NAMA-HATTA

Hare Krsna drodzy wielbiciele.
Tydzień temu jak Wam wiadomo była rocznica pojawienia się Śrila Prabhupada. To święto skłoniło mnie do pewnych refleksji, pragnę się z Wami nimi podzielić. Śrila Prabhupada przyjechał na Zachód sam. On jeden dał nam wszystko, myślę, że gdybym to "wszystko" nazwała po prostu kulturą (co jest faktem) bardzo zubożyłabym, zdeprecjonowałabym trochę to co zrobił Śrila Prabhupad dla wszystkich, byłoby to pójściem "na skróty". Dlaczego?? Próbuję stać się świadomą Prabhupada i im bardziej próbuję tym odkrywam na własny użytek coraz to więcej elementów kultury Vaisnava, która dał nam Srila Prabhupada. Dał nam Maha mantrę, prasadam, filozofię, towarzystwo wielbicieli muzykę, wielbienie Bóstw, architekturę, strój, etykietę wiele innych pokazał swoim zyciem jak żyć, pokazał też w jakim stanie świadomości powinniśmy opuszczać ten świat. Kiedy Śrila Prabhupada odchodził, poprosił swoich uczniów aby śpiewali pieśń "Śri Rupa Manjari pada", dowiedziałam się o tym jakiś czas temu. Wiem, że odchodząc Śrila Prabhupad był w takim nastroju. Gdybym miała rozwijać myśli, które zawarłam w tym poście to post byłby zbyt osobisty a pragnę tego uniknąć. Chcę myśleć o Śrila Prabhupadzie i być mu wdzięczną nie tylko od święta. Tym czym mogę publicznie tzn. na forum się z Wami podzieliłam w wielkim skrócie.
Pozdrawiam serdecznie:))
Renata

Ja z kolei słyszałem, że to Śrila Bhaktisiddhanta chciał, by zaśpiewano mu tę pieśń. Jego uczniowie również zwracali się do niego per "Śrila Prabhupada".

Hari bol, ja słyszałam, że Srila Prabhupada też.