Purnaprajna pisze:Wiedziałem, że o to zapytasz, bo jest to przecież bardzo "niesprawiedliwe" stwierdzenie dla ciężko pracujących na kawałek chleba ludzi na uniwersytetach, którzy roszczą sobie prawo do bycia ekspertami w sprawach
aupaureseya Wed.
Szacunek dla trikalajna.
Purnaprajna pisze:Może odpowiem na Twoje pytanie pytaniem. Jeżeli indolog mówi coś, co stoi w przeciwności do stwierdzeń literatury wedyjskiej i aczarji, to jaka jest stosunek bhakty do takiego podejścia? Co robił Śrila Prabhupada w takich sytuacjach?
To może ja odpowiem pytaniem na pytanie: czy każdy bhakta w każdej sytuacji robi to co Srila Prabhupada? I nie chodzi tu o przypadek indologów. Nie wiem czy oni akurat zajmują się kwestią Hunów opisanych przez Bolito. Może to raczej są hunolodzy?
Kwestia jest delikatna, wybuchowa i złożona. Z mojego punktu widzenia. Z Twojego pewnie prosta jak drut. Może ja moje spojrzenie ujmę tak:
Poza zasięgiem zmysłów i umysłów są kwestie związane z Brahmanem. Czy jest tak z kwestiami dotyczącymi Hunów? Lotu na księżyc? Prabhupada bardzo poważnie traktował kwestię tego czy austronauci amerykańscy udali się na Księżyc czy nie i był pewien, że nie. Ja kurczę tej pewności nie mam. Wybór mam taki:
1. stwierdzić, że Prabhupada nie wiedział w ogóle o czym mówi, no bo przecież na Księżyc polecieli, no i Hunowie na ten zachód podążyli za Cesarstwa Rzymskiego, i dać sobie spokój ze świadomością Kryszny. Trochę mi to przypomina problem z "wszechwiedzą" papieża.
2. stwierdzić, że może niektóre stwierdzenia Srila Prabhupady - typu lot na Księżyc, czy też Wed - typu Hunowie - mogą nie być absolutne, przynajmniej z pewnego punktu widzenia. Astronomem nie jestem. Może faktycznie to co Wedy nazywają Księżycem to nie to co "my" uważamy za Księżyc? Chociaż z tego co słyszałam, to chyba to samo... Przy tym wariancie nie daję sobie spokoju ze świadomością Kryszny.
3. stwierdzić, że cokolwiek Prabhupada powiedział, czy literatura wedyjska mówi, to całkowita, jedyna i absolutna prawda, i nic innego nie ma prawa bytu, nawet jak to stoi przed moim nosem. Czyli na przykład Hunowie z okresu V wieku, czy kiedy tam raczyli być, nie mieli i niemają mają prawa bytu, bo Wedy Hunami nazywają jakieś plemiona z okresu ok 3000 pne. (Datowanie to kolejna kwestia... Wydaje mi się, że w samych Wedach to chyba nie jest określone, że zostały spisane 3000 pne. Próbowałam kiedyś dojść do tego skąd ta data się wzięła i o ile pamiętam to przyjmuje się stwierdzenie jakiegoś indyjskiego astronoma czy astrologa, który datę... hm... chyba bitwy pod Kuruksetrą obliczył astronomicznie, czy jakoś tak. Są i inne obliczenia, ale jego jest najszerzej przyjęte). Przy tym wariancie nie daję sobie spokoju ze świadomością Kryszny. Przynajmniej na razie nie. Ryzyko jest takie, że jak będę sama siebie oszukiwać, że przyjmuję rzeczy, z przyjęciem których tak naprawdę mam problem, to w pewnym momencie "pęknę" z wielkim hukiem pod ciężarem "poważnych wątpliwości", które próbuję wmieść pod dywan.
Purnaprajna pisze:Poza tym, dla bhakty
anumana i
pratyaksza są drugorzędnymi źródłami wiedzy w stosunku do śabdy. Są dla niego tylko użyteczne jeżeli "współpracują" z wersją wedyjską. W innym przypadku traci on
śraddhę i staje się materialistą i ateistą. To przydarza się także bhaktom, którzy zbyt poważnie traktują ich karierę zawodową na uniwersytecie. Oczywiście to temat tabu, bo każde dziecko wie, że odrzucającego przekaz wedyjski naukowca należy wielbić, a nie kwestionować, co jest niewątpliwie wielką aparadhą.
Ty musiałeś się chyba jakoś strasznie sparzyć tymi naukowcami czy co... No nic, wypada mi tylko przyjąć, że stałam się materialistą i ateistą i to na dodatek bez kariery zawodowej na uniwersytecie. Ani jedno, ani drugie, czyli zostałam z niczym na przysłowiowym lodzie. I to na dodatek skandynawskim, a nie himalajskim.
Mogłabym napisać dużo więcej ciągnąc przykład Hunów, ale sam przykład wydaje mi się kwestią drugorzędną (aczkolwiek ciekawą), a problem - jak ja go obecnie widzę - opisałam chyba powyżej.
No i chyba w ten sposób powstał wątek w wątku...
