Seks zgodnie z naukami Bhagawadgity

[Vaisnava-Krpa]

"Seks zgodnie z naukami Bhagawadgity można zanalizować na dwa sposoby. W jednym z wersetów Kryszna, Najwyższy Pan oznajmia, że to On jest życiem seksualnym zgodnym z dharmą, czyli zasadami religijnymi. Co to znaczy? Pasja i pożądanie zmniejszone są do minimum, a dominującą rolę przejmują odpowiedzialność i obowiązkowość. Seks ma na celu spłodzenie zdrowego i duchowo wzniosłego potomstwa. Takim pragnieniem kierują się rodzice. Wedy polecają, by małżonkowie, którzy zdecydują się na posiadanie dzieci, siedli razem i zastanowili się, jaką osobę chcą mieć w rodzinie. W ten sposó razem koncentrują się na charakterze i osobowości dziecka. Również dobrze planują sam akt. Przed poczęciem praktykują wyrzeczenia, niektórzy udają się na pielgrzymkę, inni podejmują posty. Dla zachowania dobrej świadomości w danym dniu więcej czasu poświęcają na medytację i modlą się o przyjście do ich rodziny żywej istoty, będącej wysłannikiem Boga lub takiej, której mogliby pomóc w życiu duchowym. To, że pasja ograniczona zostaje do minimum nie oznacza, że sam stosunek ma być szybki i zimny. Stan świadomości rodziców w czasie zapłodnienia decyduje o tym, jaka osoba się pojawi, dlatego powinni być zdrowi, zadowoleni i szczęśliwi. Gdy małżonkowie decydują się na powiększenie rodziny, wybierają pomyślny ku temu dzień. Żona zjada rano lekki posiłek bez zbóż, a wieczorem pije mleko z miodem i szafranem. Nie powinna być głodna ani przejedzona. Mąż natomiast powinien zjeść syty posiłek gotowany na ghi i ze słodyczami. Oboje biorą kąpiel, ubierają się odpowiednio i perfumują swe ciała. Powinni czuć wzajemną atrakcję. Na miejsce spotkania najlepiej wybrać własny dom, który powinien być czysty i mieć wygodne łóżko. Pokój można przystroić zgodnie ze wskazówkami Kama-sutry. Najlepszy czas to noc. Przed stosunkiem żona może masować stopy męża. Ajurweda radzi, by po stosunku żona leżała na plecach przez pół godziny w celu ułatwienia zapłodnienia. Później oboje mogą wziąć kąpiel i zjeść odżywczy słodki ryż z dodatkiem orzechów laskowych.

Istnieją pewne przeciwwskazania dotyczące czasu i miejsca spłodzenia dziecka. Nie należy tego robić w świętym miejscu czy w cudzym domu, w lesie czy w wodzie. Nieodpowiednią porą jest wschód i zachód słońca oraz południe. Gdy kobieta jest zaniepokojona, głodna, smutna, wystraszona, zła lub pragnie innego mężczyzny, lepiej powstrzymać się od aktu.

Według Ajurwedy, jeśli mężczyzna jest bardziej pobudzony, zaowocuje to męskim potomkiem, jeśli kobieta — żeńskim. Nieparzyste dni są korzystne dla spłodzenia dziewczynki, a parzyste — chłopca. Pisma oznajmiają również, że kto z pożądliwymi i egoistycznymi pragnieniami płodzi dziecko, przyciągnie duszę o takich cechach. Jeśli brahmaczarin, który powinien żyć w celibacie płodzi dziecko, przyciąga osobę, która w poprzednim życiu była duchem.

Inny werset Bhagawadgity mówi, że Kryszna jest Kupidynem, przyczyną prokreacji. Odnosi się to do nielegalnego aktu, w którym mężczyzna i kobieta chcą eksploatować swe ciała. Tutaj Bóg oznajmia, że On jest przyczyną atrakcji, gdyż wszystko co atrakcyjne istnieje w Nim, zaś sam akt jest zły i w rezultacie przynosi cierpienie.

Małżeństwo pozwala więc panować nad pożądaniem przez uregulowany kontakt. Mężczyzna wchodzący w związek małżeński używa inteligencji i rozwija pragnienie opiekowania się i dawania schronienia żonie. Myśli o utrzymaniu i dobrym zaplanowaniu rodziny. Kontakt z religijną żoną w pełni satysfakcjonuje jego umysł i to co wywołuje pożądanie u innych, nie wywiera na niego żadnego wpływu, np. gdy całe rodziny kąpią się i chlapią wodą, dobrze się bawią, natomiast umysł osoby pożądliwej obserwującej tę sytuację z boku może zostać poruszony.

Związek męża i żony jest bardzo słodki, oparty na wzajemnym szacunku i odpowiedzialności. Małżonkowie uczą się tego od samego początku. Małżeństwo jest związkiem religijnym, mającym na celu spokojne życie i rozwój duchowy. To swoista ofiara. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety mają tendencję do szukania wielu partnerek czy partnerów, dlatego pisma święte polecają podjęcie wyrzeczenia, jakim jest małżeństwo z jednym mężem czy jedną żoną.

Zadowalanie zmysłów, czyli próby wykorzystywania wszystkich i wszystkiego do zaspokojenia własnych egoistycznych zachcianek, stanowi czynnik, który oddala nas od Boga. Życie seksualne jest kulminacją wszelkich przyjemności zmysłowych i samo w sobie jest aktem egoizmu. W społeczeństwie wedyjskim unika się zbędnego poruszania umysłu. Nie ma wielkich reklam z nagimi postaciami czy filmów rozpalających pożądanie w sercu. Kulturę i pozycję człowieka określa się na podstawie tego, na ile uwolnił się od pożądliwych pragnień. Nie oznacza to wcale, że związek męża i żony jest suchy i pozbawiony uczuć. Wręcz przeciwnie, opiera się na uczuciach i głębokiej relacji osób rozumiejących swe pragnienia i potrzeby. Uczucia okazywane są pocałunkami, objęciami czy fizyczną bliskością. Tak dalece jak jest to możliwe, unika się zaś samego aktu seksualnego, który niewiele ma wspólnego z okazaniem uczuć i nie jest esencjonalny dla dobrego rozwoju małżeństwa, gdy istnieje głęboka więź uczuciowa między współmałżonkami. " - z książki "Małżeństwo w dawnych Indiach" - Andrzeja Babkiewicza