Post
autor: Vaisnava-Krpa » 15 maja 2015, 20:13
05.10.21 Znaczenie: Jest to dyskusja nad impersonalną filozofią Mayavada i praktyczną filozofią Vaisnavów. Filozofia Mayavada wyjaśnia, że ten świat zjawisk jest fałszywy, ale filozofowie Vaisnava nie zgadzają się z tym. Wiedzą, że świat zjawisk jest manifestacją tymczasową, lecz nie jest on fałszywy. Sen, który oglądamy nocą, z pewnością jest fałszywy, ale koszmary senne z pewnością oddziaływują na osobę, która je widzi. Zmęczenie duszy nie jest faktyczne, ale dopóki pogrążeni jesteśmy w iluzorycznej koncepcji cielesnej, dopóty podlegamy wpływom takich fałszywych snów. Gdy śnimy, nie jest możliwe unikniecie rzeczywistych faktów i dusza uwarunkowana zmuszona jest cierpieć z powodu swego snu. Naczynie na wodę zrobione jest z ziemi i jest tymczasowe. W rzeczywistości nie ma naczynia na wodę; po prostu jest ziemia. Jednakże, dopóki naczynie na wodę może unosić wodę, możemy używać go w ten sposób. Nie można powiedzieć, że jest ono absolutnie fałszywe.
C.C. Antya 27.15: Gdy król Gandharva-raja [Candavega] i jego świta zaczęli grabić miasto Puranjany, w obronie miasta stanął wąż z pięcioma kapturami.
ZNACZENIE: Kiedy śpimy, powietrze życia pozostaje aktywne w różnych snach. Pięć kapturów węża wskazuje na to, że powietrze życia otoczone jest pięcioma rodzajami powietrza, znanymi jako prana, apana, vyana, udana i samana. Kiedy ciało jest aktywne, aktywna jest też prana, czyli powietrze życia. Do wieku lat pięćdziesięciu można aktywnie działać dla zadowalania zmysłów, ale po osiągnięciu pięćdziesiątego roku życia zmniejsza się nasza energia, chociaż z wielkim wysiłkiem można pracować jeszcze przez dwa czy trzy lata dłużej – może do pięćdziesięciu pięciu lat Na ogół przepisy rządowe uważają rok pięćdziesiąty piąty za ostatni przed odejściem na emeryturę. Ta energia, która wyczerpuje się po pięćdziesiątym roku życia, została tutaj alegorycznie opisana jako wąż z pięcioma kapturami.
Profesor Durckheim: Proces samorealizacji jest następstwem wewnętrznych doświadczeń, prawda? Tutaj w Europie ludzie przeszli przez takie doświadczenia. Wierzę, że rzeczywiście to jest prawdziwym skarbem Europy, iż istnieje tak wielu ludzi, którzy przeszli przez pola bitew, obozy koncentracyjne, bombardowania. Wewnątrz swoich serc zachowali pamięć tych chwil, kiedy śmierć była blisko, kiedy byli ranni i nieomal porozrywani na kawałki, i doświadczyli, nawet nieznacznie, swojej wiecznej natury. Lecz teraz trzeba koniecznie pokazać ludziom, że nie potrzebują pól bitew, obozów koncentracyjnych i bombardowań, aby traktować poważnie te wewnętrzne doświadczenia, podczas których jest się nagle dotkniętym uczuciem duchowej rzeczywistości i zrozumieniem, że cielesna egzystencja nie jest wszystkim.
Śrila Prabhupad: Możemy tego doświadczyć każdej nocy. Kiedy śnimy, nasze ciało leży na łóżku, lecz my przenosimy się gdzieś indziej. W ten sposób wszyscy doświadczamy, że nasza prawdziwa tożsamość jest odrębna od tego ciała. Kiedy śnimy, zapominamy o ciele leżącym na łóżku. Działamy w różnych ciałach i różnych miejscach. Podobnie, podczas dnia zapominamy o ciałach ze snu, w których podróżowaliśmy do tak wielu miejsc. Być może w naszych ciałach we śnie lataliśmy jak ptaki. W nocy zapominamy o materialnym ciele, a w ciągu dnia zapominamy o ciele ze snu.
Jednak nasza świadoma jaźń, dusza, ciągle istnieje i jesteśmy świadomi naszej egzystencji w obu ciałach. Dlatego musimy wnioskować, że nie jesteśmy żadnym z tych ciał. Przez krótki czas istniejemy w pewnym ciele, a następnie, podczas śmierci zapominamy o nim. Ciało jest więc w rzeczywistości jedynie mentalną strukturą, czymś podobnym do snu. Lecz jaźń jest różna od tych wszystkich mentalnych struktur. To jest samorealizacja. W Bhagavad-gicie Pan Kryszna mówi:
indriyani parny ahur
indriyebhyah param manah
manasas tu para buddhir
yo buddheh paratas tu sah
"Funkcjonujące zmysły stoją ponad martwą materią; umysł zaś jest nadrzędny w stosunku do zmysłów; jednak inteligencja stoi wyżej od umysłu, a ona (dusza) przewyższa nawet inteligencję" (Bg.3.42).
- Śrila Prabhupad - PiP rozdz. 18
04.29.71 Gdy żywa istota pogrążona jest w głębokim śnie, gdy mdleje, gdy przeżywa głęboki wstrząs z powodu dotkliwej straty, w czasie śmierci lub gdy temperatura ciała jest bardzo wysoka, wówczas powietrze życia zostaje zatrzymane. W tym czasie żywa istota traci wiedzę o utożsamianiu ciała z jaźnią.
04.29.71 Znaczenie: Głupcy zaprzeczają egzystencji duszy, ale faktem jest, że gdy śpimy, zapominamy o tożsamości ciała materialnego, a gdy budzimy się, zapominamy o tożsamości ciała subtelnego. Inaczej mówiąc, śpiąc zapominamy o czynnościach ciała wulgarnego, a gdy działamy, używając ciała wulgarnego, zapominamy o czynnościach wykonywanych podczas snu. W rzeczywistości oba te stany – sen i jawa – są wytworami energii iluzorycznej. Żywa istota nie ma związku ani z czynnościami wykonywanymi w czasie snu, ani z tymi wykonywanymi w tzw. stanie rozbudzonym. Osoba pogrążona w głębokim śnie czy zemdlona zapomina o swym ciele wulgarnym. Podobnie, pod wpływem chloroformu lub innych środków znieczulających żywa istota zapomina o swym ciele wulgarnym i nie odczuwa bólu ani przyjemności podczas operacji chirurgicznej. Podobnie, gdy człowiek dostaje nagłego szoku na skutek jakiejś dotkliwej straty, zapomina o utożsamianiu się z ciałem wulgarnym. W czasie śmierci, gdy temperatura ciała wzrasta do 107 stopni, żywą istotę ogarnia śpiączka i traci ona świadomość swego ciała wulgarnego. W takich przypadkach powietrze życia poruszające się w ciele zostaje zablokowane i żywa istota zapomina o swym utożsamianiu się z ciałem wulgarnym. Z powodu braku wiedzy o ciele duchowym, którego nie doświadczyliśmy, nie znamy jego czynności i w ignorancji skaczemy z jednej fałszywej platformy na drugą. Czasami działanie nasze związane jest z ciałem wulgarnym, a czasami z subtelnym. Jeśli, dzięki łasce Krsny, działamy w naszym ciele duchowym, możemy pokonać zarówno ciało wulgarne, jak i subtelne. Innymi słowy, możemy stopniowo nabyć zdolność działania odpowiedniego dla ciała duchowego. Jak oświadcza Narada-pancaratra, hrsikena hrsikeśa-sevanam bhaktir ucyate: służba oddania oznacza zaangażowanie ciała duchowego i zmysłów duchowych w służbę dla Pana. Gdy angażujemy się w tego rodzaju czynności, ustają czynności i reakcje ciał wulgarnych i subtelnych.
Tekst 2b Wszystko, co zdarza się w obrębie czasu, składającego się z przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, jest jedynie snem. Takie jest poufne zrozumienie w całej literaturze wedyjskiej.
ZNACZENIE: W rzeczywistości cała egzystencja materialna jest jedynie snem. Tak więc nie ma kwestii przeszłości, teraźniejszości czy przyszłości. Osoby oddane karma-kanda-vicara, co znaczy "działając dla przyszłego szczęścia przez spełnianie czynności dla korzyści", śpią także. Prawdziwą realnością jest Krsna i służba dla Krsny, która może uwolnić nas ze szponów mayi, gdyż jak Pan mówi w Bhagavad-gicie (7.14)-mam eva ye prapadyante mayam etam taranti te: "Ci, którzy podporządkowali się Mnie, z łatwością mogą pokonać Moją iluzoryczną energię."
W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do 29-go Rozdziału 4-go Canto Śrimad-Bhagavatam, zatytułowanego
"Rozmowy miedzy Naradą a królem Pracinabarhi."
Oszust zajmuje miejsce nauczyciela. Z tego powodu cały świat jest zdegradowany. Możesz oszukiwać innych mówiąc: "Jestem przebrany za wielbiciela", ale jaki jest twój charakter, twoja prawdziwa wartość? To powinno być ocenione. - Śrila Prabhupada