Może Krsna po prostu usypia duszę na czas pobytu w świecie materialnym.
Jeżeli rzeczywiście tak jest, to trzeba przyznać, że sen jest całkiem realny, zwłaszcza w ciągu dnia.
Pragnienie Pańcza Tattvy
-
- Posty: 2455
- Rejestracja: 26 lut 2007, 21:45
Re: Pragnienie Pańcza Tattvy
.Może Krsna po prostu usypia duszę na czas pobytu w świecie materialnym.
Jeżeli rzeczywiście tak jest, to trzeba przyznać, że sen jest całkiem realny, zwłaszcza w ciągu dnia
Pan Gauranga woła, — "Obudźcie się śpiące dusze! Obudźcie się śpiące dusze! Jak długo będziecie spać na kolanach wiedźmy zwanej mayą?
jiv jago, jiv jago, gauracandra bole
kota nidra jao maya-pisacira kole
Re: Pragnienie Pańcza Tattvy
Śrimad-Bhagavatam 8.1.13
Cała manifestacja kosmiczna jest ciałem Najwyższej Osoby Boga, Prawdy Absolutnej, który ma miliony imion i nieograniczone moce. Jest On samopromienny, nienarodzony i niezmienny. On jest początkiem wszystkiego, lecz Sam nie ma początku. Ponieważ poprzez Swą energię zewnętrzną stworzył tę manifestację kosmiczną, dlatego wydaje się, że to On tworzy, utrzymuje i unicestwia ten wszechświat. Niemniej jednak, pozostaje On bezczynny w Swej energii duchowej i działania energii materialnej nie mają na Niego wpływu.
Cała manifestacja kosmiczna jest ciałem Najwyższej Osoby Boga, Prawdy Absolutnej, który ma miliony imion i nieograniczone moce. Jest On samopromienny, nienarodzony i niezmienny. On jest początkiem wszystkiego, lecz Sam nie ma początku. Ponieważ poprzez Swą energię zewnętrzną stworzył tę manifestację kosmiczną, dlatego wydaje się, że to On tworzy, utrzymuje i unicestwia ten wszechświat. Niemniej jednak, pozostaje On bezczynny w Swej energii duchowej i działania energii materialnej nie mają na Niego wpływu.
-
- Posty: 2455
- Rejestracja: 26 lut 2007, 21:45
Re: Pragnienie Pańcza Tattvy
Materialny świat jest produktem mahat-tattvy, która jest stanem marzeń sennych Pana w Jego (yoga-nidra) mistycznym śnie na Oceanie Przyczyn, a jednak całe stworzenie jawi się być rzeczywistym Jego tworem. Oznacza to, że warunki snu Pana są również rzeczywistymi manifestacjami. Dlatego też może On wziąć wszystko pod Swoją transcendentalną kontrolę, i tym sposobem gdziekolwiek się On pojawia, czyni to w Swojej pełni
Śbh 1.16.26-30
Śbh 1.16.26-30
Re: Pragnienie Pańcza Tattvy
Cytuj:
Odnośnie pragnienia, to odpowiedź już była dana, że jest symptomem duszy, a nie działaniem.
Poniżej cytay z Jaiva dharmy.
"Vrajanātha, “Jeśli Pan zawsze jest zjednoczony ze Swymi energiami i
wszystko dzieje się dzięki nim, to musi On działać za ich pośrednictwem i
pomocą. Jakże więc może być On określany jako niezależny i działający
zawsze Według własnej woli?”
Raghunātha dāsa Bābājī, “Vedānta oznajmia:
śakti-śaktimatayor abhedaḥ
“Pisma śruti tłumaczą to oznajmienie w następujący sposób: ‘śaktimānpuruṣa,
Najwyższy Pan Energii, jest nieróżny od Swych śakti.’
“Czynności Pana pokazują Jego śakti, lecz jest ona kontrolowana jego icchā,
pragnieniem, co wskazuje na śaktimān, właściciela i kontrolera energii.
Przykładowo, stwarzanie, utrzymywanie i destrukcja wszechświata
materialnego są zadaniami māyā-śakti, jego zewnętrznej energii. Dalej, Jego
jīva-śakti, energia graniczna, manifestuje jīvy. Jego cit-śakti, energia
wewnętrzna, manifestuje świat duchowy. Polecając cit-śakti, māyā-śakti i
jīva-śakti wypełnianie ich indywidualnych czynności, pozostaje On nirvikāra,
w oddaleniu, nieuwikłany, wiecznie poza wpływami tych czynności.”
Vrajanātha, “Jeśli Pan działa zgodnie z własnymi pragnieniami, jak może być
On nirvikāra? Zaiste, czynności spełniane dzięki Jego sva-icchāmaya, własnej
woli, implikują vikāra, transformacje, w Jego osobowości.” "
Pragnienia Kryszny poruszają Jego energie. Gdyby pragnienie nie było działaniem więc jak mogłyby poruszać cokolwiek.
W przypadku Kryszny, rezultat Jego pragnień nie jest zależny od niczego innego, gdyż On jest wszystkim. W naszym przypadku rezultat nie jest już zależny wyłącznie od nas, co nie zmienia faktu, że te pragnienia nie są nie działaniem.
Odnośnie pragnienia, to odpowiedź już była dana, że jest symptomem duszy, a nie działaniem.
Poniżej cytay z Jaiva dharmy.
"Vrajanātha, “Jeśli Pan zawsze jest zjednoczony ze Swymi energiami i
wszystko dzieje się dzięki nim, to musi On działać za ich pośrednictwem i
pomocą. Jakże więc może być On określany jako niezależny i działający
zawsze Według własnej woli?”
Raghunātha dāsa Bābājī, “Vedānta oznajmia:
śakti-śaktimatayor abhedaḥ
“Pisma śruti tłumaczą to oznajmienie w następujący sposób: ‘śaktimānpuruṣa,
Najwyższy Pan Energii, jest nieróżny od Swych śakti.’
“Czynności Pana pokazują Jego śakti, lecz jest ona kontrolowana jego icchā,
pragnieniem, co wskazuje na śaktimān, właściciela i kontrolera energii.
Przykładowo, stwarzanie, utrzymywanie i destrukcja wszechświata
materialnego są zadaniami māyā-śakti, jego zewnętrznej energii. Dalej, Jego
jīva-śakti, energia graniczna, manifestuje jīvy. Jego cit-śakti, energia
wewnętrzna, manifestuje świat duchowy. Polecając cit-śakti, māyā-śakti i
jīva-śakti wypełnianie ich indywidualnych czynności, pozostaje On nirvikāra,
w oddaleniu, nieuwikłany, wiecznie poza wpływami tych czynności.”
Vrajanātha, “Jeśli Pan działa zgodnie z własnymi pragnieniami, jak może być
On nirvikāra? Zaiste, czynności spełniane dzięki Jego sva-icchāmaya, własnej
woli, implikują vikāra, transformacje, w Jego osobowości.” "
Pragnienia Kryszny poruszają Jego energie. Gdyby pragnienie nie było działaniem więc jak mogłyby poruszać cokolwiek.
W przypadku Kryszny, rezultat Jego pragnień nie jest zależny od niczego innego, gdyż On jest wszystkim. W naszym przypadku rezultat nie jest już zależny wyłącznie od nas, co nie zmienia faktu, że te pragnienia nie są nie działaniem.
Re: Pragnienie Pańcza Tattvy
Bhagavat-gita Taką Jaką Jest 5.1
Arjuna rzekł: O Krsno, najpierw poprosiłeś mnie, abym wyrzekł się działania, a następnie poleciłeś mi pracę w oddaniu. Zatem, proszę Cię teraz, powiedz mi wyraźnie, która z tych dwóch dróg jest lepsza?
ZNACZENIE: W Piątym Rozdziale Bhagavad-gity Pan mówi, że praca w służbie oddania lepsza jest od jałowych spekulacji umysłowych. Służba oddania łatwiejsza jest od tej ostatniej drogi, jako że będąc z natury transcendentalną, nie pociąga za sobą żadnych następstw. Rozdział drugi podaje elementarną wiedzę o duszy i tłumaczy jej niewolę w ciele materialnym. Tłumaczy on również, w jaki sposób wydostać się z tej niewoli poprzez buddhi-yogę, czyli służbę oddania. Trzeci rozdział wyjaśnia, że osoba, która osiągnęła platformę wiedzy, nie ma już żadnych obowiązków do spełnienia. A w rozdziale czwartym Pan oznajmił Arjunie, że wszelkiego rodzaju czyny ofiarne kulminują w wiedzy. Jednakże pod koniec rozdziału czwartego Pan poradził Arjunie, aby powstał i walczył w pełnej wiedzy. Zatem podkreślając równocześnie wagę obu – zarówno pracy w oddaniu, jak i bierności w wiedzy – Krsna wprawił Arjunę w zakłopotanie, tak, że nie wiedział on jakiego dokonać wyboru. Arjuna rozumie, że wyrzeczenie w wiedzy polega na porzuceniu wszelkiego rodzaju prac zaliczanych do czynności zmysłowych. Ale jak można przestać działać, kiedy pełni się pracę w służbie oddania? Innymi słowy, myśli on, że sannyasa, czyli wyrzeczenie w wiedzy, powinno być całkowicie wolne od wszelkiego rodzaju aktywności, ponieważ praca i wyrzeczenie zdają się być dla niego czymś nie do pogodzenia. Zdaje się on nie rozumieć tego, że praca wykonywana w pełnej wiedzy nie pociąga za sobą żadnych skutków, zatem jest taka sama jak bierność. Dlatego zapytuje on, czy powinien całkowicie wyrzec się wszelkiego działania, czy też pracować w pełnej wiedzy.
Arjuna rzekł: O Krsno, najpierw poprosiłeś mnie, abym wyrzekł się działania, a następnie poleciłeś mi pracę w oddaniu. Zatem, proszę Cię teraz, powiedz mi wyraźnie, która z tych dwóch dróg jest lepsza?
ZNACZENIE: W Piątym Rozdziale Bhagavad-gity Pan mówi, że praca w służbie oddania lepsza jest od jałowych spekulacji umysłowych. Służba oddania łatwiejsza jest od tej ostatniej drogi, jako że będąc z natury transcendentalną, nie pociąga za sobą żadnych następstw. Rozdział drugi podaje elementarną wiedzę o duszy i tłumaczy jej niewolę w ciele materialnym. Tłumaczy on również, w jaki sposób wydostać się z tej niewoli poprzez buddhi-yogę, czyli służbę oddania. Trzeci rozdział wyjaśnia, że osoba, która osiągnęła platformę wiedzy, nie ma już żadnych obowiązków do spełnienia. A w rozdziale czwartym Pan oznajmił Arjunie, że wszelkiego rodzaju czyny ofiarne kulminują w wiedzy. Jednakże pod koniec rozdziału czwartego Pan poradził Arjunie, aby powstał i walczył w pełnej wiedzy. Zatem podkreślając równocześnie wagę obu – zarówno pracy w oddaniu, jak i bierności w wiedzy – Krsna wprawił Arjunę w zakłopotanie, tak, że nie wiedział on jakiego dokonać wyboru. Arjuna rozumie, że wyrzeczenie w wiedzy polega na porzuceniu wszelkiego rodzaju prac zaliczanych do czynności zmysłowych. Ale jak można przestać działać, kiedy pełni się pracę w służbie oddania? Innymi słowy, myśli on, że sannyasa, czyli wyrzeczenie w wiedzy, powinno być całkowicie wolne od wszelkiego rodzaju aktywności, ponieważ praca i wyrzeczenie zdają się być dla niego czymś nie do pogodzenia. Zdaje się on nie rozumieć tego, że praca wykonywana w pełnej wiedzy nie pociąga za sobą żadnych skutków, zatem jest taka sama jak bierność. Dlatego zapytuje on, czy powinien całkowicie wyrzec się wszelkiego działania, czy też pracować w pełnej wiedzy.