przeszłości naukowcy badali bezpośrednio przy pomocy zmysłów cielesnych , ale obecnie otrzymują dużo bardziej szczegółowe dane za pośrednictwem różnych skomplikowanych urządzeń takich jak mikroskopy , teleskopy , urządzenia rentgenowskie. Technika obserwacji posunęła się do przodu daleko poza nasze oczekiwania , lecz zasada obserwacji jest ciągle ta sama. Połączone z zasadą obserwacji są eksperymenty i formułowanie wniosków. Są to główne stopnie metodologii naukowej. Gdy naukowiec
obserwuje jakieś zjawisko lub wzór zjawiska , może przypuszczać , że ta obserwacja wskazuje na ogólną zasadę , która gdy zostanie potwierdzona może rozszerzyć granice obecnej wiedzy. W tym momencie przeprowadził on eksperyment aby ujawnić , czy jego spekulacja jest rzeczywiście rozległą naukową zasadą , czy też odnosi się tylko do jednostkowego przypadku. Osiągnąwszy weryfikację metodą eksperymentalną , naukowiec pewnie dochodzi do konkluzji , że to a to jest prawdą i używa tego wniosku jako środka do osiągnięcia dalszej wiedzy. W znacznej sferze badań naukowych , zwłaszcza w rozwoju techniki , ta metoda eksperymentalna dała zadawalające rezultaty , ale im subtelniejsza jest sfera dociekań , tym bardziej wątpliwa staje się wartość procesu eksperymentalnego. Psychologia i filozofia są dwoma przykładami subtelniejszych obszarów badań , w których eksperymentowanie przynosi tylko nieprecyzyjne i mgliste wyniki.

Ponieważ sednem każdego badania naukowego jest obserwacja , metoda eksperymentalna ma wewnętrzny , wbudowany defekt który tworzy błędy i niedoskonałości od samego początku jakiegokolwiek poszukiwania prawdy tą metodą. Obserwacja oznacza , że ktoś postrzega. Ale ten ktoś jest omylny , gdyż jego zmysły są omylne - nikt w tym świecie nie może pretendować do posiadania doskonałych zmysłów. Poza tym zmysły każdego są zależne od czynników zewnętrznych. Oczy , na przykład nie mogą widzieć bardzo daleko. Niektórzy nie widzą poza czubek własnego nosa bez pomocy okularów , a oczy każdego są bezużyteczne gdy jest zbyt dużo lub zbyt mało światła. Oczywiście wszyscy wiemy , że oczy mogą nas zwieść lub oszukać , ponieważ rzeczy nie zawsze są takie jakimi wydają się być. Nie tylko oczy , ale także wszystkie pozostałe zmysły są ograniczone i krańcowo subiektywne. Na przykład mogę usłyszeć jakiś pdległy dźwięk którego ty nie jesteś w stanie usłyszeć , lub oboje możemy usłyszeć ten sam dźwięk i
mieć różne opinie o jego źródle. Tak zwana bezstronna , obiektywna , naukowa metoda pada ofiarą subiektywizmu od samego początku , na etapie obserwacji i na etapie eksperymentów. Wielokrotnie zdarza się w społeczności naukowców , że dwie osoby zaobserwują ten sam fenomen , ale każda z nich przeprowadzi zupełnie różne eksperymenty , ponieważ zaobserwowane zjawisko wywołało dwie różne reakcje. Mimo , iż oglądają tę samą rzecz , widzą ją na różny sposób. Subiektywizm jest zupełnie naturalny , gdyż każda ludzka istota ma inny zestaw oczu , uszu , języka i skóry i dlatego każdy postrzega według swojego własnego , unikalnego punktu widzenia. Nikt nie może uniknąć subiektywizmu w obserwacji. Wysoce złożone , nowoczesne przyrządy naukowe również mogą być dla naukowców przeszkodą w ich poszukiwaniu prawdy. Osoby , które projektowały i wytwarzały przyrządy miały wady i w konsekwencji te przyrządy także muszą mieć wady , bez względu na to jak dokładne nie są. Oczywiście , wynika stąd , że osoby , które używają przyrządów w swoich badaniach laboratoryjnych są subiektywne i niedoskonałe , dlatego
akumuluje się coraz więcej błędów.

Innym błędem metodologii naukowej jest wielka trudność w eksperymentowaniu na zjawiskach niemożliwych do bezpośredniego zaobserwowania. Na przykład eksperymenty na umyśle są krańcowo ryzykowne i często bezowocne. Ponieważ nie możemy obserwować umysłu , nie potrafimy bezpośrednio mierzyć i badać go w jego różnych stanach. Otrzymać informacje możemy jedynie wykorzystując inną
osobę jako przedmiot doświadczenia, który powie nam , co dzieje się z jego umysłem pod wpływem różnych okoliczności. Dowód naukowy manifestuje się w tym przypadku jako stwierdzenie uczynione przez
badaną osobę , ale ponieważ słowa mają różne znaczenia dla różnych ludzi , dokładne rozumienie do czego dokładne stwierdzenie się odnosi jest znane jedynie osobie , która je wypowiada. Dlatego jakiekolwiek
rezultaty osiągniemy z eksperymentów nad umysłem , nigdy nie będą one dokładne. Metoda naukowa staje się jeszcze bardziej wątpliwa , gdy wzrasta subtelność przedmiotu badań. Dusza , siła życia wewnątrz
ciała jest najsubtelniejszym ze wszystkich elementów. Dlatego jak możliwe jest aby naukowcy postrzegli ją poprzez przyrządy , czy uczynili ją przedmiotem testów ? Nie mają oni możliwości zrozumienia duszy
swoimi empirycznymi metodami , ale mimo to chcą pokornie przyznać się , że dusza jest poza ich naukowym postrzeganiem. Pomijają oni tę swoją niedoskonałość , mówiąc , że ponieważ naukowa metodologia
nie weszła w styczność z duszą , to dusza nie istnieje. Mimo , że metoda naukowa ma tak wiele wad , naukowcy używają jej , żeby usprawiedliwić lekceważenie prób zrozumienia duszy.

Współczesny ateistyczny system społeczny gorąco popiera teorię mówiącą , że życie jest kombinacją związków chemicznych. Gdyby naukowcy byli rzeczywiście w stanie stworzyć życie ze związków chemicznych lub uczynić jakikolwiek przekonywujący eksperyment dotyczący powstania życia , bylibyśmy w stanie przedyskutować bardziej otwarcie ich idee. Ponieważ jednak brakuje takich eksperymentalnych dowodów , nie możemy w naukowy sposób dyskutować o ich wnioskach. Mimo , iż brakuje udokumentowania ich założeń , tak zwani naukowcy odkładając na później dowodzenie eksperymentalne popędzili
natychmiast do konkluzji , że życie pochodzi ze związków chemicznych i żarliwie propagują na całym świecie tę przyjętą a priori teorię. Każdy prawdziwy naukowiec powinien natychmiast sprzeciwić się i zdemaskować tę spekulację jako nieudowodnioną.

Według współczesnej teorii poznania , aby coś zostało uznane za fakt , musi przejść naukową metodę obserwacji , eksperymentu i wnioskowania. Nie ma znanych obserwacji powstania życia z materii ,
ani nie było żadnych eksperymentów mogących zweryfikować to założenie , ale mimo to podaje się nam taką prowizoryczną konkluzję. Mimo , iż na codzień widzimy miliony przykładów powstania życia z życia , to ta rzeczywistość jest przekreślona jako sentymentalna i nienaukowa. Dumnie ignorując wszelkie wyzwania naukowcy utrzymują , iż jest rzeczą oczywistą , że życie powstało z materii , i że jedynie kwestią czasu jest zdobycie na to dowodów. „ W przyszłości ” , mówią zawsze , wręczając nam post-datowany czek i prosząc abyśmy poczekali za zapłatą pięćdziesiąt lat. Żaden inteligentny biznesmen nie zaakceptuje post-datowanego czeku jako wynagrodzenia za towar - będzie nalegał na zagwarantowaną zapłatę.
Ustne zapewnienie , że zapłacisz za dom warty 200 tys. Dolarów za kilka lat , nie zadowoli go. Mimo to ten sam biznesmen z uległością zaakceptuje rozbrajającą propozycję , że dowód na teorię powstania życia
z materii będzie mu dostarczony „ kiedyś w przyszłości ”.

Źródłem każdej żywej istoty jest zawsze inna istota , jedno życie stwarza drugie , materia nigdy nie stworzy życia. Nawet sławne dziecko z probówki było jedynie rezultatem połączenia ojca i matki. Ale czy jest jakiś przykład życia powstającego z materii , ze źródeł nieożywionych ? Czemu zostaliśmy zmuszeni do zaakceptowania takiej niepopartej dowodami konkluzji ? Biolodzy molekularni zapewniają , że łatwą drogą do otrzymania życia jest ich próba stworzenia wszystkich chemicznych elementów żywej komórki.
Wierzą oni , że tak , jak wykonanie cegieł oznacza , że wkrótce będzie można zbudować dom , podobnie stworzenie składowych komórki każe wierzyć , że żywa komórka może zostać skonstruowana. Idąc tą
drogą , naukowcy ci pożyczają od natury podstawowe składniki i syntetyzują aminokwasy i inne cząstki komórki. Następnie tygodniki zamieszczają bogato ilustrowane artykuły radośnie obwieszczające odkrycie tajemnicy życia.

Ale jeśli jakaś bezstronna i inteligentna osoba przypatrzy się tym uroczyście rozgłaszanym wyczynom , to odkryje , że ci tak zwani naukowcy , całkowicie pogwałcili metodę naukową .
Po pierwsze , naukowcy ci akceptują a priori mechanistyczną konkluzję , że życie jest sumą , pewnych związków chemicznych. Z tej nieudowodnionej przesłanki wysuwają kolejne założenie : jeśli będziemy
mogli uzyskać chemiczne składniki komórki , wtedy będziemy w stanie stworzyć żywą komórkę. Po zakończeniu wyobrażania sobie tego procesu , wchodzą do labolatorium i rozpoczynają eksperymenty. Widzów tych działań niepokoić może to , iż zamiast zaczynać swoją naukową pracę hipotezą , naukowcy startują od postawienia „ konkluzji ” ; rozpoczynają swoje eksperymenty „ wnioskiem ”, że życie jest kombinacją chemiczną i po zsyntezowaniu w komórce związków chemicznych dostarczonych przez naturę ogłaszają światu , że nauka odkryła tajemnicę życia. Na obecnym etapie wiedzy naukowej , biologowie molekularni potrafią zsyntetyzować i dostarczyć większość związków chemicznych żyjącego ciała. Syntetyczne białka , geny , witaminy i składniki mineralne są gotowe i czekają , aby ochoczo połączyć się i żyć.

Ale żadne symptomy życia nie powstają w trakcie mistrzowskiego naukowego kuglarstwa biologicznymi cząstkami , sekrety życia wydają się prześlizgiwać pomiędzy palcami. Jedynym pozytywnym komentarzem,
jaki ktoś mógłby bezpiecznie i z rozwagą wypowiedzieć o tych śmiałych przedsięwzięciach biologów jest stwierdzenie , że jeśli życie jest rzeczywiście mieszaniną związków chemicznych , to synteza składników
komórki jest znaczącym krokiem na przód w stworzeniu życia . Ponieważ to „gdybanie ” zależy od niepoznanego warunku , konkluzja jest także nieznana. I dlatego ta naukowa idea zaaprobowana w całym świecie pozostaje jedynie umysłową spekulacją.

Pod przebraniem uczonego empiryzmu , pozbawione skrupułów jednostki z zacięciem tępią możliwość zaakceptowania przez ogół ludzi jekiejkolwiek innej niż materialna koncepcji życia. Większość naukowców to zgraja , która poprze każdą niesprawdzoną teorię jak długo przemawia ona przeciw zaakceptowaniu duszy lub Boga. Wpajają nam wiarę , że jeśli ktoś ośmieli się wypowiedzieć słowa „ Bóg ” i
„nauka” w jednym zdaniu , to jest on głupcem , natomiast ich naukowa paplanina , że życie pochodzi z materii musi być witana z burzliwym aplauzem. Dzisiaj prawie cały świat jest święcie przekonany , że życie
pochodzi z materii. Mimo to , każdy może zobaczyć nie tylko niezliczone przykłady życia powstającego z życia , ale także dowody na pochodzenie materii z życia. Każdy może z łatwością przeprowadzić następujący eksperyment aby pokazać jak życie może tworzyć materię.

Większość ludzi zakłada , że żywe ciała rosną wprostproporcjonalnie do ilości zjadanego przez nie pożywienia. Możecie przeprowadzić eksperyment , aby zweryfikować to założenie. Jeśli wstawicie nasiono w kontrolowane środowisko i pozwolicie mu rosnąć zaobserwujecie cudowne rzeczy.

Czy roślina je coś co mogłoby wytłumaczyć jej wzrost ? Jej wzrost zdumiewająco tajemniczy , gdyż jeśli zmierzymy każdego dnia ilość wody i światła słonecznego , jakie otrzymuje roślina , a także ilość potrzebnych z gleby i powietrza związków chemicznych , odkryjemy brak utraty tych elementów w kontrolowanym środowisku w proporcji umożliwiającej wytłumaczenie wzrostu ciała tej rośliny. Innymi słowy nie ma fizycznej przyczyny tego , że roślina ma tak dużą wagę i objętość. Więc skąd pochodzą związki tworzące to ciało ? Nie wiadomo też skąd pochodzą substancje umożliwiające drzewom pomarańczowym lub cytrynowym produkowanie tak wielkich ilości kwasu cytrynowego w każdym owocu.
Oczywiście naukowcy wiedzą o tych faktach , ale zawsze skłonni są je przeoczyć , aby ocalić świętość swoich popularnych teorii.

Oprócz uczenia nas , że w początkach wszechświata cząsteczki połączyły się aby stworzyć życie, naukowcy instruują nas także , że te żyjące drobiny stopniowo ewoluowały w prymitywne formy życia , potem w wyższe formy życia i ostatecznie stworzyły człowieka. Jednak dlaczego ta ewolucja zaszła , lub co wymusiło jej zaistnienie , nie jest jasne. Mimo , że selekcja naturalna jest podawana jako symulator ewolucji , to nie wyjaśnia ona dlaczego niższe formy nadal istnieją obok wyższych form. Naturalnie , jeśli istnieją nadal niższe formy , to nie było potrzeby rozwoju dla przetrwania tych gatunków. Co więcej , nie daje się wystarczających informacji , o pośrednich etapach w ewolucji gatunków , każe się nam wierzyć w teorię brakujących łańcuchów. Mimo , że nie ma połączeń musimy wierzyć , że one istniały. I znowu jak w teorii o pochodzeniu życia z materii , stajemy przed tym samym niedopatrzeniem : brak obserwacji ,brak eksperymentów , jedynie „ teoria ewolucji ” prezentowana jako fakt we wszystkich szkolnych podręcznikach.

Żaden naukowiec nie potrafi wytłumaczyć w satysfakcjonujący inteligentną osobę sposób stworzenie wszechświata , a organizacja i działanie tego wszechświata są całkowicie nie do ogarnięcia umysłem. Jest niepojęte , jak mogły powstać taka harmonia i regularność. Ruchy systemów planetarnych są bezbłędne - żadnych zderzeń czy korków ulicznych. Słońce i księżyc doskonale utrzymują życie wszystkich żywych stworzeń. Co roku zima przychodzi po jesieni , jesień po lecie , lato po wiośnie. Ponieważ potrzeby wszystkich żywych istot są doskonale spełniane , wszystkie gatunki regularnie jedzą , śpią , mają seks i bronią się .

System dostarczania środków utrzymania dla wszystkich żywych istot jest tak doskonale i ostatecznie wyważony , że nawet najbliższe zakłócenie tej równowagi przez człowieka powoduje w naturze gwałtowne i katastrofalne reakcje łańcuchowe. Zabijanie owadów przy pomocy PPT jest ponurą tego ilustracją.

Używane w Stanach Zjednoczonych do zabijania chrząszczy PPT akumulowało się w glebie i było absorbowane przez robaki. Ptaki , które jadły te robaki zaczęły ginąć tysiącami.Co sprawia i utrzymuje harmonię wszechświata i równowagę w przyrodzie tak delikatną i doskonałą , że najlżejsze zakłócenie ze strony człowieka przynosi tak poważne rezultaty. Naukowcy próbują forsować wymysł, że to wielka eksplozja , „ wielki bum ” , stworzyła wszechświat. Zanim to kupimy , powinniśmy otrzymać przynajmniej skromne wytłumaczenie tego , dlaczego i jak ten wybuch miał miejsce. Jeśli nie było we wszechświecie niczego poza wielką bryłą , to skąd pojawiła się ta bryła ? To jedno podstawowe pytanie czyni całą teorię bezużyteczną. Jeśli próbujemy odnaleźć pochodzenie wszechświata , wtedy musimy zrozumieć powstanie tej bryły , a nie poprzestawać na zapatrzeniu się jedynie w jej eksplozję. Nawet jeśli
przyjmiemy tę teorię bryły za możliwą to co spowodowało eksplozję ? Jak możemy wytłumaczyć ład jaki zaistniał we wszechświecie po wybuchu. Nie znamy przykładów eksplozji które dawałaby coś poza chaosem i nieporządkiem. Podłuż gdzieś bombę i zobacz co będzie się działo. Jedynym rezultatem będzie zniszczenie. Nie można wyobrazić sobie eksplozji tworzącej coś uporządkowanego. Te mity są produkowane i rozpowszechniane aby zniszczyć konieczność istnienia Boga za tym stworzeniem. Naukowcy utrzymują , że każda idea Boga tworzącego wszechświat jest sentymentalna , a na ile racjonalna jest teoria ich
eksplodującej bryły ? Jest ona poprostu niepoważna. Współczesne badania nie znalazły żadnych naukowych dowodów obalających istnienie Najwyższego Kontrolera , a mimo to bez namysłu przyjmuje się i
propaguje nieistnienie Boga. Gdy jednakże odłożymy na bok wszystkie stronnicze i subiektywne urojenia, to nie znajdziemy żadnej przyczyny aby zaprzeczyć istnieniu Najwyższego Kontrplera. Nawet przy najbar-
-dziej bujnej wyobraźni nie można skonstruować modelu powstania tak doskonale harmonijnego wszechświata przez przypadek. Na przykład , gdy naukowcy pragną stworzyć jakieś nowe technologiczne urządzenie , wtedy już na etapie planowania muszą włożyć w to mnóstwo intelektualnego wysiłku. Następnie przeprowadzają wiele rygorystycznych eksperymentów i szczegółowo badają rezultaty. Gdy uważają , że
wynalazek jest pożyteczny muszą znaleźć bezbłędny i wydajny proces wytwarzania. Od początkowego pomysłu , aż do właściwej produkcji nic nie dzieje się przez przypadek. Wszystko jest przemyślane , zaplanowane i kontrolowane. Dlaczego więc naukowcy ośmielają się twierdzić , że największy technologiczny mechanizm-wszechświat i wszyscy jego mieszkańcy zamanifestowali się z niczego i przez przypadek. Ta wymyślona teoria przypadku niszczy możliwość uznania wyższej inteligencji zarządzającej stworzeniem i nadaje istotom ludzkim prawo wskazywania kierunku w jakim ma zmierzać ludzkie społeczeń-
-stwo. Ludzie przyzwyczaili się myśleć , że nie ma Boga , lub też jeśli nawet poznali jakąś rytualistyczną religię , lekceważąco uznają Boga za jakiegoś odległego urzędnika , który stworzył i uporządkował wszechświat , aby następnie wycofać się pozostawiając go człowiekowi , by używał go stosownie do swojego uznania.

Wniosek płynący z obu takich postaw , bezpośrednio lub pośrednio , przeczy istnieniu Najwyższego Kontrolera i czyni człowieka wolnym w kierowaniu wszechświatem i manipulowaniu nim tak jak mu to odpowiada , dla osiągnięcia celu , jakim jest coraz większa przyjemność materialna. Musimy jednakże być ostrożni , gdy chodzi o rozróżnianie pomiędzy tym co jest faktem a tym co jest fikcją. Tak jak gdy nasze umysły stają się zaabsorbowane czytaną powieścią i tracimy kontakt z rzeczywistością , podobnie oddaliśmy się doktrynom współczesnej nauki. Mamy silne pragnienie materialnych przyjemności zmysłowych i dlatego akceptujemy fikcję jako realność , nie troszcząc się o to , czy opowiadanie zgadza się z realnym światem. Zainteresowani tylko przyjemnościami czerpanymi z powieści skwapliwie zgadzamy się wciągać w wymyślone wydarzenia i uczucia i tym sposobem dajemy się ogłupiać. Współczesne społeczeństwo jest przekonane , że ponieważ nie ma żadnego autorytetu , człowiek jest upoważniony zająć pozycję Najwyższego Kontrolera i odbiorcy przyjemności czerpanej z życia i zasobów materialnego świata.

Wszystko we wszechświecie zachodzi bezosobowo i na chybił trafił ; dlatego my powinniśmy uczynić z tego przypadkowego chaosu to co nam się podoba.
Bez prawidłowej wiedzy o jednostce system społeczny nie będzie działał właściwie. Społeczeństwo zbudowane na fałszywych koncepcjach indywidualnej jaźni nie może uniknąć społecznych zakłóceń , a świat złożony z takich ślepych społeczeństw będzie angażował się w ciągłe wojny. Zapeniani przez naukowców , że naszą naturalną pozycją jest pozycja niezależnych kontrolerów i odbiorców przyjemności , skonstruowaliśmy nasz system społeczny na tej błędnej koncepcji. Jednakże każda logicznie myśląca osoba, która zastanowi się nad szybkim pogarszaniem się sytuacji świata , musi zrozumieć zgubne konsekwencje tego , że zaakceptowaliśmy naukowców nie jako ludzi lecz jako bogów.
Ostatnio zmieniony 22 sty 2008, 15:57 przez Vaisnava-Krpa, łącznie zmieniany 1 raz.
Oszust zajmuje miejsce nauczyciela. Z tego powodu cały świat jest zdegradowany. Możesz oszukiwać innych mówiąc: "Jestem przebrany za wielbiciela", ale jaki jest twój charakter, twoja prawdziwa wartość? To powinno być ocenione. - Śrila Prabhupada

Vaisnava-Krpa
Posty: 4935
Rejestracja: 23 lis 2006, 17:43
Lokalizacja: Kraków
Kontakt:

Post autor: Vaisnava-Krpa » 21 sty 2008, 15:26

Rozdział IV
Wzlot i upadek XX-go wieku.


Współczesna ludzka cywilizacja powstaje nieświadoma tego , że ten świat jest kombinacją energii materialnej i duchowej. Dusza wchodzi w ciało złożone z materialnych elementów i usiłuje kontrolować
materialny świat i cieszyć się nim. Z powodu obecności materialnych cząstek , wszystkie żywe istoty są świadome , a symptomami o możliwości zaspokojenia tych pragnień. Zgodnie z tą podwójną siłą pragnień i przekonań żywa istota manifestuje swoje działania w tym materialnym świecie. Jak już zostało opisane , żywe istoty są z natury duchowe , lecz decydują się wstąpić na długą i frustrującą ścieżkę panowania nad energią materialną dla przyjemności swoich przemijających cielesnych zmysłów. Naturalne dla duszy pragnienie cieszenia się , zostaje zanieczyszczone przez kontakt z materialną energią i w konsekwencji pojawia się wypaczone pragnienie eksploatowania materii. Z powodu tego zanieczyszczonego pragnienia
żywe istoty otrzymują ten materialny świat jako pole swoich aktywności , doskonałą arenę dla swoich eksploatorskich aspiracji , gdyż pozbawiona życia i bezwiedna materia potrzebuje do uaktywnienia wysiłku
duchowych cząstek. Ochocze aby korzystać z tego co wydaje się być złotym środkiem do realizacji swoich władczych skłonności , upadłe żywe istoty z radością akceptują swoją pozycję w tym materialnym świecie
i z entuzjazmem oddają się pozornie niekończącym rozrywkom płynącym z materialnych działań . Czasami inteligencja żywej istoty działa , aby kontrolować i władać martwą materię , a czasami aby manipulować innymi żywymi istotami , ale jej intencją jest zawsze pragnienie cieszenia się światem poprzez stanie się jego samozwańczym suzerenem.

Współczesne ludzkie społeczeństwo obraca się wokół tego jednomyślnego pragnienia i przekonania , że jest podmiotem radości i kontrolerem. Pozbawiony wszelkiego wyższego zrozumienia człowiek
podporządkował wszystkie cele i działania swojego społeczeństwa temu jednemu zajęciu. Przywódcy społeczni są nazywani postępowymi jeśli ich administracja sprawnie spełnia zmysłowe pragnienia ludzi-według działania przywódców w tym względzie społeczeństwo jest oceniane jako pomyślne lub nieszczęśliwe.

Dobre społeczeństwo spełnia cztery podstawowe potrzeby jedzenia , spania , seksu i obrony w dostarczający przyjemności sposób , natomiast złe społeczeństwo działa na odwrót. Ponieważ naukowcy podarowali człowiekowi niespotkanemu wcześniej , możliwość bycia kontrolerem i cieszenia się , są oni witani jako nowi mesjasze dobrobytu , a ich laboratoria stały się współczesnymi ambonami. Naukowcy odwołują się do podstawowego i ogólnego instynktu człowieka - do kontrolowania i czerpania szczęścia - i dlatego czczeni są przez współczesnych ateistów z nabożnym szacunkiem. Niestety , mimo iż człowiek stał się bardzo nędznym zwierzakiem , wymyślnie wytresowanym w jedzeniu , spaniu , seksie i obronie , to jego indywidualne życie i społeczne urządzenie są przykładami ciągłych porażek. Jest to tragiczna sytuacja i żaden fałszywy optymizm jej nie poprawi.
Prawdziwy obraz współczesnego społecznego trzęsawiska jest taki , że nie potrafi i nie chce ono wznieść się na platformę wyższego zrozumienia , ani dążyć do poznania wyższej wiedzy.

Filozofowie i socjologowie widzą człowieka na wiele różnych sposobów , każdy z nich postrzega ludzkość poprzez swoją własną szczególną szkołę myślenia. Półki bibliotek są pełne książek pretendują-
-cych do dawania właściwego obrazu ludzkich istot i ich społeczeństwa , i początkujący poszukiwacz prawdy nie może nie zostać oszołomiony przez imponujące szeregi filozoficznych idei prezentowanych
szczegółowo w doskonały i naukowy sposób. Jedna z grup filozofów uważa człowieka za złe , samolubne stworzenie , które uczyni wszystko dla swojego indywidualnego zysku i radości , bez oglądania się na
innych. Tacy filozofowie wierzą , że człowiek jest niczym więcej jak tylko myślącym zwierzęciem , które musi być ściśle kontrolowane , gdyż w przeciwnym razie jego potworne tendencje zniszczyłyby społeczeństwo. Inni wielcy myśliciele widzą człowieka jako łagodną i dobrą istotę , która zostaje wplątana w złe działania przez środowisko , niewłaściwe wychowanie i wiele innych społecznych przyczyn. Dlatego człowiek może stworzyć i żyć w szczęśliwej , społecznej atmosferze. Dokładają oni , że człowiek ma wolę i możliwość rozwiązywania swoich konfliktów bez odwoływania się do przemocy. Jednak większość filozofów i socjologów nie będąc w stanie zaakceptować żadnej z tych skrajnych wizji , opiera swoje poglądy na przesłance , że człowiek dobry czy zły , jest oczywiście obdarzony inteligencją i jest zdolny zrobić coś dobrego.

Wierząc , że niepożądane cechy ludzkiej natury mogą być pokonane przy pomocy wyższej wiedzy , filozofowie i teoretycy społeczeństwa gromadzą się w instytutach badawczych aby badać słabość człowieka i pokonywać ją kagankiem akademickiej wiedzy. Uważają oni , że posiadanie przez człowieka świadomości uzasadnia prowadzenie nieustannych prób w celu polepszenia stanu ludzkiego społeczeństwa. Wzdrygając się na myśl o zostawieniu człowieka samemu sobie , błąkające się po rzekomo chaotycznym wszechświecie badacze i wychowawcy bezlitośnie młócą swoje mózgi aby dojść do znośnego modelu społeczeństwa , a instytuty badawcze i agencje rządowe pocą się i wysilają aby rozwiązać ciągłe klęski wojen, recesji , inflacji i konfliktów etnicznych i klasowych , oraz walczyć z niesprawiedliwością , przestępczością i przemocą.

Wiedząc , iż przeznaczeniem inteligencji jest kontrolowanie i manipulowanie światem dla maksymalnego zwiększenia materialnego szczęścia , człowiek używa swojego wyższego inelektu aby tępić wszystko to , co przeszkadza w materialnych radościach. Liczne kierunki i wydziały na naszych uniwersytetach umożliwiają ludzkiemu społeczeństwu rozwijanie swoich możliwości kontrolowania i czerpania przyjemności. Historia , socjologia , ekonomia , antropologia , psychologia , klasyczna i współczesna filologia , i wszystkie inne nauki z dumą ukazują swoją wartość naszym oczom. Studiujemy przeszłość , aby zobaczyć błędy naszych przodków - pragniemy bezpiecznie ominąć siły , które w przeszłości niszczyły ludzką pomyślność i dominację. Wierzymy , że poprzez zrozumienie dawnych pomyłek , jesteśmy na najlepszej drodze aby w przyszłości uniknąć ich powtórzenia. Historycy myślą , że ich badania nad przyczynami wojen światowych zapobiegną takim wojnom w przyszłości. Podobnie ekonomiści twierdzą , że wiedza o przyszłych załamaniach gospodarczych uczyniła ich powtórzenie prawie niemożliwym. Poprzez leczenie starych , znanych chorób przeszłości , z łatwością będziemy w stanie zrozumieć i pokonać nowe choroby , dzięki stworzeniu nowszych i bardziej znaczących filozofii łatwiej będziemy mogli uporać się z tajemnicą egzystencji ; a poprzez zwiększenie nacisku na psychologię , będziemy mogli całkowicie ugasić rozpalony umysł współczesnego człowieka. Takie wysiłki idą dalej i dalej , wytrwale zmierzając do osiągnięcia doskonałej sytuacji , w której fizyczne i umysłowe cierpienia skurczą się do ostatecznego minimum. Mimo to , po tak wielu latach ogromnego wysiłku wiele umysłów , nadal nawiedza akademickie i rządowe budynki to esensjonalne pytanie : Co właściwie otrzymał człowiek w ciągu tego wieku intensywnych zmagań ? Czy nasze wysiłki dały owoce , czy może nasza praca została błędnie użyta ? Czy nigdy nie kończąca się misja , ludzkiej inteligencji jest podejmowanie poszukiwań materialnej kontroli i szczęścia, czy też jest jakiś inny , wyższy cel stojący przed intelektem człowieka , nie znany naszym wysławianym, acz znużonym badaczom i naukowcom. Jeśli ktoś uważa , że pytania dotyczące względnych wartości wynikających z wysiłku ludzi są zbyt subiektywne , spróbujmy przynajmniej przeprowadzić prosty test oceniający wartość tych wysiłków , zgodnie z pewnym bengalskim przesłowiem : phalena pariciyate - oceniaj według rezultatów.

W obecnym momencie dziejów nawet dumna i potężna Ameryka , która z przepychem spełnia wszystkie pragnienia jedzenia , spania , seksu i obrony , chwieje się przytłoczona górą społecznych pro-
-blemów i chorób , budzącym strach brzemieniem , które rośnie z dnia na dzień , grożąc zgniecieniem jej wewnętrznego porządku. Ludzie codziennie konsumują ogromne ilości alkocholu w formie piwa , wina i
whisky. Marihuana , haszysz i ciężkie narkotyki takie jak kokaina i heroina są łatwo dostępne nawet na terenach wiejskich. Członkowie sił zbrojnych są tak zatoksykowani , że niektórzy zastanawiają się czy ktokolwiek z nich będzie wystarczająco trzeźwy aby walczyć w następnej wojnie. Hronicznie dotknięci apatycznością i głęboką ignorancją będącą rezultatem ciągłego toksykowania się , masy ludzkie bezwiednie wzruszają ramionami gdy szerzące się bezprawie zalewa wszystkie poziomy społeczeństwa. Spacer ulicą może grozić śmiercią ; dom nie jest już bezpiecznym miejscem , nawet gdy drzwi są zamknięte ; a szkoły
zamieniły się w dzielnice - dżungle. Sławny amerykański portfel jest teraz w strzępach. Szpitale publiczne , szkoły , biblioteki i komunikacja są bez grosza i umierają powolną śmiercią. A narodowa ekonomia ?
Stagnacja w produkcji , stała inflacja i rosnące bezrobocie rozwiewają miraż amerykańskiej gospodarki.

Jedynie podziemny przemysł stworzony przez zorganizowaną przestępczość ciągle działa bez zakłóceń.
A co robią polityczni przywódcy ? Pilnie odgrywając próby swoich telewizyjnych wystąpień politycy stali się wiecznie uśmiechniętymi , całującymi dzieci , ściskającymi dłonie uczestnikami kampanii wyborczej, nie oddającymi żadnej efektywnej służby swojemu krajowi czy wyborcom. W międzyczasie poprzedni prezydenci i ich ludzie , publicznie zdemaskowani i oskarżeni o oszustwa , piszą bestsellery o swoich przestępstwach przeciw narodowi i zbijają wielkie fortuny. Narodowa duma i duch Ameryki mocno przywiędły i jedynym drogim ludziom zainteresowaniem jest czerpanie przyjemności z zadowalania zmysłów przy jak najmniejszym nakładzie pracy. „ Pokolenia - Ja ”, pokolenie pochłoniętych władzą hedonistów zastąpiło społecznych działaczy i reformatorów , i kraj zachwyca się podskokami w rytm tralalala z dyskotekowych perkusji i sprośnymi wierszami. Prawdziwi królowie społeczeństwa - producenci masowych dóbr konsumpcyjnych , przyjęli zasadę robienia czegokolwiek , tak długo jak nęci to płoche pragnienia konsumentów i wyciąga pieniądze z ich kieszeni. Mimo , że chemikalia zniszczyły pożywienie ludzi , a odpady przemysłowe niszczą ziemię , powietrze i wodę , królowie dóbr konsumpcyjnych wiedzą , że mogą bezpiecznie ignorować słabe głosy obrońców środowiska tak długo , jak ludzie utrzymują swoje nieszczęsne apetyty na takie przyjemności.

Przykład współczesnego amerykańskiego społeczeństwa może służyć jako odpowiedni okaz dla testowania i analizowania świata , ponieważ cokolwiek robi Ameryka jest naśladowane przez pozostałe na-
-rody. W jawny lub ukryty sposób , wszystkie nowoczesne społeczeństwa podążają szubciej lub wolniej tą samą drogą społecznej degradacji. Co w tym złego ? Zamiast tworzyć świat wolny od wszelkich desrukcyj-
-nych sił staliśmy się całkowicie opanowani przez niepokój , który tak bardzo chcieliśmy zniszczyć.

Wcześniej w wiekach poprzedzających wynalezienie współczesnej technologii , człowiek myślał ,że droga społecznej poprawy leży w rozwoju kultury , sztuki i filozofii , ale te zajęcia okazały się niezdolne do stworzenia poszukiwanej utopijnej sytuacji. Później w dwudziestym wieku , wojny światowe zmusiły ludzi do szybkiego postępu w nauce i technologii. Początkowo przeznaczone na potrzeby czasów wojny naukowe i technologiczne rozwiązania skierowane zostały ku stworzeniu dóbr konsumpcyjnych powodując w ten sposób bezprecedensowy „ boom ” ekonomiczny. Ideały ludzkiego społeczeństwa przemieniły się z indywidualistycznych i bardziej egzotycznych założeń dawnych , romantycznych , w nowoczesne koncepcje impersonalnego egalitaryzmu z ich nęcącymi hasłami kładącymi nacisk na powszechne posiadanie wspólnych i równych bogactw. Idea materialnej satysfakcji dla zmysłów wszystkich członków społeczeństwa stała się koncepcją tworzącą nastrój tego wieku. To gorliwie podjęte hasło miało wyprowadzić człowieka z cierpień wynikających z życia w świecie bogaczy i nędzarzy. Powstała koncepcja mówiąca , że jeżeli społeczeństwo stanie się miejscem w którym każdy człowiek będzie żył na przynajmniej dostatecznym poziomie zadowalania zmysłów , miejscem gdzie każdy mógłby dążyć do jak najpełniejszego spełnienia swoich materialnych pragnień , wtedy istniały będą z pewnością społeczny spokój i szczęście. Jednakże , czyż nie jest po pierwsze zainteresowany swoim własnym powodzeniem ,dobrobytem i zadowalaniem zmysłów ? Dlatego , aby spełnić to dwudziestowieczne rządanie masowego udziału w łatwym życiu , system społeczny związał się z nauką , gdyż wspaniałe technologiczne osiągnięcia nauki były najlepszą gwarancją nieograniczonego szczęścia.

W tym miejscu możemy dostrzec rysę na współczesnej organizacji społecznej. Lekcje historii uczą , że każde społeczeństwo oparte jedynie na radości zmysłowej swoich członków skazane jest na zagładę. Ktoś mógłby powiedzieć , że siłą niszczącą był „czas” lub „siły życia” , ale pozostaje faktem , że każde społeczeństwo pozbawione duchowego zaawansowania i wiedzy , jest po prostu ofiarą czekającą na zniszczenie w taki czy inny sposób. Ładne imperium nie trwało przez długi okres , wszystkie zawaliłiy się pod swoim własnym ciężarem , w czym często pomagali postronni obserwatorzy , chciwi bogactw upadającego systemu. Historyczne przykłady są liczne i łatwe do przytoczenia : Grecja , Rzym , Hunowie, kolonialne potęgi Portugalii , Hiszpanii i Francji i wielkie Imperium Brytyjskie . Obecnie znikają wpływy potężnej Ameryki.

Ponieważ twórcy naukowego konsumpcyjonizmu są niewzruszenie oddani poszukiwaniu niehamowanego zadowalania zmysłów cele i idee współczesnego industrialnego społeczeństwa są szkodliwe i destrukcyjne. Technika witana jak mesjasz zadowalania , dostarcza równocześnie cierpień , a zbliżające się niebezpieczeństwo nuklearnego zniszczenia obiecuje tak całkowite unicestwienie technologicznego imperium , że przyszłe instytuty badawcze nie będą mogły ponownie przesiać ruin aby raz jeszcze teoretyzować dlaczego wydarzyła się katastrofa i jak jej uniknąć w przyszłości. Tak człowiek kontroluje swoje przeznaczenie , ale kierunek w jakim ono zmierza pozostaje nieznany. Jeśli efektem jego kontroli jest zniszczenie na wielką skalę , to kto będzie tym usatysfakcjonowany ? Inteligentna osoba może zobaczyć , że ten tak zwany postęp człowieka zagroził już istniejącemu światu , ale ponieważ na naszych ulicach nie słychać jeszcze krzyków paniki i przerażenia większość ludzi próbuje przyjąć postawę całkowitego zagrożenia. Zbyt przestraszony , aby odwrócić bieg zdarzeń i zbyt głupi , aby zrobić cokolwiek , człowiek po prostu poddaje się nieuchronnemu , mając nadzieję na najlepsze i oczekując najgorszego. W jakim żałosnym położeniu znalazł się współczesny zaawansowany człowiek !

Najwyższy czas aby każdy odczytał ostrzeżenie napisane nieznaną ręką na murze. Teraz jest ono napisane tłustym drukiem , dużymi literami i podkreślone setki razy. Czemu jesteśmy tak ślepi ? Zanurzywszy się w materialnej koncepcji życia i lekceważąc wyższą inteligencję i zasady postępowania konieczne dla ludzkich istot , straciliśmy nasz wzrok. Zdecydowani aby zmniejszać nasze cierpienie i powiększać szczęście poprzez naukową technologię , odrzucamy zadawanie pytań o podstawowe socjologiczne fundamenty naszych społeczeństw. Współczesny człowiek uruchomił na bezpośrednią skalę swoje spekultatywne tendencje i użył ich do iście diabolicznych celów. Przekreślił znaczenie ustalonych moralnych i etycznych drogowskazów i rzucił na wiatr religijne ideały. Twierdząc , że fanatycy wierzący w Boga powodują wiele problemów społecznych , pracuje aby wytępić ostatecznie pozostałości religii. Zanim teologia będzie miała jakąkolwiek szansę aby zakwestionować te działania. Płodny mózg człowieka popędzany jego pragnieniem kontrolowania i cieszenia się , stworzył nowe , filozoficzne uzasadnienia aby usankcjonować jego współczesne systemy społeczne. Gdy nasze zdolności zdrowego postrzegania skradzione zostają przez te zaawansowane hedonistyczne filozofie , nie możemy dostrzec jak szybko człowiek ciągnie swoje społeczeństwa na skraj przepaści. Owszem , jesteśmy teraz niezwykle dumni z niesamowitej wysokości na jaką wdarł się człowiek , ale bardzo szybko będziemy przeklinać tę samą wysokość , gdy przyjdzie nam z niej spaść.

Ślepy przewodnik prowadzący łańcuch ślepców , może przekonać swoich naśladowców , że potrafi doskonale widzieć i zwodzić ich przez jakiś czas , ale ostatecznie potknie się i spadnie do rowu , ciągnąc za sobą swoich tępych następców. Przywódcy obecnych społeczeństw są niewidomi , ale w każdej nowej koncepcji wyborczej zapewniają nas , że jasno widzą rozwiązanie wszystkich problemów. W niektórych krajach , ludzie całkowicie przestali się interesować głosowaniem , tak że proces wyborczy okryty jest mgłą niewiedzy. Każdy dobrze zdaje sobie sprawę , że istnieje jedynie niewielka różnica pomiędzy kandydatami czy ich przywódcami , i że każde słowo tych tak zwanych programów jest wynikiem namiętnego dążenia mówcy aby powiedzieć cokolwiek co przysporzy mu głosów. Przywódcy otwarcie prezentyją , że są niczym więcej jak tylko samolubnymi sługami swoich zmysłów , a opinia publiczna słusznie zaczyna rozumieć , że nie ma różnicy pomiędzy sługą zmysłów A i sługą zmysłów B. Żaden z nich nie dokona niczego o trwałych wartościach. Są oni jednak całkowicie kwalifikowani aby dzień po dniu prowadzić swoje napady ku głębszemu uwikłaniu się w trudności , których nieuniknionym rezultatem będzie całkowita destrukcja.

W wielu zakątkach Trzeciego Świata , sfrustrowani mieszkańcy obalili ciemiężące ich reżimy , nie mogąc dłużej tolerować bezwzględnej rozpusty swoich liderów w czasie gdy doły społeczne były w dędzy.
Ci rozgoryczeni ludzie wywołują rewolucję a ich nowi zbawcy triumfalnie wykrzykują z dachów deklaracje nowej egalitarnej lub komunistycznej ery - złotego wieku gwarantującego rozwiązanie wszystkich społecznych nierówności i zapewniającego ludziom dostarczenie całej rozkoszy i wolności której tak zawsze pragnęli. Te nowe reżimy zwykle zaczynają swoją pracę od systematycznego wywłaszczania starych ,
uprzywilejowanych klas z ich bogactw , ale w jakiś sposób to uwolnione dobro nie znajduje swojej drogi do szarego człowieka z ulicy. Mimo , że ludzie są karmieni na obiad ożywioną rewolucyjną propagandą i są z entuzjazmem zachęcani aby być na zawsze szczęśliwymi w swojej „ludowej republice” , ich standard życia pozostaje taki sam lub nawet pogarsza się. Jedyną zmianą są przywódcy , teraz ubrani we frontowe kombinezony , zamiast w smokingi. Znowu oszukani ludzie znowu poddają się frustracji i skrycie wyczekują następnej szansy na rewolucję , o ile ta ma jeszcze kiedyś nastąpić.

Ci którzy żyją w tak zwanych wolnych demokratycznych społeczeństwach , ich pełnym zasobem zadowalania zmysłów , patrzą na te rewolucyjne niepokoje jako na konsekwencje braku u niektórych na-
-rodów umiejętności życia w demokratycznym systemie. Jednak samo ustanowienie demokracji nie zapewnia szczęścia ludziom. Zwolennicy społeczeństwa demokratycznego odpowiedzą , że cenić trzeba swobody wyboru w dążeniu do szczęścia bardziej nawet niż samo szczęście. Ale jaka jest korzyść z takiego bezowocnego pościgu za szczęściem ? Ponieważ nikt z tak zwanego wolnego , demokratycznego społeczeństwa nie osiąga indywidualnego czy zbiorowego szczęścia , poza materialnym dobrobytem , te pogonie za szczęściem lepiej byłoby nazwać pogonią za frustracją i dać w ten sposób do myślenia wszystkim biorącym w tej gonitwie udział. Jedyną prawdziwą nagrodą oczekującą na współczesnego człowieka za jego wysiłki będzie jego destrukcja.
Poza masowym unicestwieniem przez wojnę atomową , ryzykujemy także unicestwienie przez potężne siły materialnej natury , która jest wystarczająco wyposażona , aby zadać niszczący cios ludzkości nawet bez zrzucenia na nią bomby. Masowe trzęsienia ziemi , fale przypływu , powodzie , sztormy , susze i klęski głodu mogą zdziesiątkować całe kontynenty. Oczywiście ktoś może przeciwstawić się mówiąc , że takie wielkie zakłócenia przyrody nie mają teraz miejsca , więc po co całe te poruszenie wokół czegoś czego nie ma. Jednak jeśli takie katastrofy zdarzą się w ciągu następnych kilku lat , czytelnik tej książki będzie miał wystarczającą wiedzę , aby nie być zaszokowanym , i miejmy nadzieję że będzie rozumiał , że wszystkie te wydarzenia są reakcjami na jego własne działania , które czekały tylko na odpowiedni do zamanifestowania się czas.

Ci , którzy całkowicie oddali ciało , umysł i intelekt aby utrzymać swoją pozycję w tym świecie w głupi sposób tracą swoje życie. Wpływ czasu jest niepokonany. Możemy nierozsądnie myśleć , że ostatecznie kontrolujemy wszystkie aspekty tego materialnego świata przy pomocy naszego wielkiego arsenału labolatoriów i instytutów badawczych , ale czego tak naprawdę dokonały te wszystkie urządzenia aby pokonać najbardziej kłopotliwe cierpienie - narodziny , starość , chorobę i śmierć. Ci potężni niszczyciele naszej radości i iluzji kontrolowania z góry skazują nasze próby stworzenia doskonałej hedonistycznej cywilizacji na niepowodzenie. Ten materialny świat jest nieodłącznie miejscem tymczasowym i pełnym nieszczęść. Nawet zakładając , że człowiek może stworzyć ostatecznie jakiś tymczasowy i utopijny stan materialnego szczęścia , to ludzkość zawsze będzie sfrustrowana z powodu nieustających niedoli powodowanych przez starość , choroby i śmierć - one nie zlitują się nad nami mimo naszych intensywnych wysiłków.

Laureat Nagrody Nobla może usilnie starać się zdobyć wiedzę jak powstrzymać śmierć , ale ostatecznie zostanie przez śmierć zabrany. Badania będą kontynuowane przez jego następców , ale ich także spotka ten sam los. Złudzenie , iż człowiek może pokonać śmierć utrzymuje się ponieważ myślimy , że śmierć nie ma innej przyczyny niż zakłócenie związków chemicznych w ciele. Naturalnie czasopisma zapowiadają co tydzień nowy wspaniały naukowy przełom w walce z chorobami , jednak szpitale pozostają pełne ,a nowe, coraz groźniejsze choroby , takie jak rak , powstają aby zastąpić stare. Choroby są tak jak śmierć nieodłącznie związane ze światem materialnym , i będą nam towarzyszyły zawsze.

Czemu mielibyśmy marnować nasz cenny dar wyższej , racjonalnej inteligencji poprzez uparte próby osiągnięcia niemożliwego , próbowanie pokonania niezwyciężonych sił natury ? Jaka korzyść wypływa
z zakłócenia tak wielu subtelnych aranżacji dla kontynuowania zwierzęcych zachowań ?
Czy rozwinięty ludzki mózg jest przeznaczony do tego aby tworzyć coraz bardziej wyrafinowany zwierzęcy styl życia , czy też ma służyć wyższym celom. Mimo różnych pomysłowych , materialnych działań , nasze społeczeństwa rozlatują się mimo zaawansowania naukowych badań , ciągle jesteśmy niewolnikami materialnej energii i towarzyszących jej niedoli chorób , starości i śmierci. Mimo pokrzyżowania naszych planów kontroli nad światem , niechętnie godzimy się z lisem i wzruszamy ramionami na najmniejszą wzmiankę o możliwości istnienia jakiegoś wyższego , nieznanego autorytetu. Ale w takim momencie upo-
-korzenia , gdy okoliczności jasno wskazują na wszechmocną siłę Najwyższego Kontrolera , Krsny , wolimy stwierdzić , że powodem naszych gorzkich porażek jest jedynie przypadek , gdyż nie ma w tym wszechświecie kontrolera wyższego niż człowiek. Taka konkluzja jest ostatecznym dowodem na całkowicie błędne użycie naszej inteligencji.

Najwyższy czas aby każda trzeźwo myśląca osoba przyjrzała się materialistycznym wysiłkom i swoim w nich udziale , zanim całkowicie zniknie w wirze nad tonącym statkiem współczesnego społeczeństwa. Rozsądna osoba powinna upewnić się co do bezpieczeństwa łodzi ratunkowych i ocalić się od niebezpieczeństwa gdy nie jest jeszcze za późno. Z pewnością nie jest zbyt zadowalające wyjście poprzez po-
-pełnienie samobójstwa natychmiast lub stopniowo przy pomocy papierosów i alkocholu. Topienie się w toksykacji aby zapomnieć o ciężkich czasach nie będzie wystarczające , ani też dzikie rytmy dyskotek nie zagłuszą strzałów z pobliża. Studenci uczynili już próbę zmierzenia się z niepokojem tego świata przy pomocy doktryn nihilizmu i egzystencjonalizmu. Filozofia umarła i jedynie pozostał jej ślad na uniwersytetach. Te różne drogi ucieczki nie mogą wystarczyć inteligentnej osobie , zmieszanej i zaniepokojonej przez ciągły strumień przeciwności i złudzeń wypluwanych przez media i przywódców politycznych.
Rozgoryczony człowiek wyciągnie ręce ku niebu aby wykrzyczeć swoją frustrację gwiazdom , gdyż zdaje się iż nie widać żadnego wyjścia. Będzie czekał na kolejny cios materialnej natury , w formie wojen , załamań ekonomicznych lub klęsk żywiołowych. Potem poczeka , aż opadnie kurz wzniesiony katastrofą aby móc w swojej uniwersyteckiej pracowni zbadać go przy pomocy mikroskopów i jeszcze raz spróbować odpowiedzieć na pytanie , dlaczego człowiek zmuszony jest cierpieć. Następnie znowu podejmie niekończący się proces filozoficznej spekulacji ; znowu będzie debatował nad naturą człowieka - czy jest on dobry czy zły ; i jeszcze raz będzie wyrywał włosy z rozpaczy rozmyślając o tym jak odbudować społeczeństwo aby było ono wolne od wad ludzkiej natury. Kaprysy głupców , kolejne odwrócenie uwagi od ścieżki postępu.

Jak długo inteligencja człowieka zajęta jest spekulacjami , tak długo będzie on pozostawał żywym świadectwem swoich błędów , gdyż głupie spekulacje nad swoją własną głupotą dadzą jedynie głupie rezultaty. Jak długo musimy cierpieć powtarzającą się destrukcją zanim zrozumiemy prawdziwy sposób na rozwiązanie pełnej problemów egzystencji człowieka w tym materialnym świecie ? Co powinno zrobić się z pomysłową i wszechstronną inteligencją człowieka , jedyną cechą wyróżniającą go spośród zwierząt ? Być może powinniśmy spojrzeć w innym kierunku.
Ostatnio zmieniony 22 sty 2008, 23:53 przez Vaisnava-Krpa, łącznie zmieniany 1 raz.
Oszust zajmuje miejsce nauczyciela. Z tego powodu cały świat jest zdegradowany. Możesz oszukiwać innych mówiąc: "Jestem przebrany za wielbiciela", ale jaki jest twój charakter, twoja prawdziwa wartość? To powinno być ocenione. - Śrila Prabhupada

Vaisnava-Krpa
Posty: 4935
Rejestracja: 23 lis 2006, 17:43
Lokalizacja: Kraków
Kontakt:

Post autor: Vaisnava-Krpa » 21 sty 2008, 15:29

Rozdział V
Socjologia niedoskonałości .


Mimo , że współcześni ludzie są niezwykle dumni ze swoich zdolności do polepszania swojej materialnej pozycji przy użyciu zaawansowanej technologii , to cały czas pozostają niedoskonali.Pomimo ,
że aspirują do materialnej nieomylności , to przecież coś doskonałego może zostać wytworzone przez doskonałą osobę. Czy człowiek jest doskonały czy nie , oczywiście nie ulega dyskusji. Już samo istnienie niezliczonych praw i regulacji ograniczających zachowania ludzi dowodzi niedoskonałości człowieka. Doskonały człowiek nie wymagałby takich ograniczeń.

Rozważanie o doskonałym człowieku pozostawimy zwykle utopistom , idealistom i pisarzom science - fiction. Dzieje się tak prawdopodobnie dlatego , że dla większości z nas głównym zagadnieniem pozostaje dyskusja o tym co jest doskonałością , na drugi plan schodzi więc to jak ją osiągnąć. Każdy doś-
-wiadczony weteran towarzyskich dysput wie jak rzadki jest mówca , który ryzykuje opinię o doskonałości
i o ile rzadszy jest przypadek aby taka opinia nie wyszła bez szwanku po zwykle ostrej dyskusji. Jeśli zapy-
-tamy , dajmy na to 1000 osób , jakie cechy posiada doskonała osoba , otrzymamy prawdopodobnie 1000
różnych odpowiedzi - 900 różniących się bardzo i 100 co najmniej trochę.
Na koncepcję doskonałości brzemienny wpływ mają zróżnicowane systemy wartości ( osobiste zapatrywa-
-nia ) które całkowicie są oparte na różnych punktach widzenia.
Niektóre zagadnienia dotyczące stworzenia doskonałego człowieka , czy też władczej rasy doskonałych ludzi , wcześniej dyskutowane jedynie w literaturze science - fiction , obecnie poddawane są szczegóło-
-wym naukowym badaniom. Aby zrozumieć działanie genów i nauczyć się nimi manipulować rozwinięto zaawansowane działy genetyki. Niektórzy naukowcy mają nadzieję , że ostatecznie będzie można zapro-
-gramować doskonały gatunek ludzi tak jak programuje się komputer. Badając złożone struktury cząstek
DNA i RNA w celu uzyskania kontroli nad rozwojem osobowości i fizycznym wzroście człowieka , ci ge-
-netyczni manipulatorzy gorąco pragną stworzyć ludzi obdarzonych bezprecedensową inteligencją - super-
-naukowców jutra - którzy przypuszczalnie poświęcają swój cudowny intelekt dla dobra ludzkości. Te usi-
-łowania są obecnie z powagą traktowane jako odważny krok ku rozwiązaniu problemów świata. Ogro-
-mne wydatki przeznaczone na ten cel są uzasadnione jako niewielka cena wobec obietnicy cudownej przyszłości.
Manipulacje genetyczne ( które jak na razie są dalekie od przyniesienia jakiś widocznych dobrodziejstw) budzą jednakże szereg interesujących pytań. Naukowcy niezależnie od tego czy to przyznają , czy nie ,
stoją wobec wyraźnego paradoksu sytuacji w której niedoskonali ludzie usiłują stworzyć doskonałych lu-
-dzi. Tutaj leży najbardziej oczywista przeszkoda dla tych prób. Jeśli człowiek jest niedoskonały , to jak
może stworzyć doskonałych ludzi ? Spod ręki niedoskonałej osoby mogą wyjść tylko niedoskonałe rzeczy.
Jeśli moje zrozumienie świata i jego mieszkańców jest niedoskonałe , to moje działanie , oparte przecież na tym rozumieniu , musi być również niedoskonałe. Jaką szansę ma doskonałość aby się tu prześlizgnąć ? Nie tylko moje zrozumienie , ale również jego zastosowanie musiałoby być doskonałe. Na przykład w technologii musiałbym użyć doskonałych narzędzi i również użyć ich w doskonały sposób - oczywista nie-
-możliwość.

Rozpatrywaliśmy już trudności w technologii rozwiniętej przez człowieka obdarowanego niedo-
-skonałymi zmysłami , który aby pójść dalej w swoich badaniach musi stworzyć przyrządy które są jeszcze
bardziej niedoskonałe , niedokładne i delikatne. Te przyrządy nieodłącznie są skarzone błędem i również obsługujący je tym bardziej popełniają błędy. Tak więc pomyłki będą stałym i nie możliwym do uniknięcia towarzyszem tych wysiłków.

Oprócz problemów technicznych , pozostaje do rozpatrzenia wiele punktów natury filozoficznej i etycznej. Ludzkie istoty pełne są głęboko zakorzenionych wad takich jak pożądanie , gniew czy zazdrość.
Nikt nie może nawet twierdzić , że rozumie dlaczego takie wady istnieją. Oczywiście ludzkość wyspeku-
-lowała , że jeśli spełnia swoje wszystkie pragnienia zmysłowe , to jej naturalna żądza zmniejszy się. W rzeczywistości widzimy coś zupełnie przeciwnego , gdyż nawet najbogatsi i najzamożniejsi ludzie w tym świecie nie są usatysfakcjonowani nawet w najmniejszym stopniu tym co osiągnęli , i stale usiłują powię-
-kszyć swoje bogactwa i potęgę. Widzimy , iż pragnienia człowieka są nienasycone. Więc jaki będzie nasz
doskonały człowiek ? Czy będzie zadowolony czymkolwiek co uda mu się osiągnąć ? Czy też będzie dyna-
-men zawsze zdolnym stworzyć sytuacje w których zadowolenie zmysłów nadąży za jego nigdy nie koń-
-czącymi się pragnieniami ? Tutaj możemy dostrzec doskonały przykład sytuacji bez wyjścia. Kto miałby ostatecznie zadecydować jakie cechy miałby mieć doskonały człowiek ? Kto zadecyduje o tym co jest dos-
-konałością ?

Naukowcy widząc swoje poważne braki mogą pójść inną drogą . Porzucając misję stworzenia doskonałego człowieka mogliby zredukować wymagania i dążyć do stworzenia człowieka podobnego do ludzi współczesnych , jednakże obdarzonego olśniewającą inteligencją nie mającą sobie równej w historii ludzkości. Uzbrojony w swoją doskonałą inteligencję , ten nowy geniusz byłby w stanie odpowiedzieć na pytanie od niepamiętnych czasów prześladujące ludzkość , o to czym jest doskonałość. A potem mógłby stworzyć ją !

To rozwiązanie może brzmieć bardzo przekonywująco , jednak pamiętaj : wyższa inteligencja nowego człowieka musi być zaprogramowana przez starego człowieka. Dlatego ten cudowny człowiek „ oddzi-
-dziczy ” idee , sposoby i cele swojego programatora. Natychmiast całe przedsięwzięcie staje się farsą , gdyż nowy geniusz jest po prostu zaawansowaną odbitką swojego targanego problemami twórcy. Obecnie
rozwinięta inteligencja utożsamiona została z rozwinięciem możliwości manipulowania materialnym świa-
-tem poprzez naukę i technologię. Ponieważ współczesny człowiek zszedł na drogę niewłaściwego rozwo-
-ju , więc przyszły nadczłowiek będzie również na złej , choć bardziej wymyślnej i wspaniałej drodze -
prawdziwie wybitne osiągnięcie.
Ta kłopotliwa sytuacja staje się jeszcze bardziej skomplikowana , gdy uwzględnimy to , że prawdopodo-
-bnie będziemy chcieli aby nasz nowy człowiek był obdarzony nie tylko nadintelektem naukowca mogące-
-go dokonać cudów , ale by posiadał inne równie doskonałe rysy. Nasz człowiek o zaprogramowanym DNA musi wiedzieć jak żyć i zarabiać pieniądze , jak współżyć z rodziną , przyjaciółmi , kochankami , znajomymi i rządem. Naturalnie oprócz naukowców , także inni członkowie współczesnej inteligencji -
ekonomiści , socjologowie , politolodzy i inni - będą chcieli wmieszać swoje programy. I naturalnie seksu-
-olog będzie miał wpływ największy , z elokwencją ustawiający się w obronie człowieka który mógłby za-
-dowolić przede wszystkim swoje wieczne dokuczliwe pragnienie seksualne. A to kłopot ! Jak wszystkie te różne osoby , każda z innym spojrzeniem na akademickie priorytety , zgodnie zaprojrktują idealnego czło-
-wieka ? A nawet jeśli uda im się wytargować między sobą i zgodzić się na jakiś kompromisowy model człowieka , mieszankę niektórych najlepszych cech jakie ma do zaoferowania każda dyscyplina , to co z możliwością zaistnienia sprzecznych wartości w różnych programach idealnego , wymieszanego człowie-
-ka. Na przykład , jeśli naukowy program daje człowiekowi najszybszą metodą zabijania osób uznanych za bezużyteczne , zgodnie z naukową koncepcją użyteczności , a mimo to program filozoficzny nie może za-
-akceptować takiego morderstwa , to co stanie się z naszym nowym nadczłowiekiem ? Czy odwiezionoby go do szpitala psychiatrycznego , tak jak robiono to z jego przodkami ? Jeśli mamy uniknąć takiej sytuacji , to wszystkie te różne programy , ze swoimi różnymi danymi muszą się mocno razem napracować , aby do-
-kładnie wyznaczyć i zanalizować wszystkie możliwe problemy przed jakimi stanie nowy człowiek , żeby ostatecznie zaprogramować go , aby stawił im czoła bez przeciążania lub wypalania swoich nowych obwo-
-dów. Wyobraźcie sobie jak trudna byłaby to praca. Ludzie nie mogą zgodzić się nawet co do najpro-
-stszych spraw, a co tu mówić o niepojętych złożonościach i niezliczonych możliwościach i wariacjach tworzących ludzką egzystencję. A rozważmy tylko , że to co stałoby się gdyby mogli osiągnąć taką niemo-
-żliwą synchronizację , to co stałoby się gdyby nowy człowiek miał ocenić sytuację nieprzewidzianą przez jego uczonych programatorów ? Co uczyniłby ? Twórczy reżyser mógłby niewątpliwie nakręcić fascynują-
-cy film w oparciu o takie zagadnienia. Wyobraźmy sobie naszego nowego idealnego człowieka , teraz jako szlochającego rozbitka , gdy popełnia samobójstwo przeklinając swoich twórców za to , że postawili go w sytuacji której nie mógł rozwiązać ani przyjąć , a wszystko z powodu drobnego przeoczenia w jego programowaniu.

Spójrzmy na tę kwestię badań genetycznych z innej strony. Załóżmy , że w taki czy inny sposób zdołaliśmy stworzyć doskonałego człowieka bez skazy. Czy doskonały człowiek będzie wyglądał jak Cary Grant , czy jak John Travolta ? Kto o tym zadecyduje ? Ale głównym problemem będzie stworzenie dos-
-konałej kobiety , gdyż jak wszyscy wiemy , bez kobiety mężczyzna nie jest mężczyzną , a jedynie automa-
-tem. Będziemy musieli stworzyć doskonałą kobietę , zdolną doskonale zadowolić doskonałego mężczyz-
-nę ; w przeciwnym razie doskonały mężczyzna będzie cierpiał tę samą seksualną frustrację jaką odczuwa współczesny człowiek. A jak będzie wyglądała doskonała kobieta ? A wracając do kwestii doskonałego
mężczyzny , to jeśli zgodzimy się , że będzie wyglądał jak chociażby John Travolta , to jak będzie wyglą-
-dał doskonały człowiek numer dwa ? Jeśli będzie on wyglądał tak samo , to będzie to prawdziwy pro-
-blem , gdyż ludzie nie mogą wyglądać tak samo - oszalelibyśmy próbując współpracować z nimi , nigdy nie wiedząc , kto jest kim. Jeśli społeczeństwo pełne doskonałych ludzi ma być zróżnicowane , to czy na-
-ukowcy naprawdę będą w stanie wyprodukować wystarczającą ilość różnych modeli ? Ten sam kłopot będziemy mieli z doskonałymi kobietami. Wszystkie one muszą również być na swój sposób piękne. Co więcej , jak dopasujemy doskonałego mężczyznę do doskonałej kobiety ? Czy w momencie narodzin usta-
-limy im na komputerze ich przyszłe randez - vous ? Skąd naukowcy będą wiedzieli , co sprawia , że ktoś jest przyciągany do kogoś innego ? Jak naukowcy będą w stanie doskonale dopasować cechy jednej osoby z cechami drugiej osoby ? Jedynym rozwiązaniem całego tego problemu jest tworzenie dzieci wyłącznie w probówkach , bez przeszkody w postaci seksu , gdyż cały ten interes z seksem tworzy problemy. Ludzie wybredni , gdy chodzi o to z kim mają mieć seks. Jedni są w tym lepsi od innych - jest to sprawa indywidu-
-alna. Dlatego możemy przejść ponad tym chaosem poprzez wyeliminowanie potrzeby seksu ; także same-
-go seksu. Po prosu spróbujcie zaprogramować takie idee we współczesnym świecie i zobaczcie jaka bę-
-dzie reakcja ! Cały świat jest starannie skonstruowany wokół cieszenia się życiem poprzez wspólne pocie-
-ranie narządów płciowych , i ci naukowcy , którzy sami niezmiernie lubią takie działania , mieliby stwo-
-rzyć rasę wolną od przyjemności seksualnej ? Oczywiście mogą oni myśleć o zrobieniu tego w przyszło-
-ści , gdyż obecna populacja nie będzie się temu sprzeciwiała tak długo jak sama nie jest brana pod uwagę w tych planach. Ale co z przyszłymi pokoleniami ? Jakie będą ich przyjemności - granie w karty z krzemo-
wymi zapałkami na „wejście” ?

Gdy zaczynamy dyskutować o ludziach , musimy mówić o ich cechach , a gdy mówimy o ich cechach , wtedy musimy mówić o ich różnych cechach. Każda posiada różne osobiste cechy , to jest właś-
-nie to co czyni każdą osobę atrakcyjną. Ta „różnorodność odcieni życia” może być poznana w naszym ciągłym dążeniu do niekończącej się różnorodności samochodów , filmów , muzyków , mebli , ubrań i tak dalej. Gdyby każdy nosił takie samo ubranie , jeździł takim samym samochodem i wykonywał te same czynności , wtedy świat byłby straszliwie nudny. Niektóre komunistyczne kraje spróbowały wprowadzić całkowitą uniformację , ale ludzie odrzucili tę monotonię. Gdy tylko rządy wypuszczały różnorodność na
wolność , ludzie chwytali się jej. Jeśli naukowo - stworzeni , doskonali mężczyźni i kobiety muszą być róż-
-ni aby uniknąć pustki identycznych ludzi , wtedy stajemy wobec ogromnego , niewykonalnego zagadnie-
-nia - stworzenia milionów różnych mężczyzn i kobiet , i będziemy musieli mieć peność , że wszyscy oni posiadają swoich doskonale dopasowanych partnerów.

Kiedy zrozumiemy i przyznamy , że te kolosalne wysiłki są prztłaczająco niepraktyczne , wtedy po-
-winniśmy nieco pokorniej ponownie rozważyć naszą obecną sytuację , w której zróżnicowanie zostało już starannie zapewnione. Wszyscy mężczyźni i kobiety wyglądają inaczej i mimo , że nie wszyscy wyglądają jak Jimi - ulubieniec wszystkich , lub Mary - gwiazda filmowa , to jakoś udaje im się znaleźć partnerów , którzy w taki czy inny sposób spostrzegają ich jako atrakcyjnych. Innymi słowy , jeśli trzeba uzyskać tak wiele tysięcy tysięcy różnych cech i tysiące tysięcy różnorodnych ludzi posiadających te cechy , to dlaczega zaczynać od zmagań w labolatoriach ? Wszystko co konieczne w społeczeństwie zostało już doskonale zaaranżowane dzięki wyższemu autorytetowi. Czemu mamy zabawiać się tymi aranżacjami próbując preparować inny schemat życia ? Jak już wspomniano , takie spekulacje będą zawsze przewracały naszą delikatnie zrównoważoną egzystencję. Przy pomocy naszego niedoskonałego i omylnego zrozumienia nie możemy stworzyć sytuacji lepszej niż obecna.

Ostatecznie musimy dojść do wniosku , że obecny stan człowieka , jakkolwiek niedoskonały , jest przynajmniej możliwy do przewidzenia w swojej niedoskonałości ; stąd możemy próbować walczyć z tą niedoskonałością najlepiej jak możemy. Stworzenie nad - człowieka nie może zostać zaakceptowane jako rozwiązanie problemów ludzi , gdyż nikt nie może przewidzieć jak uda się taka mieszanina , lub czy prob-
-lemy stworzone przez takie genetyczne naciąganie nie będą ostrzejsze niż obecne trudności. Zawsze gdy próbowaliśmy przezwyciężyć błędy ludzkości , kładliśmy nacisk na badanie przeszłości. Rozumowanie to zakłada , iż przez takie studia będziemy w stanie uniknąć wszystkich pomyłek przeszłości i tym sposobem wieść szczęśliwe , spokojne życie. Młodsze pokolenia będą uczyły się na błędach starszych i ostatecznie z tej nagromadzonej mądrości wyrośnie doskonałe pokolenie. Jednak mimo takiego szlachetnego rozumowania z każdym mijającym dniem tego stulecia ludzkość jest doświadczana ilością problemów większą niż kiedykolwiek , mimo że skrupulatnie zanalizowaliśmy zmartwienia i udręki tysięcy przeszłych pokoleń. I znowu stajemy wobec paradoksalnej sytuacji , gdy niedoskonała osoba usiłuje stworzyć doskonałe rozwią-
-zanie problemów materialnego świata , i choćby próbowała bardzo ciężko , to ponieważ jest zasadniczo niedoskonała , ta niedoskonałość będzie prześladowała ją na każdym kroku. Tak jak niedoskonali ludzie nie mogą stworzyć doskonałych ludzi , podobnie niedoskonali ludzie nie mogą uzyskać doskonałych warunków życia. Nie mogą stworzyć doskonałego systemu społecznego.

Wszystkie społeczeństwa istniejące obecnie , stworzone przez jednego niedoskonałego człowieka lub przez grupę niedoskonałych osób , są również niedoskonałe. Chociaż rzecznicy różnych systemów społecznych mogą w nieskończoność dyskutować względną wyższość jednego systemu nad drugim , to jedynym punktem , którego można być pewnym jest całkowita niedoskonałość wszystkich tych systemów.
Ponieważ człowiek trapiony jest przez wewnętrzne słabości takie jak pożądanie , gniew , zazdrość , chciwość , nie jest możliwe aby zorganizował on system społeczny wolny od tych błędów , a każdy system zbudowany z tymi nieodłącznymi cechami musi się zawalić. W kontekście współczesnych sił na świecie , najbardziej wpływowe systemy społeczno - ekonomiczne przybierają formy demokracji , totalitaryzmu , kapitalizmu , socjalizmu i komunizmu. Inne społeczne i ekonomiczne wyznania wiary nie mają znaczenia w obecnej sytuacji świata. Systemy określające się na całym świecie wyglądem , ale zasada jest ogólnie ta sama. Demokracja skupia się na prawie jednostki do decydowania o formie i składzie rządu. Ideał jest taki,
że indywidualni obywatele wybierają swoich przywódców zgodnie z tym kogo chcą aby ich reprezentował , z kolei wybrani liderzy pracują aby spełnić pragnienia ogółu wyborców. Tak więc specyficzne cele społeczeństwa są jakoby powierzane przez naród w procesie wyborczym , i jeśli wzrasta niezadowolenie z jakiegoś aspektu rządu i jego działań , wtedy siła opinii publicznej może w wyznaczonym czasie pozbawić urzędów niechcianych przywódców i nadać berło autorytetu nowym liderom , którzy przyrzekną , że będą lepiej służyć pragnieniom ludzi . U korzeni demokratycznego systemu leży wiara , że indywidualna osoba jest podstawowym pierwiastkiem wartości , a nie państwo czy jakakolwiek inna całość , i że ludzie mają wrodzoną zdolność racjonalnego analizowania swojej rzeczywistości i decydowania co jest dla nich najlepsze ; a także że z tego powodu każda osoba ma równe prawo do „samo-określenia”. Ważną cechą zagorzałego demokraty jest to , że gdy świat zmienia się , on bezustannie przewartościowuje pozycję swoją i swojego rządu , próbując utrzymać cele społeczeństwa w ciągłym marszu ku idealistycznym zasadom , ta-
-kim jak „dobre życie dla każdego”.

Jako filozofia postępowania rządu , idea demokratyczna ma nieodłączny efekt , którego nie można wyeliminować. System taki jest zbudowany na założeniu , że wola czyni prawo , lub mówiąc w demokra-
-tycznym żargonie , największa liczba głosów czyni prawo. Jeśli zważymy , że człowiek jest niedoskonały,
wtedy oczywiście grupa ludzi również jest niedoskonała , i czy zbiera się większa czy mniejsza grupa ludzi,
ich niedoskonałość zawsze święci triumfy.

W tak zwanym demokratycznym społeczeństwie , jego cele są często determinowane przez zaledwie kilka głosów w zamkniętych wyborach. Z dużym trudem można to przyjąć za dowód tego , że obrany został właściwy kierunek. Pokazuje to jedynie , że kilku więcej ludzi zgodziło się z pewnym kandydatem lub propozycją , niż nie zgodziło. Przecież nawet jeśli miliony ludzi przystaje na jakąś propozycję , to nie czyni to automatycznie tego wyboru właściwym. Historia pokazuje liczne przykłady gdy wielkie grupy ludzi zgadzały się na działania które inni uważali za budzące odrazę. Niemcy jednoczące się pod rządami Hitlera aby ekstreminować Żydów , to tylko jeden przykład. Tak więc największą słabością procesu demokratycznego jest sankcjonowanie opinii większości niedoskonałych ludzi. Zakładając , że mamy dokonać wyboru pomiędzy A i B , i że większość ludzi wybierze A zamiast B , to nie można powiedzieć , że A jest właściwy a B niewłaściwy. Raczej wolno powiedzieć , że A jest bardziej popularny niż B w tym momencie , choć jest całkiem możliwe i właściwie bardzo prawdopodobne , że w krótkim czasie opinia publiczna odwróci się , umieszczając B jako autorytet i detronizując A jako staromodne i nie na miejscu.

Systemy zwane socjalistycznymi lub komunistycznymi składają się z reprezentantów wybranych w ogólnokrajowych wyborach lub rozgrywkach toczących się za zamkniętymi drzwiami wewnątrz wszechmocnych elit. W obu przypadkach mamy ten sam problem - niedoskonali ludzie wybierający innych niedoskonałych ludzi , i ci namaszczeni niedoskonali ludzie prowadzący w niedoskonały sposób społeczeństwo. Czasami reżimy socjalistyczne ogłaszają wyższość swoich wywodów , motywując to przyjęciem marksistowsko - leninowskiej filozofii społecznej , ale jakaś doktryna dwóch niedoskonałych ludzi nie po-
-winna być dla jakiegokolwiek inteligentnego społeczeństwa przyczyną złudnej nadziei. Mimo propagandy
i kontrpropagandy , wszystkie systemy społeczne zrodzone przez niedoskonałych ludzi , nieświadomych duchowej podstawy życia , z reguły zostawiają w spadku spustoszenie.

Niedoskonały człowiek lub grupa niedoskonałych ludzi nie może rozwinąć doskonałego systemu społecznego nawet w teorii. Doskonała socjologia jest na dobrą sprawę poza możliwościami maleńkiego mózgu człowieka. Doskonały teoretyk społeczeństwa musiałby być kimś , kto w pełni rozumiejąc pragnie-
-nia , potrzeby i problemy każdej indywidualnej osoby , mógłby stworzyć bezbłędną ideę możliwą do zas-
-tosowania i dobroczynną dla każdego w każdym czasie i miejscu. Są to niewątpliwie wysokie wymagania,
z pewnością nie możliwe do spełnienie , nawet dla człowieka XX-go wieku. Jednak dla Najwyższej Osoby
Boga wszystko jest możliwe. Jego świadomość i zrozumienie duchowej i materialnej rzeczywistości są nie-
-ograniczone i dlatego jest on wybitnie kwalifikowany aby zaprojektować dla nas system społeczny mogą-
-cy spełnić zarówno nasze duchowe jak i materialne potrzeby. Jednakże buntownicze ludzkie istoty stwo-
-rzyły ateistyczne społeczeństwa , które wmiotły pod dywan wszelkie wskazówki Krsny , który jest najwyższym światłem kosmicznego stworzenia , utrzymania i destrukcji. Pozbawieni swojego naturalnego
związku z najwyższym Społecznym Naukowcem , ludzie pozostają sfrustrowani i pokonani w swoich sa-
-mozwańczych podrabianych społecznych systemach. Gdy światowi naukowcy i ich uniwersyteccy pomo-
-cnicy walczą coraz usilniej aby postawić się ponad autorytetem Najwyższego , społeczne stosunki wewnątrz społeczeństwa staje się coraz bardziej zaburzony i zniszczony - tragiczna współzależność.

Inteligentna osoba musi zaakceptować istnienie Najwyższego Kontrolera , lub przynajmniej za-
-akceptować istnienie kontrolera , który zamieszkuje królestwo wyższe od tego , którego świadomi są ludzie. Całe kosmiczne stworzenie pracuje we wspaniałym , doskonałym porządku , bez potrzeby nadzo-
-ru ze strony agencji rządowych czy poprawiania przez naukowe instytuty badawcze. Narodziny , wzrost i śmierć wszystkich żywych ciał zachodzą w doskonale uregulowany sposób. Każda żywa istota bez wyją-
-tku , musi przejść cykl życia składający się z sześciu etapów : narodzin , wzrostu , dojrzałości , wytwarza-
-nia produktów ubocznych , zaniku i śmierci. Wszystko to zostało z góry zorganizowane w doskonały sposób , i żadne interwencje nauki lub techniki nie mogą zmienić tego porządku egzystencji. Kim jest ta osoba , która doskonale organizuje narodziny i śmierć wszystkich żywych istot ? Podczas gdy inteligentny naukowiec usiłuje zorganizować ten świat w sposób najlepszy dla zadowolenia swoich zmysłów , autorytet wyższy od autorytetu naukowca już zaaranżował jego szczęście , nieszczęście i ostatecznie jego śmierć. Czemu naukowiec nie próbuje zrozumieć natury kontrolera który tak biegle wyznaczył jego śmierć ?

Natura jest w oczywisty sposób zorganizowana przez Najwyższego Pana. Wszystkie doskonałe układy konieczne dla utrzymania życia już istnieją i wszystkie żywe istoty otrzymują dokładnie to czego potrzebują. Ludzie nie mogą stworzyć pożywienia . Mogą jedynie wziąć to co już istnieje , dane im przez Najwyższego. Najwyższy dostarczył powietrza , wody , ziemi i słońca , jak również ziarna z którego wyra-
-stają rośliny. Choć wybitny naukowiec może próbować zrozumieć zawiłość cząstek DNA lub RNA w człowieku lub w labolatoryjnym szczurze , to nie potrafi on stworzyć małego nasionka.
Potrafi on stworzyć niezwykle skomplikowane elektroniczne obiegi , ale nie może wyprodukować zwykłe-
-go nasionka z drzewa owocowego , które choć małe i zwyczajne , wyda wystarczającą ilość owoców aby wykarmić dużą rodzinę , i tak wiele nasion , że możnaby stworzyć tysiące dalszych drzew.
Znając nieskończoną różnorodność zjawisk przyrody możnaby się zdumieć widząc kosmiczną ma-
-nifestację , która funkcjonuje w tak doskonałej harmonii i zgodności. Wszechświat działa tak bezbłędnie , że oszołomieni naukowcy nie będą usatysfakcjonowani całkowicie niezrozumiawszy jak odbywają się pro-
-cesy natury. Na przykład naukowcy twierdzą , że znają cztery podstawowe siły , które kontrolują świat i ich ulubionym celem jest odkrywanie teorii „zjednoczonych pól” , która połączy te siły natury w pojedyńczym matematycznym opisie. W niezobowiązujący sposób przyznając istnienie uprzednio określo-
-nych i stałych praw natury , naukowcy próbują znaleźć te prawa , aby łatwiej żyć we wszechświecie. Nie-
-wątpliwie są to uzasadnione wysiłki , gdyż każdy wie , że człowiek nie znający praw kraju , popadnie w końcu w konflikt z władzami. Jeśli na przykład z Ameryki ktoś przybędzie do Anglii , i jest nieświadomy tego , że zwyczajną stroną po której poruszają się samochody jest strona lewa , a nie prawa , to policja będzie go ścigała. Każdy musi znać prawa miejsca w którym żyje , w przeciwnym razie wynikną trudno-
-ści dla niego i dla innych. Ale ponieważ ludzie chcą uniknąć wszelkich ograniczeń w swoim zadowalaniu zmysłów , więc stwierdzili , że wygodnie będzie zanegować autorytet Najwyższego Kontrolera. Ogłaszają,
iż jest on martwy , a potem itronizują siebie jako władców w swoich maleńkich królestwach na ziemi. Tak jak królik chowa się przed wilkiem zamykając oczy , podobnie współczesny człowiek wierzy w uwolnienie się spod kontroli praw Boga po prostu przez zaprzeczanie ich istnienia. Niezależnie od tej propagandy będących w ignorancji ateistów , inteligentna osoba będzie rozumiała , że jeśli cały wszechświat jest tak szczelnie powiązany siecią potężnych acz zorganizowanych sił ; jeżeli materialne elementy są pod kontrolą tak ścisłych i surowych praw ; i jeżeli narodziny , wzrost , dojrzałość , reprodukcja , zanikanie i śmierć ży-
-wych organizmów zachodzi tak systematycznie , to dlaczego głupcy myślą , że ich osobiste i społeczne zachowania są wyjęte spod uniwersalnych praw i kontroli. Ta mentalność jest podobna do niedorzecznego rozumowania przestępcy , który ogłasza , że wewnątrz jego domu prawa państwa nie obowiązują i dlatego w swoim domu jest mu wolno rabować , geałcić lub mordować tak , jak ma na to ochotę .

Oczywiście taki głupiec zostanie prędko ujęty i wsadzony za kratki , ponieważ prawa kraju działają niezależnie
od tego , czy ktoś znajduje się na swojej własności . Podobnie prawa Boga kontrolują każdy ożywiony i nieożywiony aspekt tej kosmicznej manifestacji , (mimo hałaśliwego szczekania człowieka) .
Tak samo jak istnieją fizyczne , biologiczne i chemiczne prawa kontrolujące ten materialny świat , podobnie też są prawa społeczne , które istnieją zawsze i są ciągle obowiązujące , niezależnie od tego , czy tępe osoby to uznają , czy też nie . Człowiek powinien czynić wysiłki , aby odkryć tajemnice naukowych praw Najwyższego i powinien także starać się zrozumieć prawa społeczne pochodzące od Niego . Ponie-
-waż ludzie w głupi sposób myślą , że mogą ignorować społeczne prawa Najwyższej Osoby i preparować
swoje własne prawa rządzące indywidualnymi i społecznymi zachowaniami , prawodawca wszechświata
i siła Jego prawa kara ich tak samo , jak policja chwyta i karze przestępcę .

Niewątpliwie gatunek ludzki zrodził wiele technologicznych unowoczesnień , ale wszystkie przemysłowe przemiany i syntetyczne komplikacje zależne są od podstawowych surowców dostarczanych
przez Pana . Ze składników zapewnianych przez Najwyższego pochodzą niezbędne do życia składniki , takie jak : jedzenie , ubranie , schronienie i leki .

W każdym momencie ludzkie istoty tak samo jak inne gatunki zależą od darów Pana . Ponieważ dzięki aranżacji Najwyższego wszystko czego potrzebują wszystkie stworzenia , jest tak łatwo osiągalne , czemu
człowiek nierozsądnie uważa , że gatunek ludzki nie otrzymał doskonałego systemu społecznego ?
Gdybyśmy tylko poskromili nasze zawistne i zarozumiałe tendencje i przestali marnować naszą inteligencję
poprzez buntownicze lekceważenie najwyższego autorytetu , wtedy bylibyśmy w stanie spokojnie wysłuchać i skorzystać z doskonałych instrukcji Najwyższego Pana dotyczących stworzenia doskonałego systemu społecznego . Ludzka istota nie jest przeznaczona , aby spekulować o tym , co jest właściwym dla człowieka działaniem . Najwyższy zapewnił ludziom wyższy poziom racjonalnej inteligencji nie aby spekulować , lecz aby mogłu nauczyć się od Niego Samego o prawdziwej tożsamości żywej istoty . Rozum umożliwia także umysłową spekulację , ale nie jest to właściwy cel . W rzeczywistości umysłowa spekulacja jest zrobieniem złego użytku z tego wartościowego wyposażenia rozwiniętego poznania .

Inteligencja człowieka przeznaczona jest do pracy nad zrozumieniem jego prawdziwej tożsamości jako dochowa część Najwyższego Pana i do podążania według Jego wskazówek . Rząd społeczeństwa musi być w pełni świadomy autorytetu Najwyższego i musi wypełniać Jego nakazy . Każdy sztuczny rozdźwięk
pomiędzy nakazami Najwyższego Pana i prawami rządu spowoduje ostre zakłócenia .

Pan doskonale zaprojrktował społeczny system człowieka , tak aby materialna konieczność spełniania po-
-trzeb cielesnych i duchowa konieczność stopniowego wznoszenia ludzkości do duchowej atmosfery były obie efektywnie spełnione . Jest to cel społecznego systemu varnaśrama i właściwym działaniem ludzkiej inteligencji jest p[odporządkowanie się tym najwyższy społecznym aranżacjom w celu polepszenia egzystencji każdego .
Oszust zajmuje miejsce nauczyciela. Z tego powodu cały świat jest zdegradowany. Możesz oszukiwać innych mówiąc: "Jestem przebrany za wielbiciela", ale jaki jest twój charakter, twoja prawdziwa wartość? To powinno być ocenione. - Śrila Prabhupada

Vaisnava-Krpa
Posty: 4935
Rejestracja: 23 lis 2006, 17:43
Lokalizacja: Kraków
Kontakt:

Post autor: Vaisnava-Krpa » 21 sty 2008, 15:32

Rozdział VI
Podstawy wyższej edukacji



Doskonała prawda musi pochodzić od doskonałej istoty , istoty , która jest wysoko ponad wadami
naturalnymi dla zwykłych śmiertelników . Ta doskonała istota , Najwyższa Osoba , w sanskryckiej terminologii znana jako Krsna , została opisana w różnych objawionych pismach świata . W prawie każdym cywilizowanym ludzkim społeczeństwie jest jakaś forma religii oparta na pewnym zbiorze uświęconych nauk przekazywanych od czasów pradawnych . Nauk za którymi tradycyjnie podążają ludzie .

Te nauki zebrane w książkach , zawierają w większym lub mniejszym stopniu pewną wiedzę o Bogu i naszych obowiązkach w stosunku do Niego . Wszystkie pisma święte świata mają charakter religijny i przekazują wiedzę o Bogu . Każde pismo jest szczególnie przeznaczone dla określonej grupy ludzi o określonym poziomie inteligencji . Dlatego te różne święte teksty dają tylko tyle wiedzy o Absolucie ,
ile jest do przyjęcia dla odbiorców dla których są przeznaczone , stosownie do czasu , miejsca i okoliczności .
Wiedza opisana w tym rozdziale pochodzi z literatury wedyjskiej , podobnie jak wiedza o syste-
-mie społecznym varnaśrama - dharma , będąca przedmiotem tej książki .

Literatura wedyjska znana też jako Vedy , jest najobszerniejszym i najpełniejszym kompendium wiedzy duchowej . Choć żadna literatura nie może utrzymywać , że wyczerpała wszelkie kategorie wiedzy , to
Vedy reprezentują największy zasób wiedzy transcendentalnej jaki kiedykolwiek skompilowany został w ludzkim społeczeństwie . Już sama ilość ksiąg zawierających wiedzę wedyjską jest zdumiewająca , a głębi
filozoficznej i technologicznej doskonałości nie ma sobie równej w tym świecie .

Porównanie pomiędzy Vedami i innymi pismami ujawniłoby przypuszczalnie związek podobny do relacji pomiędzy wielkim słownikiem , a jego kieszonkową wersją . Ogólny cel książek jest ten sam ; jednakże ilość i precyzja prezentacji są radykalnie rózne . Dlatego nabywcy obu wydań także nie są równi . Każda osoba kupuje wydanie , które zawiera poszukiwaną przez nią ilość wiedzy .

Poprzez swoje różne energie Najwyższy nie tylko kieruje całą kosmiczną manifestacją , ale także naucza on swoje cząstki , które posiadają bezcenną ludzką formę życia , aby użyć tego materialnego świata dla najlepszej korzyści . Najważniejsze jest , aby studiować i rozumieć naturę materialną z punktu widzenia
danego przez Najwyższego , gdyż nie ma tak kompletnej wiedzy o jego funkcjonowaniu jak On .
Człowiek może , o ile tego pragnie , kontynuować agitowanie swojego umysłu na różne sposoby przez miliony lat , ale rezultatem będą jedynie niekończące się spekulacje . Ale dzięki wiedzy zstępującej od Najwyższego możemy w najlepszy sposób zrozumieć ten materialny świat i spożytkować go dla właściwego celu . Dlatego najinteligentniejsze osoby akceptują jako źródło wiedzy wzniosłą literaturę wedyjską , ponieważ zawiera ona najwięcej informacji o Najwyższym i największą ilość instrukcji dla społeczeństwa ludzkiego danych przez Niego Osobiście .

Najwyższa Osoba Boga , starannie opisany w Vedach , jest najwyższą żywą istotą . Jest On żywą
istotą podobną do innych żywych istot w tym sensie , że jest On wieczną duchową osobistością .
Różnicą jest to , że jest On najwyższym wiecznym pomiędzy wiecznymi , najwyższym kontrolerem utrzymującym i niszczącym . Wszystko co istniejące jest emanacją Najwyższego Pana , dokładnie tak jak blask słoneczny jest emanacją globu słonecznego . Z Najwyższego emanują dwie energie , jedna znana jako duchowa , wyższa energia , a druga jako materialna i niższa . Duchowa energia Najwyższej Osoby jest wieczna , pełna wiedzy i szczęścia . Nie jest ona związana przez materialne siły natury , takie jak narodziny i śmierć . Jest bez początku i bez końca . Materialna energia składa się z pięciu wulgarnych i trzech subtelnych elementów . Pięcioma wulgarnymi elementami są : ziemia , woda , ogień , powietrze ,
eter , a trzema elementami subtelnymi są : umysł , inteligencja i fałszywe ego . Tak jak istnieją dwie różne
energie Najwyższego , duchowa i materialna , istnieją również dwa różne światy w których mają miejsce działania żywych istot . Istnieje świat duchowy , gdzie wszystkie rzeczy składają się z takich samych , absolutnych , duchowych składników mających cechy wieczności , wiedzy i szczęścia , i gdzie odbywają się duchowe rozrywki Najwyższego Pana i istnieje świat materialny , w którym żywe istoty są pod wpływem bezwładnej materii i zmuszane są do cierpienia różnych materialnych niedogodności pod ścisłym nadzorem czasu .

Wszystkie żywe istoty , czy to zamknięte w ciałach mężczyzn , zwierząt , roślin , owadów czy ryb , są oryginalnie czystymi duszami . Żywe istoty są duchowymi iskrami , jakościowo takimi samymi jak Najwyższy Pan . Tak samo jak każdy promień słoneczny emanujący z globu słonecznego posiada słoneczne cechy ciepła i światła , podobnie każda duchowa iskra pochodząca od Najwyższego posiada
cechy wiedzy i szczęścia . Jednak , mimo iż istnieje jakościowa równość pomiędzy wszystkimi a najwyż-
-szą całością , to istnieje pomiędzy nimi ogromna różnica ilościowa , dokładnie tak jak pomiędzy małą cząsteczką słońca a wielkim słońcem . Najwyższy Pan jest nieograniczenie wielki , a my , żywe istoty jesteśmy nieograniczenie małe . Literatura wedyjska opisuje , że długość i szerokość duszy może być porównywana do wymiarów jednej dziesięciotysięcznej czubka włosa . Jest ona krańcowo drobna i nieskończenie mała . Każda taka maleńka duchowa istota jest jakościowo i ilościowo równa innym maleńkim duchowym istotom , ale nie jest ilościowo równa nieskończonej Duszy Najwyższej . Ta przy-
-rodzona równość maleńkich dusz nie oznacza jednak , że ich osobowość jest jedna . Każda dusza jest wiecznie indywidualna , oddzielona i różna od każdej innej duchowej istoty . Tak jak każdy platek śniegu składa się z tej samej ilości zamarzniętej wody i mimo to każdy jest całkowicie różny , podobnie wszystkie dusze konstytucjonalnie takie same , a jednak każda jest unikalna .

Ponieważ dusza jest tak mała , nie jest ona w stanie istnieć niezależnie od wpływu Duszy Najwyższej . Nieskończenie mała duchowa istota musi istnieć w zależności od duchowej , albo materialnej energii Pana . Kiedy pozostaje w energii duchowej i działa pod jej wpływem , znana jest jako dusza wyzwolona , całkowicie i doskonale usytuowana w swoim czystym duchowym związku z Najwyższym Panem . Ale może ona także doświadczać iluzji bycia samej wielkim kontrolerem i niezależnym panem swojego przeznaczenia , i może wtedy także doświadczać bolesnych rezultatów tej iluzji .

Używając dialektycznej metody tezy , antytezy i syntezy możemy z łatwością zrozumieć związek pomiędzy materią i duszą . Jeśli rozpatrzymy materię - zewnętrzną niższą energię Pana - jako teżę , a duszę
- dynamiczną , wyższą energię Pana - jako antytezę , zrozumiemy , że syntezą jest materialny świat , w którym martwą , pozbawioną życia materia jest poruszana przez duchowe istoty , które eksploatują ją dla
swojej własnej rodziny . Ta martwa materia nie ma wartości bez obecności duszy , ale w kontakcie z duszą zostaje uaktywniona . Oprócz syntezy , która następuje , gdy duchowa energia spotyka energię materialną , istnieje synteza świata duchowego i świata materialnego . Jeśli rozważymy potrzeby świata materialnego jako tezę , a potrzeby świata duchowego jako antytezę , to otrzymana synteza jest znana jako varnaśrama-dharma , duchowy system społeczny wewnątrz świata materialnego . Ten duchowy porządek społeczny jest doskonałą syntezą materialnych wymagań utzrymania ciała i potrzeb duchowych , którychcelem jest samorealizacja w związku z Najwyższym Panem . Ci , którzy są zwolennikami tego systemu , są w pełni świadomi tego , że spełnianie jedynie wulgarnych , materialnych potrzeb jedzenia , spania , seksu i obrony , nie jest wystarczające dla osiągnięcia doskonałego życia , trzeba również zająć się wiecznym związkiem duszy z Najwyższym , Jeśli ktoś próbuje sprostać jedynie materialnym koniecznością , lekceważąc swój rozwój duchowy , wtedy jego życie będzie przepełnione frustracją , i na odwrót , jeśli ktoś usiłuje ignorować wszystkie materialne potrzeby i polegać jedynie na energii duchowej , wtedy nie będzie w stanie utrzymać właściwie swojego materialnego ciała . Tak więc podążanie za systemem społecznym , który spełnia oba wymagania równocześnie jest najkorzystniejsze dla istoty ludzkiej , i system ten jest nazywany
varnaśrama-dharma .

Varnaśrama-dharma jest duchowym systemem społecznym ustanowionym przez Najwyższego Osobiście . Varnaśrama oznacza „społeczne i duchowe podziały życia”, a dharma odnosi się do wewnętrznej cechy każdej osoby . Dokładnie tak jak wewnętrzną i nieodłączną cechą ognia jest ciepło i światło , nieodłączną cechą żywej istoty jest służba dla innych . Każda żywa istota jest zamknięta w okryciu materialnego ciała , jej skłonność do służenia manifestuje się w materialny sposób , a gdy usunięta jest przeszkoda materialnej energii , ta skłonność przejawia się w swojej oryginalnej , czystej , duchowej formie . Niezależnie od swojego materialnego statusu i zamożności , każdy zawsze angażuje się w służenie innym .Ta trwała skłonność do służenia manifestuje się czasami jako służba dla żony , dzieci lub innych członków rodziny ; czasami jako służba dla kraju , w formie służby wojskowej lub opodatkowania , a niekiedy w służeniu nauczycielom , pracodawcom , lub nawet kochankom bądź przyjaciołom . W każdej sytuacji życia , każdy w taki czy inny sposób służy innej osobie . Możemy widzieć , że nawet bardzo bogaci ludzie zniżają się do pozycji służenia swoim psom . Zabierając psa na spacer w niektórych wielkich miastach takich jak Nowy Jork , nawet najbardziej arystokratyczny mężczyzna musi nosić szufelkę , zbierać odchody swojego zwierzęcia i pozbywać się ich zgodnie z nakazami higieny , gdyż w przeciwnym razie będzie musiał zapłacić grzywnę . Zapewne można na kilka chwil uniknąć służenia innym . Mimo to jest się ciągle związanym przez służbę jaką trzeba spełniać dla swojego materialnego ciała i zmysłów , gdy siły pożądania zadowalania zmysłów ciągną nas to tu , to tam . Po śmierci ciała małe robaczki i owady często zjadają je , i w ten sposób ciało oddaje usługi stając się pożywieniem . Służenie jest naszym naturalnym działaniem , ale z powodu materialnej iluzji nigdy nie myślimy o sobie jako o wiecznych sługach . Materialnie zanieczyszczona osoba , przywiązana do iluzorycznej koncepcji bycia panem swego otoczenia , nie rozumie , że pan musi także pełnić służbę dla innych . Dlatego , ponieważ w każdych okolicznościach manifestuje się skłonność do służenia , jest ona uważana za dharmę , nieodłączną naturę duszy .

Duchowo oczyszczona , samozrealizowana osoba , może całkowicie zrozumieć swoją naturalną , konstytucjonalną pozycję sługi Najwyższego Pana . Na duchową naturę składa się służenie , jednak służenie niedotknięte materialnymi nieszczęściami narodzin , śmierci , starości i chorób . Służba w świecie duchowym jest spełniana przez duszę w ich oryginalnych , duchowych formach , które są wieczne , pełne wiedzy i szczęścia . Ponieważ naturalną , oryginalną pozycją w świecie duchowym jest służenie , to przychodząc do materialnego świata , opisanego w Vedach jako odwrócone odbicie świata duchowego , także angażuje się w służbę . Taka służba jest materialna i niższa .
Można fałszywie założyć , że służenie jest po prostu czynnością materialnego ciała , ale należy zrozumieć , że ponieważ materia nia ma życia , nie jest dla niej możliwe zamanifestowanie jakichkolwiek niezależnych tendencji . To pojawienie duszy przynosi skłonność do służenia - to dusza wykonuje postawę do służenia ,
nie materia . Kiedy usunięty jest wpływ materii na duszę , wtedy ukazuje się oryginalna czysta natura duszy . Tą naturą jest spełnianie wiecznej służby dla Najwyższego Pana . Kiedy ta wieczna , czysta pozycja służenia jest połączona z tymczasową , materialną służbą , wtedy rezultatem takiej kombinacji jest system
varnaśrama-dharma . Będąc unikalnym spośród wszystkich systemów społecznych , gdyż całkowicie angażuje ten materialny świat w służbę Najwyższemu Panu , system varnaśrama jest doskonałą syntezą świata duchowego i materialnego . Kiedy żywa istota angażuje swoją skłonność służenia w zadowolenie
Najwyższego , wtedy ta skłonność staje się środkiem do osiągnięcia wszystkich doskonałości , zarówno duchowych jak i materialnych .

Można zapytać czemu jest to ważne , aby służyć Najwyższemu Panu . Pewne osoby mogą zasugerować , że bardziej praktyczne i zbawienne jest organizowanie czynności dobroczynnych dla ogółu ludzi . Inni zadeklarują , że najważniejsza jest czyjaś własna satysfakcja osiągnięta przez służenie własnym zmysłom . Chociaż takie twierdzenia znajdują szerokie poparcie we współczesnych materialistycznych społeczeństwach , nie biorą one pod uwagę najważniejszych faktów rzeczywistości . Żywe istoty zabrane z ich naturalnego środowiska i w sztuczny sposób umieszczone w innym otoczeniu są skazane na zagładę .
Jeśli żywa istota decyduje się uniknąć służby dla Najwyższego , wtedy będzie cierpiała na rozmaite sposoby , ulegając ostatecznie zniszczeniu . Jej pozycja będzie taka sama jak pozycja ryby wyrzuconej na suchy ląd . Takiej rybie leżącej na plaży można zaoferować wszelkie materialne udogodnienia . Możemy dostarczyć jej smakowite jedzenie , ładne ubranie , czy nawet nowy samochód , ale brak właściwej duchowej atmosfery spowoduje jej szybką śmierć . Bez wody nie może ona żyć i cieszyć się . Tak samo jak ryba , która umiera na plaży , my żywe istoty , które w głupi sposób odrzuciłyśmy naszą egzystencje w atmosferze duchowej , patetycznie trzepoczemy się i umieramy na brzegu czasu . Naszą naturalną atmosferą jest świat duchowy , ale z powodu naszego kontaktu z materią , jesteśmy teraz splątani przez różne niepomyślne czynniki , szczególnie przez starość , choroby i śmierć .

Nikt nie może stać się szczęśliwym bez Krsny . Nie można także zadowolić innych bez Krsny .
Wszelkie społeczne działania dobroczynne skazane są na niepowodzenia , jeśli nie są wykonywane z właściwym duchowym zrozumieniem . Na przykład drzewo pobiera wodę przez korzenie . Jeśli ktoś próbuje podlać drzewo dostarczając wody poszczególnym gałęziom i liściom , to nie uda mu się pomóc drzewu - drzewo umrze . Podobnie ktoś może starać się zadowolić czy nakarmić bezpośrednio indywidualne żywe istoty , cząstki Najwyższego , ale podobnie jak drzewo , nie będą one usatysfakcjonowane w ten sposób . Trzeba podlewać korzeń wszelkiego istnienia , Krsnę , wtedy cząstki Najwyższego są automatycznie zadowolone . Tak jak woda , którą podlano korzenie drzewa , samoczy-
-nnie dociera do poszczególnych liści i gałęzi , podobnie służba dla korzenia wszelkiej egzystencji automatycznie przynosi dobrodziejstwo wszystkim żywym istotom . Jeśli ktoś pełni służbę dla Najwyższego Pana , Krsny , wtedy taka służba jest korzystna dla każdego . gdy spróbujemy uniknąć służenia Najwyższemu , wtedy tworzymy skrzywioną i chorą cywilizację , która dusi życie swoich członków. Społeczeństwo pozbawione służby dla Najwyższego nie może we właściwy sposób utrzymywać swoich obywateli . Społeczeństwo Varnaśrama obraca się wokół tego najważniejszego , nie-
-odzownego aspektu , jakim jest duchowa służba . Łączy ona żywe istoty z Panem w miłosnej wymianie i dlatego umożliwia im stanie się w pełni usatysfakcjonowanymi i doskonałymi . Rozumiejąc , że wszystko tego stworzenia należy do Najwyższego Pana i jest przez Niego kontrolowane , można także zrozumieć konieczność służenia Mu . Aby nauczyć nas tej zasady uniwersalnej własności , Vedy mówią nam :

i ś a v a s y a m i d a m s a r v a m
y a t k i n c a j a g a t y a m j a g a t
t e n a t y a k t e n a b h u n j i t h a
m a g r d h a h k a s y a s v i d d h a n a m .

„ Wszystko co żywe i nieożywione we wszechświecie jest pod kontrolą Pana i należy do Niego . Dlatego
powinno się przyjmować tylko te rzeczy , które są niezbędne , przeznaczone jako udział i nie powinno się
przyjmować innych rzeczy wiedząc dobrze do kogo należą .”

Najwyższy jest właścicielem tego świata . On stworzył ten świat i dostarczył nam jego zasoby , podobnie jak gospodarz udostępnia budynek i udogodnienia , także jak elektryczność i ogrzewanie .
Oczywiście pewne rzeczy dawane są nam bezpłatnie , przez tych , którzy nas kochają , lub przez rządowy system opieki społecznej i można te rzeczy akceptować nie płacąc za nie .Podobnie można bez obawy przyjąć od Pana pewną ilość materialnych środków , Pan dał je nam . W naturalny sposób dostarcza on wszystkiego czego potrzebujemy i nie musimy się o to kłopotać . Jak długo pozostajemy w związku miłosnej służby z Panem , tak długo po prostu przez to oddanie spłacamy nasz dług za ten materialny świat . Ale gdy w głupi sposób zaprzeczamy istnieniu Najwyższego Gospodarza , wtedy choć może on zaopatrywać nas przez pewien czas , ostatecznie , wbrew naszej woli i w niezbyt przyjemny sposób wyeksmituje nas z naszych wygodnych pozycji w tym świecie.

Społeczeństwo z Bogiem w centrum , widzi Pana jako mistrza społecznego porządku . Stara się ono utrzymywać dobre stosunki z najwyższym autorytetem . W każdym normalnym państwie czy kraju są pewne prawa i pierwszym obowiązkiem obywateli jest znajomość tych praw . Jeśli nie znają oni praw , wtedy istnieje wszelkie podobieństwo , że złamią te prawa z powodu niewiedzy . Gdy ktoś łamie prawo , wtedy będzie cierpiał , niezależnie od tego czy je znał , czy nie . Niewiedza nie jest wytłumaczeniem w obliczu prawa . Można uniknąć wykrycia i schwytania zgodnie z prawem państwowym , ale nie istnieje szansa uniknięcia praw Boga . Powinnością mieszkańców materialnego świata jest zarówno poznanie tych praw jak i ich przestrzeganie .
W przeciwnym razie będą oni winni złamania tych praw i zostaną zmuszeni do poniesienia różnorodnych kar . Krsna dał wszystkim żywym istotom pełną możliwość użytkowania i cieszenia się tym materialnym
Swiatem , ale w zamian oczekuje On od istot będących w ludzkiej formie życia , że zrozumieją Jego najwyższą naturę i będą przestrzegały Jego instrukcji . Dlatego ustanawia on religijne zasady , które można znaleźć na przestrzeni wieków we wszystkich cywilizowanych społeczeństwach . Gdy ktoś przekracza te reguły , zostaje ukarany . Dla przykładu , otrzymujemy swój udział w materialnych zasobach , i nie powinniśmy próbować brać więcej . Ten udział jest określony przez aranżację Najwyższego i gdy próbuje-
-my wziąć więcej , wtedy jesteśmy winni przywłaszczenia sobie czyjejś własności i będziemy ukarani .

Nieznajomość praw Boga jest przyczyną wszystkich cierpień w tym świecie . Działania wykonywane w niewiedzy przynoszą nieporządane efekty ; jak długo ignorancja przeważa cierpienie musi trwać dalej . Aby pozbbyć się cierpienia , każdy musi zacząć od zniszczenia ignorancji . Gdy ludzkość stanie się świadoma praw Boga , wtedy ignorancja szybko zniknie .
Wykształceni ludzie wiedzą ogólnie , że wszystkim działaniom i wydarzeniom w tym świecie można przypisać możliwe do wyjaśnienia w racjonalny sposób przyczyny . Ludzkość była bardzo pilna w swoich wysiłkach , aby zrozumieć i sklasyfikować wszystkie przyczyny i rezultaty postrzegane we wszechświecie , ale poza bezpośrednią przyczyną postrzeganą przez człowieka istnieje odległa przyczyna , którą jest Najwyższy Pan . Wszystkie akcje i reakcje mają miejsce wewnątrz Jego energii materialnej lub duchowej . Uniwersalne prawo akcji i reakcji , narzucone przez autorytet Najwyższego , znane jest w literaturze wedyjskiej jako prawo karmy . Każdemu materialnemu działaniu w tym świecie prawo karmy przypisuje odpowiednią reakcję .

Czemu niektórzy ludzie rodzą się w bogatych i wpływowych rodzinach , a inni w całkowitym ubóstwie i nędzy ? Czemu dwaj ludzie , którzy znaleźli się w takich samych warunkach i którzy pracują równie ciężko dla osiągnięcia materialnego sukcesu , otrzymują całkowicie różne rezultaty ? Czemu ktoś rodzi się brzydki lub mało inteligentny a ktoś inny piękny lub obdarzony błyskotliwą inteligencją ? Te wszystkie pospolite nierówności , będące przyrodzoną częścią materialnej rzeczywistości , są efektem działania prawa karmy . Ten wszechpotężny regulator nagradza właściwymi reakcjami wszystkie nasze działania . Gdy oddajemy się dobrym , pobożnym czynnością , wtedy otrzymamy dobre efekty , a jeśli nasze czyny są bezbożne , wtedy reakcje będą złe . A pomiędzy dwoma skrajnościami dobrych i złych przyczyn i skutków , można dokonać niezliczonej ilości ich kombinacji . Najogólniej „dobra karma” dostarcza przyjemnych materialnych czynników , takich jak narodziny w zamożnej rodzinie , wyksztalce-
-nie , osobista uroda , bogactwo i tak dalej . „Zła karma” zsyła niepomyślne materialne warunki , takie jak ubóstwo , choroby , kłopoty prawne i tym podobne . Nie jest możliwe aby sztywno nakreślić działania prawa karmy , gdyż jest ono bardzo subtelne i ponieważ działania żywych istot są niezwykle złożone , nie
będąc nigdy wyłącznie pobożnymi lub jedynie grzesznymi . Na przykład , czyjaś dobra karma może początkowo ofiarować komuś narodziny w bogatej arystokratycznej rodzinie , pozwalając mu nawet zostać ostatecznie szahem Iranu . Ale ponieważ karma każdego jest przemieszana , będzie on musiał cierpieć za wcześniejsze grzeszne czynności i dlatego może nagle spaść z tej wysokiej pozycji i stać się całkowitym wyrzutkiem . Wcześniejszy przywódca upada pod wpływem karmicznego systemu stworzonego przez Pana , a nowy przywódca , popędzony do góry przez swoją karmę , zajmuje pozycję na szczycie . Nowy lider cieszy się przez okres w jakim nagradza go prawo karmy , a gdy efekty jego dobrej karmy zostają zużyte , również napotyka materialne przeszkody .

Każdy może formować swoje przeznaczenie tak jak tego pragnie , ale gdy działa się w określony sposób , trzeba oczekiwać odpowiedniej reakcji . Oznacza to , że przeznaczenie istniejące równolegle z wolną wolą . W każdym momencie ma się wolną wolę , aby działać w pewien sposób . Dla przykładu , mam cały czas tę wolność , że mogę iść do mojego sąsiada i zabić go , ale następnie jestem zmuszony przyjąć grzeszną reakcję . Kiedy poprzez aranżację prawa karmy nadejdzie czas , aby ta reakcja zamanifes-
-towała się , wtedy przeznaczenie weźmie górę i będę musiał cierpieć w przypisany sposób . Podobnie , jeśli uczynię coś dobrego , wtedy będę predysponowany aby otrzymać dobrą reakcję . Każdy ma wolną wolę aby wykonywać grzeszne , bezbożne czynności , i ma tą samą wolną wolę , aby działać pobożnie , w dobry sposób . Tak jak cierpienie pojawia się w naszym życiu bez naszego świadomego wysiłku , szczęście
również przychodzi niezależnie od naszych starań , gdyż odpowiednia ilość szczęścia i nieszczęścia zjawia się automatycznie , jako wynik przeszłych czynności . Jednoczesne istnienie przeznaczenia i wolnej woli nie jest sprzeczne . Na przykład jako karmiczny rezultat grzechów z przeszłości , ktoś może zachorować na raka lub napotkać kłopoty finansowe , ale doznając tych przeznaczonych cierpień ma zawsze wolną wolę , aby wybrać działanie pobożne , takie jak dotowanie akcji dobroczynnych . Zawsze można wybrać nowy sposób działania , nawet chociaż równocześnie cierpi się lub doznaje przyjemności za przeszłe reakcje . Oczywiście jeśli z powodów dawnych grzesznych działań ktoś traci kończyny lub staje się ślepy
wtedy może nie być w stanie działać całkowicie według swoich pragnień , ale może nadal postępować w określony sposób korzystając z dostępnych środków . Tak więc ludzka istota jest częściowo ograniczona przez swoje przeszłe aktywności , i jest częściowo wolna , aby tworzyć nowe pobożne lub grzeszne reakcje . Każdy dostaje swój udział w cierpieniu i radości stosownie do swojej karmy . Jeżeli pod wpływem karmicznej aranżacji danej przez Najwyższego ma się doznać cierpienia to nie można uciec przed tym przeznaczeniem czyniąc materialne aranżacje w swoim życiu lub otaczającym świecie. Można przeciwdziałać cierpieniu jedynie poprzez wykonywanie pobożnych czynności , lub w przeciwnym razie trzeba oczekiwać aż poprzez aranżacje karmiczne zacznie się znowu doznawać efektów pobożnych czynności z przeszłości . Na przykład osoba , która przeżyła lata w ubóstwie nie wznosząc się ponad nędzę pomimo ciężkiej pracy , może nagle zostać wybrańcem fortuny i w ciągu jednego wieczora osiągnąć materialny sukces .

Obecnie ludzkość jest całkowicie nieświadoma złożoności prawa karmy . Wysiłki , aby pokonać wiążące rezultaty karmy poprzez niewzruszone głoszenie ignorancji o przyczynowo skutkowej aranżacji
stworzonej przez Najwyższego nic nie pomogą . Każda ludzka istota będąc w materialnej egzystencji jest zobowiązana poznać prawa tego materialnego świata , tak jak każdy kierowca musi się nauczyć kodeksu drogowego zanim siądzie za kierownicą . Poznanie praw Najwyższego jest kluczem do rozwinięcia zdrowego i szczęśliwego społecznego ciała . Gdy członkowie społeczeństwa działają w pobożny sposób , żyjąc zgodnie z prawami Najwyższego , wtedy nigdy nie będą zmuszeni cierpieć . Tajemnicą społecznego szczęścia jest zorganizowanie go tak , aby wykonywało jak najwięcej pobożnych czynności . Sekretem społecznego cierpienia jest pozwolić mu upaść w grzeszne działania . Współczesne społeczeństwa chciałyby stworzyć coraz lepsze urządzenia dla materialnej przyjemności , ale każdego dnia popełniają cięższe i cięższe grzechy . Dlatego mimo swoich imponujących wysiłków muszą cierpieć . Jaka jest korzyść z ciężkiej walki o rozwój ekonomiczny i coraz większe zadowolenie zmysłó jeśli te wysiłki przy-
-noszą równocześnie cierpienie ? Ponieważ ludzkie istoty pozostają nieświadome praw Najwyższego , ich próby osiągnięcia powodzenia zawsze kończyć się będą porażką . Z drugiej strony w społeczeństwie varnaśrama ludzie są właściwie wykształceni co do prawa akcji i reakcji . Rząd varnaśrama rozumie swoją zależność od reakcji na działanie ludzi . Stąd rząd próbuje stworzyć atmosferę ,w której ludzie są zachęcani do pobożnych działań . Gdy społeczeństwo jest pełne takich ludzi wtedy rozwijają się pomyślnie
odpowiednio do rezultatów dobrych reakcji . Społeczeństwo varnaśrama jest przeznaczone , aby zapewnić swoim obywatelom szczęśliwe , pomyślne życie , wolne od naturalnych lub spowodowanych przez człowieka zakłóceń .

System społeczny varnaśrama ma nawet wyższy cel niż dostarczanie ludziom dobrej karmy . Dobra karma jest najwyższym błogosławieństwem , gdyż aby cieszyć się rezultatami dobrej karmy konieczne jest posiadanie materialnego ciała . W tym sensie każda karma - dobra czy zła - jest uwiązaniem . Tak długo jak ktoś wykonuje materialne czynności , dobre czy złe , tak długo musi otrzymać nowe , materialne ciało ,
aby doznać reakcji dobrych czy złych . Mimo , że przyszłe ciało może być bardzo przyjemne , nadal przeznaczenie zatrzymuje sosbę w materialnym świecie . Tak więc nie jest korzystnym aby działać po prostu w dobry sposób , gdyż trzeba wtedy powrócić do tego świata w innym ciele aby cieszyć się rezultatami . Oczywiście społeczeństwo z dobrą karmą jest dużo lepsze niż społeczenstwo , w którym ludzie w przeważającej części nieświadomi prawa karmy , bedą zmuszeni cierpieć życie po życiu z po-
-wodu swoich potwornych działań . Jednak społeczeństwo z dobrą karmą nie jest ostatecznym rozwiązaniem materialnych problemów . Ostatecznym całkowitym rozwiązaniem jest stanie się wolnym od reakcji , zrówno dobrych i złych , pobożnych i bezbożnych , i tym sposobem wejść do świata duchowego Prawdziwą misją zdrowego społeczeństwa jest wznieść swoich członków ponad ten materialny świat , przywracając ich na ich oryginalną , duchową pozycję jako czyste sługi Najwyższego . Jest to możliwe jedynie gdy czyjeś czynności są duchowe . Jeśli akcja jest duchowa , wtedy odpowiednia reakcja nie może być materialna - duchowym działaniom nie odpowiadają materialne reakcje . Działanie materialne zaowocuje dobrą lub złą materialną reakcję , ale czynność duchowa nie ma reakcji materialnej ; raczej
przynosi ona duchową reakcję . Na przykład gdy ktoś spożywa jedzenia zabronione przez Najwyższego , wtedy musi cierpieć ciężkie reakcje . Jedzenie przypisane dla ludzkiej istoty jest dużo lepsze , lecz nadal istnieje pewien rodzaj reakcji , gdyż pomimo , że wegetarianin jest z pewnością bardziej pobożny od zjadacza mięsa , to wegetarianin jest także odpowiedzialny za zabijanie . Dlatego wegetarianin również naraża się na reakcję , choćby była ona bardzo mała .
Najlepsza sytuacja jest wtedy , gdy pożywienie jest najpierw ofiarowane Panu . Wtedy wszelkie reakcje są pokonane dzięki Jego łasce . Pożywienie uprzednio ofiarowane Bogu oczyszcza jedzącą je osobę . Nie tylko nie naraża się ona na materialne reakcje , ale doświadczy wzniosłych skutków duchowych . Działania wykonywane z oddaniem dla Pana , uwalniają żywą istotę z jej wielkiego brzemienia grzesznych reakcji nagromadzonych przez jej różne życia . Osoba zaangażowana w służbę oddania dla Najwyższego Pana , staje się kwalifikowana do duchowego wyzwolenia . Może powrócić do domu z powrotem do Boga , co jest właściwą doskonałością życia . Jest to najwyższy dar społeczenstwa varnaśrama - uwolnienie od gęstej sieci materialnych reakcji i przywrócenie czystego , duchowego szczęścia .
Oszust zajmuje miejsce nauczyciela. Z tego powodu cały świat jest zdegradowany. Możesz oszukiwać innych mówiąc: "Jestem przebrany za wielbiciela", ale jaki jest twój charakter, twoja prawdziwa wartość? To powinno być ocenione. - Śrila Prabhupada

Vaisnava-Krpa
Posty: 4935
Rejestracja: 23 lis 2006, 17:43
Lokalizacja: Kraków
Kontakt:

Post autor: Vaisnava-Krpa » 21 sty 2008, 15:35

Rozdział 7
Prawda systemu varnaśrama o społecznej równości .



Po wzmiance o systemie varnaśrama , wedyjskiej literaturze Indii , i Najwyższym Panu Krsnie , niektórzy czytelnicy mogą poczuć lekki niepokój , mający swe źródło w nieporozumieniach dotyczacych kilku pojęć . W umyśle czytelnika mogą powstać dwie błędne koncepcje , mianowicie , że społeczny system varnaśrama jest po prostu jakimś zjawiskiem z hinduskiej kultury , lub , że jest to replika niesławnego systemu kastowego Indii .

Przede wszystkim , trzeba wiedzieć, że słowa Hindu nie można znaleźć nigdzie w literaturze wedyjskiej . Słowo to jest nazwą , która początek swój miała w okresie panowania w Indiach Arabskiego Islamu , który rozpoczął się w szóstym wieku i którego kulminacją było mongolskie Cesarstwo Akbara .

Arabscy muzułmanie nazywali wszystkich ludzi żyjących na wschód od rzeki Sindhu (obecnie znanej jako
Hindus) Sindhusami ; jednakże ponieważ w ich narodowym języku dźwięk „s” był rzadko wymawiany , słowo „sindhu” brzmiało w ich ustach jak „hindu” . Od tego czasu ta krótka etykieta , Hindus , została do-
-czepiona każdemu żyjącemu w Indiach , kto nie stał się wyznawcą Chrześcijaństwa lub Islamu , a nazwy
„Hinduska religia” zaczęto używać do opisania pstrej mieszanki religijnych , kulturalnych i narodowych zwyczajów Indii . Ale system varnaśrama jest ponad wszelkimi , tymczasowymi , cielesnymi desygnatami narodowości , kultury czy religii . Materialnie można identyfikować się jako Muzułmanin , Hindus , Rosjanin czy Katolik . Duchowo jednakże , wszystkie żywe istoty są jakościowo takie same , będąc duszami , cząstkami Duszy Najwyższej . Społeczny system varnaśrama oparty jest na czystej nauce o wiecznym związku pomiędzy nieskończenie małą duszą i nieskończenie wielką Duszą Najwyższą - nie jest własność jekiejkolwiek religijnej lub narodowej grupy .

Tak jak nie powinniśmy ograniczać społecznego systemu varnaśrama do materialnych desygnatów Hinduskiej religii , podobnie musimy unikać utożsamiania go z kastowym systemem Indii . Ten pogardzany i znienawidzony system , z którym słusznie skończył współczesny rząd , jest krańcowym wypaczeniem pewnych aspektów varnaśramy . W czasach systemu kastowego , czyjaś pozycja w spoleczeństwie zostaje całkowicie zdeterminowana poprzez urodziny w określonej rodzinie , bez względu na czyjeś indywidualne cechy lub zdolności . Oczywiście taka głupia , nieludzka polityka społeczna doprowadziła do masowego wyzysku . Władza skupiona była w rękach elity , która uzasadniała swoją uprzywilejowaną pozycję narodzinami w szczególnej rodzinie . Urodzeni w niskich rodzinach skazani byli od momentu urodzin na pozostanie na tej niskiej pozycji , bez względu na ich zdolności czy osiągnięcia .

System varnaśramy oparty jest na całkowicie innej zasadzie .
Jednostki nie mogą być oceniane na podstawie urodzin . Zamiast tego członkowie społeczeństwa mają być organizowani zgodnie z ich kwalifikacjami i działaniami znanymi w terminologii sanskryckiej jako guna i karma* . Ten system organizowania ludzi stosownie do guny , ich kwalifikacji i karmy , sposobu działania,
jest zawsze praktycznym systemem , gdyż ludzie zawsze posiadają różne cechy i różne sposoby działania .

Nabywamy te różne właściwości i style działania dziedzicznie , poprzez ewolucję , warunki społeczne , lub nasz własny niezależny wysiłek , ale w każdym wypadku człowiek posiada pewne określone cechy i określony sposób działania - nie można mówić o człowieku bez tych dwóch czynników .

Możemy zauważyć , że w każdym ludzkim społeczeństwie istnieje jakiś model społecznego zróżnicowania lub struktury klasowej , nawet w społeczenstwach , które temu zaprzeczają . Zasada społecznego zróżnicowania jest stale obecna we wszystkich ludzkich społecznościach , mimo że formy tego zróżnicowania mogą być różne . Varnaśrama - dharma wychodzi na przeciw tej zasadzie i zamiast zaprzeczać istnieniu społecznych różnic , doskonale dzieli społeczeństwo w sposób zbawienny zarówno dla indywidualnych członków społeczeństwa jak i dla społeczeństwa jako całości . Właściwie linie społecznych podziałów są wyjaśnione przez Krsnę w Bhagavad - gicie . Stwierdza On :
catur - varnyam maya srstan guna - karma - vibhagaśah (4.13) : „ Każde spoleczeństwo powinno przestrzegać czterech podziałów społecznych , które istnieją wiecznie w naturalny sposób w każdym społeczeństwie , gdyż zostały one osobiście stworzone przez Najwyższego ”.
Pierwsza grupa to inteligencja , bank mózgów społeczeństwa . Ta klasa zawiera uczonych , nauczycieli , filozofów i teologów . Drugą grupą jest klasa administracyjna i wojskowa , ktora obejmuje przywódców
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
* Istnieje jeszcze inne znaczenie sanskryckiego słowa „karma” , nie mające odpowiednika we współczesnej angielskiej adaptacji tego słowa .

rządu , administratorów odpowiedzialnych za spokojne działanie społeczeństwa , oraz policji i siły zbrojne
, które bronią społeczeństwo przed wewnętrznym i zewnętrznym niebezpieczeństwem . Trzecia grupa to
klasa rolnicza i kupiecka , złożona z producentów żywności , kupców , organizatorów produkcji , a także pośredników w finansowych transakcjach społeczenstwa . Czwartą klasą tworzą różnego rodzaju robotnicy , którzy angażują się w produkowania i utrzymanie tego , co już zostało wyprodukowane . W tej klasie zawarci są różnego rodzaju artyści , którzy oferują spoleczeństwu przyjemność w formie muzyki , sztuki pięknej , teatru i tym podobnych . W terminologii sanskryckiej , ci z klasy inteligenckiej zwani są jako bramini , ci z klasy administracyjnej i wojskowej , jako ksatriowie , kupcy , rolnicy i bankierzy są znani jako vaisyowie , a robotnicy jako śudrowie .

Jednostki odpowiadające tym czterem grupom istnieją w każdym społeczeństwie , czy społeczeństwo uznaje ten system klasyfikacji czy też nie . Ponieważ Najwyższy Pan stworzył wszystkie materialne ciała , On jest jedyną zdolną osobą zdolną zrozumieć jak skoordynowane powinny być wszystkie materialne ciała będące nagromadzone w ludzkim społeczeństwie . Z duchowego punktu widzenia , podziału varnaśrama nie można uniknąć bez spowodowania wielkiego spustoszenia , gdyż Najwyższy Pan zaplanował ludzkie społeczeństwo do działania w ten określony sposób . A z praktyczne-
-go , materialnego punktu widzenia , można zauważyć , że bez obecności tych czterech rodzajów ludzi , żadne społeczeństwo nie jest w stanie zaspokoić podstawowych potrzeb życia ludzkiego . Naturalnie ludzie obmyślili wielką ilość innych systemów zorganizowania spoleczeństwa i z pewnością są w stanie wynaleźć niezliczone inne sposoby w przeszłości . Ale ponieważ system varnaśrama pochodzi od wszechdoskonałego Najwyższego , inteligentna osoba nie znajdzie żadnej korzyści w męczeniu swojego ograniczonego umysłu w celu odkrycia innych metod podziału . Zbyt wiele cierpimy już w tej chwili za nasze przeszłe wysiłki na jałowym polu socjologicznej spekulacji .

Cztery podziały varnaśrama mogą być jasno wyjaśnione poprzez , analogię do ciała ludzkiego . Bramini są głową ciała ponieważ są oni jego kierującym mózgiem ; ksatriowie są rękami , gdyż bronią społeczeństwo ; vaisyowie są żołądkiem , gdyż dostarczają pożywienia a śudrowie to nogi , ponieważ ich praca utrzymuje społeczeństwo . Każda część ciała varnaśrama jest ważna . Żadna osoba o zdrowych zmysłach nie będzie lekceważyła jednej części ciała dbając troskliwie o inną , i podobnie społeczeństwo nie może źle traktować jednej części społecznego ciała varnaśrama i rozpieszczać innej . Nikt nie zgodzi się na to , aby jego głoea cieszyła się miękką poduszką a nogi leżały na ostrych szpilkach . Bez wątpienia głowa może być uważana za ważniejszą w kategoriach działania całego ciała , ale na przykład bez nóg , ciało nie będzie mogło się poruszać . Oczywiście inne części ciała , chociaż ważne , są zależne od kierunku obranego przez głowę. Bez głowy całe ciało jest bezużyteczne . Jednak każda część ludzkiego ciała jest niezbędna do szczęśliwego , normalnego życia . Jeśli ktoś chce radować się życiem to musi posiadać wszystkie udogodnienia i współdziałanie wszystkich części ciała - żadna część nie może być lekceważona lub źle traktowana . Choć żołądek może nie zajmować tak wzniosłej pozycji jak głowa , to bez żołądka głowa nie otrzyma energii koniecznej do myślenia . Bez ochrony ze strony rąk całe ciało jest narażone na ataki. Wszystkie części ciała pracują razem dla dobra całości . Podobnie w systemie varnaśrama , wszystkie części społecznego ciała są niezbędne i pracują one razem dla całego społeczeństwa . Cztery podziały w społeczeństwie varnaśrama działają na różne sposoby , stosownie do swoich różnych wrodzonych kwalifikacji i sposobów działania . Mimo to ten sam cel i nagroda jest osiągana przez wszystkich - spełnie-
-nie zarówno materialnych jak i duchowych potrzeb społeczeństwa . Właściwie utrzymane i zorganizowane społeczeństwo varnaśrama wolne jest od wszelkich napięć klasowych i zawiści , gdyż spełnia ono potrzeby całego społecznego ciała , bez faworyzowania jednej części społeczeństwa wobec drugiej . Za sprawą sztucznych podziałów jedna część spoleczeństwa zaczyna dominować nad inną , po to aby osiągnąć jej kosztem więcej zadowolenia zmysłów . Prawdziwe podziały pomiędzy różnymi częściami społeczeństwa oznaczają zapobieżenie zachodzeniu na siebie różnych działań i błędnemu zużywaniu energii wewnątrz społecznego ciała .

Ponieważ historia była świadkiem wielu niesprawiedliwości w światowych systemach społecznych , i ponieważ większość z tych niesprawiedliwości wyrasta , gdy jedna klasa ludzi próbuje podporządkować sobie inne klasy i żyć ich kosztem , człowiek pojął próbę stworzenia społecznego systemu , który na trwałe ustanawiałby równe stosunki pomiędzy członkami społeczeństwa . W rzeczywistości niektórzy uczeni zauważyli , że dominującym humanistycznym systemem dwudziestego wieku jest dążenie do ogółnego egalitaryzmu . Szczególnie znaczące są tutaj filozofie socjalistyczne i humanistyczne , kt ore usiłują stworzyć równość poprzez zredukowanie każdego do pozycji państwowego robotnika . Interes państwa ma być rzekomo nieróżny od interesów narodu , a wszyscy zarówno robotnicy mają ten sam cel , zwiększanie produkcji . Na nieszczęście ponieważ istnieje tak wielka różnorodność istot ludzkich , nie jest możliwe sztuczne zaszeregoewanie wszystkich ludzi jako równych , ani nie jest możliwe stworzenie bezklasowego społeczeństwa . Mimo to , w chwilach skrajnego donkiszotyzmu , człowiek pragnie czasami myśleć , iż jest możliwym zignorowanie niezliczonych przyrodzonych różnic występujących pomiędzy ludźmi i ogłasza iż wszystkie ludzkie ciała mają te same cechy i właściwości . Na przykład poprzednie dziesięciolecie widziało bardzo rozreklamowaną próbę przeforsowania „wyzwolenia kobiet”, wymazania wszelkich społecznych różnic pomiędzy mężczyznami i kobietami . Niektóre narodowości głoszą , iż mężczyźni i kobiety są traktowane w dokładnie ten sam sposób . Ale jeżeli mężczyźni i kobiety są równe , to czemu mężczyźni uganiają się dziko za kobietami , padając do ich stóp i błagając je o cielesne rozkosze ? A także , jeśli są naprawdę równi , to czemu jedynie kobiety mają zawsze cierpieć materialne bolączki związane z noszeniem w swoich łonach dzieci i rodzenia ich ? . Jeśli istnieje prawdziwa równość , to pozwólmy czasami zajść mężczyznom w ciążę . Niech czasami mężczyzna przechodzi bóle porodu , a czasami niech to robi kobieta - doskonałe egalitarne rozwiązanie .
Ale oczywiście nie jest to możliwe . Różnica funkcji cielesnych jest naturalna , wrodzona i nie może zostać zmieniona . Jest to dobry przykład tego jak naturalne różnice w budowie cielesnej powodują nieredukowane różnice w cechach i czynnościach ludzkich istot .

Są też inne przykłady wrodzonych różnic w pozycji społecznej . Ktoś rodzi się z ciałem bardzo silnym i wytrzymałym i może zostać światowej sławy profesjonalnym bokserem . Ale na przykład ja , autor tej książki , jestem bardzo wątły i jestem przystosowany do wykonywania innego rodzaju prac , takiego jak pisanie książek . Gdybym musiał teraz walczyć kilka rund z mężczyzną wyposażonym w siłę fizyczną i wytrzymałość boksera , to wynik meczy powaliłby mnie na lata w szpitalu , nawet gdybym ważył więcej niż on . Nie posiadam zdolności do wykonywania mozolnych prac fizycznych , podczas gdy inni mają takie zdolności w nadmiarze . Podobnie po kimś , kto pobłogosławiony został wysokim I Q (stopniem inteligencji) nie możemy oczekiwać , że będzie działał w taki sam sposób jak ktoś o niskim I.Q. Nie możemy wziąć ludzi zdolnych jedynie do kopania dziur w ulicach i uczynić ich lekarzami , aby udowodnić , że wszystkie żywe istoty są równe . Wrodzone cechy i tendencje pojawiające się wraz z ciałem w momencie przyjścia na świat , tworzą od samego początku naszych żyć różnice pomiędzy osobami , ich płcią , inteligencją , siłą , pięknem i sławą . Te różnice są produktami prawa karmy , które jak wyjaśniono w poprzednim rozdziale , nadaje wszystkim żywym istotom różnorodne ciała i różnych cechach i możliwościach , zgodnie z ich działaniami w poprzednich życiach . Każda osoba ma pewne pragnienia , które powodują nią , aby działała w określony sposób . Zatem stwarza ona sobie unikalny zbiór pobożnych i nie poboznych działań i przyjmie swoje następne narodziny mające pewne zdeterminowane cechy i sposób działania . Ponieważ ta determinacja jest kierowana przez autorytet Najwyższego , nie mamy innej możliwości niż zaakceptować te cechy i uzdolnienia jako Jego dary i zorganizować społeczeństwo w taki sposób , aby cechy i zdolności zostały zinterpretowane , a nie sztucznie zanegowane .
System varnaśrama jest oparty na rozpoznaniu różnic występujących pomiędzy ludźmi , dokładnym określeniu cech każdej osoby i zaangażowaniu jej zgodnie z jej zdolnościami do działania dla dobra jej i całego społeczeństwa .

Pragnąć zrozumieć jak stworzyć atmosferę wolną od społecznych nierówności , wielu ludzi doszło do wniosku , że społeczeństwo nie powinno przyjmować istnienia różnic pomiędzy ludzkimi istotami . Obawiają się , że gdy różnice te zostaną zaakceptowane , wtedy na nich oparta będzie ocena wartości i klasyfikacja jednostek i naturalnym tego efektem będzie wyzysk . Dlatego czasami gorliwie chwytają się różnych egalitarnych filozofii i organizacji społecznych , których autorami są Marks i i nni zwolennicy społecznych utopii. Mimo , że praktyczne , codzienne doświadczenie pokazuje , że w tym świecie dualizmów istnieją zawsze wyższe i niższe pozycje , ludzkość hołduje głębokiemu sentymentowi , iż świat nie powinien wyglądać w ten spsób . Instynktownie czujemy , że powinien istnieć jakiś rodzaj wewnętrznej równości pomiędzy wszystkimi ludźmi . Jednakże wszelkie wysiłki , aby ustanowić to instynktowne poczucie równości wewnątrz materialnego królestwa codziennych spraw będą powodowały spustoszenie , ponieważ równość na platformie materialnej po prostu nie istnieje . Zawsze bedziemy widzieli , że ktoś jest na lepszej pozycji , a ktoś na gorszej pozycji ; ktoś posiada więcej okreslonych zdolności , a ktoś mniej. Gdyby społeczeństwo rzeczywiście narzuciło swoim członkom totalną materialną równość , wtedy ludzie byliby całkowicie niezdolni , aby działać zgodnie ze swoimi szczególnymi cechami i zdolnościami . Ludzie stworzeni do tego ,aby być rolnikami byliby przywódcami wojskowymi , a rządowi administratorzy produkowaliby żywność . Osoby mające być hydraulikami , byliby profesorami , a intelektualiści reperowaliby drogi . Oczywiście jest to całkowity obłęd . Każdy powinien zrozumieć , że chcąc mieć naprzykład udane labolatorium fizyczne , nie może zapełnić go rolnikami , ani nikt nie powinien spodziewać się wspaniałych efektów zatrudniając intelektualistów w polu .

Te skrajne przypadki są z pewnością oczywiste. Jednak pozostaje faktem iż współczesne społeczeństwa są zaburzone i niesprawne , ponieważ administratorzy nie s a w stanie rozpoznać cech i skłonności indywidualnych obywateli . Organizacja współczesnego społeczeństwa oparta jest na pieniądzu,
sławie i wulgarnym zadowalaniu zmysłów . Ludzie wybierają swoje życiowe zajęcia na podstawie kryteriów różnych od ich osobistego dobra czy satysfakcji , i w konsekwencji cierpi ogólnie dobro całego społeczeństwa . Jeśli zadowolone są cząstki społeczeństwa , wtedy całość , która je zawiera będzie na równi usatysfakcjonowana . Jeśli indywidualni członkowie społeczeństwa nie są zadowoleni , wtedy niezależnie od jakiejkolwiek pomysłowej , zbiorczej organizacji , społeczenstwo musi się rozpaść . Dlatego współczesna metodologia , która podporządkowuje ludzi zawodom stosownie do kryteriów pieniędzy , sławy i zadowalania zmysłów zagraża podstawom społecznego bezpieczeństwa i stabilności . ]

Autor przypomina sobie jak w Ameryce lat pięćdziesiątych zaistniał nagły bezprecedensowy popyt na inżynierów , techników komputerowych i nauczycieli , aby zapełnić pozornie nienasycone potrzeby nowej ery nauki i technologii . Z powodu tego „nagłego wyzwania” , młodzi ludzie byli wabieni - czy raczej przekupywani - aby zająć wolne miejsca pracy . Nienormalnie wysokie zarobki , wygodne godziny pracy , długie urlopy , i te inne przynęty dyndały przed chętnymi młodymi oczami . Pod wpływem takich uroków wielu młodych ludzi natychmiast zmieniło swoje wcześniejsze kształceniowe czy zawodowe cele , żeby skorzystać ze wspaniałego zapotrzebowania . Ale wkrótce potem , po dziesięciu czy piętnastu latach , każdy odkrył , że nie tylko braki się skończyły , ale rynek pracy dla poprzednio lukratywnych zawodów stał się wręcz zapchany . Istniała niewystarczająca ilość wolnych miejsc pracy dla zatrudnienia świeżo wykwalifikowanych inżynierów i nauczycieli . I ponownie studenci nagle zmienili konie na środku rzeki , w pośpiechu przystosowując się , aby uniknąć zatłoczonych specjalności inżynierskich i nayczycielskich . Możemy tutaj zobaczyć jak prosty czar pieniędzy jest wystarczający , aby zapędzić ludzi do zawodów nie uwzględniając wcale ich rzeczywistych indywidualnych cech czy skłonności .

We wszystkich społeczeństwach właściwym powodem wyboru zawodu jest wielkość otrzymanego na końcu miesiąca czeku . Czasami , szczególnie u aspirujących artystów , decyzja wyboru pracy spowodowana jest pragnieniem sławy . Ludzie nauczyli się czynić gromadzenie bogactw finansowych lub osiąganie wielkiej sławy barometrem wskazującym na życiowy sukces , i z pasją zmagają się , aby uzyskać te dwie rzeczy . Niektóre wyjątkowo szczęśliwe osoby stają się uwielbionymi wzorami , o które rywalizować ma ogół . Ale oczywiście nie każdy w społeczeństwie stanie się bogaty czy sławny . W rzeczywistości maleńka mniejszość kiedykolwiek spełni swoje marzenia . Dlatego społeczeństwo jest zalewane przez frustrację , ponieważ jego członkowie walczą , aby osiągnąć szczyty dostępne jedynie nielicznym wybrańcom . Ponieważ społeczeństwo powinno byc zorganizowane według naturalnych cech i inklinacji zawodowych ludzi , obecnie , znajdujemy je toczące się wokół gorączkowych pragnień aby uczynić cokolwiek co ma przynieść sławę i pieniądze . Osoba , której nie uda się osiągnąć tych celów , staje wobec wstydu , głębokiej frustracji i , w skrajnych przypadkach , samobójstwa .

Częstym wyjściem , aby uleczyć powszechne niepowodzenie jest alkochol i narkotyki , którym swobodnie mogą się oddawać wszyscy członkowie społeczenstwa , nawet dzieci w wieku szkolnym i gospodynie domowe . Oczywiście nie słyszymy tak często o frustracji tych , którzy rzeczywiście osiągnęli długo szukane pieniądze i sławę , ale życie ludzi bogatych i sławnych , znaczone rozwodami , depresjami i myślami samobójczymi , dowodzą iż jedynie otrzymanie sławy lub pieniędzy nie jest przyczyną osobistej satysfakcji .

Społeczeństwo varnaśrama nie zachęca do sztucznych ekonomicznych wysiłków wynikających ze sztucznie wywoływanej chciwości . W sztucznym społeczeństwie ludzie naciskani są aby podjąć nienaturalny sposób działania aby zadowolić swoje rozpalone materialne pragnienia . Ale społeczenstwo varnaśrama rozpoznaje właściwą naturę indywidualnych osób i angażuje je stosownie do niej w jednym z czterech społecznych podziałów . To jak dokładnie się to dzieje zostanie opisane w następnym rozdziale .

Gdy ludzie zrealizują satysfakcję płynącą z działania w harmonii ze swoimi naturalnymi skłonnościami , wtedy nie będą w sztuczny sposób gonić za niepotrzebnymi materialnymi osiągnięciami .
Tylko głupiec lekceważy strumień świeżej wody płynący u jego stóp po to , aby na próżno szukać ”lepszej wody” na pustyni . Sekretem sukcesu społeczeństwa varnaśrama jest to , że prawdziwa satysfakcja jest w nim łatwo dostępna . Usytuowanie ludzkiej istoty we właściwej jej sferze działań , tak aby mogły zakwi-
-tnąć jej naturalne zawodowe skłonności , jest z pewnością największym krokiem ku osiągnięciu satysfakcji . A usunięcie zewnętrznych , sztucznych społecznych nacisków pchających ją aby została kimś kim nie jest , po to aby uzyskać coś co tak czy inaczej jej nie zadowoli , jest głównym zabezpieczeniem tej satysfakcji . Równocześnie musi zostać zadowolona duchowa natura człowieka , ponieważ prawdziwa i trwała satysfakcja znajdowana jest na platformie duchowej . W tym leży prawdziwe piękno varnaśrama - dharmy .

Jak to zostało wspomniane w poprzednim rozdziale , żywe istoty są wiecznymi cząstkami Najwyższego Pana Krsny , i dlatego są one wiecznie związane z Nim w transcendentalnej służbie miłości .
System varnaśrama wypełnia ten związek pomiędzy żywą istotą i Najwyższym , poprzez angażowanie każdego , bezpośrednio lub pośrednio , w służbę oddania dla Pana . Wszyscy członkowie społeczeństw varnaśrama bezpośrednio angażują się w służenie Krsnie , bądź też angażują się w nie pośrednio przez służenie tym , którzy służą Krsnie bezpośrednio. Tak czy inaczej żywa istota zostaje przywrócona do pozycji sługi Najwyższego i ta pozycja jest dla niej najbardziej satysfakcjonująca . Dzisiaj z powodu swoich materialistycznych , opanowanych przez pasję społeczeństw , ludzie szaleją na punkcie tak wielu materialnych przedmiotów . Po prostu niewolniczo pracują dzień i noc , aby uzyskać więcej seksu , więcej sławy , więcej samochodów , więcej samolotów , więcej bomb - więcej , więcej , więcej , więcej .
Ten niekończący się kierat materialnych zysków , nigdy nikogo na trwałe nie zadowoli , a ostatecznie starość , choroby i śmierć zmuszą każdego do porzucenia tych zmagań . Ale wchodząc w kontakt z Krsną,
źródłem wiecznej satysfakcji i radości , nie jest się już dłużej niewolnikiem nienasyconych materialnych namięyności , i wielki materialny niepokój - tesknota za tym czego się nie ma , rozpaczy z powodu tego co się utraciło - jest wyleczony . Tak długo jak próbuje się znaleźć satysfakcję w materialnym świecie , tak długo trzeba codziennie zmagać się aż do chwili śmierci . Ale skoro tylko otrzymuje się służbę dla Krsny , znika materialistyczna tesknota i lament , i osoba taka staje się usatysfakcjonowana w duchowej realizacji .

Dopóki nie dochodzi się do duchowej platformy , dopóty nie można być nigdy szczęśliwym , chocby się próbowało .

System varnaśrama realistycznie wychodzi naprzeciw istnienia materialnych nierówności , uważa je za nieunikniony fakt w materialnym świecie . Prowadzi on dalej do pomysłowego wykorzystania tych różnorakich nierówności w sposób , który pozwoli każdemu doświadczyć jedynej prawdziwej platformy równości (str.56)...? duchowej . Na platformie duchowej żywe istoty są absolutnie identyczne i chociaż nieskończona różnorodność zamieszkuje świat duchowy i ta różnorodność istnieje w absolutnym królestwie ducha ; są wszystkie wieczne , pełne wiedzy i szczęścia . Materialna równość istnieje tylko w słowach , ale równość duchowa ma wieczne miejsce wewnątrz serc wszystkich żywych istot .

System varnaśrama spoczywa na duchowej platformie i z niej dostarczy wiecznej atmosfery duchowej równości wszystkim ludziom . Ponieważ system pozwala zamanifestować się naszej duchowej równości , dlatego nie ma w nim bezosobowej zazdrości , która zwielokratniając się rozsadza społeczenstwa od środka . Ponieważ społeczenstwo varnaśrama kierowane jest ludzi potrafiących dostrzec duchową równość i nauczać jej innych , członkowie społeczenstwa mogą faktycznie zobaczyć , iż ten kto pracuje jako zamiatacz ulic nie jest różny od tego , kto działa jako głowa państwa . Obaj pracują dla tego samego celu i obaj zbliżają się do tej samej doskonałości zadowalania duchowego ja w związku z Najwyższym .
Dlatego nie istnieje żadna prawdziwa różnica pomiędzy mężczyzną pracującym w jednej klasie i mężczyzną pracującym w innej klasie . Materialnie są różni ale duchowo są obaj jednakowo podatni na to samo szczęście .

* * *

Przed usłyszeniem nauki systemu varnaśrama powinno się zaznajomić z jego twórcami i osobami zachowującymi ten system - Vaisnavami . Sanskrycki termin „Vaisnava” oznacza „zwolennik Visnu” . Visnu jest innym imienie Krsny , Najwyższej Osoby Boga . Pomiedzy ogółem Vaisnavów , niektórzy z nich są szczególnie uprawomocnieni przez Najwyższego Pana , aby zaprezentować Go w materialnym świecie . Ci transcendentalni ambasadorzy zwani są jako Vaisnava acaryowie . Acarya jest wyjątkowo zaawansowanym Vaisnavą , który posiadł doskonałą wiedzę o Najwyższym , tak jak jest to objawione w Vedach , i który naucza oddania dla Najwyższego zarówno przez instrukcje jak i swój osobisty przykład .

Acarya jest Najwyższą Świętą Osobą wśród Vaisnavów . Jego misją jest oświecenie materialistycznych , żyjących w ignorancji ludzi i angażowanie ich w duchowe czynności .

Najwyższy Pan pragnie , aby Jego doskonały system społeczny , varnaśrama - dharma , był standartową ludzką formą społecznej organizacji . Część literatury wedyjskiej zatytułowana Visnu Purana zawiera następujące stwierdzenie :

v a r n a ś r a m a c a r a v a t a
p u r u s e n a p a r a h p u m a n
v i s n u r a r a d h y a t e p a n t h a
n a n y a t t a t - t o s a - k a r a n a m .

„ Najwyższa Osoba Boga , Pan Visnu , jest czczony poprzez prawidłowe wypełnianie przypisanych obowiązków w systemie varnaśrama . Nie ma innej drogi zadowolenia Najwyższego . Każdy musi być sytuowany w instytucji varnaśrama .”

Czasami z powodu niszczącego wpływu wszechpotężnego czasu , który ściera w proch wszystko w tym materialnym świecie , nawet doskonały system varnaśrama niszczeje i czasowo prawie zanika . Ponieważ Pan jest ojcem wszystkich żywych istot , wliczając w to te w materialnej iluzji , jest On pełen współczucia widząc jak Jego cząstki cierpią . Dlatego ilekroć w historii świata nauka varnaśrama zdaje się być stracona , Pan sprawia , aby Jego upełnomocnieni reprezentanci ustanowili Jego boskie nauki społeczne .

Ponieważ ludzie i kultury świata zmieniają się wraz z postępem czasu , nie jest możliwym ani praktycznym przywracać każdy najmniejszy szczegół systemu varnaśrama opisanego w Vedach . Vedy są ogromnym rogiem obfitości wiedzy , zawierającym zrówno główne jak i pomniejszone zalecenia . Niektóre z ubocznych wskazówek są przeznaczone dla szczegónego czasu , miejsca i okolicznosci z historii świata . Ale fundamentalne zasady i podstawowe instrukcje dane w Vedach mają znaczenie zawsze, dla wszystkich żywych istot , kiedykolwiek i gdziekolwiek żyją . Zaawansowani vaisnavowie mają zdolność widzenia ponad drobnymi szczegółami Ved , które mają być właściwe tylko w odpowiednim kontekście kulturowym i znajdowanie esensji Ved , podstawowych zasad i nakazów , których użyteczność jest ponadczasowa . Dzięki acaryom Vaisnava , przywracającym naukę varnaśrama w okolicznościach dnia dzisiejszego i jutrzejszego będzie mogło zajaśnieć wieczne piękno Ved . Ustanowienie i utrzymanie systemu varnaśrama zależy ostatecznie od osoby . Osobista moc Najwyższego Pana , Krsny , zamanifestowana poprzez Jego medium , acaryów vausnava , jest życiem i duszą systemu varnaśrama . Bez osobistej inspiracji ze strony reprezentantów Pana , system varnaśrama nie może zostać wznowiony , gdyż ten wspaniały i szlachetny wysiłek wymaga wielkiej wiedzy , duchowej siły i nieskończonej tolerancji i współczucia . Żaden zwykły człowiek nie może pokonać piętrzących się trudności związanych ze wznoszeniem duchowego społeczenstwa w środku dżungli współczesnej niewiedzy . Żaden zwykły człowiek nie potrafi nakłonić współczesnych , pogrążonych w duchowym letargu ludzi , aby pracowali razem dla odbudowania świata na właściwych podstawach . Acaryowie Vaisnava są czystymi wielbicielami Pana . Oznacza to , że są oni całkowicie wolni od grzesznych pragnień i działań , oraz są zawsze zaabsorbowani w intonowanie świętych imion Pana , osobiście zrealizowawszy wedyjską instrukcję , iż w tym wieku intonowanie świętych imion Boga jest niezbednym procesem samorealizacji .

W pełni obdarzeni transcendentalna wiedzą i duchową mocą przez Pana Krsnę , acaryowie Vaisnava z determinacja pracują aby zmienić życie ludzi z czystego materializmu do czystej duchowosci .
Dzięki swojej zdolności kontaktowania się z Panem i otrzymywania od Niego bezpośredniej instrukcji , acaryowie posiadają kompletną realizację sposobów i środków dopasowania systemu varnaśrama do współczesnego kontekstu . (str.58...?) oni tą zainspirowaną wiedzą i realizacją w swoich codziennych działaniach , które zdumiewają zwykłe osoby . System varnaśrama wejdzie w życie jedynie dzięki obecności acaryów . Gdy ogół ludzi zobaczy ich działania i usłyszy ich słowa , wtedy stanie się w naturalny sposób przyciągnięty do pójścia w ślady takich wysoce wykwalifikowanych , oddanych i duchowo zrealizowanych osób , które dbają jedynie o najwyższe dobro ludzkości . Ludzie nie są na tyle głupi , żeby nie rozróżnić między tym czy ktoś pracuje dla swojego własnego wyniesienia , czy też prawdziwego dobra ludzkosci . Ludzie nie mogą dostrzec tego przez krótki czas , ale stopniowo zawsze dochodzą do zrozumienia przwdziwych motywacji swoich przywódców .

Acarya jest otwartą książką . Ci , którzy maja cierpliwość znania go osobiście nie znajdą prawie różnicy pomiędzy jego życiem publicznym i prywatnym . Nie znajda w nim żadnego innego interesu niż pełnienie czystej służby oddania dla Pana poprzez rozszerzanie świadomości Boga na całym świecie . Acaryowie vaisnava i Vaisnavaowie w ogólności ustanowią i będą utrzymywali system varnaśrama poprzez swoje przemówienia , pisma , zarządzenia i co najważniejsze , swój osobisty przykład . Nie powinno się uważać iż cztery podziały społeczne , które mają być wkrótce opisane , wypłyną i będą funkcjonowały w sposób automatyczny .Duchowa inspiracja ze strony Vaisnavów i ich praktyczna pomysłowość wprowadzi system varnaśrama w ruch poprzez kształcenie kwalifikowanych osób , które poprowadzą społeczenstwo .

A gdy system będzie działał , Vaisnavowie będą go doglądali , aby zachować duchową czystość . Powinno się być w pełni przekonanym , że duchowa promienność Vaisnavów jest więcej niż wystarczająca do wychowania i utrzymania nowych , ludzkich społeczeństw . Vaisnavowie mogą przenieść każdego na platformę wiecznego szczęścia i pełnej wiedzy poprzez zaangażowanie go w jego naturalne i konstytucyjne działania , służbę oddania dla Pana . Jest to szczyt społecznego postepu .
Oszust zajmuje miejsce nauczyciela. Z tego powodu cały świat jest zdegradowany. Możesz oszukiwać innych mówiąc: "Jestem przebrany za wielbiciela", ale jaki jest twój charakter, twoja prawdziwa wartość? To powinno być ocenione. - Śrila Prabhupada

Vaisnava-Krpa
Posty: 4935
Rejestracja: 23 lis 2006, 17:43
Lokalizacja: Kraków
Kontakt:

Post autor: Vaisnava-Krpa » 21 sty 2008, 15:38

Część II

Bramini : Głowa społecznego ciała.


Rozdział 8
Społeczna potrzeba Wedyjskiej Inteligencji .


Ważność Ved dla społeczeństwa .

Każde społeczeństwo , czy to prymitywne czy złożone , wymaga pewnego stopnia inteligencji kierującej jego sprawami . Czasami ta przewodnia inteligencja manifestuje się jako miejscowy mędrzec , a czasami jako Laureat Nagrody Nobla , ale w każdym z przypadków pełni on tę samą funkcję , niezależnie od głębi i stopnia zaawansowania . Cywilizowani ludzie są świadomi tego , że im większa jest inteligencja
kierująca społeczeństwem , tym sprawniej i wydajniej będzie ono spełniało swoje cele . Dlatego współczesny człowiek zawsze próbuje podwyższyć społeczny poziom inteligencji . W nowoczesnym świecie człowiek zatrudnia swoję inteligencję aby stworzyć i uzasadnić środki , dzięki którym może się cieszyć materialnym zadowalaniem zmysłów . Innymi słowy , niższa natura człowieka , ośmielimy się powiedzieć zwierzęca natura , wzięła odpowiedzialność za przewodzenie społeczeństwu . Wcześniejsze rozdziały tej książki opisały , jak złe użycie ludzkiej inteligencji prowadzi społeczństwo w dół ku zniszczeniu . Wierząc , że zwiększenie wiedzy materialnej podwyższy dostawy materialnego szczęścia , współczesny człowiek pracuje ciężko aby rozszerzyć swój intelekt . Jednak mimo pełnej erudycji inteligencji , która steruje społeczenstwami , indywidualne i zbiorowe wysiłki człowieka zwiększają nie światowe szczęście , a frustrację .

Poronione wysiłki mające na celu postęp pustoszą nasze społeczeństwa , ponieważ brakuje nam absolutnego kierunku . Brak zdolności widzenia tego co powinno lub nie powinno być zrobione zgodnie z absolutnym standartem , nie pozostawia nam innego wyjścia jak tylko spekulować . Wybraliśmy nasze przeznaczenie i naszą ścieżkę . Cieszenie się i kontrolowanie jest naszym pragnieniem i wyspekulowaliśmy,
że postęp opartej na nauce ekonomii jest kluczem do spełnienia tego pragnienia . Na nieszczęście , będąc nieświadomi ścisłych praw natury ustanowionych przez Najwyższego , stajemy się ofiarami kar wymierzanych przez Jego autorytet . Upadamy niżej i niżej , w problemy daleko poza naszymi możliwościami pokonania ich . Dlatego ludzka historia preparowania społecznych celów opartych na
zadowalaniu zmysłów jest wyzwaniem przeciw któremu nowe społeczeństwo , świeżo zwrócone ku społecznemu zdrowiu , musi zwrócić się natychmiast . Musi zostać ustanowiony prawdziwy intelektualny mózg społeczeństwa , kierująca inteligencja oparta na absolutnych zasadach , a nie na spekulacjach szybko okazujących się śmiertelnymi z powodu niezgodności z uniwersalnymi prawami .

Jeśli nowi intelektualni przewodnicy nowego społeczeństwa po prostu wskoczą do ogromnego , kłębiącego się oceanu materialnych problemów i spróbują go w pojedynkę przepłynąć , to utoną tak jak to się dzieje z obecnymi intelektualistami , gdyż żadna ludzka istota nie może pozostać na powierzchni unoszona jedynie swoją intelektualną odwagę . Nawet jeśli nowi intelektualni doradcy będą posiadali nadzwyczaj dobre cechy osobiste , to cechy te zostaną obezwładnione wobec braku absolutnej koncepcji ludzkiego życia i jego celu w społecznym kontekście . Inteligencja wiodąca ludzkie społeczeństwo musi wypłynąć ze źródła wyższego od spekulacji człowieka . Jak wyjaśniono to w poprzednim rozdziale , Vaisnavowie , bhaktowie Pana , zapeniają ten najwyższy kierunek . Chociaż Vaisnavowie w imieniu Najwyższego nadają społeczenstwu obowiązujący kierunek , to nie są niezależni , otrzymują swoją wiedzę z Ved . Nikt nie może pretendować do wolności od zaakceptowania wyzszego autorytetu Ved . Najwyższy poprzez swoją wszechmoc , upełnomocnił swoich reprezentantów aby wypełniali w tym świecie Jego pragnienia i dał ludzkim istotom literaturę wedyjską , aby prowadziła ich społeczeństwo właściwą drogą .

Vedy dają ludzkiemu społeczeństwu o czterech podstawowych sferach życia : religijności , rozwoju ekonomicznego , zadowalaniu zmysłów i wyzwoleniu . Takie są główne aspekty literatury wedyjskiej i badając je można dostrzec piękno i pragmatyzm Ved w ich związku z ludzkim społeczestwem . Cztery wedyjskie kategorie zaczynają się od religijności . Ponieważ Vedy są kompilacją instrukcji Najwyższego Pana dla ludzkości , zatem aby mieć właściwy wzgląd na te instrukcje , ludzkość musi z pewnością zacząć od nauczenia się rozpoznawać Najwyższego jako absolutnego autorytetu , źródła wszystkiego , i utrzymującego wszystkie żywe istoty . Nieznaczna ludzka istota musi wpierw zrozumieć , że jest całkowi-
-cię i we wszystkim zależna od Najwyższego , i że jest zobowiązana do pełnienia służby dla Pana lub przy-
-najmniej do uznania Jego wyższości i przestrzegania Jego praw . Ale kierunek współczesnego spoleczeństwa daleki jest od takiego zrozumienia . Znacząca część ludzi zadecydowała , że Bóg lub religia nie mają już dłużej żadnego związku ze społecznymi aranżacjami i wszystko zostało wzięte pod skrzydła ludzkiego wyższego intelektu . Bóg nie żyje . Jednakże współczesny człowiek nie rozumie , że jakiekolwiek posiadane przez niego wygodne warunki są w rzeczywistości wynikiem przeszłych pobożnych czynności . W przeszłości ludzie byli bardziej religijni niż są teraz , i dlatego pobłogoławieni zostali rozwojem ekonomicznym .

Jeśli człowiek jest religijny , wtedy jest w stanie zgromadzić dobrą karmę - dobre reakcje za swoje pobożne uczynki , które są konieczne dla rozwoju ekonomicznego . Z kolei rozwój ekonomiczny przynosi zadowolenie zmysłów . Jeśli ktoś angażuje się w zadowalanie zmysłów zgodnie ze wskazówkami Ved , wtedy ostatecznie czuje przesyt materialnymi przyjemnościami . Nie będąc już dłużej przywiązanym do walki o materialneradości zbliża się do ostatecznej wedyjskiej kategorii , wyzwolenia . Taka kolejność jest w naukowy sposób zaaranżowana przez Pana , aby dać ludzkim istotom materialną radość jakiej pragną , ale daje im ją w sposób , który powoduje , że stopniowo tracą swoje materialne pragnienia i uwalniają się z niewoli materialnego świata . Dzięki aranżacji Najwyższego , rozwój ekonomiczny jest produktem ni mniej ni więcej jak tylko religijności - pobożnych czynności , które tworzą dobre rezultaty . Współczesny człowiek nie znając tego faktu , akceptuje rozwój ekonomiczny jako rezultat wyłącznie swojej ciężkiej pracy i inteligencji . Nierozważnie uważa , że efekty ciężkiej pracy muszą przyjść niezależnie od jego grzesznych ateistycznych zachowań . Teraz odkrywa się , że nie jest to poprawne .

Usunięcie religijności z ludzkiego społeczeństwa i zastąpienie jej propagacją ateizmu zmniejsza rozwój ekonomiczny i zadowalanie zmysłów . Ta równoważność będzie jasno zademonstrowana w nadchodzących latach . Ale gdyby ludzkość na nowo wprowadziła zasady religijności , wtedy doświadczy-
-łaby odwrotnego rezultatu . Jeśli powtórnie zaczniemy działać pobożnie , to wynikająca z tego dobra karma umożliwi nam zwiększenie rozwoju ekonomicznego i uzyskanie zadowalania zmysłów w sposób , który nie niszczyłby cyklicznie społecznego dobrobytu . Ponieważ wcześniejsze pokolenia ludzkiego społeczeństwa nie przestrzegały w czysty sposób zasad religijnych , konsekwentną zasadą tej dziwnej mieszanki pobożnych i niepoboznych działań były okresy zadowalania niszczone przez okresowe nieszczęścia , takie jak depresje , wojny , itd. Ten cykl wzrostu ekonomicznego , po którym następowało ekonomiczne załamanie nie jest w rzeczywistości metodą pożądaną dla rozwijania społeczeństwa.

Odbudowywanie zrujnowanych społeczeństw może być dla niektórych dobrym interesem , ale nie zapominajmy o cierpieniach wynikłych z niszczącego kryzysu . Nie jest to sposób w jaki powinna żyć ludzka istota .
Wedyjska formuła dla ludzkiej istoty jest prosta . Rozpocznij od przestrzegania zasad religijnych . Vedy opisują , że w tych dniach i wieku są dwie najłatwiejsze zasady religijne . Po pierwsze , ludzkie istoty powinny przestrzegać systemu varnaśrama - dharma , społecznej aranżacji Najwyższego . Ponieważ taki jest nakaz Boga , jest to tym co Go usatysfakcjonuje . Ponieważ zadowolenie Pana jest doskonałością życia , przestrzeganie systemu varnaśrama jest najlepszą sytuacją dla ludzkiego społeczeństwa . Po drugie , każdy powinien zostać wielbicielem Pana poprzez intonowanie Jego świętych imion . Te dwie zasady we właściwy sposób wypełniają wymagania religijności w ludzkim społeczeństwie . Oczywiście literatura wedyjska może służyć dużo bardziej zaawansowanym przewodnictwem , ale te dwie zasady gwarantują minimum religijności wymaganej do odwrócenia społecznych klęsk . Dzięki przestrzeganiu tych dwu religijnych zasad , automatycznie spełniane są inne wedysjkie kategorie : ekonomicznego rozwoju , zadowalania zmysłów i najwyższego duchowego oświecenia . Jest to pięknem społecznego systemu porządku varnaśrama . Pan skonstruował to tak , aby człowiek mógł spełniać swoje pragnienia zadowala-
-nia zmysłów , ale w sposób , który go wzniesie , a nie zdegraduje .

Bramini przewodzą społeczeństwu .

Pracując , aby prowadzićspołeczeństwo zgodnie z nakazami Najwyższego , bramini działają jako inteligencja kierująca ruchami społeczeństwa , dokładnie tak jak mózg kieruje ruchami ciała . Bramini przyjmują wiedzę z Ved i rozsiewają ją w społeczeństwie . Są oni nauczycielami wszystkich gałęzi wiedzy.
Uczą oni młodzież w szkołach podstawowych i średnich , oraz studentów na uniwersytetach varnaśrama . Całościowo kształcą przyszłych braminów w różnych działach wiedzy koniecznej do prowadzenia i wy-
-chowywania społeczeństwa i są odpowiedzialni za nauczanie ksatriyów , przywódców rządowych , tego jak administrować i bronić społeczeństwo . Kształcą vaiśyów a nawet śudrów , jak wypełniać ich podstawowe zadania w systemie varnaśrama . Bramini pracują , aby umożliwić różnym członkom społecznych porządków rozwinięcie swoich szczegółnych cech , tak aby mogli robić postęp w wypełnianiu swoich obowiązków . I co najważniejsze bramini łączą działania wszystkich porządków społecznych w służbie dla Najwyższego , ponieważ czynności skierowane ku służeniu i zadowoleniu Pana są transcenden-
-talne i oczyszczające .

Fundamentem dla braminów są Vedy . W Itihasach , historycznym zapisie starożytnych Indii , i w
Puranach , wedyjskich tekstach historycznych i filozoficznych , można zobaczyć jak poszczególne działy wiedzy wedyjskiej wpływały na społeczeństwo . Vedy były akceptowane , jako wszechogarniająca encyklopedia wiedzy i intelektualnie dominowały one w życiu każdego . Nawet dzisiaj , studiując Vedy nie znajdzie się tam niewyjaśnionym niczego co niezbędne dla ludzkiej egzystencji .Jedna a części Ved daje wiedzę konieczną do tworzenia pięknej muzyki , dramatu , tańca i innych dziedzin sztuki . Tony , me-
-lodie , rytmy w muzyce , a w dramacie nawet dokładne ruchy rąk i brwi są dokładnie wyjaśnione . Inna część Ved daje szczegółowe zasady inżynieryjne i architektoniczne, a także system matematyczny , który rywalizować może z wydajnością współczesnych komputerów . Opisany jest system medyczny , mający za zadanie przedłużenie życia , łącznie z działniami diagnostycznymi oraz z instrukcjami odnośnie robienia i przyjmowania lekarstw . Dane są pełne wskazówki dla tworzenia miast i organizowania społeczeństw w oparciu o cztery podziały społeczne . W Vedach zawarte są metody wybierania odpowiedniego kandydata
do małżeństwa w oparciu o astrologiczne obliczenia , instrukcje odnośnie płodzenia kwalifikowanych dzieci , oraz to jak przeprowadzać wszystkie konieczne ceremonie rodzinne , od narodzin aż do śmierci , a nawet szczegółowa nauka gotowania . Wyjaśnione jest rozwijanie mistycznych mocy , które przeciwstawiają się prawom natury , takie jak latanie lub otrzymywanie rzeczy z innych miejsc bez osobistego udawania się tam . Vedy prezentują kompletną naukę walki , zawierając nawet tworzenie i używanie broni atomowych . W rzeczywistości każdy dział wiedzy mieszczący się w ludzkiej egzystencji ma swoje miejsce w literaturze wedyjskiej .

Każda instrukcja i wskazówka z Ved wiedzie ludzkość zawsze o krok dalej ku oczyszczeniu . Jeden lub dwa przykłady zilustrują ten punkt . Jeśli ktoś pragną użyć bardzo potężnej broni zwanej brahmastra - wedyjskiej broni atomowej , z trudem porównywalnej do współczesnej , ograniczonej bomby neutronowej - musiał przejść wcześniej pewne wyrzeczenia , aby stać się kwalifikowanym do użycia tej broni . Następnie , aby ją uwolnić , osoba taka musiała intonować pewne mantry i spełnić rytuał oczysz-
-czający . Ten wymagany rytuał w jasny sposób wskazywał wykonawcy , iż istnieje Najwyższy , który obdarzy możliwością użycia tej broni , który jest sam mocą broni i który jest Panem wszystkich żywych
istot . Te mantry i rytuały prowadziły taką osobę bliżej ku upragnionemu celowi oczyszczenia . Nawet chociaż mogła ona uwolnić broń w gniewie i strachu . Niezależnie od swojego motywu osiągała ona oczyszczający rezultat wedyjskich zaleceń . Mniej skrajnym przykładem jest wedyjski system medyczny , który oparty jest na energii jaką ciało otrzymuje z duszy . Ten kto korzystał z tego systemu , czy to jako lekarz czy pacjent , był automatycznie nakierowywany na zrozumienie duchowego źródła życia .

Vedy zawierają ponadczasowe dobrodziejstwo dla ludzkości . Bramini czy to w przeszłości , teraź-
-niejszości lub przyszłości , mają ten sam ponadczasowy obowiązek - rozpowszechniać wiedzę wedyjską .
Braminom nie wolno spekulować czy preparować wiedzy . W inteligentny sposób rozumieją iż sami posiadają niedoskonałe zmysły , mogą popełniać błędy , mogą ulegać iluzji i dlatego realizują iż na własną rękę nie mogą mieć absolutnej wiedzy lub wizji . Najwyższy Pan jednakże jest ponad tymi niedoskonało-
-ściami . Jakakolwiek wiedza jaką On daje jest doskonała . Oryginalna wibracja dźwiękowa wiedzy wedyj-
-skiej emanowała z Najwyższego dla pierwszej żywej istoty we wszechświecie i była od tego momentu przekazywana od mistrza duchowego do ucznia . Najwyższą częścią Ved jest Vedanta - sutra , podsumowanie Ved skompilowane przez samego autora Ved , oraz autorski komentarz tego podsumowania , Śrimad Bhagavatam . W tych dwóch pracach znajdziemy kwintesensję wiedzy wedyjskiej:
konstytucjonalną pozycją żywej istoty jest pełnienie służby dla Najwyższego z miłością i oddaniem , a szczególnym procesem wymaganym do ponownego połączenia z Najwyższym jest intonowanie świętych imion Boga . Dla tego , kto czerpie korzyść z tej esensji Ved , bardzo szybko przychodzi duchowa
realizacja . Dlatego najważniejszym celem braminów jest skierowanie społeczeństwa ku wedyjskiej esensji służenia i gloryfikowania Najwyższego . Jeśli bramini informują członków społeczeństwa w wedyjskich zaleceniach , to społeczenstwo takie unika upadków prześladujących materialne cywilizacje . Materialistyczne społeczeństwa doświadczają czasami krótkich okresów pokoju i dobrobytu , ale wszystkie one ostatecznie upadają ; nie mogąc trwać długo pozbawione związku z Najwyższym . Zasady wedyjskie , chociaż posiadają zdolności do spełniania potrzeby rozwoju ekonomicznego i zadowalania zmysłów , nigdy nie zalecają ekonomicznych działań . Dzięki temu zapobiega się cyklicznym społecznym kataklizmom . Niezależnie od tego jak mniej lub bardziej ktoś jest zanieczyszczony , istnieją odpowiednie wedyjskie instrukcje dla prowadzenia rozwoju ekonomicznego , zadowalania zmysłów i wyzwolenia . Vedy podzielone są na trzy części , dla użycia odpowiednio przez osoby usutuowane w sile dobroci , pasji i ignorancji . Nawet jeśli ktoś jest całkowicie pochłonięty przez ignorancję , najniższą siłę , to odnajdzie odpowiednie instrukcje dla stopniowego wzniesienia się . Na przykład jedzenie mięsa jest zakazane w Vedach . Mimo to ludzie , którzy są zbyt przywiązani do spożywania mięsa otrzymują pozwolenie aby to robić , nie poprze kupienie kawałka martwego zwierzęcia schludnie zapakowanego w sklepie , ale poprzez jego własnoręczne zabicie w pewnym okresie miesiąca ograniczone określonymi przepisami . Przed zabiciem zwierzęcia muszą mu wszeptać : „Dzisiaj ja zabijam ciebie , w nastepnym życiu ty zabijesz mnie „ , a potem po ofiarowaniu go szczególnemu pomniejszemu bóstwu , mogą spożyć mięso . Innymi słowy zadowalanie zmysłów jest dozwolone , ale musi to być zrobione zgodnie z religijnymi ograniczeniami ;
wtedy wykonawca jest stopniowo oczyszczany . To równoczesne zezwolenie i oczyszczenie chroni całe społeczeństwo przed utonięciem w grzesznych czynnościach , które są czasami w głupi sposób sankcjonowane przez rząd ( zalegalizowane przerywanie ciąży jest dobrym tego przykładem ) . Vedy zapobiegają takiemu społecznemu obłędowi , a mimo to zadowalają pragnienia niezaawansowanych jednostek , aby czerpać materialne korzyści . Vedy angażuje każdego w religijne czynności niezależnie od stopnia jego zanieczyszczenia . Z jakiegokolwiek poziomu ktoś wchodzi pod wpływy Ved , z takiej pozycji jest się stopniowo wznoszonym i oczyszczanym .

Wspólcześni bramini muszą nieustannie prowadzić społeczeństwo ku oczyszczaniu . Muszą oni wydobywać wiedzę Ved i udzielać jej tyle , ile może zużytkować jej współczesny człowiek . Jeśli z ostatnich studiów i badań wyrastają nowe środki mogące dać dobrodziejstwo ludzkości , wtedy taka wiedza powinna zostać zaakceptowana ; jednakże musi się to mieścić w zasięgu rozumienia wedyjskiego i bramini muszą regulować zastosowanie tej wiedzy , tak aby cel społecznego oczyszczenia nie został zagrożony . Prosty przykład może wystąpić w naukach medycznych . Bramin może odkryć , że w pewnych częściach świata nie wystepują lub nie są dostępne w czystej formie konieczne składniki do produkcji wedyjskiego lekarstwa , i w konsekwencji miejscowe systemy medyczne są bardziej właściwe.
Bramin może skorzystać z tej „niewedyjskiej wiedzy” na ile jest to potrzebne , tak długo jak nie kłóci się to z duchowym dobrem spoleczenstwa . Lekarstwa , które choć prawdopodobnie leczą chorobę , lecz równocześnie powodują społeczne zaburzenia lub wiodą ku degradacji społeczeństwa , nie powinny być używane . Jeśli do wyprodukowania jakiegoś lekarstwa potrzebne jest zbudowanie wielkiego przemysłowego miasta , które zgina plecy robotników , zatruwa środowisko , oraz manipuluje i zniewala , wtedy takie lekarstwo nie jest korzystne . Chociaż jest to wulgarny przykład , sama zasada powinna być oczywista : wiedza , która jest przeciwna zasadom wedyjskim może się wydawać na krótką metę użyteczna , ale z czasem okazuje się być destrukcyjna na skalę daleko przewyższającą ograniczone dobra jakie mogły z niej wyniknąć . Społeczeństwo jest zawsze bezpieczne z wiedzą wedyjską lub wiedzą zgodną z wedyjskim standartem . Kluczowe zadanie oceny zgodności tej wiedzy przechodzi od Najwyższego na Jego czystych reprezentantów , Vaisnavów , którzy wpajają te zdolności braminom społecznej inteligencji .

Najważniejszym zadaniem bramina jest dawanie wiedzy i inteligencji społecznemu ciału , tak aby jego życie było szczęśliwe , praktyczne i w rosnącym stopniu związane z Najwyższym . Dlatego współcześni bramini muszą nauczyć się jak łączyć wszystko w służbie dla Najwyższego , za pomocą swojej duchowej odwagi i realizacji . Nowożytni bramini mogą używać współczesnej wiedzy aby ukazać ważność wedyjskiej konkluzji - odwrotnie niż wspólcześni ateiści używający swojej wiedzy i inteligencji do zaprzeczania istnienia duszy i Najwyższego . Bramini są w stanie zaangażować każdą wiedzę bez stania się zanieczyszczonymi przez nią , ponieważ posiadają bardzo szczególne cechy . Następny rodział wyjaśnia cechy braminiczne , które umożliwiają braminom odpowiednio prowadzić ludzkie społeczeństwo w świecie religijności , rozwoju ekonomicznego , zadowalania zmysłów i samorealizacji .
Oszust zajmuje miejsce nauczyciela. Z tego powodu cały świat jest zdegradowany. Możesz oszukiwać innych mówiąc: "Jestem przebrany za wielbiciela", ale jaki jest twój charakter, twoja prawdziwa wartość? To powinno być ocenione. - Śrila Prabhupada

Vaisnava-Krpa
Posty: 4935
Rejestracja: 23 lis 2006, 17:43
Lokalizacja: Kraków
Kontakt:

Post autor: Vaisnava-Krpa » 21 sty 2008, 15:41

Rozdział 9 .
Kwalifikacje bramińskie .


Bramin pracuje w sile dobroci . Symptomami pracy w sile dobroci są wiedza , oświecenie i oczy-
-szczenie . Poszczególne cechy braminów są opisane w Bhagavat-gicie , rozdziale18 , wersecie 42 :

ś a m o d a m a s t a p a h s a u c a m
k s a n t i r a r j a v a m e v a c a
j n a n a m v i j n a n a m a s t i k y a m
b r a h m a - k a r m a s v a b h a v a - j a m

„ Spokój , samokontrola , wyrzeczenie , czystość , tolerancja , uczciwość , wiedza , mądrość i re-
-ligijność - to naturalne cechy , według których postępuje bramin .”

Każdy kto posiada te cechy i kto wykonuje obowiązki bramina jest klasyfikowany jako bramin .

Przede wszystkim bramin musi być spokojny i opanowany , zdolny do kontrolowania i uspokojenia swojego umysłu i zmysłów . Może to łatwo osiągnąć dzięki angażowaniu się w duchowe czynności . Umysł i zmysły muszą mieć jakieś zaangażowanie . Będą one działały albo materialnie albo duchowo - sztuczne zatrzymywanie czynności zmysłowych lub mentalnych nie jest możliwe . Należy dać duchowe zaangażowanie umysłowi i zmysłom , a wtedy z łatwością mogą być kontrolowane . Jeśli umysłowi pozwala się na wolność , myślenie o wszystkim na co ma ochotę , wtedy padnie się ofiarą nieograniczonych , materialnych pragnień . Nieokiełznane zmysły mogą wypełnić umysł pragnieniami materialnego zadowalania zmysłów . Funkcją umysłu jest zbieranie informacji od zmysłów i przekazywanie ich inteligencji , która następnie podejmuje decyzje . Ale jeśli działania zmysłów nie są kontrolowane , wtedy umysł będzie zawsze wypełniony zmysłowymi pragnieniami , które zagitują taką osobę do spełniania ich bez liczenia się z konsekwencjami .

Praktyczne docenienie obu pierwszych cech braminicznych ma doniosłe znaczenie dla obecnej sytuacji świata . Współcześni intelektualiści nie mają zdolności kontrolowania swojego umysłu i zmysłów , i dlatego są zawsze przywiązani do spełniania swoich materialnych pragnień . Posiadając nieodparte i potężne pragnienie radości zmysłowej , zapomona się o wszystkich moralnych rozważaniach . Dlatego widzimy , iż obecnie bardzo inteligentne osoby są łatwymi celami dla potężnych ludzi dążących do społecznej eksploatacji . Jak zostało to już omówione , społeczeństwo powinno być kierowane zgodnie z wyższymi zasadami , z warościami duchowymi . Aby nadać społeczeństwu taki kierunek potrzebni są bramini .

Tacy bramini intelektualiści muszą być umocnieni w wyższych cechach i nie mogą być pod wpływem pragnień lub cech innych klas . Jeśli pozwoli się dominować wartościom ksatriyów - klasy wojskowych i administratorów - lub wartościom vaiśyi - klasy producentów - wtedy kierunek wytyczony społeczeństwu przez inteligencję zostanie zatracony i wkrótce zamanifestują się zakłócenia . W chili obecnej to ksatriyowie i vaiśyowie zdominowali świat , i gorliwie działają na rzecz propagowania (?)str.66)
swoich szczególnych wartości i celów . Ksatriyowie pragną kontrolować poprzez siłę militarną , a vaiśyowie chcą tworzyć rozwój ekonomiczny i czerpać z niego przyjemności . Ponieważ te dwie części społeczeństwa stały się dominującymi siłami , inteligentna klasa ludzi stała się niewolnikami pracującymi ciężko pod nadzorem wojskowych i przemysłowców . Ponieważ intelektualiści nie posiadają wyższych zasad ani nie kontrolują swoich umysłów i zmysłów , są z łatwością mamieni przez czar ciężkich pieniędzy i prestiżu . Podporządkowani pogoni za pieniędzmi i sławą wykonują każdą pracę jaką się od nich oczekuje , pracują po to , by poszerzyć albo technologiczne możliwości militarne , albo sztuczne potrzeby konsumpcyjnego społeczeństwa . W obu przypadkach , ludzie którzy powinni kierować progresywnym rozwojem społeczeństwa , schodzą do roli osób drugorzędnych promujących społeczne cele nie wychodzące poza jedzenie , spanie , seks i obronę . Dlatego w systemie varnaśrama bramini muszą być spokojni i opanowani , wolni od zaagitowania umysłu i zmysłów . Wtedy nie będą podatni na zwiedzenie ze strony innych części społeczeństwa i będą w stanie służyć mu bez odchyleń nadając mu wartościowy , właściwy kierunek .

Styl życia bramina charakteryzuje wyrzeczenie . Ponieważ bramin nie może wchodzić pod wpływy ekonomiczne sił społeczeństwa , najlepiej jest jeśli utrzymuje się w konwencjonalny sposób . Wraz z pod-
-porządkowaniem się stereotypowym ekonomicznym metodom , zostaje się wplątanym w świat dolarów i centów oraz dostaje się pod kontrolę potężnych kapitalistów , bądź też działających na zasadzie wyciskającego imadła socjalistycznych rządów . Zatem życie takiej osoby staje się łatwym przedmiotem dla planów i pragnień tych , którzy są u władzy . Ponieważ bramin jest mistrzem swojego umysłu i zmysłów , zgadza się on na wyrzeczone życie . Nie czuje on potrzeby ciężkiej pracy dla podwyższenia materialnych komfortów , gdyż prawdziwe potrzeby życia są z łatwością zaspokajane i jest ich niewiele .

Każdy potrzebuje miejsca aby żyć i spać , czegoś do jedzenia i kilku praktycznych , niezbędnych rzeczy jak zegarek , parafernalia kuchenne i ubranie . Gdyby dziesiejszy człowiek miał przejść się po swoim domu i oddzielić naprawdę potrzebne rzeczy od wszystkich przedmiotów luksusowych i wygodnych , byłby zdziwiony tym jak niewiele jest rzeczywiście potrzebne do życia . Bramin w obecnych czasach powinien akceptować minimum udogodnień stwarzających materialny komfort - to , co jest potrzebne do wypełniania jego obowiązków i nić poza tym . Z reguły nigdy nie będzie musiał walczyć o utrzymanie .
Osoby zaangażowane w społeczny system jako bramini powinni być wspierani razem ze swoimi rodzinami przez rząd , żyjąc w wygodnych lecz wyrzeczonych warunkach . Każdy bramin powinien otrzymywać od rządu równe środki , lub w innym razie bramini powinni żyć z jałmużny jaką otrzymują , ale nigdy nie powinni przyjmować więcej niż potrzeba . Bramini nie powinni martwić się o swoje utrzymanie , ani nie powinni dać się schwytać w zwykłą walkę ekonomiczną w społeczeństwie . Powinni osiągać to czego potrzebują bez wielkich wysiłków . Wtedy będą wolni , aby oddawać swoją cenną inteligencję całkowicie dla dobra społeczeństwa . Klasycznym przykładem braminicznego wyrzeczenia jest bramin o imieniu
Canakya Pandita (Kautila Muni) , który żył setki lat temu w Indiach . Był on głównym ministrem i najwa-
-żniejszym intelektualistą w królestwie Chandragupta . Canakya Pandita był w królestwie tak niezbędną osobą , że nic nie działo się bez Jego sankcji . Mógłby z łatwością manipulować rządem , aby uzyskać wielkie bogactwo , tak jak to bardzo często robią współcześni ministrowie . Król był mu tak wdzięczny , że canakya mógł go prosić o wielki majątek . Ale jako bramin był zadowolony wiodąc wyrzeczone życie , mieszkając w prostej , krytej strzechą chacie . A robił to , ponieważ wiedział , że wyrzeczenie jest bogactwem braminów , gdyż dzięki podjęciu go bramin w naturalny sposób rozwija wielkie zdolności .
Poprzez wyrzeczenie bramin nabywa wzniosłych cech charakteru ,a jego inteligencja staje się wyostrzona.

Bez sztucznych wysiłków rozwija to , co można nazwać osobistymi siłami mistycznymi , które czynią go zdolnym do kontrolowania nawet potężnych administratorów państwa . Wyrzeczenie dla bramina oznacza , że nigdy nie powinien on działać motywowany przez pragnienia cielesnego komfortu i że musi być gotowy zaakceptować każde warunki życia w jakie jest rzucony za sprawą Najwyższego . W zwykłych okolicznościach bramini mogą być bez trudu utrzymywani przez aranżacje rządu . Jednakże w momentach krytycznych może nie być dostępu nawet do minimum koniecznych do życia środków . To właśnie w takich momentach bramin może okazać prawdziwą głębię wyrzeczenia i pokut . Bramin może utrzymywać się z jałmużny , ale nigdy nie może ściągać opłat za swoją służbę . Akceptuje wszystko , co przychodzi dzięki łasce Boga i gdy nic nie przychodzi przyjmuje to jako swoje bogactwo . Wyrzeczenie jest cechą , która rozwija się , gdy bramin robi postęp w duchowej realizacji . To wyróżnia prawdziwych braminów od tych , którzy mogą być przyciągnięci do tej społecznej klasy z wątpliwych , materialistycznych przyczyn . Jeśli bramin ucieka się do zostania robotnikiem dla innych , wtedy akceptuje cechy śudry , który pracuje dla innych i otrzymuje zapłatę . Nie jest to właściwe zachowanie dla prawdziwego bramina . Prawdziwy bramin będzie raczej żebrał od drzwi do drzwi lub zbierał ziarna pozostawione po zbiorach na polach i targach niż zaciągał się na służbę u innych . W drastycznej sytuacji może on uprawiać kawałek ziemi i hodować krowę , aby utrzymać siebie i swoją rodzinę , ale generalnie dzięki swojej podstawowej działalności jako społeczny doradca i nauczyciel , nie będzie on na pozycji niższej od minimum utrzyma-
-nia .

Bramin jest czysty . To oznacza , że jest on czysty zarówno zewnętrznie jak i wewnętrznie . Zewnętrznie bramin musi pozostawać czysty poprzez unikanie niepobożnego towarzystwa i działań . Bramin będzie starannie unikał zanieczyszczenia przez typowe pragnienie ksatriy , aby kontrolować i rządzić , pragnienie vaiśyi , aby gromadzić bogactwo i cieszyć się nim i pragnienie śudry , aby osiągnąć sławę i popularność . Bramin będzie raczej przebywał w towarzystwie osób o podobnym nastawieniu , które czynią wysiłki , aby rozwinąć swoją wiedzę i czystą duchową świadomość dla dobra społeczeństwa.
I będzie on wchodził w kontakt z osobami o innych cechach tylko po to , aby mogły one odnieść korzyść tak , jak lekarz kontaktuje się z chorymi osobami , aby je wyleczyć , nie aby stać się samemu zakażonym .
Bramin , który pozostaje ponad zwykłymi ekonomicznymi i politycznymi prądami w społeczeństwie , może z niezależnej pozycji wytyczyć właściwy kierunek . Bramin powinien rozwinąć skłonność do pozostawania zawsze czystym . Kąpie się przynajmniej dwa razy dziennie - po wstaniu i przed wieczornymi aktywnościami , kiedykolwiek zanieczyści się (np. po wypróżnieniu , myciu zębów lub goleniu) i zawsze przed gotowaniem lub spełnianiem swojego codziennego czczenia Pana . Oprócz tego bramin musi mieć codziennie czyste ubranie i musi utrzymywać w czystości swoje pomieszczenie . Ponieważ bramin rozumie zasadę , że „ czystość jest następna po boskości ” pragnie pozostać czystym zarówno zewnętrznie jak i wewnętrznie . Zewnętrznie może to osiągnąć poprzez częste kąpiele oraz dobre towarzystwo , a wewnętrznie poprzez intonowanie świętych imion Pana . Gdy okoliczności nie pozwalają na kąpiel , intonowanie Hare Krsna mantry jest wystarczające , aby się oczyścić wewnętrznie i zewnętrznie gdyż intonowanie imion Boga jest najdoskonalszym procesem oczyszczającym .

Bramin jest krańcowo tolerancyjny . Ponieważ bramini są nauczycielami społeczeństwa , muszą tolerować niedoskonałości i niedojrzałość swoich studentów . Bramin toleruje pomyłki , aby stopniowo wznieść ich do wyższego standartu wiedzy i zachowania . Musi on także nauczyć się tolerować fizyczne i umysłowe zakłócenia , stale występujące w materialnym świecie . Szczęście i niedola stale przychodzą i odchodzą . Rozumiejąc , iż falowanie szcześcia i nieszczęścia jest jak naturalne zmiany pogody , bramin powinien pozostawać spokojny i niezaniepokojony .

Bramin jest uczciwy i prawdomówny . Będzie zawsze mówił to , czego wymaga jego społeczny obowiązek , bez wprowadzania zmian dla osiągnięcia swoich własnych celów , gdyż nie ma on do spełnienia żadnych egoistycznych celów . Popularność , sława lub materialny zysk , nigdy nie powinny być brane przez niego pod uwagę ; nigdy nie zniży się do fabrykowania jakiejś filozofii , aby zdobyć sławę wielkiego uczonego . Chociaż dzisiaj chwalone są umysłowe spekulacje i wytwory , to faktycznie tworzą one jedynie zaburzoną gęstą atmosferę , w której nie jest prawie możliwym znalezienie rzeczywistej prawdy wśród tak wielu fałszywych przesądów . Bramin przyjmuje Vedy za źródło wiedzy i głosi prawdę nawet jeśli ludzie uważają ją za trudną do zaakceptowania . Zawsze mówi on bezpośrednio i jasno dla dobra społeczeństwa . Chociaż może się czasami wydać odrobinę bezkompromisowy lub ostry , to zawsze będzie on próbował prezentować prawdę w przyjemny sposób , postępując za wedyjską instrukcją :
satyam bruyat priyam bruyat : zawsze , gdy jest to możliwe prawda powinna być wypowiadana w przyjemny sposób . Oczywiście przyjemna prawda nie jest synonimem rozwodnionej lub kompromisowej prawdy . Cecha prawdomówności jest szczególnie istotna dla braminów , których szczególnym obowiązkiem jest doradzanie głowom państwa . Tacy bramini na wpływowych , ministerialnych stanowiskach nie powinni nieuczciwie używać swojej pozycji dla osobistego zysku poprzez manipulację lub polityczne manewry . W dzisiejszym społeczenstwie ministrowie rządowi korzystają z każdej nadarzającej się okazji , aby eksploatować ludzi i system poprzez przyjmowanie łapówek za promowanie pewnych grupowych interesów . Z powodu takich łapówek przekraczne są kodeksy i prawa rządowe z reguły na niekorzyść mniej silnej części ludności . Taka skłonność musi być czymś obcym charakterowi bramina . Skoro tylko bramin ma jakiś inny cel niż wedyjska konkluzja pełnienia służby dla Najwyższego,
wtedy metoda osiągnięcia tego egoistycznego celu będzie z konieczności nieuczciwa i w rezultacie prawda
zostanie zepchnięta na drugi plan wobec jego osobistego interesu . Jest pewna zabawna anegdota ilustrujaca jak bramin mówi prawdę nawet chociaż może przynieść mu to osobiste kłopoty .

Kiedyś młody chłopiec udał się do wielkiego mędrca i zaczął błagać go o instrukcje . Mędrzec zapytał go , do jakiej klasy społecznej należy . Chłopiec odpowiedział , że nie wie nic na ten temat , ale pójdzie do domu i zapyta swoją matkę . Jednak matka chłopca wyjaśniła , że znała tak wielu mężczyzn , że naprawdę nie potrafi powiedzieć kim był jego ojciec , ani jaka była jego pozycja . Gdy chłopiec powrócił do mędrca i wyjaśnił swoje kłopotliwe położenie , ten odrzekł : „ Niewątpliwie jesteś braminem , gdyż nie jest możliwym dla jakiegokolwiek człowieka wyjawić prawdę , że jego matka była zwykłą prostytutką ”.
Bramin nie pójdzie na kompromis w kwestii prawdy dla jakiejkolwiek przyczyny , chociaż jeśli jest to pożyteczne dla duchowego postepu społeczenstwa może dostarczać wiedzy w małych dawkach , tak aby mogła być łatwiej przyswojona .

Od najważniejszej wiedzy o świecie duchowym i duszy , aż do najbardziej przyziemnej nauki budowania domów lub prowadzenia wojen , pełna gama duchowej i materialnej wiedzy jest własnością braminów . Wiedza jest udziałem bramina w społecznym ciele - wiedza i umiejętność nauczania tej wiedzy dla dobra całego spoleczeństwa . Bramin posiada pełną wiedzę , ponieważ zna on literaturę wedyjską . Bardzo starannie studiuje wedyjskie księgi wiedzy i przyswaja je poprzez zapamiętywanie i praktyczne zastosowanie . W ten sposób gromadzi on wielki zbiornik wiedzy , z którego może udzielać jej innym , gdy powstaje taka potrzeba . Bramin nie może mieć jedynie pamięciowej , książkowej wiedzy , ale także praktyczną inteligencję , konieczną do zastosowania jej w nieskończonej różnorodności okoliczności . Nikt nie powinien mieć możliwości oskarżenia bramina o trzymanie głowy w chmurach , bramin musi być gotowy , aby ofiarować swoją wiedzę jako praktyczną służbę dla rutynowych działań społeczeństwa . Ponieważ bramin jest odpowiedzialny za dobro mieszkańców , musi on rozumieć jak połączyć ich z Krsną.
Musi on widzieć duchowe znaczenie ich codziennych prac i zachęcać wszystkich członków społecznych podziałów do wykonywania swoich obowiązków . Nie namawia on ludzi , aby sztucznie wyrzekli się swojej pracy , zgodnie z jakimiś formami pseudospiritualizmu , ale zamiast tego , pobudza ich do pełnienia swoich zajęć w duchu oddania . Bramin nie pragnie agitować umysłó ludzi przy pomocy wyższej , duchowej mocy , ani nie chce zdominować ich żyć . Raczej przy pomocy uprzejmego nacisku i rzeczowych instrukcji , stopniowo wznosi ich z ignorancji i zachęca ich i kształci , aby wytrwale wykonywali swoje obowiązki w systemie varnaśrama . Umożliwia on ludziom bezpośredni udział w życiu duchowym , szczególnie poprzez angażowanie każdego w zbiorowe intonowanie świętych imion Boga . Dzięki temu ludzie stopniowo rozwijają swoją uśpioną duchową świadomość .

Aby spełnić to wzniosłe zadanie podniesienia ludzi przy pomocy duchowej wiedzy i instrukcji , bramin musi mieć solidną podstawę w nauce o Krsnie , Najwyższej Absolutnej Prawdzie .
Literarura wedyjska informuje nas , że Absolutna Prawda realizowana jest w trzech fazach : Brahman ,
Paramatma i Bhagavan . Wszystkie one są jedną i tą samą prawdą , ale tworzą one trzy różne cechy . Aspekt Absolutnej Prawdy nazywany Bramanem jest bezosobowym , wszechprzenikającym blaskiem Najwyższego , zwykle zwanym białą światłością lub jednością przez tych , którzy są przyciągnięci przez tę cechę . Cechą Brahmana jest niezróżnicowana wieczność , pozbawiona różnorodności , zmysłów i wszystkich pozostałych cech rozpoznawalnych naszymi materialnymi zmysłami .

Paramatma jest zlokalizowanym aspektem Pana , który jest obecny wewnątrz serc wszystkich żywych istot i który podróżuje razem z indywidualnymi istotami z ciała do ciała tak długo , jak długo pozostaje ono w materialnym świecie . Paramatma wewnątrz naszego serca jest źródłem całej pamięci wiedzy i zapomnienia , i działa ona jak obserwator i przyzwalający dla wszystkich naszych działań w tym świecie . Ponadto jest ona usytuowana wewnątrz każdego atomu , i jej wszechatrakcyjna energia jest zjawiskiem potocznie zwanym jako grawitacja . Najwyższą cechą Prawdy Absolutnej jest Bhagavan , sama Najwyższa Osoba Boga , Pan Śri Krsna . Bhagavan , Krsna jest energetycznym źródłem wszystkich duchowych i materialnych energii . Bezosobowe światło Brahmana emanuje z Jego transcendentalnej formy i jest on również źródłem aspektu Paramatmy . On jest oryginalną przyczyną materialnych i duchowych światów i Najwyższym Kontrolerem całego stworzenia . Jest on nazywany Bhagavanem , gdyż jest on posiadaczem wszystkich bogactw i źródłem oraz stwórcą całej egzystencji .

Ten , kto pragnie być znany jako bramin , musi posiąść faktyczną realizację Absolutnej Prawdy .
Literatura wedyjska stwierdza : brahma janatiti brahmana : ten kto zna naukę o Absolutnej Prawdzie jest braminem . Błędne jest sztuczne uważanie się za bramina jedynie z powodu narodzinw bramińskiej rodzinie . Zanim zasłuży się na ten desygnat trzeba posiadać najpierw cechy bramina . Samo przyklejenie sobie nalepki „bramin” nie obdarzy nikogo realizacją Absolutnej Prawdy ; to może przyjść dzięki wykonanemu z determinacją duchowemu wysiłkowi . Jeśli ktoś pragnie być znany jako bramin musi nauczyc się czym jest Absolutna Prawda i dlaczego Najwyższa Absolutna Prawda , Pan Śri Krsna , dał ludzkim istotom literaturę wedyjską . Jeśli ktoś przestrzega instrukcji danych w Vedach osiągnie zrozumienie tego czym jest Prawda Absolutna . Jakaż jest lepsza droga dla nieznaczącej żywej istoty , aby zrozumieć transcendencję niż słuchanie od Najwyższej Transcendencji - samego Krsny ?

W Bhagavat - gicie , Pan Krsna deklaruje , vedais ca sarvair aham eva vedyo vedanta - krd veda - kid eva caham : „Ja jestem przedmiotem poznania wszystkich Ved . W istocie to Ja jestem kompilatorem Vedanty i Ja jestem znawcą Ved .”

Bramin może podjąć się zrozumienia którejkolwiek z trzech cech Najwyższego , Brahamana , Paramatmy lub Bhagavana . Vaisnava , wielbiciel Najwyższej Absolutnej Prawdy , Bhagavana Śri Krsny , jest automatycznie braminem , ale bramin może nie być bhaktą Pana . Bramin nie-Vaisnava , uważający wszystko za duchową jedność , może angażować się w czczenie blasku Brahmana Pana . Nie jest on bhaktą Pana , gdyż będzie on rozpatrywał Najwyższego jako pozbawionego formy i cech . Jest to wręcz obraza wobec Najwyższego Pana , który w przeciwieństwie do opinii braminów nie bedących bhaktami , posiada wieczną transcendentalną formę wiedzy i szczęścia . Powinno się zrozumieć różnicę pomiędzy braminami bhaktami i nie-bhaktami , w przeciwnm razie można zostać zwiedzionym z najwyższej realizaci Absolutnej Prawdy , głoszonej przez Vaisnavów , wielbicieli Pana .W każdym bądź razie , bramin , czy osiągną on realizację Brahmana czy nie , jest świadomy tego , że nie jest on materialnym ciałem , ale że posiada duchową tożsamość .

doskonałe zrozumienie organizacji spolecznej przychodzi , gdy zaczyna realizować się , że wszyscy członkowie społeczenstwa są wiecznymi sługami Najwyższego i powinni angażować się w służbę dla Niego . Ktoś kto osiągną jedynie wstępną duchową realizację , kto osiągną jedynie wszechprzenikającą , bezosobową cechę Najwyższego nie będzie rozumiał potrzeby służenia Panu .

Celem takiego monisty będzie albo stanie się Bogiem , albo stanie się „jednym z Bogiem” . Te złudne i błędne koncepcje przyniosą niewiele korzyści w organizowaniu doskonałego społeczenstwa , ponieważ jeśli ludzie uczą się , aby myśleć , że są Bogiem lub mogą stac się „jednym z Bogiem” , wtedy każdy będzie uważał się za najwyższy podmiot radosci - a nie za sługę Najwyższego . Jeśli ludzie nowych społeczeństw bedą myśleli , że są najwyższymi podmiotami radości , wtedy ponownie będziemy w okropnej sytuacji , zupełnie takiej samej jak obecny katastrofalny stan człowieka . Bez zrozumienia kto jest prawdziwym właścicielem i podmiotem radości tego stworzenia , nie można w rzeczywistości osiągnąć szczęśliwej i spokojnej pozycji w tym świecie . Członkowie społeczeństwa varnaśrama muszą osiągnąć zrozumienie tego dla kogo pracują , w przeciwnym razie bedą uważali , że ich praca jest przeznaczona wyłącznie dla ich własnej przyjemności zmysłowej i w konsekwencji zrujnują swoje życie i sprawnie funkcjonujący system społeczny .

Prawdziwy bramin , bhakta Pana , rozumie wszystkie kategorie Absolutnej Prawdy . Dzięki temu może pełnić najwyższą służbę dla spoleczeństwa jak potwierdza to sam Pan Krsna , vedais ca sarvair aham eva vedyah : konkluzją całej wedyjskiej wiedzy i ostatecznym celem kształcenia braminicznej klasy ludzi jest realizacja Najwyższej Osoby , Pana Krsny . Gdy ktoś osiąga tę realizację angażuje się w pełni w służbę dla Pana . Służba oddania dla Pana jest zarówno środkiem i celem oświeconego systemu społecznego , w którym satysfakcja materialna i duchowa są osiągane równoczesnie . Prawdziwy bramin musi pamietać , rozumieć i zrealizować tę konkluzję oddania . Wiedza , która nie wychodzi poza akademickie zapamietanie , nie jest wystarczająca - trzeba mieć również rozległą osobistą realizację . Gdy ktoś posiada głęboką realizację Krsny , może wtedy nauczać członków społeczenstwa o najdoskonalszym celu życia , i wtedy system społeczny działa sprawnie , bez walk i niepokojów .

Kwalifikowany bramin spełnia najpotrzebniejsze społeczne funkcje - kształcenia członków społeczenstwa w nauce o Prawdzie Absolutnej .
Dzisiaj cały świat jest w katastrofalnym stanie , ponieważ pozbawiony jest głowy , nie ma braminicznej klasy ludzi . Ludzie popadli głęboko w ignorancję i bezbożność i nie posiadają zrozumienia Najwyższego . Są tak nieszczęśliwi , że nawet gdyby rozwinęli pragnienie poznania Najwyższego , to nie mieliby idei tego jak lub skąd otrzymać duchową wiedzę . Koncepcje Absolutnej Prawdy , o ile takie w ogóle istnieją , są zakopane w archaicznej i sentymentalnej terminologii , i w konsekwencji są nie do przełkniecia dla współczesnych intelektualistów . Nikt nie posiada wiary w coś , co nie przypomina światowej , naukowej wiedzy wspólczesnych empiryków . Z powodu braku głowy na ludzkim ciele społecznym , głupcy nie bedą braminami , ani poprzez kwalifikacje ani poprzez działania , prowadzą społeczeństwo w dół pełną cierpień ścieżką samo - destrukcji , aby uzyskać własny materialny zysk . Na siłę ciągną cały świat do piekła tylko dla korzyści , adoracji , wyróżnienia i komfortowych udogodnień do zadowalania zmysłów . Czemu zatem mielibyśmy się dziwić , że całe znane nam ludzkie społeczeństwo rozpada się . Tak długo jak na czele ludzkiego społeczego ciała nie stoją kwalifikowani bramini , tak długo nie będzie pokoju , szczęścia ani satysfakcji .

KONIEC
Oszust zajmuje miejsce nauczyciela. Z tego powodu cały świat jest zdegradowany. Możesz oszukiwać innych mówiąc: "Jestem przebrany za wielbiciela", ale jaki jest twój charakter, twoja prawdziwa wartość? To powinno być ocenione. - Śrila Prabhupada

ODPOWIEDZ